Flizetka

Niestety raczej chce być miła i odpisuje , ale nie zbyt miła żebyś odczuł coś więcej . Tak jak ktoś wyżej napisał , jeśli ktoś jest kimś zainteresowany to szuka kontaktu , później się otwiera . Nie upatrywałabym w tym czegoś głębszego. Niestety

Sprawa dość dziwna. Znamy się 25 lat , ale rozmawiamy od 10 lat regularnie dwa razy w miesiącu przez msn . On rodzina ja mąż . Zaczęliśmy potajemnie się spotykać. Dosłownie kilka razy ostatni raz 7 lat temu . Przez ostatnie 7 lat tylko rozmawialiśmy msn . Oczywiście z grubsza o wszystkim , ale głównie o łóżku. Ponownie spotkaliśmy się w tym roku . Ogień jakich mało , poprostu porzadanie jak u nastolatków . On jest i był zawsze bardzo zdystansowany , mało wylewny , rzadko mówił komplement lub coś takiego od serducha . I teraz nasuwa się moja wątpliwość .Jak to jest możliwe u mężczyzny , ze przez 10 lat ( prawie znikomych komplementów ) utrzymał taki poziom porZadania ? Czy to ja mam urojenia i on traktuje mnie przedmiotowo czy jednak kryje się za tym jakieś mini uczucie , którego on nigdy przenigdy nie wyjawi . Bardzo mnie to meczy . Teraz się nie odzywam czekam na jego ruch. Ale jeśli ktoś miał podobnie lub umie rozkminić mężczyznę w tym przypadku będę wdzięczna .

No może być to dla kogoś dziwne . Ale jest

A wiesz , ze tak zrobię . Jesteś druga osoba która tak powiedziała . Może czas skończyć marnować czas na domysły. Bo może faktycznie brzmi to dziecinnie . Nastolatka - potraktuje to jak komplement

Nie , nie wie . Dużo ludzi się kręci po tym forum sądziłam , że może ktoś coś doradzi . Tak niepotrafię , nie może przejść mi to przez gardło . A z Twojej strony czuje osąd , bo powiedziałam głośno co myśle . Bo mam gdzieś konwenanse . Bo przecież wszyscy są tacy porządni i moralni . Każdy ma jakieś fantazje , o których nie ze wszysztkimi idzie rozmawiać . Ty, ja Twój mąż mój . Gwarantuje Tobie . każdy . Jedni się tylko oszukują i pół życia frustrują , a ja wywalam kawę na ławę i czerpie uzupełniając nawet rozmowa to o czym nie mogę porozmawiać w domu. Jedni świetnie rozumieją się w rozmowie inni w łóżku . Jeden jest lepszy drugi gorszy. Jesteśmy wszyscy różni . O moralności nie mówię , nikt nie powinien nikogo oceniać .

Żadnym trolem nie jestem . Kocham swojego męża . Oczywiście spal mnie na stosie , bo mam inne podejście do życia. Już się przyzwyczaiłam do tego , ze nie wszystkim podobają się moje poglądy i podejście . Zobacz do czego doprowadzają te Twoje poglądy , ano do tego , ze pierdyliard ludzi wisi na forach i wybebesza się ze zdrad i rozterek . Ja tego nie robię . Mnie tylko ciekawi zdanie ludzi na temat męskiej psychiki. Jest mi dobrze z moim podejściem niczego w życiu mi nie brakuje . Mam świetna prace , wspaniałe hobby , własna firmę . Świetnego męża i cudownego przyjaciela - o którego psychice właśnie tu mowa , bo pomimo ze znamy się tyle lat nie mam odwagi zapytać go o to wprost . Ot cała historia mojego postu .

Ale mi to niepotrzebne . Dobrze mi jest jak jest . Chodzi tylko o świadomość wartości dodanej ,a nie o przedmiotowości .

Nie , nie przeszkadzało by mi to . Ten kto wymyślił monogamie powinien spłonąć w piekle

A on nie ? ( w sensie nie mąż ) tak samo jedna i druga wchodzi w grę

I jakby się zgadzam w 100 % . Ryzyka raczej nie ma . Po prostu zaczynam patrzeć ze swojej perspektywy czy traciłabym czas na kogoś kto by mnie A - nie pociągał fizycznie B - mentalnie . I jeśli złącze te dwa mianowniki to daje mi to , żeby nie mówić górnolotnie o uczuciach . Ale o emocjach już można

Ale łączyło Was coś więcej niż rozmowy ?

Zdrowo nie nachalnie .

Być może jestem i dobra . Tzn wiem ze jestem . Tak skromnie , ale z pełnym przekonaniem . Tak mam świadomość ze wspólny związek oznaczałby dojście do takiej rutyny jakie ma 90% małżeństw . Ale znowu po Teojej wypowiedzi nasuwa się pytanie klucz . Czy można utrzymać takie porzadanie nie czując absolutnie nic ?

Można . Ja w ogóle jestem dość liberalna . Jeśli pytasz o moje sumienie to nie mam z tym problemu . Może zabrzmi to paradoksalnie , ale mam wspaniałego męża . To co się dzieje z tym drugim to dopełnienie . Ważne dla mojej głowy .

Chciałabym po prostu wiedzieć .Tylko i aż tyle .

Czyli rozumiem ze przez tak długi czas jest to kompletnie bezuczuciowe ?

Jestem szczęśliwa , ale mąż nie daje mi takich rozmów , takich rozmyślań . Takiego pożądania . Tego nie ma . Nigdy nie było tak silne jak tu. Nawet na początku .

Tak jestem pewna .To jedyna rzecz jakiej jestem pewnA

Dziura jak dziura . Ale 7 lat bez dziury . Ot tak . Same pogadanki.

Tylko jak powinno to pytanie brzmieć . Nie jestem już taka młoda i nie chce wyjść na rozkapryszona nastolatkę która nie jestem .

Być może to jest powodem , dlatego ta wiedza pomoże mi uporać się z tym .

Dziękuje za odpowiedz No bywało sporo momentów , ze było i codziennie . Potem ja się zakopałam w pracy mocno . Dużo delegacji brak czasu potem on . I znowu powrót . Tak łóżko - dużo rozmów na ten temat i o dziwo niewulgarne . Raczej sensualne . Czy jest jakiś sposób , żeby to sprawdzić ? Naprawdę utrudnia mi to funkcjonowanie przez ostatnie dni .

Dla spokojnej głowy . Zaprząta mi to umysl .

A może jakaś mała rada jak się przekonać jak go rozgryźć . Trudny orzech , ale dla swojego dobrego samopoczucia chętnie podejmę rękawice i dowiem się

Czyli jest duża szansa , ze mogę mieć podobnie . Choć nigdy to nie było ani toksyczne , ani nachalne z żadnej ze stron . Po prostu sobie jest. Ale tak jak życie weryfikuje np . Znajomych tak samo weryfikuje wartościowe lub mniej znajomosci . Te marne nie przetrwają te lepsze trwają zawsze z jakiegoś powodu. I tu znowu wracam do punktu wyjścia . Z powodu przedmiotowości , sentymentu czy No właśnie cholera wie .