cześć jestem ok 1,5 roku na zwolnieniu na depresje ale we wrześniu muszę pójść do pracy i tu się robi problem... boje się co jest normalne z tym że ten strach mnie paraliżuje dostaje ataków paniki szukam pracy na 1 zmianę ale poza sklepami nie ma pracy w mojej okolicy moja głowa nie da sobie rady z wracaniem w nocy (pracowałam na zmiany ) nie jestem w stanie przejść kawałka obok lasu po ciemku sama, a mieszkam w małym mieście i ludzie nie chodzą w tygodniu po 22
sklepy mnie przerażają jestem osoba otyłą i boję się że będę obiektem żartów a te kody od piczywa warzyw i owoców ludzie są niecierpliwi śpieszą się i boję się że będą sie wsciekać i zaczną drwić ze mnie moja poprzednia pracodawczyni wyzywała mnie i mówiła że wszyscy się ze mnie śmiali i od tamtego czasu nie potrafie sobie poradzić patrzę na każdego pracodawce jak na osobę która sobie robi ze mnie żarty w innej pracy często byłam wyśmiewana wytykana palcami obgadywana bo nie nosiłam rozmiaru 38 czuję się jeszcze słaba psychicznie ale nie chce iść na rente mam 28 lat i chce żyć normalnie nie wiem jak mam sobie radzić
