Niepokonany Wiking

W wiosce mężów wyganiano ścięrą. Skręcała bialoglowa szmate i biła swego męża aż wyszedł z chaty. Widziałem to kiedyś. Dobrze, że nie mam żony

Czasy się zmieniają. Wianki u nas od dawien dawna tylko o zwyczajach dowiedzieliśmy się.

Przy takim mrozie rybki jeszcze świeżutkie.

Słyszałem, pani. Rodacy płynęli ponoć Wisłą w dół i o wiankach dowiedzieć się mieli.

Świeże rybki zlowione niedawno są w łodzi. Przy wielkim ogniu smażyć je będziem.

Zmyslilem to

Gdy białoglowa nordycka da koledze wianek z polnych kwiatów, to chłop przepadł. Ona może z nim robić co chce.

Wymienisz tych bohaterów swojej opowieści?

Wstęp tej zaiste okazałej księgi brzmiał niech będzie: Za górami, za lasami, za małą rzeczką zwaną Śmierdziączką żyli sobie...

Kociokwik, na Lokiego!

Babami myjemy. My garnki w rzece płukamy ale to tylko na jesień i wiosnę gdy porządki wielkie zarządzą nasze wojowniczki.

Nudnych Wikingów. Oni rzeczywiście są nudni i ospali. Z prawdziwymi nie mają za wiele wspólnego. Odyn moim drogowskazem a Mjolnir moją mocą. Płyne i strasze tchórzy swym statkiem Naglfar.

Ostatnie królestwo Zwiastun burzy Panowie Północy Pieśń Miecza Płonące ziemie Od dłuższego czasu przymierzam się do tych powieści. Może w końcu Odyn mi pozwoli je przeczytać. A was interesują takie powieści?