Dostałam wiele różnych propozycji szkoła zwykła ale program specjalny wydaje się być najlepszym pomysłem. Jednak też sugerowano klase integracyjną lub szkołę specjalną. Sama już nie wiem co robić. Jak na razie ma 8 lat chodzi do zwykłej szkoły i realizuje inny program. Ma orzeczenie i wygląda to tak Uczennica ma ogólne trudności w nauce, opanowaniu wiadomości i umiejętności szkolnych, czytaniu, pisaniu i rachowaniu. Badanie wykazało że rozwój umysłowy mieści się w przedziale lekkiej niepełnosprawności intelektualnej. Rozwój funkcji poznawczych przebiega nieharmonijnie. Mocną stroną uczennicy jest tempo uczenia się wzrokowego - ruchowego analiza i synteza materiału wzrokowego oraz wyobraźnia i wizualizacja przestrzenna. Wyżej wymienione zdolności przyjmują wynik w normie wiekowej. Rozwój niższy niż przeciętny przyjmują zdolności do abstrahowania oraz zdolności językowe. Deficyty ( wynik na poziomie lekkiej niepełnosprawności umysłowej) występują w myśleniu przyczynowo skutkowowym w oparciu o materiał graficzny rozumieniu norm i zasad społecznych spostrzegawczość rozumowaniu arytmetycznym umiejętności organizowania materiału wzrokowego w większe całości wiadomościach oraz trwałość pamięci werbalnej.
Natalia poprawnie, w miarę swoich możliwości nawiązuje kontakt społeczny. W zachowaniu spokojna, współpracująca, podporządkowana. Jest pozytywnie zaadoptowana do środowiska szkolnego, w którym obecnie funkcjonuje, jest związana ze społecznością szkolną. Uczennica odczuwa niechęć do nauki szkolnej, co uwarunkowane jest m.in. wysokim poziomem lęku, niepokoju w odniesieniu do osiągnięć szkolnych. Negatywne doświadczenia, poczucie braku wystarczających możliwości do opanowania wiadomości i umiejętności szkolnych mogą warunkować postawy unikowe w uczennicy (brak wystarczającej pracy samokształceniowej, unikanie obowiązków). Oczywiście było też badanie pedagogiczne ale nie będę go już tutaj zamieszczać. Zalecenia poradni są takie
1. Kształcenie specjalne, nauczanie na podstawie indywidualnego programu edukacyjno – terapeutycznego dostosowanego do możliwości i potrzeb uczennicy
z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim:
w szkole podstawowej ogólnodostępnej ze specjalnym programem nauki
w klasie integracyjnej
w specjalnym ośrodku szkolno – wychowawczym.
Najbardziej korzystne będzie dla uczennicy ukończenie nauki w szkole podstawowej ogólnodostępnej. Uczennica jest pozytywnie zaadoptowana do środowiska szkolnego.
2. W ramach zajęć rewalidacyjnych rozwijać zdolności słowno – logiczne uczennicy (zdolności językowe – zakres słownictwa czynnego i biernego, zdolności poprawnego wypowiadania się, zdolności pamięci krótkotrwałej i długotrwałej, myślenia, rozumowania przyczynowo – skutkowego, wnioskowania logicznego).
Objąć pomocą psychologiczno – pedagogiczną w formie:
zajęć dydaktyczno – wyrównawczych z zakresu matematyki i języka polskiego w celu uzupełniania zaległości programowych i pomocy w nauce bieżącego materiału
motywowanie do nauki oraz pomoc w radzeniu sobie z napotykanymi trudnościami
W toku nauczania w zakresie wszystkich przedmiotów szkolnych dostosowywać wymagania edukacyjne w zakresie warunków, zasad, metod, tempa pracy, środków dydaktycznych oraz sposobów oceniania i sprawdzania osiągnięć dydaktycznych. Podczas lekcji:
Dostosować miejsce pracy uczennicy, tak aby pozwalało jej na prawidłowy odbiór informacji przekazywanych podczas zajęć. Zaleca się aby uczennica siedziała w pierwszej ławce w celu wzmocnienia odbioru informacji drogą wzrokową i słuchową
Pracować z uczennicą w oparciu o zasady: poglądowości, łączenia teorii z praktyką, indywidualizacji nauczania, przystępności, stopniowania trudności, pracy na zasobach, trwałości wiedzy i umiejętności. Opierać się o zasadę polisensoryczności.
Stosować różnorodne środki dydaktyczne, szczególnie poglądowe, praktyczne – kalkulator, mapy, rysunki, tabele, książki czytane, filmy, pokazy, demonstracje, eksperymenty itp.
W formie zespołowej, grupowej zadbać o odpowiedni dobór grupy, w której znajduje się uczennica, ukierunkować, kontrolować pracę grupową. Indywidualizować materiały, zadania, które ma do wykonania uczennica. Dostosowywać sprawdziany wiedzy i umiejętności do możliwości uczennicy zgodnie z zasadami szkolnymi. Indywidualizować czas pracy, tempo uczennicy (zmniejszając odpowiednio liczbę zadań/przykładów, modyfikując zadanie lub wydłużając czas pracy uczennicy, zadania domowe dostosować do możliwości uczennicy, tak, aby dawały możliwość odniesienia sukcesu i zdobycia pozytywnej oceny).
Udzielać bieżącej pomocy w nauce w czasie zajęć - kontrolować stopień zrozumienia poleceń czytanych samodzielnie przez uczennicę, wydawanych poleceń, pytań, zadań, mobilizować do zwiększonego wysiłku umysłowego, kontrolować systematycznie wykonywane zadania, kontrolować czy uczennica odpowiednio zapisała notatkę z lekcji, treść zadania domowego; stosować pomoc w postaci ukierunkowania pracy np. pomocniczymi pytaniami, dodatkowymi poleceniami; podczas rozwiązywania zadań problemowych z treścią warto stosować konkretną instrukcję (przeczytaj na głos, opowiedz, zakreśl na kolorowo wszystkie ważne informacje, wypisz dane, oblicz, sprawdź, napisz odpowiedź). Treść zadań powinna nawiązywać do rzeczywistości bliskiej uczennicy, do jej doświadczeń i przeżyć. Omawiać niewielkie partie materiału i o mniejszym stopniu trudności oraz pozostawiać więcej czasu na jego utrwalenie. Odpowiednio wcześniej informować uczennicę o planowanym sprawdzianie, lekturze.
Dostałam wiele różnych propozycji szkoła zwykła ale program specjalny wydaje się być najlepszym pomysłem. Jednak też sugerowano klase integracyjną lub szkołę specjalną. Sama już nie wiem co robić. Jak na razie ma 8 lat chodzi do zwykłej szkoły i realizuje inny program. Ma orzeczenie i wygląda to tak Uczennica ma ogólne trudności w nauce, opanowaniu wiadomości i umiejętności szkolnych, czytaniu, pisaniu i rachowaniu. Badanie wykazało że rozwój umysłowy mieści się w przedziale lekkiej niepełnosprawności intelektualnej. Rozwój funkcji poznawczych przebiega nieharmonijnie. Mocną stroną uczennicy jest tempo uczenia się wzrokowego - ruchowego analiza i synteza materiału wzrokowego oraz wyobraźnia i wizualizacja przestrzenna. Wyżej wymienione zdolności przyjmują wynik w normie wiekowej. Rozwój niższy niż przeciętny przyjmują zdolności do abstrahowania oraz zdolności językowe. Deficyty ( wynik na poziomie lekkiej niepełnosprawności umysłowej) występują w myśleniu przyczynowo skutkowowym w oparciu o materiał graficzny rozumieniu norm i zasad społecznych spostrzegawczość rozumowaniu arytmetycznym umiejętności organizowania materiału wzrokowego w większe całości wiadomościach oraz trwałość pamięci werbalnej. Natalia poprawnie, w miarę swoich możliwości nawiązuje kontakt społeczny. W zachowaniu spokojna, współpracująca, podporządkowana. Jest pozytywnie zaadoptowana do środowiska szkolnego, w którym obecnie funkcjonuje, jest związana ze społecznością szkolną. Uczennica odczuwa niechęć do nauki szkolnej, co uwarunkowane jest m.in. wysokim poziomem lęku, niepokoju w odniesieniu do osiągnięć szkolnych. Negatywne doświadczenia, poczucie braku wystarczających możliwości do opanowania wiadomości i umiejętności szkolnych mogą warunkować postawy unikowe w uczennicy (brak wystarczającej pracy samokształceniowej, unikanie obowiązków). Oczywiście było też badanie pedagogiczne ale nie będę go już tutaj zamieszczać. Zalecenia poradni są takie 1. Kształcenie specjalne, nauczanie na podstawie indywidualnego programu edukacyjno – terapeutycznego dostosowanego do możliwości i potrzeb uczennicy z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim: w szkole podstawowej ogólnodostępnej ze specjalnym programem nauki w klasie integracyjnej w specjalnym ośrodku szkolno – wychowawczym. Najbardziej korzystne będzie dla uczennicy ukończenie nauki w szkole podstawowej ogólnodostępnej. Uczennica jest pozytywnie zaadoptowana do środowiska szkolnego. 2. W ramach zajęć rewalidacyjnych rozwijać zdolności słowno – logiczne uczennicy (zdolności językowe – zakres słownictwa czynnego i biernego, zdolności poprawnego wypowiadania się, zdolności pamięci krótkotrwałej i długotrwałej, myślenia, rozumowania przyczynowo – skutkowego, wnioskowania logicznego). Objąć pomocą psychologiczno – pedagogiczną w formie: zajęć dydaktyczno – wyrównawczych z zakresu matematyki i języka polskiego w celu uzupełniania zaległości programowych i pomocy w nauce bieżącego materiału motywowanie do nauki oraz pomoc w radzeniu sobie z napotykanymi trudnościami W toku nauczania w zakresie wszystkich przedmiotów szkolnych dostosowywać wymagania edukacyjne w zakresie warunków, zasad, metod, tempa pracy, środków dydaktycznych oraz sposobów oceniania i sprawdzania osiągnięć dydaktycznych. Podczas lekcji: Dostosować miejsce pracy uczennicy, tak aby pozwalało jej na prawidłowy odbiór informacji przekazywanych podczas zajęć. Zaleca się aby uczennica siedziała w pierwszej ławce w celu wzmocnienia odbioru informacji drogą wzrokową i słuchową Pracować z uczennicą w oparciu o zasady: poglądowości, łączenia teorii z praktyką, indywidualizacji nauczania, przystępności, stopniowania trudności, pracy na zasobach, trwałości wiedzy i umiejętności. Opierać się o zasadę polisensoryczności. Stosować różnorodne środki dydaktyczne, szczególnie poglądowe, praktyczne – kalkulator, mapy, rysunki, tabele, książki czytane, filmy, pokazy, demonstracje, eksperymenty itp. W formie zespołowej, grupowej zadbać o odpowiedni dobór grupy, w której znajduje się uczennica, ukierunkować, kontrolować pracę grupową. Indywidualizować materiały, zadania, które ma do wykonania uczennica. Dostosowywać sprawdziany wiedzy i umiejętności do możliwości uczennicy zgodnie z zasadami szkolnymi. Indywidualizować czas pracy, tempo uczennicy (zmniejszając odpowiednio liczbę zadań/przykładów, modyfikując zadanie lub wydłużając czas pracy uczennicy, zadania domowe dostosować do możliwości uczennicy, tak, aby dawały możliwość odniesienia sukcesu i zdobycia pozytywnej oceny). Udzielać bieżącej pomocy w nauce w czasie zajęć - kontrolować stopień zrozumienia poleceń czytanych samodzielnie przez uczennicę, wydawanych poleceń, pytań, zadań, mobilizować do zwiększonego wysiłku umysłowego, kontrolować systematycznie wykonywane zadania, kontrolować czy uczennica odpowiednio zapisała notatkę z lekcji, treść zadania domowego; stosować pomoc w postaci ukierunkowania pracy np. pomocniczymi pytaniami, dodatkowymi poleceniami; podczas rozwiązywania zadań problemowych z treścią warto stosować konkretną instrukcję (przeczytaj na głos, opowiedz, zakreśl na kolorowo wszystkie ważne informacje, wypisz dane, oblicz, sprawdź, napisz odpowiedź). Treść zadań powinna nawiązywać do rzeczywistości bliskiej uczennicy, do jej doświadczeń i przeżyć. Omawiać niewielkie partie materiału i o mniejszym stopniu trudności oraz pozostawiać więcej czasu na jego utrwalenie. Odpowiednio wcześniej informować uczennicę o planowanym sprawdzianie, lekturze.