Azalia32

17 godzin temu, kokos89 napisał:

z tego co mówił to matka i ojciec za niego gotuja i mu piorą bo on tego nie umie i uwaza ze to ja jestem jeb/nieta bo uważam to za dziwne

Jeśli rodzice wszystko za niego robią, to jest to trochę chore.

Jeszcze zrozumiałabym pewne sytuacje. Nie każdy musi się z kimś wiązać, to wtedy jednak mieszkając z rodzicami można zaoszczędzić albo jeśli rodzice są schorowani. No ale nie wyobrażam sobie, żeby moja mama prała i sprzątała za mnie, a już tym bardziej żeby mi gotowała. To on powinien rodzicom pomagać.

Dzień dobry wszystkim ☺

Przebywamy obecnie na kwarantannie i musieliśmy poprosić o pomoc w wyprowadzaniu naszego psiaka.

Na szczęście bardzo szybko znalazły się osoby, które bardzo chętnie pomogły. Pomaga nam sąsiadka zza ściany i zupełnie obca (już teraz nie do końca ) pani.

O ile wiem, jak się odwdzięczyć sąsiadce, to nie wiem, jak mogę się zrewanżować tej pani. Przychodzi dzień w dzień punkt 7 rano i podziwiam ją za to, że chce jej się pomagać obcym ludziom. Nie spotyka się teraz tego zbyt często.

Oczywiście dostanie od nas pakę dla jej psa, a co byście dali takiej osobie w podzięce? Niestety pewna jestem że jeśli zapytam, to odpowie że nic

10 minut temu, Nemetiisto napisał:

Te dojazdy masz za darmo? Żeby nie zjadły Ci zysku z lepszej płacy. Mogą być mimo wszystko dobijające. Z drugiej strony Twoja obecna pensja jest głodowa, więc tak czy inaczej warto zmienić robotę.

Darmowe nie, ale z nowej pracy będę mogła wyciągnąć nawet 2x tyle co zarabiam obecnie... A dojazd to 150zl miesięcznie i nic więcej.

Dzięki, trochę mi rozjaśniłyście w głowie. Przeprowadzka w moim przypadku raczej nie wchodzi w grę, ale chyba mimo wszystko się zdecyduję. Trzeba w końcu zadbać o siebie, zamiast o innych.

No więc. Obecna praca wykańcza mnie psychicznie (głównie przez szefową, która źle mnie traktuje). Pieniądze nie są złe (2600 zł, płacone pod stołem, na umowie najniższa krajowa), praca w miarę blisko, około pół godziny dojazdu. Pracujęod poniedziałku do soboty, bez wyjątków, poza dniami wolnymi ustawowo. Nie mogę wziąć urlopu wypoczynkowego, 5 dni to jest maksimum, więc odpocząć też nie jest łatwo. Pracuję tu ponad 5 lat. Jednak komfort psychiczny żaden, coraz częściej płaczę po nocach, mam problemy ze snem, ogólnie nie mogę sobie poradzić. Szefowa dostała chyba jakiejś wścieklizny macicy i jest tylko gorzej.

Dostałam propozycję pracy w tej samej branży, ale za o wiele lepsze pieniądze i wstępnie odmówiłam, bo dojazdy by zajmowały mi około 1,5 godziny w jedną stronę, a zimą (jeśli byłaby taka jak ostatnia), pewnie jeszcze dłużej. Praca od 11 do 19, do tego co druga sobota i 1 dzień do odbioru w miesiącu. I jak już mówiłam, lepsze pieniądze i wszystko pod linijkę w umowie, czarno na białym... I zastanawiam się, czy nie warto jednak dla tych wszystkich plusów zaryzykować? Co myślicie? Już sama nie wiem, każdy doradza mi inaczej, a ja mam dość obecnej pracy.