Daniel86

A żadna nie pomyśli, że taki rozwodnik może mieć jakiś uraz do kobiet? Przecież rozwodnik nie bez powodu rozwiódł się ze swoją byłą żoną.

Ja wychodzę z założenia, że jeśli posiadanie dzieci jest ciężkie i trudne dla zwykłych ludzi, to jak ja bym miał dać rady?

A te dziwne i nienormalne zachowania to niby skąd się biorą, jeśli nie z tego samego powodu, co orzeczenia? Jeśli chodzi Wam, że ja robię mało błędów, to ja przecież piszę ze słownikiem klawiatury Androida, czy jakoś tak. Każdy by mógł tak pisać, gdyby pisał bez pośpiechu i korzystał z propozycji słownika. Natomiast Wy nigdy nie słyszeliście, jak ja mówię.

A Ty nie pomyślałaś, że są aż 4 stopnie, więc po niektórych osobach niepełnosprawnych ze stopniem lekkim może nie od razu być widać?

A Wy nie pomyśleliście, że autor tych pytań sam jest taką osobą? Jeśli tak, to autor może chcieć wiedzieć, co inni mogą myśleć o nim i ewentualnie o związkach z nim.

Każdy wątek jest nieco inny. Poza tym w innych wątkach odpowiedzi było mało albo nawet wcale. Poza tym większość wątków w tym dziale to wątki służące tylko do kontynuuacji codziennej interakcji między użytkownikami, którzy znają się już od lat. Więc jeśli takie wątki mają prawo tu być, to tym bardziej moje wątki, w których ja faktycznie o coś pytam.

Ku górze

Ja przypuszczam, że związek po zakochaniu też może być lepszy niż jego brak, ale ja mam obawę, że moja ewentualna partnerka by się któregoś dnia obudziła, że ona woli mieć dziecko i/lub normalne życie, a ze mną ona zmarnowała tylko czas.

Witam. Fajnie jest być zakochanym. Fajnie jest, gdy już sama obecność drugiej osoby daje szczęście. Fajnie jest odkrywać, jak wiele nas łączy. Ja mam też przypuszczenie, że seks jest fajniejszy niż masturbacja. Fajnie jest, gdy druga połówka choć trochę to wszystko odwzajemnia. Problem w tym, że według nauki oficjalnej zakochanie trwa do 2 lat. I co potem? Normalnych ludzi po tych dwóch latach nadal będą łączyły rzeczy typu wspólne dziecko, wspólny kredyt hipoteczny, wspólne życie we wspólnym domu, wspólne urlopy zagraniczne itd. A mój ewentualny związek by już nic nie łączyło. My byśmy musieli się rostać albo ewentualnie być ze sobą z przyzwyczajenia. Czy ma to sens? Czy nie lepiej nawet nie zaczynać niż marnować 2 lata dziewczynie, która ma szansę na normalnego chłopaka i normalne życie?

Witam. Co Wy byście pomyśleli o osobie, która jest w związku z osobą niepełnosprawną intelektualnie? Co Wy byście pomyśleli o tej osobie upośledzonej umysłowo? Co Wy byście pomyśleli o takim związku? Na jakich warunkach by się musiał odbywać ten związek, żebyście Wy nie mieli nic przeciwko? O jak wielu takich związkach słyszeliście? Czy Wy byście byli w stanie być w takim związku?

Szukając informacji w Internecie, ja zauważyłem, że niektórzy ludzie wierzą w stereotyp, że osoby upośledzone umysłową są agresywne i zboczone. Czy Wy też macie takie skojarzenia?

Ponoć w wielkim mieście da się żyć bez prawa jazdy, natomiast na wsi brak prawa jazdy to dużo większy problem. Ja też nie mam prawa jazdy, a ja bym chciał choć raz w życiu przejechać się samochodem jako kierowca.

Ja mam podobnie. Z tą różnicą, że ja nie lękam się ludzi, a bardziej męczą mnie dłuższe rozmowy i gry towarzyskie. Ja mam też taki problem, że ja nie bardzo wiem, o czym rozmawiać z ludźmi, dlatego większość rozmowy ze mną wygląda tak, że to głównie mój rozmówca zadaje pytania, a ja głównie odpowiadam. To wszystko oczywiście nie zmienia faktu, że brak towarzystwa zaczął mi przeszkadzać.

Witam. Jakie jest Wasze pierwsze skojarzenie z rencistami? Jeśli Wy macie złe zdanie o rencistach, to których i za co? Za co renta powinna się należeć, a za co nie? Komu renta powinna się należeć, a komu nie? Przy okazji, czy Wy byście mogli się przyjaźnić z osobą na rencie? Czy osoba na rencie by mogła być Waszą drugą połówką?

Taylor Swift - podobają mi się kobiety z grzywką