Witam, mam 14. Odkąd pamiętam od zawsze zdarzały mi się jakieś niepowodzenia i zawsze czułam się "tą gorszą". Jestem osobą nieśmiałą i boję się nawiązywania nowych kontaktów, tym bardziej, że miałam wiele sytuacji gdzie ludzie śmiali się z mojego nazwiska czy też kiedyś zdarzyło mi się usłyszeć, że jestem jedną z najbrzydszych osób w klasie. Taka się też czuję, szczególnie gdyż otaczam się raczej ładnymi osobami. W dodatku zaliczam bardzo dużo "przypałów", praktycznie codziennie, w ogóle jestem jakimś nieudacznikiem np podczas zdalnych zajęć niejednokrotnie wychowawczyni dzwoniła do moich rodziców, że jako jedyna nie łączę się podczas lekcji, że jako jedyna wysłałam sprawdzian na zły numer itp, a ja naprawdę się staram, ale myślałam, że lekcja jest o innej godzinie, a to po prostu nie dosłyszałam numeru przez co byłam oskarżana o ściąganie, oszukiwanie na sprawdzianie, a mama ma już mnie po prostu dość, ale naprawdę nie mam tych lekcji gdzieś i uczę się codziennie po kilka godzin, staram się być systematyczna. Jestem w 8 klasie. Chciałam pójść na profil geo-ang-wos, ale chyba nic z tego. Przez to wszystko zaczynam porównywać się do innych osób, marzę, żeby być jak oni, np moja kuzynka, z którą chodzę też do klasy, uczy się bardzo dobrze (nawet w 6 klasie miała średnią 6.00) , nauczyciele ją chwalą, jest ładna, ma wielu przyjaciół i wszyscy ją lubią. Mam wrażenie, że ja jestem tą sierotką Marysią i za cokolwiek się nie zabiorę i tak mi to nie wyjdzie...
