agent of Asgard

W chwili obecnej dyskusja toczy się między mną a libedem, więc wygląda to tak, jakbyś pisała to do mnie.

Nic nie pisałem o terapii. Mi nie terapia pomogła.

Tu nie chodzi o leczenie się, bo to nie żadna choroba, tylko o zmianę wzorców zachowań, zmianę reakcji, które są w człowieku już tak ugruntowane, że zeszły na poziom nieświadomości. Piszę o tym nie po raz pierwszy i z pewnością nigdy nie obwiniałem rodziców. Napisałem Ci też, dlaczego terapia psychologiczna (moim zdaniem) nic nie daje.

Znowi Boni ma gorszy dzień i tylko się przypier-dala, ale sama nie ma do powiedzenia niczego konstruktywnego. Krytykować każdy umie.

Przestań pisać dowalające pierdoły. Nie obwiniam i nigdy nie obwiniałem rodziców. Przykro mi, ale tego nie da się naprawić w ciągu pół roku. Najpierw zauważasz, że coś jest nie tak. Następnie szukasz rozwiązań, testujesz je. Popełniłem parę błędów. A następnie odkrywasz, co działa na Ciebie. Ludzie całymi latami z tego wychodzą. Ja i tak miałem szczęście, bo mam dostęp do możliwości pracy ze sobą opartej na rozwiązaniach. Ale jeśli ktoś np. nie ma kasy i chodzi do psychologa na kasę chorych i to jeszcze na terapię psychodynamiczną to szybko z tego nie wyjdzie.

Właśnie dlatego je czytałem, że nie żyłem normalnie…

On jest czym?

Nie mówię Ci, że masz wiązać się z osobami z problemami emocjonalnymi. Nie zgadzam się z tym, że to nie jest do wyleczenia.

Nie żyje.

Nie obwiniam rodziców o nic, bo prawda jest taka, że oni sami nie poradzili sobie ze swoim dzieciństwem. Nie umieli nas inaczej wychować. Piszę Ci, że skoro mnie, który jestem samoświadomy i niegłupi, zajęło to ponad 6 lat, a wciąż są rzeczy do poprawienia, nie jest to łatwa ani krótka batalia. A 15 latek nie jest na tyle samoświadomy, by wiedzieć, jak wpływa wychowywanie w dysfunkcyjnym domu. Gdyby było inaczej, tak wielki procent ludzi nie miałby różnego typu problemów emocjonalnych.

Na przykład ja jestem dzieckiem narcystycznej matki i dopiero po ponad 6 latach świadomej walki zaczynam wychodzić na prostą.

Akurat tego typu problemy są jak najbardziej do wyprostowania.

Z twarzy.

Chodzą o Tobie słuchy, że niezła du-pa jesteś.

Ten, który z demonami walczy, winien uważać, by samemu nie stać się jednym z nich. Kiedy spoglądasz w otchłań ona również patrzy na ciebie.

Nie patrzcie za długo w otchłań, bo otchłań spojrzy na Was.

Wypraszam sobie, nie jestem żigolakiem gentlemanem tylko erotomanem gawędziarzem.

Grubo. XD

Powiedz mi, bo nie wiem, jaką dużą szafę mam zrobić i czy we środku mają być drzwi do Narni.

Przyznaj się wreszcie, ilu ich masz (nie licząc mnie).

Do pracy jako doradca klienta wystarczy mieć kompetencje społeczne, to nie jest szczególnie rozwojowe stanowisko.

Moje babcie osiedlowe nawet wiedzą z kim (nie) sypiam.

Nie.

Babcie z mojej klatki schodowej uwielbiają mi się zwierzać.