Bennie1

Aaaaaa

No

Jeszcze

Ile

Jezuu

Przem

Glupi

Dziad

Glupi

Jajo

Bajo

I chooj

To

Przepchne

De’bilu

Uspokój sie

Bez jaj

Ku’rwa przemek

Ile można żyć w takiej wegetacji proszę Cię... Każdemu normalnemu człowiekowi brakuje nowych bodźców, przygód, nawet w formie normalności. Interakcji z kimś kogo jeszcze nie znamy albo znamy tylko na co dzień nie przebywamy. Tak jak w pracy. Nawet największy introwertyk dostaje pier’dolca przez rutynę.

Najważniejsze jest to żeby gdziekolwiek wychodzić, szczególnie z fobią. Możliwości są ograniczone ale warto się czasem zmusić.

Mi też mało co, a wcześniej miałem dość bogate życie kulturalne. Lubiłem wyskoczyć sobie na koncercik, niszową imprezkę młodego dja czy wystawę. Czuje jakby odcięto mi kawałek z życia. Trochę jak w klatce. Je’bac już ten covid.

Ostatnio mi się nie zdarza, bo koncertów nie ma. Dziękuje, oby wszystko wróciło do normy.

Niektórzy tak mają faktycznie. Mi nie wadzi czy jest głośno czy cicho, chce mi się spać to śpię. Najgorsze jest chyba nocowanie na dworcu zimą i to jak Cię budzą ochroniarze. W Warszawie kilka razy mi się zdarzyło.

Żul śpi wszedzie

Mi nie przeszkadza, kiedyś jeszcze miałem z tym problem ale teraz zasnę dosłownie wszędzie i czuje się dobrze. Tak jak mówisz, kwestia przyzwyczajenia.