Magda K

trzy tygonie nie pale, to pierwsze moje rzucanie. Zecydowałam sie w trakcie czytania książki, uważam że jest pomocna

polecam książkę Allana Carra JAK SKUTECZNIE RZUCIC PALENIE

No i nie wiem, czy mam Ci gratulować, czy jednak powiedzieć "bierz nogi za pas i uciekaj jak najdalej" ale po doświadczeniach wiesz "z czym to się je". Powiem tylko, obyś za głęboko z uczuciami nie wchodziła....

Cześć ;-) A już myślałam, że to naprawdę koniec topiku. Moze temat już nie aktualny, ale kto wie co jeszcze nas czeka hehehehehe A jakie to lekarstwo znalazłaś???? Często się mówi "klin - klinem", ale to chyba nie to, prawda??? U mnie też jakoś do przodu, dzieciaki powoli uciekają z gniazda, trochę smutne, ale cóż takie życie... Wychowujemy dzieci dla innych ;-( Buziki dla Was Dziewczyny!!!!! Odezwijcie się i opowiedzcie jak się losy potoczyły... Pewnie już tak często nie będziemy zaglądały, ale od czasu do czasu fajnie jest zobaczyć ciąg dalszy...

czytam właśnie sobie, co pisałyśmy przez te lata i muszę przyznać, że zaciekawiła mnie dziewczyna o ps. "poskładana do kupy" - mądrze pisała... ciekawe co u niej??? Poza tym myślałam, że się uśmieję czytając te nasze posty... a tu wcale nie do śmiechu... ale cierpiałyśmy!!!!

Hey Smutna, a może jednak Nie KONIEC, ;-) Miłostki mamy już za sobą, to może teraz pośmiejemy się z tego, co nas spotkało...a moze potęsknimy za tym co było???

Jabłuszko, ja myślę, że to NIESPEŁNIONA Miłość i dlatego ciągle powracamy myślami... Mnie czasem też się zdarza, ale bez bólu i łez. Czasami mówię sobie: ale byłaś idiotką!!!! A innym razem - Fajnie, że sie przytrafiło, bo były cudowne chwile, które pozwoliły uwierzyć mi w siebie, które dawały mi niesamowitą siłe (kurcze, miałam czas na wszystko, a teraz nic mi się nie chce), no i te superowe MOTYLKI, echhhhh. Ale to już było i nie wróci więcej....

HA, a ja myslałam, że topik padł. A tu prosze jaka milutka niespodzianka... JESTEŚCIE ;-) Niestety (albo stety) nowych "twarzy" nie ma... Strażniczki dwie tylko pozostały ;-) Ale fajnie, że jesteście, troche minęła od pierwszego wpisu... chyba ktoregoś dnia poczytam sobie - ciekawe, czy bede sie śmiała, płakał, a może wstydziła... ;-) Całuski dziewczyny...

Smutna, ja czasami zaglądam, ale im częściej tym częściej też wspomnienia wracają, a tego już nie chcę ;-) Całuski dziewczyny i trzymajcie sie mocno, najlepiej bez dwujek, bo to żadnej z nas na dobre nie wyszło, kończy się podobnie u każdej z nas... niestety, a potem doły, doły i doły. A do doopy z tymi samcami!!! Skoro nie potrafili nas pokochać, to niech spadają!!! ;-)

S... - czyli u ciebie dokładnie tak jak było u nas wszystkich, nic nowego. Po rozstaniach cudowne powroty, ale koniec zawsze jest taki sam. Jeśli nie padnie konkretna decyzja - "chcemy być razem" to lepiej związek zakończyć!!! Jak widać żadna z nas nie chciała odchodzić od męża, a może dwójka wcale nie chciała żeby tak było hmm??? Dla nich to pewnie tylko zwykły romans, a my sie nakręcamy, że to wielka miłość!!! A potem ból, ból, ból. Mnie tak trzymało ok. 1,5 roku - koszmar!!!

Jabłuszko.... porady- poradami, a sama doskonale wisz, że każdy uczy się jednak na własnych błędach ;-) Cóz z tego, że ja mam to za sobą i mogę doradzić!!! Jak i tak każda z nas myśli, że to co ją spotakło jest wyjątkowe!!! i będzie trwało całe życi!!! Nic bardziej mylnego!!!! To wszystko to tylko zabawa... Tylko szkoda, że w tej zabawie wpadamy po uszy ze swoimi uczuciami, a potem cierpimy jak wariatki... Dlatego będę bez końca powtarzała - jeśli jest to jeszcze możliwe, uciekajcie dziewczyny od takich romansów!!! Tym bardziej, że w domu czeka na Was przecież dobry mąż!!!

ta wyżej to ja, gdzieś mi \"G\" zjadło

ja też tego żałuje, ale kto wie jak przeżyły byśmy rozstanie?!!! Byłoby pewnie jeszcze gorzej!!!! Wspomnienia czasami bardzo bolą ;( Ja uciekam. Pozdrawiam i do nastepneg razu

ale ja tez nie nienawidzę. Ba, nawet jestem wdzięczna za ten czas ;-) Było wtedy baaardzo milutko ;-) Szkoda mi tylko tamtego roku, ból był okropny :(

mnie bardziej pomaga jak mówię, że byłam tylko zabawką ;-) Bo w innym przypadku pewnie bym sie odezwała ;-) bo byłoby mi go szkoda, że cierpi ;-)