Dżamilla

Mam córkę w wieku 14 lat. W ubiegłym roku zmagaliśmy się z jej depresją i autoagresją... W tym roku córka zaczęła stylizować się na chłopaka.. obecnie prosi aby nazywać ją wybranym przez siebie męskim imieniem i używać w rozmowach męskich końcówek ( byłeś, kupiłeś itp) Chce za kilka lat przyjąć hormony i zacząć przemianę w chłopca! Staram się zbytnio nie ingerować i nie pokazywać jak bardzo mi się to nie podoba! Przerażona jestem wręcz tym jej zachowaniem i śmiem wątpić czy to jej przejdzie z wiekiem. Ma ktoś podobny kłopot? Pomysł jak dziecko naprostować?

Bardzo bym chciała aby jej przeszło. Teraz jest na etapie mega silnej wiary w to że zmiana płci to jest właśnie to co jej potrzebne do szczęścia. Pokazać w sumie można te filmiki.... Ale obawiam się że niewiele nimi wskóram. Jednak nie mogę siedzieć biernie... W klasie się z niej śmieją. Ciekawe ile będzie mieć siły aby znosić uszczypliwości kolegów

Może i coś w tym być... Tylko tu bardziej chodzi o relacje ja-mąż-moja mama. Bardzo źle nam się mieszkało z moją mamą pod jednym dachem. Mnóstwo kłótni, nieporozumień i nerwów. Wiem że to odbiło się źle na dzieciach. Obecnie mieszkamy osobno. W domu atmosfera zrobiła się spokojniejsza... Wiec dlaczego córka zamiast wychodzić na prostą wpada znowu w jakieś... Nawet nie wiem jak to nazwać....dysfunkcje?

Psychiatra zajmował się jej depresją... W tamtym czasie była na etapie noszenia męskich ciuchów więc nie był poruszany temat jej zmiany płci. Niedługo muszę umówić kolejną wizytę gdyż kończą jej się leki i poruszę ten temat

Była pod opieką psychologa i psychiatry... Ona wolałaby do seksuologa iść jak już..