www.mocodwagi.pl

To co opisałaś, to zdecydowanie jednostronny związek. Zachowanie twojego męża jest już dla ciebie takim ciężarem, że pragniesz pomocy. I bardzo dobrze! Bo nie ma co trwać, w czymś co sprawia Ci przykrość. Sugeruję: 1. Wypisz co nie podoba Ci się w zachowaniu twojego męża np. -krzyczy -nie pozwala Ci iść do pracy -wypomina Ci podstawowe wydatki -nie docenia cię itd. 2.Uszereguj listę od rzeczy, które najbardziej i najszybciej chcesz zmienić. 3. Przygotuj się mentalnie. Porozmawiaj z przyjaciółką, z psychologiem. (Musisz być przekonana, że chcesz zmian i nie pozwolisz się ignorować.) 3. Pomyśl, co możesz zrobić jeśli się nie zgodzi? -Strajk, wyprowadzka, embargo, rozwód. (Możesz rozpatrzyć wszystkie możliwości, jeżeli będziesz spokojniejsza.) 4. Porozmawiaj o tym z mężem. Wspólnie musicie zacząć pracować nad małżeństwem. Możliwe, że będziesz musiała mu pomóc. (Jednak nie daj się wykorzystywać! Uważaj, tu granica jest cienka). Jeżeli nie będzie chciał współpracować, postaw ultimatum.

Napisz. Jak Electra powiedziała - nie musisz od razu proponować spotkania. Zacznij od zmiany krótkich snapów na trochę dłuższe konwersacje na facebooku. Daj mu znać, że fajnie wam się gadało, że fajnie mieć jakiś kontakt poza zdjęciami. Może zadaj jakieś pytanie otwarte, na które trudno odpisać przy pomocy jednego zdjęcia. Na pewno znajdziecie jakiś ciekawy temat do rozmowy. A potem może on sam do ciebie napisze?

Słowa wypowiedziane w uniesieniu mogą wiele zdradzać.

Aleluja XD

...enie o Szopenie, za przeproszeniem. Zwłaszcza z byciem mniej inteligentną. Na pewno są sposoby, jak napisał marinero, ale czy na pewno dobre? Związek na odległość to bardzo trudne wyzwanie i to dla obu stron. Nie wystarczy, że tylko ty będziesz chciała tego związku, on też musi chcieć. Partnerzy boją się, że w związku na odległość partnerzy odczuwają swobodę swoich działań. Ale przecież tak też jest kiedy masz go w tym samym mieście. Nie obserwujesz i nie kontrolujesz go cały czas. (Jeśli, tak jest, to związek chyba nie jest najzdrowszy.) Związek to zawsze zaufanie do partnera. Na odległość potrzeba jeszcze więcej zaufania. Pytanie, na które najlepiej sobie odpowiedzieć, to: jak utrzymać miłość na odległość? Na to czy zdradzi czy nie, nie masz wpływu, nawet gdyby był blisko Ciebie. -przyjeżdżajcie do siebie -opowiadajcie o swoim dniu, jak się czujecie (przez telefon lub sms) -uzgodnijcie co ile potrzebujecie kontaktu (pisanego, mówionego, spotkań na żywo) i na ile możecie sobie pozwolić -kiedy się spotkacie róbcie co tylko chcecie. Jak chcecie się kochać, to się kochajcie. Jak nie, to nie musicie -postaw na samorealizację, będziesz bardziej niezależna i będziesz mieć co mu opowiadać -mów każdą sytuację, którą uważasz za zdradę np. byłam w klubie i tańczyłam z jakimś chłopakiem, pocałowałam w policzek. (zależy co uważacie za zdradę.) -mów o nowych przyjaciołach, niczego nie zatajaj, bo to bez sensu -wysyłajcie sobie czasem zdjęcia z dnia - to pokazuje, że pamiętacie o sobie Mam nadzieję, że pomogłam.

...enie o Szopenie za przeproszeniem. Zwłaszcza z byciem mniej inteligentną. Na pewno są sposoby, jak napisał marinero, ale czy na pewno dobre? Związek na odległość to bardzo trudne wyzwanie i to dla obu stron. Nie wystarczy, że tylko ty będziesz chciała tego związku, on też musi chcieć. Partnerzy boją się, że w związku na odległość partnerzy odczuwają swobodę swoich działań. Ale przecież tak też jest kiedy masz go w tym samym mieście. Nie obserwujesz i nie kontrolujesz go cały czas. (Jeśli, tak jest, to związek chyba nie jest najzdrowszy.) Związek to zawsze zaufanie do partnera. Na odległość potrzeba jeszcze więcej zaufania. Pytanie, na które najlepiej sobie odpowiedzieć, to: jak utrzymać miłość na odległość? Na to czy zdradzi czy nie, nie masz wpływu, nawet gdyby był blisko Ciebie. -przyjeżdżajcie do siebie -opowiadajcie o swoim dniu, jak się czujecie (przez telefon lub sms) -uzgodnijcie co ile potrzebujecie kontaktu (pisanego, mówionego, spotkań na żywo) i na ile możecie sobie pozwolić -kiedy się spotkacie róbcie co tylko chcecie. Jak chcecie się kochać, to się kochajcie. Jak nie, to nie musicie -postaw na samorealizację, będziesz bardziej niezależna i będziesz mieć co mu opowiadać -mów każdą sytuację, którą uważasz za zdradę np. byłam w klubie i tańczyłam z jakimś chłopakiem, pocałowałam w policzek. (zależy co uważacie za zdradę.) -mów o nowych przyjaciołach, niczego nie zatajaj, bo to bez sensu -wysyłajcie sobie czasem zdjęcia z dnia - to pokazuje, że pamiętacie o sobie Mam nadzieję, że pomogłam.

Opcje są dwie: albo nie jest jeszcze gotowy, albo nie chce i nie będzie chcieć. Wygląda na to, że rozbijacie się o waszą wizję przyszłości. Ty chcesz dzieci i dom, ustatkować się, a on najwyraźniej niekoniecznie. W takim przypadku absolutnie została tylko rozmowa. I to nie jest tak, że można z nią długo czekać, bo jeżeli za rok on stwierdzi, że jednak ani ślubu ani dzieci w swoim życiu nie widzi, to prawdopodobnie dojdziesz do wniosku, że nie chcesz z nim być. Wtedy będziesz potrzebowała trochę czasu na znalezienie nowego partnera. W zależności od czasu możliwe, że będziesz musiała pogodzić się np. z brakiem dzieci. W każdym razie. To są bardzo ważne kwestie. Jeżeli oboje nie chcecie tego samego, to najpewniej nie będziesz szczęśliwa. Porozmawiaj z nim. I zadecydujcie czy warto być ze sobą razem.

-Czy zauważasz, że przez swoją zazdrość zabraniasz jej nie tylko na przyjaźni, ale i rozwoju osobistego? (Chciałeś jej odebrać deskorolkę, gdy ona najprawdopodobniej po prostu chciała nauczyć się jeździć.)

Zakochany facet, dąży do jak najczęstszych spotkań i rozmów. Często zmienia swoje zachowanie, gdy jesteście sam na sam. Prawi Ci komplementy, pomaga Ci. Zawsze możesz też zapytać - to opcja dla odważnych.

Jeżeli związek z tą dziewczyną sprawia, że czujesz się źle, męczysz się, myślisz o rozstaniu, to znaczy, że coś jest z tym związkiem nie tak. Spróbuj z nią jeszcze raz porozmawiać. Powiedz: -myślisz o zerwaniu, -jak się czujesz, -co ona robi, że tak się czujesz, Zapytaj: -co ona uważa o tym związku -jak się z Tobą czuje, -co jej przeszkadza Rozwiązania są dwa. Albo się dogadacie i spróbujecie naprawić relację, albo się rozstaniecie. Czasem rozstanie jest lepsze, niż toksyczny związek, który sprawia, że nie masz siły żyć.

Nie przejmuj się. Wiem, że to trudne, ale taka prawda, że miłość sama przyjdzie. Ja pierwszy związek miałam dopiero po liceum, więc może po prostu wystarczy zaczekać? To cudowna rada, nie ma co się użalać, aż do poznania kogoś. Spróbuj skupić się na sobie: ciesz się życiem, wychodź, poznawaj nowych ludzi, próbuj nowych rzeczy, samorealizuj się. Wtedy kiedy kogoś poznasz będziesz miał mnóstwo rzeczy do opowiadania i wiele pasji.

Możliwe, że faktycznie to jego tradycja i przekonanie. (Święta dla rodziny, czas wspólnie, brak rozpraszania się, celebrowanie więzi rodzinnych...) Możesz go zapytać: "Czym są dla Ciebie święta? Jak do tej pory spędzałeś święta?" - I będziesz mieć odpowiedź, dlaczego uznał, to jako żart. Często w związkach, różne rozumienie i podejście do różnych aspektów życia + brak rozmowy, prowadzi do sporów i kłótni. Może lepiej tego uniknąć?

Powiedz przyjaciółce co myślisz i jak się czujesz, w każdej z tych sytuacji. Jeżeli nie zrozumie lub nie będzie próbować zrozumieć, poszukać nowej przyjaciółki.

Sama odpowiedziałaś sobie na pytanie. Ty już masz cel i to bardzo dobry! I faktycznie, jedyna przeszkoda, to brak wsparcia. Jednak nie ty jedna. Spróbuj znaleźć grupę wsparcia, albo forum dla kobiet. To super miejsca, w którym kobiety wzajemnie się motywują i pomogą Ci odważyć się działać. Wolny czas można przeznaczyć na samorealizację, co łączy się z 1 pkt (zmianę pracy i podszkolenie języka)

Może warto zastanowić się nad gap-year? W tym czasie poszukać pasji, rozwinąć swoje umiejętności społeczne, próbować nowych rzeczy? Tylko chyba radzę poczekać na koniec pandemii, bo teraz wszystko jest strasznie utrudnione.

Warto wzajemnie sobie powiedzieć na co się liczy. Zarówno na początku związku, jak i na różnych jego etapach. Czy macie wspólne cele i marzenia? -To związek na chwilę, do nauki, do miłości, do małżeństwa, do dzieci? Bez pytań, nie ma odpowiedzi i błądzi się we własnych myślach i pytaniach.

Pokonanie zaborczości jest trudne. Super, że poszłaś do psychologa! Jeśli jest dobry, to z pewnością Ci pomoże! Jeżeli chcesz sama też nad sobą pracować, to kiedy poczujesz, że zbiera się w tobie tak złość, to usiądź i pomyśl. Chodzi, o to aby ze sobą porozmawiać, albo pisać jak się czujesz. Mów / pisz wszystkie myśli, które ci wtedy towarzyszą, emocje, jak się czujesz, co myślisz. W takim długim toku myślowym możesz w końcu powiedzieć zdanie, którego się nie spodziewałaś np. "Dlaczego on do mnie nie pisze? Boje się, że mnie olewa. Boje się, że nie jestem dla niego ważna." Warto nad taką ukrytą na co dzień myślą się zastanowić. Możesz z nią podzielić się też z psychologiem PS Nie każdemu taki sposób zadziała. To jest metoda szybkich skojarzeń.

Jest bardzo wiele powodów dlaczego zdrada nastąpiła np.: -nie wiesz o wszystkim co się dzieje w ich związku (Może już od kilku lat się nie kochali, może mieli często kłótnie (...)) -miłość, wbrew pozorom, wypala się (także z wielu powodów) -12 lat to ogrom czasu, możliwe że zmieniły się ich systemy wartości i już do siebie nie pasowali -kochanka dawała mu, to czego żona nie dawała np. wsparcie, dobry seks (...)) -facetom nie podoba się tylko jeden typ urody (to tłumaczy inny wygląd kochanki.) -dobre wspomnienia nie utrzymają same związku, zwłaszcza jeśli przeszłość jest lepsza od teraźniejszości -zakochał się Ufff.... można tak wymieniać i wymieniać, ale to tylko różne teorie. Sęk w tym, że życie i miłość są nieprzewidywalne i nie wiadomo dokładnie co do tego doprowadziło.

Ależ skąd! Różne ludzie robią rzeczy. Dziewczyny też mogą i co niektóre robią Jednak, nie musisz tego pisać. Wystarczy jakiś pkt zaczepienia.

Zaufanie to jeden z najważniejszych fundamentów w związku. Jeżeli masz problem, boisz się, czujesz się zdradzana, to taka rozmowa powinna być przeprowadzona. On sam powinien chcieć Cię zapewnić o tym, że nie masz co się martwić i wraz z Tobą popracować nad tym problemem. Ponieważ niepewność, co do szczerości, to nie tylko Twój problem. To WASZ problem. Jeżeli chodzi o messengera, to kiedyś wystarczyło pobrać wszystkie dane z profilu. Były tam także zapisywane wszystkie konwersacje. Nie jestem pewna czy teraz też tak działa.

Czy kobieta może napisać pierwsza? Ależ oczywiście! Wiele kobiet się boi, że się wygłupią, ale z doświadczenia wiem, że mężczyzna w takiej sytuacji jest mile zaskoczony. Co napisać? Na pewno warto napisać coś więcej niż zwykłe: Hej. W takich sytuacjach warto się zastanowić czy nie macie między sobą czegoś wspólnego np. znajomego, pracy, hobby. Wtedy od razu jest łatwiej zacząć temat. A potem powoli przejść do zaproszenia np. na kawę. Jeżeli nie masz z nim nic wspólnego, to myślę, że warto napisać: Hej, widuję Cię od czasu do czasu, zauroczyłeś mnie. Zastanawiam się czy nie wyskoczyłbyś ze mną na kawę? (Oczywiście z dostosowaniem takiej wiadomości do siebie

Po prostu boisz się konsekwencji swojej decyzji. Boisz się, że zerwaniem popełniasz błąd i się cofasz. Daj sobie czas odpocząć. Jeśli potrzebujesz: wypłacz się, bądź smutna i wesoła na zmianę. To minie. Musisz dać sobie czas, aby zamknąć ten rozdział.

To już osobna kwestia. Jeżeli oboje nie macie już wspólnej wizji świata i przyszłości, to faktycznie nie ma co w tym tkwić. Ludzie się zmieniają wraz z nimi ich wartości i cele. Jeżeli nie macie wspólnych obowiązków jak: spłata kredytu, dzieci itp. to macie ułatwione zadanie, gdyż to parom najwięcej sprawia kłopotu przy podjęciu takiej decyzji.

Może powiedz mężowi, że brakuje Ci tego ognia i namiętności poprzednich lat? Możecie odnowić swoją miłość. Zacznijcie od wspólnej rozmowy, potem idźcie na randkę, spontaniczny wyjazd, nowa ...enka, spacer w świetle księżyca, jak dawniej. Czasem wystarczy trochę wysiłku, aby na nowo się zakochać w starej miłości. Polecam, abyś spróbowała wzbudzić emocje w małżeństwie zanim postawisz wszystko na jedną kartę.

Nie ma co udawać. Jeżeli on się nie zmieni, to nie dasz rady żyć w takim związku. Brak ochoty na seks, używki dla uspokojenia, myśl o singielstwie, to wystarczająco dowodów na to, że nie możesz sobie poradzić z daną sytuacją. Jedynym rozwiązaniem dla Ciebie, aby ten związek nie był koszmarem, to rozmowa. Powiedz mu: co czujesz, co myślisz, co się z Tobą dzieje. Na początku może być zły i Cię nie słuchać, ale będzie o tym myśleć. Jeżeli po kilku dniach nadal nie będzie chciał z Tobą rozmawiać postaw ultimatum. Z tego mogą wyjść trzy sytuacje: -Nie będzie chciał się zmienić. -Tu jest brak zaangażowania w związek. Nie ma co iść za kimś, kto nie szanuje Twoich uczuć. -Będzie chciał się zmienić, ale mu nie wyjdzie. - Wrócisz do pkt wyjścia i nie będziesz szczęśliwa, będą te same problemy co teraz, albo i większe + gromadzący się stres, prowadzący do częstych kłótni -Zmieni się i będziecie dalej mogli iść przez życie. Pieniądze to trudny temat do rozmów, ale nieodłączna część wspólnego życia. Części osób może pasować podejście egoistyczne (Jak twojego partnera.), ale nie wszystkim. Jeżeli Tobie nie pasuje i odczuwasz z tego powodu dyskomfort, to zdecydowanie musisz coś z tym zrobić.