Madziorania

Tomira. Jarmila. Letycja, Hiacynta, Bogna, Selena, Dobrochna Przedpelk, Sambor, Gniewosz. Ziemowit, Gniewomir, Mieszko, Bogdan, Leszek, Lucjan

Tez mam takie kolatania serca, nie wiem jak to nazwac.

Tak samo, dziekuje, ze pytasz. Raz lepiej, raz gorzej

Wlasnie taka nieprzewidzialna sytuacja jest w toku i juz przestalam spac. Niestety zycie rzuca nam takie sytuacje pod nogi i zaczynam sie trzasc. Niestety nic nie moge odwrocic i tym razem moja nerwica ma solidne podstawy.

Ja od kilku dni mam sie zle. Nie moglam spac z nerwow. Nieraz mnie to przerasta. Wiekszosc czasu jestem w porzadku na lekach, ale wiadomo, ze one nie eliminuja nerwicy tylko te reakcje przytlumiaja. Powtarzam moja mantre, ze napewno nie jest tak zle jak mysle i to rowniez za kilka dni minie i jakos ciagne. Znalezienie zrodla nerwicy to pierwszy krok do pracy nad objawami takze gratuluje Natala32! Bedzie tylko lepiej. Anies super, ze juz koncowka ciazy i przetrwalas.

Te leki sa po to, zeby pomoc ci przejsc najgorszy okres. One wyciszaja ta nerwice, a przynajmniej jej najgorsze objawy. Za kilka miesiecy mozesz je spokojnie odstawic i zobaczyc czy przeszlas juz najwiekszy dolek.

Depilacja woskiem boli przy pierwszym razie napewno. Z kazdym kolejnym zabiegem jednak jest lepiej. W domu osoba bez doswiadczenia moze co najwyzej sprobowac zrobic sobie nogi. Zawsze trzeba przytrzymywac skore jak sie zrywa plaster. Poparzenia wystepuja wlasnie gdy skory sie nie trzyma. Wloski moga wrastac na poczatku pozniej skora sie przyzwyczaja i jest ich coraz mniej. Wazne jest dobre nawilzanie skory, zeby tym slabszym wloskom latwiej bylo przebic sie. Takze oprocz olejku do usuniecia zbednego wosku trzeba dobrze nawilzac skore po woskowaniu. Mozna rowniez uzyc pudru przed woskowaniem, zeby zapobiec poparzeniu. Ja sprobowalam lasera, ale dla mnie to bylo niesamowicie bolesne. Kolezanki nie mialy problemu, a dla mnie to bylo tak jakby miliony igiel mi wbijano w skore. Woskowanie jest jak dla mnie mniej bolesne. Laser usuwa obecne wlosy, ale z czasem nowe wlosy wychodza i trzeba poprawiac.

Mi to najbardziej pomaga. Tak jak sie jest w silnej panice to emocje biora gore i gubisz sie, zapominasz. Ale jak sobie przypomne to wlasnie gadam sama z soba i powtarzam, ze juz tak nieraz bylo i jakos to wszystko minelo i sie rozwiazalo ok. Przypominam sobie ile razy panikowalam, a pozniej okazalo sie, ze robilam widly z igly i nie bylo tak zle jak myslalam. Natala dobrze, ze udaly ci sie swieta. To jest ten czas na radosc i spedzenie mile czasu. Teraz zycze fajnego Sylwestra dla wszystkich.

Ja w takich przypadkach staram sie przypominac sobie, ze bylam juz w takiej sytuacji i wszystko poszlo w porzadku. Nie wiem czy to ci pomoze, ale sprobuj przypomniec sobie, ze podobnie odczuwalas pierwsza ciaze i wszystko sie ulozylo. Nie pozbedziesz sie swoich mysli, ale moze troche znieczulisz sie na negatywne myslenie i takich najgorsych dolkow nie bedziesz odczuwala, az tak mocno czy dlugo. Trzymaj sie i zrob co musisz, zeby sie uspokoic.

Osoba, ktora zafundowala mi takie dziecinstwo nie zyje. Nie mieszkam z rodzicami. Nie powiem, ze wybaczylam, ale rozumiem dlaczego tak bylo , a nie inaczej poniewaz ludzie maja takie charaktery jakie maja i pewnych rzeczy nie przeszkoczysz. Te natretne mysli sa chyba najgorsze. Rozumiem obawy przed skrzywdzeniem kogos. Cisnienie w srodku rosnie, mysli w kolko kraza i czujesz, ze wybuchniesz. Do tego dochodzi poczucie winy, ze myslisz o skrzywdzeniu kogos. Nerwica jest paskudna. Mi pomogly leki i jednak wyciszyly najgorsze z tych cyklow myslowych. Nie wyeliminowaly ich calkowicie, ale obecnie moge je opanowac i czuje sie bardziej soba. Wspolczuje wszystkim przechodzacym przez to.

Tak. Dziecinstwo pelne przemocy.

Lubie i chodze w lecie.

Ja mam nerwice lekowa i niestety kilka lat terapi przynioslo mierne efekty. Obecnie biore leki od dwoch lat. Kilka miesiecy temu postanowilam je odstawic poniewaz uwazalam, ze czuje sie lepiej i radze sobie lepiej to moze cos w mozgu juz sie przestawilo. Niestety w przeciagu kilku dni wrocila masowo nerwica i z powrotem zaczelam je brac. Chyba juz bede musiala je brac do konca zycia jezeli chce normalnie funkcjonowac. Leki pomagaja mi z odwrazliwieniem i nie przejmuje sie tak wszystkim, ale i tak dziennie walcze z odpowiednim czyli spokojnym nastawieniem do wyjscia do pracy czy kontaktami miedzy ludzkimi. Nerwica to cos paskudnego. Te leki pozwalaja mi byc bardziej soba. Przez lata nie chcialam ich brac, ale ostatecznie stweirdzilam, ze nie chce sie juz tak meczyc. Nie zachecam do ich brania poniewaz kiedys sama bylam przeciwna i nie dla kazdego jest to rozwiazaniem. Pisze o tych lekach poniewaz dla mnie sa jedynym sposobem na zycie. Bez nich jest bardzo zle miedzy innymi mam rozne fobie np strach przed wyjsciem z domu. Moj przypadek jest ciezki. Mam nadzieje, ze wam idzie wszystko lepiej.

Dokladnie. Kazdy lubi co lubi.

Aga, jak sie trzymasz? Jest juz Kazimek? Jak sie czujecie?