agent of Asgard

Mogą być shemale?

Uważaj, bo może Cię zaskoczyć.

Damskie, czy męskie?

W takim razie robisz coś nie tak, wygoglaj sobie „people pleaser” i powiedz, czy to pasuje do Ciebie.

Przepraszam, jednak można przeżyć i wyglądać tak. https://zapodaj.net/5589cab0d2117.jpg.html

Czytałem kiedyś o takim wypadku, kolana wbiły jej się w klatkę piersiową czy brzuch.

Podobno bardzo łatwo się zabić, jeśli ktoś jeździ w samochodzie z nogami na szybie itd. Jak wpadniesz w poślizg itd. praktycznie nie ma szans, by Twoja dziewczyna przeżyła.

Rozmawiałem ze swoim ojcem i po prostu my teraz więcej wymagamy od życia, niż kiedyś.

Ty jesteś jak opoka, ale nie wiem, kto na Tobie zbuduje swoje królestwo.

Niestety nie mogą żyć szczęśliwie.

Każdy z nas ma jakieś rany, Boni. Ale kiedy one mocno utrudniają funkcjonowanie, są to problemy emocjonalne.

Albo miałaś problemy emocjonalne.

Jest wielu ludzi, którzy uważają się za normalnych, a mają ogromne problemy emocjonalne.

Nie, dlatego, że nie doceniasz ilości spaczonych osób w społeczeństwie. Zdrowa emocjonalnie osoba albo nie wybierze osoby z problemami emocjonalnymi albo szybko się z tego związku wymiksuje. Pozostałe przypadki to błąd statystyczny.

Piszę o tym dla zobrazowania mojej wypowiedzi i dlatego właśnie, że mogę o tym pisać jako o fakcie, bez obwiniania.

Tak. Wiesz jak to się zazwyczaj kończy? Niedostępnością i uciekaniem ze związków. W dodatku nie każdy 15-latek widzi, że rodzice są toksyczni. Część obwinia siebie. Przypisujesz dzieciom naprawdę wysoki poziom samoświadomości.

Moja koleżanka miała depresję. Okazało się, że jest ona spowodowana nieprawidłowym działaniem tarczycy. Pewnie by wyszła z tego, gdyby wzięła się za siebie i poszła na medycynę. Tylko musiałaby zostać endokrynologiem, bo gdyby została ginekologiem, mogłoby jej to „wzięcie się za siebie” nie pomóc.

Co konkretnie w poniższym wypadku? „Depresja może być uwarunkowana biologicznie (np. wynikać z zaburzeń w produkcji neuroprzekaźników, takich, jak serotonina i noradrenalina”.

A ja nie rozumiem, czemu mi wmawiasz, że użalam się nad sobą, skoro się nie użalam i dlaczego twierdzisz, że obwiniam rodziców, skoro ich nie obwiniam.

Nie zamierzam się męczyć tłumaczeniem Ci tego. 🖐

W chwili obecnej dyskusja toczy się między mną a libedem, więc wygląda to tak, jakbyś pisała to do mnie.

Nic nie pisałem o terapii. Mi nie terapia pomogła.

Tu nie chodzi o leczenie się, bo to nie żadna choroba, tylko o zmianę wzorców zachowań, zmianę reakcji, które są w człowieku już tak ugruntowane, że zeszły na poziom nieświadomości. Piszę o tym nie po raz pierwszy i z pewnością nigdy nie obwiniałem rodziców. Napisałem Ci też, dlaczego terapia psychologiczna (moim zdaniem) nic nie daje.

Znowi Boni ma gorszy dzień i tylko się przypier-dala, ale sama nie ma do powiedzenia niczego konstruktywnego. Krytykować każdy umie.

Przestań pisać dowalające pierdoły. Nie obwiniam i nigdy nie obwiniałem rodziców. Przykro mi, ale tego nie da się naprawić w ciągu pół roku. Najpierw zauważasz, że coś jest nie tak. Następnie szukasz rozwiązań, testujesz je. Popełniłem parę błędów. A następnie odkrywasz, co działa na Ciebie. Ludzie całymi latami z tego wychodzą. Ja i tak miałem szczęście, bo mam dostęp do możliwości pracy ze sobą opartej na rozwiązaniach. Ale jeśli ktoś np. nie ma kasy i chodzi do psychologa na kasę chorych i to jeszcze na terapię psychodynamiczną to szybko z tego nie wyjdzie.