Daniel86

Nie, a wręcz ja mam obawę, że to ja bym był chłopcem do bicia.

Ogólna zasada jest taka, że to kobiety mają większą tendencję do rozmów i mówienia. Mężczyźni nie lubią aż tyle mówić. Dla mężczyzn już samo przebywanie z lubianą osobą to powód do szczęścia.

Witam. Wy sobie wyobraźcie taką sytuację, że Wy jesteście w związku na tyle długo, żeby już chcieć z tą osobą przejść na następne etapy tego związku, a ta osoba wyskakuje Wam nagle, że ona jest niewierząca. Czy Wy byście chcieli być z kimś, kto robi Wam takie niespodzianki? Czy Wy byście byli w stanie być z osobą niewierzącą? Na jakim etapie związku ludzie powinni sobie mówić o swoim ateizmie lub innej religii?

@Żaba Monika, ale może chłopak by dał radę nadrobić tę wadę w innych kwestiach, ale on musi mieć czas wykazać się swoimi zaletami.

A co jeśli dziewczyna uzna to za wadę? Przecież nie powinno się zaczynać znajomości od ujawniania swoich wad, bo zalety by mogły zostać zignorowane.

Ja nie wykluczam, że po ZK też można spotkać dobrego mężczyznę, ale dla mnie to trochę dołujące, że dziewczyna z dwojga złego będzie wolała kogoś po ZK niż chłopaka z lekką niepełnosprawnością intelektualną i niezaradnego życiowo

Mnie zawsze się podobało imię Emilka, a ostatnio zaczęło mi się podobać Arleta.

Ja też pytam o godzinę tą składnią zdania, czyli tak wiele nas łączy U mnie 22:27.

W telewizji bywają pokazywane osoby niepełnosprawne ruchowo, które mają jakieś sukcesy i osiągnięcia mimo swoich niepełnosprawności. Oczywiście dobrze, że tak jest, ale ja odnoszę wrażenie, że z dwojga złego lepiej mieć niepełnosprawność ruchową niż intelektualną. A może Wy znacie jakieś przykłady osób niepełnosprawnych intelektualnie z sukcesami i osiągnięciami?

Witam. Czy Wy nie macie czasem obawy, że jakimś cudem uda się Wam osiągnąć jakiś związek, a on Was rozczaruje, bo Wy nadal będziecie myśleli o swoich byłych związkach lub zakochaniach? Ja przez większość swojego życia uważałem, że ewentualny związek to miła, ale tylko opcja niekonieczna do życia i szczęścia. W pewnym momencie, jakieś kilka miesięcy temu, ja jednak poczułem, że ja bym jednak chciał kogoś mieć i zdołowało mnie to, że to prawie niemożliwe dla mnie Ja tak chodziłem zdołowany przez kilka miesięcy aż w końcu mi się przypomniało, że ja przecież byłem już zakochany i to w kim? w dziewczynie, która też prawdopodobnie mnie lubiła. Poczułem się, jakbym trafił z deszczu pod rynę, bo niedość, że ja byłem zmarnował prawdopodobnie jedyną szansę w swoim życiu, to jeszcze uświadomiłem sobie, że człowiek nie zako...e się tylko w wyglądzie, a ja przecież mam prawie zerowe szanse na jakąkolwiek dziewczynę. Ja zacząłem też żałować, że prawdopodobnie nigdy już jej nie spotkam

To może ja jako pierwszy podzielę się swoim doświadczeniem. Otóż niesłyszenie na jedno ucho przeszkadza mi tylko w dwóch sprawach. Po pierwsze, ja nie rozumiem, co do mnie jest mówione w hałasie, a szczególnie gdy hałas jest od strony słyszącego ucha. Ja widuję, jak inni ludzie normalnie rozmawiają w hałasie, a mnie hałas bardzo przeszkadza w rozmawianiu. Po drugie, ja mam trudność w określeniu, z którego kierunku jest dźwięk. Ktoś mnie woła, a ja nie wiem, z którego pokoju. Ja ciekaw jestem, na ile by mógł pomóc aparat słuchowy? Czy ktoś z Was rozważał taki aparat?

Witam. Co Wy sądzicie o bezrobotnych osobach upośledzonych umysłowo? Czy ich brak pracy zarobkowej jest warty równie wielkiego potępienia, jak w przypadku osób zdrowych lub niepełnosprawnych z innymi niepełnosprawnościami? Jaką pracę osoba upośledzona umysłowo by mogła wykonywać Waszym zdaniem? Czy Wy byście chcieli mieć taką osobę zatrudnioną, gdybyście Wy byli pracodawcą?

Jeszcze jedna sprawa. Osoby niepełnosprawne ruchowo bywają pocieszane lub bronione, że one są przynajmniej intelektualne. Ale w takim razie jakie z tego wnioski dla osób niepełnosprawnych intelektualnie? Że to one są tymi gorszymi ludźmi czy że one mają jeszcze bardziej przerąbane?

Według mnie gorszymi ludźmi są ci, którzy są wredni, niemili, nieuczciwi, źli, psychopatyczni, niebezpieczni itp. Natomiast nieporadni życiowo zazwyczaj są tacy nie z własnej winy.