ppppppp1234

Myślę że oni się nie dogadują mocno z byłym mężem a że ze względu na córkę nie moga się odciąć zupełnie od siebie to tam wiecznie będzie kiepska sytuacja

O pierwsze dziecko staraliśmy się krótko bo jedynie 4 miesiące. Po 2 latach zaczęliśmy starania o drugie dziecko i myśleliśmy że też szybko pójdzie. Zaszłam w ciążę po półtora roku ale poroniłam w 5tc. W kolejną ciążę zaszłam po 4 miesiącach od poronienia, obecnie jestem w 31tc. Wyniki oboje mieliśmy super, zero przyczyny niepowodzeń. Myślę, że mnie blokowała głowa. Mąż pracował w delegacji i wracał na weekendy. Opieka nad dzieckiem i wszystkie inne sprawy były na mojej głowie a pracowałam na pełnym etacie. Udało się w pierwszej próbie po zmianie pracy męża na stacjonarną. Odkąd mąż był w domu to odeszło mi wiele obowiązków, odpowiedzialności i to pewnie odblokowało mój podświadomy strach przed kolejną ciążą

Podobno resztę kwoty ma sama uzbierać ale nie wierzę. Jak cudem uzbiera te 3300 to pewnie zaraz podniesie kwotę zbiórki i w końcu zwiedzi Dubaj za kasę ofiarodawców

Pierwszą ciążę miałam z komplikacjami ale zawsze wiedzieliśmy, że chcemy żeby nasz syn miał rodzeństwo. Niestety przez pandemię szczególnie widać jak mu się uwydatniają cechy jedynaka. Mój tata jest jedynakiem i całe życie był przez to nieszczęśliwy. Staraliśmy się o drugą ciążę ponad 1,5 roku. Najpierw poroniłam a teraz jestem w połowie ciąży, która jest jeszcze bardziej skomplikowana niż pierwsza...Już dwa razy byłam w szpitalu a teraz leżę non stop...kolorowo nie jest