Nieporadna30

Cześć! pisze tutaj, ponieważ tak na prawdę nie mam z kim porozmawiać i się wygadać. Od 4 lat jestem w związku z mężczyzna, 20 lat starszym, jest dodatkowo moim szefem. Poznaliśmy się zanim nim był. Pracowaliśmy w jednej firmie jednak on potem awansował. Przez ten czas kiedy jesteśmy razem on ciagle jest żonaty, ma dwoje dorosłych dzieci. Cały czas obiecywał, ze się rozwiedzie i dalej obiecuje. Czeka tylko as dzieci całkiem wyprowadza się z domu i pójdą na studia. Z zona podobno nic go nie łączy, często widzę w smsach jak robi mu awantury itp. Wiec raczej w to wierze. W tamtym roku poznaliśmy nowego znajomego który pomagał nam w pracy. Przyjaźniłam się z nim. Często z nim rozmawiałam, załatwiałam sprawy służbowe. Pewnego dnia miałam wypadek a moj facet nie mógł do mnie przyjechać. Ogólnie zawsze o danej godzinie musi być w domu. Zawsze musi miec pretekst żeby się ze mna spotkać. Smutna poobijana spotkałam się z tym kolega. Nie wiem jak to się stało ale przespaliśmy się. Potem zrobiliśmy to jeszcze kilka razy bo nie wiedziałam jak się z tego wyplątać. Sporo o nas wiedział, mógł nam w pracy zaszkodzić. W końcu się uwolnilam i zerwałem całkiem kontakt. Chciałam powiedzieć tym swojemu facetowi ale zbierałam się długo na odwagę. W końcu ten kolega zrobił to za mnie. Bez mojej wiedzy. Moj facet wybaczył mi. Tzn tak mówi i dalej jesteśmy razem. Ja zaluje bardzo ale to bardzo tego wszystkiego. Od tamtej pory nie umiem się z niczego cieszyć, ciagle płacze, boje się każdego dnia ze moj znowu mi to wypomni. A wypomina przy każdej okazji. Miałam myśli samobójcze. Tak na prawdę nie wiem co mam ze sobą robic żeby się pozbierać. Czuje się okropnie a on tylko mnie w tym utwierdza. Są tez dni kiedy jest normalnie, mówi ze mnie kochani świata poza mna nie widzi. Jak ja mam żyć????

Dzieki za rady. Muszę to sama teraz w głowie ułożyć. Łatwo nie bedzie

Boje się to fakt. Przez 4 lata był przy mnie. Tyle ile był ale jednak byl

Macie w tym wszystkim racje. Zgadzam się z tym. Tylko nie potrafię go zostawic

Prędzej znowu obrazi

Nie chce otwartego związku

Uważasz ze on nie może mi wybaczyć zdrady ale ja mogę te wszystkie lata kiedy czekałam i czekam dalej

Próbowałam już kiedyś i skończyło się na tym ze to on przestawał się odzywać i wogole na moje fochy nie reagowal

Coś w tym jest

Czyli uważasz ze co, jutro ja przychodzę do pracy twarda i czekam aż on się odezwie

Mam cholerne wyrzuty ze go zdradziłam.

No np dzisiaj jak rozmawialiśmy o moim awansie w innej firmie to tak jak mówiłam spytał czy załatwiłam sobie to u jakiegoś fagasa. Rozpłakałam się i powiedziałam mu co k tym mysle to napisał mi wiadomosc ze trudno spytał i pytania nie cofnie i wielce obrazony

Dobra może jestem naiwna. Zdaje sobie z tego sprawę. Ale co ja zrobię ze go kocham. Mówicie wyjedź itp. Ale my razem pracujemy a on jest moim szefem.

Tylko pozostaje jeszcze praca

Ze się kogoś kocha i mimo ze ktoś rani to chce się z nim być?

Ale ja chciałabym z nim mieć normalne życie. Wszystko było ok dopóki go nie zdradziłam. Teraz on ma mnie za nic

Wiele razy mu to zarzucałam. Ale on zawsze twierdzi ze to dla mojego dobra z racji tego ze jest moim szefem i ludzie będą gadać wiec musimy się ukrywać a dla dzieci nie chce być s...ysynem

Jak próbuje mu coś powiedzieć to kończy się na tym ze trzaska drzwiami i wychodzi a potem jaśniejsze j płacze a on się nie odzywa

To w takim razie co radzisz?

Właśnie się boje ze znowu coś wymyśli. Wiem ze to głupio brzmi i wychodzę na naiwna.

To akurat nie śmieszne

Problem w tym ze nie daje rady

Jesteśmy 4 lata. Matura teraz

Razem, przynajmniej się staramy. Kurczę na prawdę go kocham. To nie moja fanaberia. Miałam wcześniej młodszych chłopaków ale tego kocham.

Obiecał ze teraz po maturze dziecka się rozwiedzie. Czekam….