agent of Asgard

Są ludzie, którzy są w stanie zajrzeć w możliwości i zobaczyć, jak dalej potoczy się droga, którą podążamy (ale należy pamiętać, że mamy wolną wolę i jeśli chcemy, zawsze tę drogę możemy zmienić). Czy korzystają w tym celu z kart, czy z czegoś innego, to sprawa drugorzędna. Parę razy oglądałam „internetowe wróżki”, ale nie wierzę w ich przepowiednie, bo zwykle są skierowane do jednego ze znaków zodiaku. Raczej bardziej z ciekawości i aby wgłębić się w psychikę ludzi, którzy wierzą w takie rzeczy i nie umieją sami tworzyć swojej własnej przyszłości.

Lubię, kiedy ludzie się dobrze ubierają, niekoniecznie bardzo elegancko, raczej smart casual.

Dlaczego pytanie jest skierowane tylko do dziewczyn?

Jestem podwójnie zazdrosny. Po pierwsze, witku, bo o mnie tematów nie zakładasz. A po drugie, bo Widmo jest jedną z niewielu osób, które nie interesowały się moją orientacją. A Twoją tak. Jak żyć?

Podałem źródła, jeśli nie pomogą - psycholog. To nieważne. Ważne jest to, że ten związek przeszedł do historii i nigdy nic dobrego już z tego nie będzie.

Tej pustki nic nie wypełni. Tylko Ty sama możesz to zrobić. Ale dopóki będziesz potrzebować kogoś, by Cię uzupełnił, by się Tobą zaopiekował, będziesz spotykać puste wydmuszki i mieć atrapy związku.

Po pierwsze, spotkać mężczyznę, który w ciągu pierwszych trzech miesięcy znajomości mocno się angażuje i jest stabilny emocjonalnie, spotkać równie łatwo, jak trafić 6 w Totka. Zwykle takie zachowanie jest znakiem rozpoznawczym manipulanta (możesz o tym posłuchać w filmach Tatiany Mitkowej na YouTube). Ty, z tego co piszesz, jesteś tzw. „kobietą kochającą za bardzo” (możesz o tym poczytać w książce Robin Norwood „Kobiety, które kochają za bardzo”), on - alkoholikiem, który się do Ciebie dystansuje. Piszesz, że chciał Ciebie zostawić, ale odpowiedziałaś mu, że nie odejdziesz. Wmawiasz sobie, że to pewnie dlatego, iż nie myśli jasno przez ostatnie wydarzenia, na przykład śmierć syna, że Cię potrzebuje - podczas, gdy on marzy tylko o tym, byś wreszcie zniknęła z jego życia (prawdopodobnie ma już na oku zastępstwo). Ponieważ jednak trudno Cię spławić i mimo sugestii nie chcesz odpuścić, wymyślił sobie wytłumaczenie - Twoja choroba weneryczna, którą na 99,9% zaraziłaś się od niego (nawiasem mówiąc, HPV ma co najmniej 50% populacji i zwykle jest ono bezobjawowe, zwłaszcza u mężczyzn). Niepotrzebnie się obwiniasz, jedyne, co robisz źle, to uparte czepianie się mężczyzn, który nie kocha Ciebie i nie chce Cię w swoim życiu.

Ból ręki + gorączka + rozwolnienie + wymioty + ból głowy + drżenie mięśni, a to dopiero pierwsza dawka nanobotów.

Skoro „z chęcią się dzielą”, to znaczy, że nie przeszkadza.

Też mi twarde wyszły.

Trochę ponad 2000 na rękę.

Moim zdaniem to raczej normalne, że „ludzie przywiązują się do znajomych”, zwłaszcza takich, z którymi przez kilka lat mieli częste, przyjazne stosunki.

Nie możesz zrobić zdjęć?

Napisałem wcześniej, co robię i jakie mam doświadczenia. Uważam, że to wyczerpuje temat.

No i robię to, kiedy kończę pracę. Uważasz więc, że tylko matka powinna bawić się z dzieckiem, a obecność ojca nie jest mu potrzebna do prawidłowego rozwoju?

Można i o ile kobieta robi karierę zawodową, to dla jej dobra wręcz jest oddanie drugiej połowy urlopu partnerowi, by nie wypaść z rynku.

Napisałem, że jestem przeciwny, by pracujący mężowie unikali zajmowania się własnymi dziećmi i sprzątania po sobie, ale proszę nie róbmy z umycia podłóg w 50m mieszkaniu (a w takim mieszka wiele rodzin 2+2 - Autorka nic nie napisała o wielkości, a ja zwróciłem na to uwagę, bo np. w dużym domu z ogrodem wiadomo, że jest więcej pracy) nie wiadomo jakiego wyczynu. Umycie podłóg wraz z zamieceniem to pół godziny, powieszenie prania kwadrans - w ogrodzie i jeśli jest go wyjątkowo dużo załóżmy, że też pół godziny, a jeśli umycie naczyń to problem, to można kupić zmywarkę. Moi przyjaciele mają małe dzieci i zostawałem z nimi wielokrotnie, w tym kilka razy z niemowlakiem i wiele razy z dwulatkiem i pięciolatkiem i może nie robiłem w tym samym czasie prania, ale robiłem projekt na komputerze i też musiałem dzieciakom zrobić obiad albo je przebrać czy zwrócić uwagę, czy nie robią sobie krzywdy, więc byłbym Ci wdzięczny, gdybyś nie zakładała a priori, że każdy facet nie sprząta, nie gotuje, a dzieci widział tylko na obrazku. To raz, a dwa, to, że przez jakiś czas w robocie mogę sobie posiedzieć na Kafeterii, nie oznacza, że nie wiem, co to zapieprz i zapewniam Cię, że opisane obowiązki to przy tym pikuś.

Jakie masz ogromne mieszkanie, że umycie podłóg zajmuje tyle czasu? Pierzesz ręcznie? Sprzątasz kuchnię po każdym posiłku? Bo oprócz „zabawy z dziećmi” wymieniłaś normalne codzienne czynności, które zwykle ludzie wykonują po pracy, a partner też nie jest tak, że nie robi nic, tylko „bawi się z dziećmi”, „czasem pomaga”. Szanuję prace domowe, ale przedstawianie umycia naczyń czy zamiecenia jako „sprzatanie kuchni” i wymienianie „prania”, podczas, gdy zwykle używa się pralki, a wieszanie zajmuje kwadrans, jako pracochłonnej czynności sugeruje, że zwykłe rzeczy zajmują Ci 4-10x więcej czasu niż innym ludziom. A codzienne ścieranie kurzy jest zbyteczne, chyba, że ktoś się naprawdę nudzi.

Moim zdaniem jest to połączenie dość standardowe, bo sam znam (z YT) kilku psychologów, którzy łączą astrologię z psychologią. Może nie każdy gada o tym w gabinecie, ale jeśli się nie chodzi w gabinetach… Jeśli chcesz, możesz założyć taką stronę, jeśli nie przeszkadza Ci, że stworzysz sobie konkurencję, która będzie tworzyła horoskopy za pieniądze, bazując na wiedzy z Twoich kursów albo w takich klientów celujesz. W moim przypadku, jeśli wiedza byłaby darmowa, pewnie chętnie przeczytałbym kilka artykułów, jeśli płatna - nie (wolę skorzystać z darmowych stron).

Rozumiem podział obowiązków i to, że osoba spędzająca czas w domu sprząta w tygodniu i gotuje. Ale nie rozumiem nie odnoszenie po sobie talerza czy brak czasu dla dziecka. A w weekendy powinno się wykonywać obowiązki wspólnie.

Na pewno możesz pracować w soboty, za to masz w tygodniu wolne.

Pracodawca sam mnie znalazł.

Każdy ma trochę z introwertyka, trochę z ekstrawertyka, nie ma czystych typów. Zwykle określałem się jako ambiwertyk, ale dochodzę do wniosku, że ostatnio część introwertyczna u mnie dominuje. To, co ostatecznie wpływa na kształt naszej decyzji, to nasza osobista lista plusów i minusów. Miasto nie oznacza hałasu ani tłumów, jeśli mieszkasz na skraju miasta, czy w kameralnym bloku / kamienicy. To, że masz sąsiadów, nie oznacza zakłócania spokoju, bo możesz wyciszyć mieszkanie, zamieszkać w skrajnym mieszkaniu na ostatnim piętrze itd. Mógłbym mieszkać na wsi, ale jednak wolę, nie odpalając samochodu, przejść się do kawiarni, kina, czy biblioteki. Poza tym akurat obawiałbym się mieszkać w domku, bo dość często wyjeżdżam.

Tak, jak wcześniej napisano, skoro on wie, że go kochasz i nic z tym nie robi, to mu na Tobie nie zależy.