Bardzo sie z wami identyfikuje
My nie mamy nikogo do pomocy. Z rana przygotowuje jedno dziecko do przedszkola, drugie do zlobka, maz rozwozi, ja ogarniam troche dom i siadam do pracy. W tej chwili pracuje z domu, to przynajmniej dojazdy mi odpadaja. Potem odbieram dzieciaki, kontynuuje jeszcze troche prace, potem pranie, gotowanie etc. Maz wraca o 19tej, kolacja, jakies czytanie dzieciom, kapanie ich i kladzenie spac. Mamy dla siebie godzine relaksu zanim pojdziemy spac my i kolejnego dnia od nowa. Nie ma wolnych przebiegow niestety, dzieci mam bardzo energiczne, nie ma ze sobie spokojnie usiade. Bogu dzieki, ze tu gdzie jestem, szkoly od wrzesnia funkcjonuja normalnie, bo w zeszlym roku pracowalam 8h i jeszcze sie moja mala dwojka przez caly dzien sama zajmowalam (maz musial z biura) - bylam na granicy zalamania nerwowego....
Duzo rzeczy staram sie robic w weekend, zeby w tyg bylo latwiej no i co 2 tyg przychodzi pani do sprzatania, w tyg kiedy nie przychodzi ogarniam na biezaco o trochu. Maz zmywa, robi zakupy i czasem gotuje.
Wszystko zalezy od tego, czy dzieciaki wspolpracuja, bo jak maja zly dzien a ja padam ze zmeczenia, to kazde marudzenie wyprowadza mnie z rownowagi.