wdowa1410

mam nadzieje ze z czasem naucze sie z tym zyc....

poki co strasznie mi go brakuje

Masz racje że cały ból spadł na mnie; jeszcze w tym wsyztskim sprawy majtkowe- rodzina mojego meza uwaza ze im wszystko zabralam bo przyjelam spadek po mezu.

Czasam isa takie dni ze naprawde mysle ze najlepszym rozwiazaniem byloby zrobienie tego samego co on- ale na cale szczescie wiem ze musze byc odpwoiedzialna bo mamy mala coreczke, a dziecko nei jest niczemu winne i wystarczy ze nei ma juz taty,.....

Dnia 19.09.2021 o 12:36, dozgonny napisał:

Myślisz tylko o sobie... nie minie nawet rok i będziesz z innym.

dlaczego uwazasz ze mysle tylko o sobie?

Całe nasze małżeństwo które trwało 11 miesięcy analizuje i naprawde on caly czas zachowywał sie tak samo. nawet tego  ostatniego dnia pojechal normalnie do swojej pracy- prowadzil wlasna dzialanosc i normalnie umawial sie z klientami na kolejne dni.

Mój mąż po powrocie z wakacji, na ktorych byliśmy z 7 miesięczną córeczką, pojechał do pracy i juz nie wrocil, poniewaz odebrał sobie życie.
Nie zostawił żadnej kartki- tak przynajmniej twierdzi jego rodzina- bo zrobił to u nich w gospodarstwie.
Zostawił mnie i naszą córeczkę zupełnie same...
Poki co zostało milion pytan bez odpowiedzi i rodzina mojego meza ktora oskarza mnie o wszystko.
Ja nie oskarzam nikogo bo wiem ze moja maz byl doroslym czlowiekiem i sam podjal taka decyzje...
chciałabym jedynei wiedziec dlaczego to zrobil w momencie kiedy wszytsko bylo juz tak jak chcial... mielsimy sie przeprowadzac do jego rodzinnego domu, czyli do miejsca gdzie to zrobil, nei mielismy zadnych dlugow, mielismy zdrowe dziecko, a jednak cos bylo nei tak czego nie zauwazylam.......
Powiedzcie mi jak sobie z tym wszytskim poradzić; czy po czasie bedzie lepiej?