szept wirtualności

MÓW DO MNIE JESZCZE...TETMAJER ... Mów do mnie jeszcze... Za taką rozmową tęskniłem lata... Każde twoje słowo słodkie w mem sercu wywołuje dreszcze - mów do mnie jeszcze... Mów do mnie jeszcze... ludzie nas nie słyszą Słowa twe dziwnie poją i kołyszą, Jak kwiatem, każdem słowem twem się pieszczę - Mów do mnie jeszcze... Ok...wysłucham w domu, ponieważ w pracy mam poblokowane te strony :(

BIESZCZADZKI ANIOŁ Gdy jesienny anioł skrzydłami bieszczadzkie wzgórza przykrywa w sercu mym rodość znów się budzi i do marzeń wzywa Oczy me rozpieszcza nie z tej ziemi barwami i czeka aż go dojrzę nad połonin szczytami Dotknąć go nie mogę bo ptakiem nie jestem ale gdybym była ucałowałabym go skrzydeł moich szelestem Może tam w przestworzach nieba w tańcu jesiennych uniesień poszybujemy razem nad porannymi mgłami bym mogła poczuć jak pięknie tu być z jesiennym aniołem nad bieszczadzkimi wzgórzami...

Xl....dobry teks dobrego Dżemu :) Od razu mi lepiej :)

Nieważne że to wczesna godzina....Pijmy za radość osób bliskich :) Twoja szczęście i Twoje zdrowie

Wanilia :) My wszyscy młodzi...to dusza nasza dodaje nam skrzydeł....zanika róznica wieku...jesli istnieje więż niwidoczna dla innych, przywiązująca do miejsca i ludzi....to ja włąśnie czuję to przywiązanie tutaj :) Wanilio....ładny nick masz :)

Kawiarnkowa koleżanka ....jestem tu dzięki Waszej miłej atmosferze....Tu nie można zle sie czuć :)

Samotny.......kolekcjonuję aniołki.....dzięki, trafiłeś. I dziękuję za owo ciepło, którym jestem obdarzona.....

Granat....brak mi słów .....To przyjęcie mnie tutaj jest cudowane. Nie spodziewałam się. Jestem trochę młodsza od Was, ale czuję się Wam bliska I Wy mnie również jesteście bliscy.... Pozostanę dla Was Słońcem...jeśli tego chcecie....Uśmiechem powitam każdego dnia, szczyptą poezji zaprawię....pozwolę oddać się dziękom muzyki, która ukoi...i dobrym słowem pozdrowię :) Granat...Dziękuję , że jesteś :)

ellisa...mnie brakuje słow co dzien ;) Kaszubka dzięki...

A ja kocham Cię jeszcze... Jesień już liście z drzew postrącała, już błotem czarnym ziemia się klei, Lata horyzont zniknął już dawno - a ja kocham Cię jeszcze... Po naszych ścieżkach nikt już nie chodzi, liście zielenią oczu nie pieszczą I złota plaża nie jest już złota - a ja kocham Cię jeszcze... Kto odmłodzi pusty las, kto z chmur słońce oswobodzi, Kto mi zwróci ciepło dnia, kto samotność wynagrodzi. Niebo nad miastem w chmurach już tonie, jakby je przykrył ktoś białym płaszczem Skowronki dawno już odleciały - a ja kocham Cię jeszcze... W wieczór jesienny pusto za oknem, po szybach płyną smutne łzy deszczu Wiatr się zabawia liśćmi w kałuży - a ja kocham Cię jeszcze... Kto odmłodzi pusty las, kto z chmur słońce oswobodzi, Kto mi zwróci ciepło dnia, kto samotność wynagrodzi.

Alchemia roślin - Jan Brzechwa Dzień gorętszy od serca nie sprzyja marzeniu - Ucieknijmy od słońca i uśnijmy w cieniu, Będzie skwarne południe wisiało nad nami, Będą drzewa szumiały w nasz sen gałęziami, Srebrna miazga obłoków przypomni powiekom, Podróż taką niebyłą, i taką daleką, I to wszystko, co nigdy nie staje się we śnie, Tego dnia śnić się będzie wszystkim jednocześnie. Przyjdzie człowiek o jednem roślinnem imieniu I pstrokatą dziewczynę zacałuje w cieniu: Drzewny duch ich połączy i wiośnie przeznaczy, Aż każdemu się przyśnią dziwniej lub inaczej. Pójdą razem ulicą od sieni do sieni, Do domów, gdzie cieniście będziemy uśpieni, I powierzą nam swoje skłócone imiona, Pstrokate i roślinne - te dwa: on i ona. Od tych imion się zacznie. Bo gdy imię śni się, Niknie zarys cielesny, a duch trwa w zarysie, Aż resztę oczu gasi mimowolna władza, Która nieprzebudzonych ze snu wyprowadza. śpieszmy się! Czas nam w drogę, a niema już czasu, Drzwiami można wypłynąć, nie ruszając zasuw, I w te światy roślinne i światy pstrokate Popłynąć na kwietniową, na nową krucjatę. Śpieszmy się! Czas nam w drogę! Świat za światem dąży I z daleka lśni obłok atłasowej komży. Ach, to Bóg się przyłączył do naszych koszmarów, Opuściwszy swych niebios księżycowy parów: Wspólna leży nam droga i niewiara wspólna, I buszuje przed nami nicość nieutulna, I światy niebywałe, zaklęte w imiona, Pstrokaty i roślinny - te dwa: on i ona. Karczma wisi na drodze. Popłyńmy do karczmy I byt jej zielonością kwietniową obarczmy... Tam w gąsiorach z bursztynu jest patoka złota Dla ptaków i aniołów strudzonych w przelotach. Nie zna trudu marzenie wyzwolone z ciała, Płyńmy, płyńmy dopóki jawa nie nastała. Jakiś kościół pękaty w słońcu nas dogonił, Całą kwadrę za nami kopułami dzwonił, Aż się wreszcie uwikłał w lazurowych gąszczach I odleciał z brzęczeniem złotego chrabąszcza. Jeszcze słońce, na oślep, tratując przestrzenie, Chlusnęło w naszą smugę zawistnym płomieniem, I stoczyło się w próżnię, gdzie wieczność pochmurna Włożyła je na palec, jak pierścień Saturna. Odtąd nic się nie działo niżej, ani wyżej, Nie było już oddali, nie było pobliży, Wieczność stała się czasu i kresu mogiłą, Ale samej wieczności także już nie było, I nasz lot, odkąd minął kosmiczne ogromy, Pozbawiony tych mijań - stał się nieruchomy, I jeszcze tylko drgały raz-po-raz imiona: Pstrokate i roślinne. Te dwa. On i ona. Z dwojga imion powstało nowe imię - trzecie - Nieznane jak świat światem, nienazwane w świecie, Obudziło nas wszystkich uśpionych w południe, Ocuciło nam dusze wędrujące złudnie, I kazało klęczącym pod gwiezdną ulewą, W dół i w górę wyrastać, jak zielonym drzewom. Przyjdźcie do mnie i spójrzcie jak szumię wysoko Moją duszą liściastą i drzewną powłoką, Przyjdźcie do mnie, do prostej, wesołej topoli, Której nic już się nie śni i nic już nie boli. Brakuje mi dziś słońca......jak powietrza do oddychania.....

Jaśku...zatem pozostaje mi podziękować za miłę słowa. Życzę duzo zdrowia...by cholewki smalić tylko do kobiet ;) Do Aniołka to mi daleko....;) Mimo wszystko ciepło sie robi na duszy :) Topikowe Słoneczko...czym sobie zasłużyłam ?....

Witaj Kaszubko Maleńka...sama myślałam , żęby nauczyc sie szydełkować...masz jakiś pomysł...jak zapoczątkować ową naukę ?

Mam dziś taki smutny nastrój..może to trochę zmęczenie, może niewyspanie...ale dobrze mi tu, siedzę cichutko ciesząc się tym spokojem, który panuje. Taka prawdziwa Oaza Spokoju...Dobrze, że spotkałam Was tutaj...Dziekuje Radość - Johann Wolfgang Goethe Nad zdrojem w blasku słońca Fruwa libella migocąca, Ów motyl nadstrumienny, To ciemny, to promienny, Jak kameleon zmienny. Czerwony i szafirowy, Błękitny i szmaragdowy. O, gdybym mógł ujrzeć z bliska Barwy, którymi połyska. Właśnie nadleciał - i w tej chwili Na gałązeczce siadł u zdroju. A tuś mi, motylu! Teraz mam go na odległość ręki, Widzę żałobnie-ciemny błękit. Tak ty rozszczepiasz radość twoją.

http://www.fotoplatforma.pl/fotografia/pl/3493/ Odnależć się w ciszy, szeleście liści kolorowych, drgań toni jeziora...Patrzeć, jak ptak szybuje na niebie, promienie słońca iskrzą w blasku jeziora. Zasłuchać w tą melodię przyrody, tak bliską nam wszystkim...

Właśnie go przeglądam :) Jakie masz plany na dzis Maleńka ?

Malenska witam Cię cieplutko. Cieszę się, żę boleść zębów masz za sobą. Niestety...małe dzieci to nie tylko radości :(....Ale teraz już lepiej...to sie liczy Dzieki za linki, coś tam znalazłam, choc nie do końca, aczkolwiek wykorzystam to na pewno. Dzięki śliczne

Anka ...za to witam Cię ciepło :)

Czerwone wino Masz piękny nick :) I wiesz, też jestem w trakci czytania....tak delektuje się tekstami i muzyką....:) Verlaine Paul Marie\" Rozmowa sentymentalna\" W starym parku samotnym, śród wieczornej mgły, Dwie postacie przed chwilą wolnym krokiem szły. Oczy zgasłe, uwiędła krasa ust różowa, I ledwie dosłyszalne są ciche ich słowa. W starym parku samotnym, śród wieczornej mgły, Dwie mary wskrzeszać chciały dni minionych sny. - Pamiętasz nasze dawne szałów uniesienia? - I po cóż chcesz pan u mnie takiego wspomnienia? - Na me imię czy zawsze serce twoje drgnie? Czy zawsze duszę moją w snach widujesz? - Nie. - Ach, te niewysłowionego szczęścia złote zorze, Kiedyśmy usta do ust cisnęli! - Być może. - O, modrość owych niebios! o, nadziei wzlot! - Nadzieja pierzchła w bólu za chmur czarnych splot. Tak szli, gdzie traw zdziczałych łąka legła płowa I noc tylko słyszała szeptane ich słowa.

Taaaa, jassssne, mój też...tylko, że siebie pindrzy...a ja musze wszystko dookoła jeszcze... Anka...tak wogóle :p Bierz kubas....\\_/>

Witam o poranku :) Jesienne wrzosy ustawię na stoliku, postawię dzbanek kawy...i zaczniemy kolejny dzień jesienny. Czekam na promienie słońca, by ogrzały moją skórę :) Sen by się też przydał...Mimo, że nie jestem typem śpiocha.... Teraz obudżcie sie już i nie pozwólcie siedzieć mi samej ....Może jedynie z poezją.... Staff Leopold \" List z jesieni\" Czekam listu od Ciebie... Tam Południa słońce I morze mówi z Tobą... U mnie długa słota, Samotność, jesień, chmury i drzewa więdnące... Dziś pogoda... Lecz słońce chore - jak tęsknota... Nim wyślesz, włóż list w trawę wonną albo w kwiaty, Bo tu żadne nie kwitną już... Niech go przepoi Spokój, woń słońca, szczęście Twej bliży i szaty - Albo go noś godzinę w fałdach sukni swojej... A papier niechaj bedzie niebieski... Bo może Znów przyjdą chmury szare, smutne, znów na dworze Słota łkać będzie, kiedy list przyjdzie od Ciebie; Skarżyć się będą drzewa, co więdną i mokną, A ja, samotny, może znów będę przez okno Patrzał za małym skrawkiem błękitu na niebie...

Śpię na sotjąco Dzien dobry...litr kawy może mnie postawi na nogi. ;) O 5 rano byłam niemal kwitnąća, ale teraz zaczynam żałować, żę zaczął się dzień :P:P Rano stwierdziłam fakt, że facetom żyje się zdecydowanie prościej i bez większego stresu :) Rano spodnie na tyłek, szybka toaleta i idą do pracy. A Ty zanim skończysz wszystko co masz zrobic rano, jesteś juz prawie spóżniona. A to sniadanie dla wszystkich, a to jakieś usprawiedliwienie napisac na kolanie, a to kase na plasteline zostawić a drobniaków zabrakło i kombinuj...A to znowu kolczyki się zapodziały gdzieś...Cholera, torebkę trzeba przepakować, bo nie pasuje do stroju, powrót z przed drzwi bo nuz padać zacznie deszcz, a parasolka nie zabrana... itp....Zdecydowanie prościej byc facetem :P:P Może przesadzam...wybaczcie, brak snu...robi swoje...No dobra...kto do kawy sie dosiądzie ?

Nie mogłam sobie odmówić, mimo, że północ mnie tu zastała... teraz śnij już pora na sny może tam w sennym tańcu gwiazd odnajdziemy się nim nowy dzień znów obojętność przyniesie.. http://www.youtube.com/watch?v=d7qnFRUJFx4&mode=related&search= Śpijcie spokojnie.........ja tez udam sie w objecia Morfeusza, by śnic sny....piekne :0 Dobrej nocy http://dzentelman.com/archives/2006/08/20/halina-frackowiak-maly-elf/

Igor..cieszy mnie to...dla tego...jeszcze raz...z zamysleniem moim... http://www.youtube.com/watch?v=rW0TgYZn_tk Powinnam sie juz tez połzożyć...ale ta cisza wokół...i tylko muzyka...czyz nie warto sie rozkoszować...:)

Kate...co do Józefowicza...zgadzam się.... Nic z nowości.... Do ogniska bym dołączyła, lbuię porządek w papierach....ale by sie wyczyściło :p Dobrej nocy Nelka Kate Kariolka Nieznajoma Julii