Gosiaczkowa

Ogarnęłam mieszkanie. Pochowałam zdjęcia - wreszcie. Trzeba się pozbierać i zacząć żyć samemu. Ludzie rozstają sie po 10 latach i dopiero wtedy mają wspomnienia, a ja rozpaczam po dwóch wspólnych latach...

Nie lubię weekendów :( Kiedyś w każdy gdzieś jeździliśmy, a teraz... Nie mam ochoty sprzątać, nawet nie chce mi się szykować posiłków... Wczoraj postanowiłam sie nie poddać i obdzwonić znajomych. Odnowić kontakty, wyciągnąć czasem kogoś na spacer lub do kina. No przecież nie wszyscy mogą już być żonaci i zamężni. No i owszem, ktoś tam nie jest, ale... wolne chwile to i tak tylko z tym lub tą Ukochanym/ą. Wiecie, co jest przerażające? Pytam ludzi, czy są szczęśliwi? Czy ta osoba, obok której co rano się budzą, to ta właściwa, jedyna. I słyszę... Kocham go / ją bo jest taki dobry, czuły itp. ale... nie tak wyobrażałam sobie swoje życie. Spotykam się z nim / nią ale czy to miłość? Mnie też to czeka? Związek z kimś, żeby był???

Ja też nie lubię sama spacerować. Dobrze, że mam psa... Czasem czuję się wręcz przerażająco samotna... Każdy kogoś ma, na kogoś czeka, za kimś tęskni, kogoś kocha...

Dziękuję Dziewczynki za miłe przyjęcie :) Ja dziś po badaniach kontrolnych - znowu mi żyłki rozorali :P Reszta dnia... książka i ja :) Nawet mi się sprzątać nie chcę. Tylko psa na spacer zaciągnę i błogie lenistwo... Tak naprawdę to nie mam siły nic robić...

Teraz staram sie odnaleźć te dobre strony... Na razie jeszcze trochę szok, jeszcze ból, próby ratowania samej siebie przed zatraceniem. Na razie mogę sobie pozwolić na nie pracowanie (wreszcie na coś przydały się te godziny spędzone w pracy :) ) i dbanie tylko o siebie. Bo wiem, że jeśli sama sobie nie poradzę... No ale niedługo trzeba będzie żyć... A wszyscy dookoła już w rodzinach...

O super :) Cieszę się, że Was znalazłam. Singlem jestem od niedawna. Jeszcze nie umiem się z tym pogodzić, ale... Trochę przytłacza nagła cisza w domu - nawet pies jakichś cichszy...

Przygarniecie jeszcze jednego singla?