www.mocodwagi.pl

To co opisałaś, to zdecydowanie jednostronny związek. Zachowanie twojego męża jest już dla ciebie takim ciężarem, że pragniesz pomocy. I bardzo dobrze! Bo nie ma co trwać, w czymś co sprawia Ci przykrość. Sugeruję: 1. Wypisz co nie podoba Ci się w zachowaniu twojego męża np. -krzyczy -nie pozwala Ci iść do pracy -wypomina Ci podstawowe wydatki -nie docenia cię itd. 2.Uszereguj listę od rzeczy, które najbardziej i najszybciej chcesz zmienić. 3. Przygotuj się mentalnie. Porozmawiaj z przyjaciółką, z psychologiem. (Musisz być przekonana, że chcesz zmian i nie pozwolisz się ignorować.) 3. Pomyśl, co możesz zrobić jeśli się nie zgodzi? -Strajk, wyprowadzka, embargo, rozwód. (Możesz rozpatrzyć wszystkie możliwości, jeżeli będziesz spokojniejsza.) 4. Porozmawiaj o tym z mężem. Wspólnie musicie zacząć pracować nad małżeństwem. Możliwe, że będziesz musiała mu pomóc. (Jednak nie daj się wykorzystywać! Uważaj, tu granica jest cienka). Jeżeli nie będzie chciał współpracować, postaw ultimatum.

Napisz. Jak Electra powiedziała - nie musisz od razu proponować spotkania. Zacznij od zmiany krótkich snapów na trochę dłuższe konwersacje na facebooku. Daj mu znać, że fajnie wam się gadało, że fajnie mieć jakiś kontakt poza zdjęciami. Może zadaj jakieś pytanie otwarte, na które trudno odpisać przy pomocy jednego zdjęcia. Na pewno znajdziecie jakiś ciekawy temat do rozmowy. A potem może on sam do ciebie napisze?

Słowa wypowiedziane w uniesieniu mogą wiele zdradzać.

Aleluja XD

...enie o Szopenie, za przeproszeniem. Zwłaszcza z byciem mniej inteligentną. Na pewno są sposoby, jak napisał marinero, ale czy na pewno dobre? Związek na odległość to bardzo trudne wyzwanie i to dla obu stron. Nie wystarczy, że tylko ty będziesz chciała tego związku, on też musi chcieć. Partnerzy boją się, że w związku na odległość partnerzy odczuwają swobodę swoich działań. Ale przecież tak też jest kiedy masz go w tym samym mieście. Nie obserwujesz i nie kontrolujesz go cały czas. (Jeśli, tak jest, to związek chyba nie jest najzdrowszy.) Związek to zawsze zaufanie do partnera. Na odległość potrzeba jeszcze więcej zaufania. Pytanie, na które najlepiej sobie odpowiedzieć, to: jak utrzymać miłość na odległość? Na to czy zdradzi czy nie, nie masz wpływu, nawet gdyby był blisko Ciebie. -przyjeżdżajcie do siebie -opowiadajcie o swoim dniu, jak się czujecie (przez telefon lub sms) -uzgodnijcie co ile potrzebujecie kontaktu (pisanego, mówionego, spotkań na żywo) i na ile możecie sobie pozwolić -kiedy się spotkacie róbcie co tylko chcecie. Jak chcecie się kochać, to się kochajcie. Jak nie, to nie musicie -postaw na samorealizację, będziesz bardziej niezależna i będziesz mieć co mu opowiadać -mów każdą sytuację, którą uważasz za zdradę np. byłam w klubie i tańczyłam z jakimś chłopakiem, pocałowałam w policzek. (zależy co uważacie za zdradę.) -mów o nowych przyjaciołach, niczego nie zatajaj, bo to bez sensu -wysyłajcie sobie czasem zdjęcia z dnia - to pokazuje, że pamiętacie o sobie Mam nadzieję, że pomogłam.

...enie o Szopenie za przeproszeniem. Zwłaszcza z byciem mniej inteligentną. Na pewno są sposoby, jak napisał marinero, ale czy na pewno dobre? Związek na odległość to bardzo trudne wyzwanie i to dla obu stron. Nie wystarczy, że tylko ty będziesz chciała tego związku, on też musi chcieć. Partnerzy boją się, że w związku na odległość partnerzy odczuwają swobodę swoich działań. Ale przecież tak też jest kiedy masz go w tym samym mieście. Nie obserwujesz i nie kontrolujesz go cały czas. (Jeśli, tak jest, to związek chyba nie jest najzdrowszy.) Związek to zawsze zaufanie do partnera. Na odległość potrzeba jeszcze więcej zaufania. Pytanie, na które najlepiej sobie odpowiedzieć, to: jak utrzymać miłość na odległość? Na to czy zdradzi czy nie, nie masz wpływu, nawet gdyby był blisko Ciebie. -przyjeżdżajcie do siebie -opowiadajcie o swoim dniu, jak się czujecie (przez telefon lub sms) -uzgodnijcie co ile potrzebujecie kontaktu (pisanego, mówionego, spotkań na żywo) i na ile możecie sobie pozwolić -kiedy się spotkacie róbcie co tylko chcecie. Jak chcecie się kochać, to się kochajcie. Jak nie, to nie musicie -postaw na samorealizację, będziesz bardziej niezależna i będziesz mieć co mu opowiadać -mów każdą sytuację, którą uważasz za zdradę np. byłam w klubie i tańczyłam z jakimś chłopakiem, pocałowałam w policzek. (zależy co uważacie za zdradę.) -mów o nowych przyjaciołach, niczego nie zatajaj, bo to bez sensu -wysyłajcie sobie czasem zdjęcia z dnia - to pokazuje, że pamiętacie o sobie Mam nadzieję, że pomogłam.

Opcje są dwie: albo nie jest jeszcze gotowy, albo nie chce i nie będzie chcieć. Wygląda na to, że rozbijacie się o waszą wizję przyszłości. Ty chcesz dzieci i dom, ustatkować się, a on najwyraźniej niekoniecznie. W takim przypadku absolutnie została tylko rozmowa. I to nie jest tak, że można z nią długo czekać, bo jeżeli za rok on stwierdzi, że jednak ani ślubu ani dzieci w swoim życiu nie widzi, to prawdopodobnie dojdziesz do wniosku, że nie chcesz z nim być. Wtedy będziesz potrzebowała trochę czasu na znalezienie nowego partnera. W zależności od czasu możliwe, że będziesz musiała pogodzić się np. z brakiem dzieci. W każdym razie. To są bardzo ważne kwestie. Jeżeli oboje nie chcecie tego samego, to najpewniej nie będziesz szczęśliwa. Porozmawiaj z nim. I zadecydujcie czy warto być ze sobą razem.

-Czy zauważasz, że przez swoją zazdrość zabraniasz jej nie tylko na przyjaźni, ale i rozwoju osobistego? (Chciałeś jej odebrać deskorolkę, gdy ona najprawdopodobniej po prostu chciała nauczyć się jeździć.)

Zakochany facet, dąży do jak najczęstszych spotkań i rozmów. Często zmienia swoje zachowanie, gdy jesteście sam na sam. Prawi Ci komplementy, pomaga Ci. Zawsze możesz też zapytać - to opcja dla odważnych.

Jeżeli związek z tą dziewczyną sprawia, że czujesz się źle, męczysz się, myślisz o rozstaniu, to znaczy, że coś jest z tym związkiem nie tak. Spróbuj z nią jeszcze raz porozmawiać. Powiedz: -myślisz o zerwaniu, -jak się czujesz, -co ona robi, że tak się czujesz, Zapytaj: -co ona uważa o tym związku -jak się z Tobą czuje, -co jej przeszkadza Rozwiązania są dwa. Albo się dogadacie i spróbujecie naprawić relację, albo się rozstaniecie. Czasem rozstanie jest lepsze, niż toksyczny związek, który sprawia, że nie masz siły żyć.

Nie przejmuj się. Wiem, że to trudne, ale taka prawda, że miłość sama przyjdzie. Ja pierwszy związek miałam dopiero po liceum, więc może po prostu wystarczy zaczekać? To cudowna rada, nie ma co się użalać, aż do poznania kogoś. Spróbuj skupić się na sobie: ciesz się życiem, wychodź, poznawaj nowych ludzi, próbuj nowych rzeczy, samorealizuj się. Wtedy kiedy kogoś poznasz będziesz miał mnóstwo rzeczy do opowiadania i wiele pasji.

Możliwe, że faktycznie to jego tradycja i przekonanie. (Święta dla rodziny, czas wspólnie, brak rozpraszania się, celebrowanie więzi rodzinnych...) Możesz go zapytać: "Czym są dla Ciebie święta? Jak do tej pory spędzałeś święta?" - I będziesz mieć odpowiedź, dlaczego uznał, to jako żart. Często w związkach, różne rozumienie i podejście do różnych aspektów życia + brak rozmowy, prowadzi do sporów i kłótni. Może lepiej tego uniknąć?

Powiedz przyjaciółce co myślisz i jak się czujesz, w każdej z tych sytuacji. Jeżeli nie zrozumie lub nie będzie próbować zrozumieć, poszukać nowej przyjaciółki.

Sama odpowiedziałaś sobie na pytanie. Ty już masz cel i to bardzo dobry! I faktycznie, jedyna przeszkoda, to brak wsparcia. Jednak nie ty jedna. Spróbuj znaleźć grupę wsparcia, albo forum dla kobiet. To super miejsca, w którym kobiety wzajemnie się motywują i pomogą Ci odważyć się działać. Wolny czas można przeznaczyć na samorealizację, co łączy się z 1 pkt (zmianę pracy i podszkolenie języka)

Może warto zastanowić się nad gap-year? W tym czasie poszukać pasji, rozwinąć swoje umiejętności społeczne, próbować nowych rzeczy? Tylko chyba radzę poczekać na koniec pandemii, bo teraz wszystko jest strasznie utrudnione.