Po30-ce

Trudno mi powiedzieć,nigdy nie rozmawiamy o tym, nawet w żartach. W sumie ja zawsze byłam dość sceptycznie nastawiona do całej imprezy ślubnej i jestem niewierząca, więc trudno mi powiedzieć, czy partner wie,że to mnie w ogóle może interesować. Też nigdy nie byłam typem marzącym o słodkim bobasku i piejącym z zachwytu nad niemowlakami - wręcz przeciwnie. Więc myślę,że może być to kwestia mocno niedogadana

A ja bym się mocno zastanawiała. I wcale nie chodzi o to,że teraz Ty masz 32,a on 48, chociaż oczywiście i pod tym względem trzeba się liczyć z różnymi rzeczami i wziąć pod uwagę, ale przede wszystkim kim jest i co ma w głowie 37-38 letni facet,który spotyka się z maturzystką...

Cześć, Jestem nowa na forum,jeśli wybrałam nieodpowiedni dział do napisania to przepraszam i poproszę o wyrozumiałość Jestem już trochę po 30- Ce bliżej 35 niż 30, od 3,5 roku jestem w związku, z osobą,która kocham,lubię i szanuję. Nie ma miedzy nami kłótni, żyje nam się wspólnie ok, mamy jakieś plany, mieszkamy razem,ale o zaręczynach, ślubie czy dzieciach cisza...nigdy nie miałam ogromnego parcia na to, uważam,że trzeba się poznać, pożyć razem, ale przychodzi też moment, że trzeba się zdefiniować - czego się chce, jak dalej ma to wyglądać. Wiem,że chciałabym mieć rodzinę,ale nie umiem o tym mówić, mój partner też się nie wypowiada w tym temacie, wydaje mi się,że realnie nie planuje oświadczyn -nie w sensie,że nie chce,tylko nie myśli o tym. Nie chcę wymuszać czegoś , osiągać założenia rodziny jakimiś szantazami emocjonalnymi, nie chce,żeby mój partner czuł się przymuszany,ale potrzebuję poruszyć ten temat,aby spojrzał na to też mojej perspektywy i określił się . Jak się do tego zabrać? Może ktoś z Was był w podobnej sytuacji i mógłby coś podpowiedzieć ?