Vacancy

Ewa, dziekuje; odpisze najszybciej jak sie da; dzisiaj jestem zmasakrowana psychicznie, a poza tym jakas grypa mnie bierze; biore leki i ide lulu; dobranoc

Ok Ewciu - bede czekala; narciarz;)

A co mi tam, wykorzystam moment niebytnosci malzonka w domu i sobie popisze; przede wszystkim nie wiem jak, skad i dlaczego moj mail stal sie widoczny przy moim niku; jak sie pozbyc tego cienia? Cos o sobie: nie dalej jak tydzien temu przy okazji wizyty u siostry zapytalam ja czy ma numer, do takiej mojej kolezanki z wczesniejszego pobytu w USA; po co Ci - raczyl zapytac moj malzonek; chcialabym do niej zadzwonic; a ona do Ciebie zadzwonila? - moj slubny na to; no wiec dalej tlumacze, ze ona przeciez nie ma do mnie numeru, moze nawet nie wie, ze przyjechalam; jakby chciala toby znalazla numer itp. bzdury; taki jest moj maz; po czym swiecie sie na mnie oburzyl, kiedy zaoponowalam przeciwko wypiciu flaszki ze szwagrem; no niby jakim prawem mam mu dyktowac co ma robic; pogubilam sie dziewczyny, stanowczo za duzo mysle; jak pozbyc sie przekonania, ze kiedy odejde od meza, to on sobie nie poradzi, zniszcze mu zycie, bede miala go na sumieniu itp; jak dojrzec do decyzji o rozstaniu; bo nie ukrywam, ze nie chce sie bawic w ciuciu babke; rozstania i powroty, jakies kolejne szanse; nie chce tak, to ma byc jedno ciecie i do widzenia; moze rzeczywiscie dopiero jak syn sie juz usamodzielni, to zdobede sie na ten krok; mam nadzieje, ze to juz niedlugo nastapi, bo zostanie ze mnie wrak; no to sobie ulzylam;)

consekfencjo - odmachuje Ci slownie, bo przyznam, ze sie nie wyznaje na emotkach; podzielam Twoja sugestie w sprawie Kasi; taka mloda dziewczyna nie powinna miec rzeczywiscie powazniejszych problemow ponad odpryskujacy lakier, mowiac oczywiscie w wielkim uproszczeniu; Ewa - mam nadzieje, ze mail do mnie jest juz na etapie "produkcja w toku"; pozdrowka;)

Oczywiscie annamaciejek, kazdy ma prawo do wlasnych emocji, opinii, sposobow radzenia z problemami, w ogole do bycia soba; jesli zabieramy glos niemalze publicznie, bo takim miejscem jest forum, to musimy sie tez liczyc z komentarzami, ktore padna pod niekoniecznie naszym adresem, ale bardziej pod katem naszych wypowiedzi; Ty masz prawo twierdzic, ze po tym wszystkim co Ci zafundowal maz, nadal go kochasz, to ja mam prawo powiedziec, ze nie kochasz siebie, to na pewno, a o Twoich uczuciach wzgledem meza nie bede wyrokowac; ja tez nie kocham siebie, moze kocham nie dosc mocno, w kazdym razie meza nie kocham, chociaz nigdy niczego mi nie polamal, ale powiedzmy probowal; ja jestem zwolenniczka interesownej teorii milosci; milosc, zeby trwala musi byc wlasciwie odzywiana; a uwlaczanie godnosci rzekomo kochanej osoby, z pewnoscia taka karma nie jest; pozdrawiam i bez urazy;) Milej niedzielki wszystkim;)

Ewciu, oczywiscie, ze mozna do mnie napisac;) Wiesz, ja juz bedac tutaj, tj. w Chicago obejrzalam film pt. \"Hannibal rising\"; niestety po angielsku i niewiele moglam zrozumiec; w kazdym razie obrazy byly bardzo wymowne; film ukazuje proces ksztaltowania sie kanibalizmu w przyszlym bohaterze \"Milczenia owiec\"; okropnosc, ale wart obejrzenia; Dzisiaj mam ciezki dzien, ale moze zajrze do Was wieczorkiem; milego dnia wszyskim;

Tak sobie mysle no coz no coz, ze takie \"niedorozwoje emocjonalne\" nie potrafia w ogole byc szczesliwe, no moze poza jednym wyjatkiem, a mianowicie, kiedy moga sie pastwic nad swoja ofiara; to jedyna ich namietnosc; moj maz stale utyskuje: co to za zycie? zadnej radosci! a kiedy go pytam jak rozumie radosc zycia, to zwyczajnie milknie; skoro nawet tego nie wie o sobie, to skad ma wiedziec cokolwiek o mnie; slyszalby kto, zeby zawracac sobie doope babskimi fanaberiami; najbardziej zaskakujace i niezrozumiale jest dla mnie to, ze oni tak doskonale potrafia sie maskowac, nikt kto nie przebywa pod jednym dachem z toksykiem za nic nie chce uwierzyc w sytuacje majace miejsce tamze; zwyczajnie popatrza na Ciebie jak na histeryczke, pewnie sie gdzies posmieja za plecami, to w ogole do niego niepodobne! taki przyzwoity, uczynny czlowiek; no, ale, Ty to wszystko znasz; nie bede sie powtarzac; oddaj gnojowi wszystko, choc i tak go tym nie zadowolisz, to nie bedzie jeszcze koniec, choc wolalabym sie mylic; trzymaj sie;) Ewa - czy moglabys napisac na czym dokladnie polegala dysfunkcyjnosc Twojego zwiazku; zrozumiem, jesli nie bedziesz chciala; o moim synu napisze, ale wciaz brakuje mi czasu, czasem tez warunkow; pozdrawiam;) Basia - pomoz mamie! ona moze miec pewne zahamowania, taki rocznik;), ale Ty jestes juz bardziej uswiadomiona; ojciec robi co chce, poniewaz ma kase i ma Was w garsci; ja wiem, ze trudno jest sie wyrzec bezpieczenstwa finansowego, ale moze czasem warto; Siodemko7 - mnie rowniez \"lustro yeez\" przeraza; i choc w pierwszej chwili chcialam zaprzeczyc jego istnieniu, tak teraz zaczynam sie go bac; poki co odwroce go na druga strona majac nadzieje, ze nie jest dwustronne i to jeszcze powiekszajace na domiar zlego; sciskam;) I to by bylo na tyle dzisiaj; dobranocka;

Ok cztery umowy, dola sobie miej, a co to pierwszy? ostatni tez na pewno nie; nikt nie ma tak dobrze w zyciu, ze jedyne co odczuwa, to ogolna szczesliwosc; gdyby tak bylo, nie rozumielibysmy znaczenia szczescia; czy Ty akceptujesz te wszystkie powody, dla ktorych nie mozesz sobie pozwolic na normalne zycie; a iluz to dyziow na swej drodze spotkalas, zeby mowic o pechu? trafil Ci sie jeden i juz od razu pech! kazdy ma prawo do bledu, nie badz dla siebie taka surowa; znajdzie sie mezczyzna, dla ktorego kobieta z dwojka dzieci okaze sie skarbem, bo sam akurat moze nie moze miec dzieci; rozwod dzieciom nie odbiera ojca; bez slubu tez mozna zyc, a poza tym mozna wziac slub cywilny, nasze prawo wszak przewiduje takie rozwiazanie; badz dobrej mysli, wszystko sie pouklada; twoj byly dal Ci szanse, wiec nie zmarnuj jej; gorzej byloby, jakby Cie nekal i prosil o kolejna szanse; trzymaj sie;

Wierna czytelniczko - jedna, czy nawet dwie porazki nie powinny zniechecac czlowieka do dalszych prob i poszukiwan; jesli jednak odbierasz jakies sygnaly ostrzegawcze, to wez je jak najbardziej pod uwage, bo jak mowia - lepiej na zimne dmuchac; nie jestesmy juz nastolatkami, w kazdym razie ja;) i chyba wiemy czego powinno sie oczekiwac od partnera i raczej:wysoki, przystojny brunet - nie jest kryterium \"wejsciowym\" w zwiazek; zanim pozwolimy sobie na glebsze zaangazowanie, trzeba delikwenta dokladnie przefiltrowac, poddac probom, sprawdzic; oszczedzimy sobie tym samym bolu w przyszlosci; kobiety sa bardzo rozne, jedne zamykaja sie w sobie po nieudanym zwiazku, boja sie zaufac, boja sie rozczarowan; coz? maja prawo do takiego zachowania, jesli je to zadowala, to dlaczego nie? moze czas zweryfikuje ich pasywna postawe wobec zycia, moze po tym jak rany sie zabliznia zmienia swoje zdanie i zapragna podjac wyzwanie; nigdy niczego nie wiemy na pewno; jesli o mnie chodzi, to wiem, ze o ile uda mi sie zakonczyc moje nieszczesne malzenstwo, to na pewno dam sobie szanse; milosc jest zbyt piekna, zeby z niej rezygnowac; zaufaj sobie - to wszystko; pozdrawiam;) natala_88 - w tym przypadku czas dziala na Twoja niekorzysc; nigdy nie stosuj grozb, ktorych nie masz zamiaru spelnic, ktorych spelnic nie jestes w stanie, z powodow wiadomych Tobie; mozesz z nim spokojnie pogadac, powiedziec o co Ci chodzi, jakie masz wymagania, co sama deklarujesz, co sie stanie jesli ktores z was nie dotrzyma warunkow umowy, bo zwiazek to umowa; i nigdy nie wycofuj sie z danego slowa, wiecej niz jeden raz; w przeciwnym razie zgodzisz sie na tolerowanie i poblazanie wypaczonej osobowosci partnera, a to ma skutki fatalne; zadnej radosci, pewnosci, stabilizacji, jedynie nieufnosc, smutek i czesto strach; zechciej sobie pomoc; co rodzice na to? czy oni niczego nie widza? Niebo... - Ty wiesz, jak ja sie ciesze z Twojego sukcesu; wiem co to szczescie, doswiadczylam i dlatego wiem, ze warto o nie walczyc; a jesli chodzi o wybaczanie - to tak! wybaczanie daje nam wolnosc, odciecie od zrodla krzywdy; buziole;) Milego dnia wszystkim;

ophrys - ja Cie przytulam;) na kopa nie licz, bo lezacego sie nie kopie;) oczywiscie masz prawo do gorszego dnia, lzy maja moc oczyszczajaca; spij slodko, a jutro obudz sie silna i zmotywowana do walki o siebie; jak tak bardzo zazdroszcze tym wszystkim, ktore ten najgorszy krok, czyli rozstanie maja juz za soba; kobietom podobno trudno przychodzi podjecie decyzji, analizuja, gdybaja, przewiduja, rozpatruja zagadnienie ze wszystkich stron, wahaja sie, wycofuja, ale jak te decyzje podejma, to skutecznie ja realizuja; moze upadaja czasem na duchu, zatrzymuja sie w miejscu, lapia oddech, niemniej wciaz konsekwentnie ida naprzod; dwa kroki w przod i jeden do tylu, to przeciez i tak wciaz jest do przodu, chocby i wolniej, ale jednak na plus; trzymaj sie dziewczynko;) NIE - nie jestes winna - ale wolna tez nie; on nie da Ci spokoju, wiec przygotuj sie na to; najlepiej byloby gdybys potrafila zupelnie go zignorowac; nie daj sie sprowokowac do utraty panowania nad soba, badz grzeczna, ale chlodna i stanowcza; to nie jest istotne za kogo on Cie ma, wazne za kogo masz sie sama; jesli kochasz siebie, nie pozwol sobie wiecej na zadne powroty, na zadne kolejne szanse, na ratowanie czegos, czego nie ma; zycze Ci wiele sily i konsekwencji;) Jakos niewiele nas dzisiaj tutaj gosci; leniwa niedziela? Pozdrawiam cieplutko Niebo.., oneill, prawie 40, Ewunie, yeez, Kasie, po raz kolejny montie, wierna czytelniczke, pelna szklanke/dzieki za zyczenia/, duszka weroniki, no coz no coz, co robic i wszystki pozostale kochane dziewczyny, ktorych nie wymienilam; milego nowego tygodnia; oby kazdy mijajacy dzien przyblizal nas do wiosny, tej w przyrodzie, jak i wiosny w naszych sercach; dziekuje, ze jestescie; dobranoc

Ja jak zwykle ostatnia, chociaz zalezy z ktorej strony; u mnie sie jeszcze nie skonczyl piatek 13-nastego; nie powiem, zeby byl pechowy, raczej szczesliwy; wymusilam na mezu zakupy i wizyte u mojej siostry; nachlal sie ze szwagrem i teraz spi jak zabity, a wczesniej domagal sie spelnienia obowiazkow malzenskich, teraz nie jest w stanie ich wyegzekwowac; a mnie w to graj!; robie wszystko, lacznie ze staniem na glowie, zeby do tego nie dopuscic; zyyyyyyyyygac mi sie chce na mysl o seksie z nim; mowiac szczerze, dziwie sie dziewczynom, ktore cierpia z powodu rozstania z oprawcami; o ile jestem w stanie zrozumiec, ze trudno jest to zrobic, ale cierpienia nie moge pojac; ja oddalabym wszystko, zeby moj chcial sobie pojsc w pizdoo; Moja rodzina z pewnoscie jest dda i ddd i ktos musi przerwac wreszcie ten zaklety krag i chyba wypadnie na mnie; pewnie nie bylabym taka pewna siebie, gdybym nie miala \"zaplecza\", jak zauwazyla - taka jedna co czyta - na szczescie wiem, ze jest ktos, kto czeka na mnie z otwartymi ramionami w Polsce; ale ja wiem, ze kolejnosc musi byc zachowana - zanim zrobie krok naprzod, uporam sie z przeszloscia; sama sobie musze z tym poradzic i wiem, ze poradze poniewaz bardzo tego chce; Where are you - blue sky...? kisses;) Happy Valentines Day every one

Uciekajacy Aniele - to chyba niekoniecznie jest tak jak myslisz, ze jestesmy wrazliwe, otwarte, szczere; ja sie przychylam do opinii ophrys i przytocze tenze fragment: Podsumowując dotychczasowe badania psychologiczne można powiedzieć, że współuzależnienie to nie tylko i nie tyle efekt życia w bliskim kontakcie z osobą uzależnioną, co raczej pewien typ niedojrzałej osobowości, pewna skłonność (związana z osobistą historią rozwoju) do błędnych sposobów reagowania na problematyczne sytuacje życiowe oraz na zaburzone zachowania innych osób. Przebywanie z osobą uzależnioną powoduje oczywiście pogłębienie się trudności związanych z osobowością posiadającą skłonności do współuzależnienia. Życie w bliskim kontakcie z alkoholikiem nie jest zatem jedynym źródłem współuzależnienia. Jest raczej okolicznością, która odsłania osobowościowe problemy partnera, które istniały już wcześniej. petit - dziewczyno, Ty sie ciesz, ze on milczy, lap oddech;) nie mysl sobie, ze on tak latwo Ci odpusci; dopoki jest jeszcze przekonany, ze jest dla Ciebie wszystkim, to bedzie sie stawial; kolomyja zacznie sie, kiedy Ty bedziesz chciala od niego uciec, a bedziesz chciala; zrozumiesz niedlugo co Cie przy nim trzymalo i nie jest to milosc; czytaj ten topik; nie jestes sama; pozdrawiam;) Niebo... - mam nadzieje, ze nie jestes Wodniczka;); to Ty kochana z kazdym dniem wygladasz coraz piekniej; Ty sie przyznaj po co, czy moze raczej do KOGO biegasz na te silownie; jestem przekonana, ze bedziesz jeszcze bardzo szczesliwa; buziole;) Kasia - u Ciebie wszystko ok; ciesze sie; jestes dojrzala, rozsadna dziewczynka i na pewno zwiazesz sie z kims godnym Ciebie; pozdro;) Dominiko - nie bardzo wiem o co chodzi w Twojej historii, ale rzeczywiscie potrzebujesz fachowej pomocy; nie zwlekaj, idz do lekarza, chocby ogolnego, niech Ci przypisze leki; no i trzymaj sie; od nieszczesliwej milosci sie nie umiera; bedzie dobrze, tylko pomoz sobie; Przytulkam Was wszystkie serdecznie; ide spac, jutro mam ciezki dzien; dobranoc;

Ja wiem, ze Wy wiecie, ale mimo wszystko chce napisac, choc dzisiaj mam gorszy humor, oczywiscie zanim sie zwiesilam po wcieciu posta; a zatem: Niebo... - zebys wiedziala, jak Ci zazdroszcze tej wioseczki po tej drugiej, lepszej czesci kaluzy; a skad wiedzialas, ze wlasnie wchodze w dorosle zycie? pewnie lepiej niz ja czujesz, ze dojrzewam do....? obys miala racje; jestes serdeczna, kochana, ciepla, sympatyczna, no i ODWAZNA!!!!!!! dziekuje;) corobic - dolary nie smierdza;) podobno, choc dla mnie, smierdzi tu wszystko; za wolnosc i milosc wlasna serdeczne dzieki;) ophrys - te kwiaty, to chyba pszylaszczki, zwiastun wiosny, ale o ile mnie pamiec nie myli, to objete sa ochrona, wiec moze sie tak nie afiszuj;); i chyba nie zyczysz mi dobrze, bo dlaczego za rok, kiedy ja chcialabym juz za miesiac;) dziekuje;) taka jedna co czyta - jestem pod wrazeniem Twojej znajomosci tematu; umiesz sluchac, a to rzadka cecha; kiedys spotkalam sie z aforyzmem, ze lepiej siedziec we dwoje przy popiele, niz samemu przy swiecach, ale ja jednak zdecydowane NIE mowie samotnosci we dwoje; boli bardzo; dziekuje;) kuleczko szczescie - troche popracuje nad soba i nie bedzie problemu; podobno dla chcacego nic trudnego; dziekuje;) Ewuniu...- w przyszlym roku juz nie przypomne o moich urodzinach; sprawdze, kto pamieta;) zartuje oczywiscie; ja naprawde mam poczucie humoru; jestes taka lagodna, ze az mnie dziw bierze czasem; ja tak nie potrafie; napisze kiedys do Ciebie o moich klopotach z synem; dziekuje;) Miaa777 - z zalem przyznaje, ze nic bardzo osobistego nie moge do Ciebie napisac; odkad zjawilam sie tutaj, Ty raczej rzadko bywasz, niemniej z calego serca dziekuje;) po raz kolejny Montia - sluchaj tej muzyki, dzien, dwa albo i trzy i to tak glosno, zeby zagluszyla Twoje mysli, najlepiej w aucie, ale na postoju;) dasz rade, a za zyczenia dziekuje;) yeez - sily podobno mam, twardziel jestem;) gorzej z tymi checiami; zeby mi sie chcialo chciec...; wiesz, ze cenie sobie wymiane pogladow z Toba; dziekuje;) oneill - a niech tanczy, byleby nie moj rodzony maz;) z usmiechem podobno mi do twarzy, a Ty dosc czesto dostarczasz powodow do usmiechu; niebanalne poczucie humoru, no i ta znajomosc zagadnien informatyki - zazdroszcze;) serdeczne dzieki;) siodemka7 - podobaja mi sie te wesole ludki; dziekuje;) veto12 - ja jakos nie moglam przebrnac przez \"Biegnaca z wilkami\"; byc moze czytalam ja w nieodpowiednim czasie, kiedy wydawalo mi sie, ze jestem pania swego losu; mylilam sie; dziekuje za okazane mi serce;) Jesli kogos pominelam na mojej liscie dziekczynnej, to prosze o wybaczenie; dziekuje wszystkim; Dzisiaj czuje sie zle; kolejna zadyma w domu, tym razem powodem jest syn, a raczej jego prosba o pieniadze na prezent walentynkowy dla kolezanki; tatus poza tym, ze idiota, to jeszcze okazuje sie byc sknera; a moze to ja jestem zaslepiona; dochodze do wniosku, ze nic o sobie nie wiem; Trzymajcie sie cieplutko; pa

Normalnie zwariuje, tyle napisalam i wszystko diabli wzieli; nie mam sil dzisiaj juz tego powtorzyc; sprobuje jutro wszystkim Wam i kazdej z osobna podziekowac za cudowne zyczenia; nawet nie jadlam kolacji po powrocie z pracy, chcialam skorzystac z nieobecnosci meza, a on juz zaraz wraca; zwyczajnie jestem zla; Spijcie spokojnie;)

No po prostu mnie powalilyscie; siedze i rycze; dziekuje za wszystkie cudowne, cieple slowa; nie jestem w stanie napisac w tej chwili nic ponad to; odezwe sie wieczorem; dlaczego myslalam, ze juz nie potrafie normalnie sobie poryczec?; dziekuje, pa;

taka jedna co czyta - bedzie mi milo, jesli poslesz ku mnie mile slowo; ja dzisiaj mam urodziny; z gory dziekuje;) Niebo...- Trwaj!!!!/tylko sobie nie skojarz niewlasciwie/; buziaki;) Co sie dzieje z nasza Kasia? Milego dnia wszystkim forumowiczom - czynnym i biernym;)

A we mnie wstapila nadzieja; brat dzisiaj obiecal, ze zacznie cos robic ze swoim problemem, ze bedzie probowal; rozmowa byla trudna, w zasadzie to nawet nie rozmowa, ale monolog naprzemienny, moj i siostry; on sluchal i sluchal, lezal czytajac gazete, choc wiem, ze i tak nic nie rozumial z tego co czyta, bo mysmy na zmiane gadaly; nawet na poczatku wyszedl z mieszkania, ale wrocil po kilku minutach i sluchal dalej; widzialam jak go to wszystko boli cosmy mowily, mialam wrazenie, ze sie rozplacze; on nawet tych slow obietnicy proby zerwania z nalogiem nie wypowiedzial, to bylo jedynie skiniecie glowa; bal sie chyba odezwac; Kuleczko - artykul przeczytalam pobieznie, ale sadze, ze zasluguje na wnikliwe przestudiowanie; dzieki;)

Ja tez Oneill nie moge zniesc - tzn. chyba moge, bo przeciez znosze, ale ja tylko wiem ile mnie to kosztuje - ciaglej obecnosci mojego toksyka; on nie pracuje 3 m-ce zimowe, zawsze tak jest, taka praca, na szczescie ja mam coraz wiecej zajec, ale zawsze jak wroce, on jest; w tzw. sezonie wraca do domu pozno, tj. 8-9 p.m.; dzieki temu malo sie widzimy, co mi daje szanse na \"upuszczenie zlej krwi\"; U nas tez jest dzisiaj przepieknie, po prostu wiosna; snieg sie topi, ulicami plyna wrecz potoki, gdyz sniegu jest niemalo; nic, tylko pojsc na spacer, najlepiej do lasu; no ale gdzie ten las? Zycze wszystkim milego wieczoru;

“Nie oczekuj cudu” Studia pokazały, że bez względu na to, czy oni mogą albo chcą się zmienić, czy też nie, ostatecznie w zasadzie oni się nie zmienią, nie trać więc czasu próbując im pomóc czy ich zmienić, ponieważ zawsze za pomoc, którą im oferujesz, odpłacą ci zdradą. Black wierzy również, że „ofiary mogą obawiać się rewanżu czy potencjalnych konsekwencji, ale wydostanie się z uwłaczającej sytuacji (z psychopatą) jest często lepsze niż próba przetrwania w relacjach zbudowanych na zastraszeniu i przemocy” [Black, 185]. Osobiście jestem również przekonana, że lepiej nie akceptować nędznych okruchów imitacji uczuć psychopaty. Nikomu nie jest potrzebne tego typu znieważanie. Jeśli będziesz w tym trwać, gwarantuję ci, że długo będziesz za to płacić zarówno mentalnie jak i emocjonalnie. Ostateczny rezultat to stan, który jest określany jako psychiczne sponiewieranie. Niektórzy ludzie odczuwający potrzebę ocalenia kogoś (współ-związanego) i może nieco butni w swojej potrzebie udowodnienia tego, często stają się ofiarą psychopatów, ponieważ nie chcą uwierzyć w prawdę. Chciałabym również zauważyć, że niektórzy psychopaci przejawiają pewien wgląd we własną osobowość („jestem głupcem”), ale tak naprawdę wcale to nie oznacza, że obchodzi ich, jak się zachowują. Oni wybrali ten sposób postępowania. Efekt obcowania z tymi indywiduami oraz proces zdrowienia może być według Fielda „procesem długim, powolnym i bolesnym” – ale należy pamiętać, że jeśli byłeś ofiarą (celem), jesteś zaledwie „ostatni w długim szeregu ludzi, na których on (psychopata) musiał wyładować swoją agresję. Będzie to prawdopodobnie robił przez całe życie”. Przykro mówić, ale „typy antyspołeczne (psychopaci) często swoje ostatnie lata życia spędzają w samotności, niekiedy spotęgowanej żalem za tym, czego brak uświadomili sobie, gdy było już za późno”. [Black, 89] Czy uważam, że to smutne? Tak. To bardzo smutne i uważam, że to największe nieszczęście, iż są ludzie, którzy żyją w ten sposób. Jak jednak wspomniałam wcześniej i będę to ciągle podkreślać: nie ważne, jak wiele masz litości czy współczucia dla psychopatycznego osobnika, nie próbuj go „ocalić”. W efekcie tylko cię to zrani. Jak stwierdziła moja przyjaciółka z Japonii: „(Tych ludzi) po prostu nie obchodzi, że to co robią, może zrujnować ci życie! Oni rujnują ci życie!” To tak a\'propos naszych partnerow; Teraz juz naprawde mowie dobranoc;

Przypomnialo mi sie wlasnie, ze moj ojciec bedac w stanie odurzenia alkoholowego, zwykl mowic o mamie - to nie zona, to gospodyni; mialam ochote udusic go za te slowa; jestem jak moja mama, fakt bezsporny, choc podobna wizualnie jestem do ojca; nawet teraz kiedy mama ma 69 lat, a ojciec 78, nie potrafi go zostawic nawet na chwile; siostra, ktora jest w USA od 17 lat prosila ja wiele razy o przyjazd tutaj, ale nie!!!!! no jakze ona moze ojca zostawic samego; on jest jak dziecko; nie zrobi sobie jesc, nawet nie wie, gdzie ma slipy, nie mowiac o pozostalych czesciach garderoby; masakra!!!!!!!!!! ja dla mego dziecka poswiecilabym wszystko, nawet milosc do faceta /co tez uczynilam/, tylko to jedno rozni mnie od mamy, poza tym jestem jej kopia; szlag by trafil; nic to, jakos sie z tym uporam; cale szczescie rozumu z wiekiem przybywa, choc nie wszystkim, ale o sobie tego nie powiem; skromna jestem, prawda? 40-stko - ciesze sie, ze u Ciebie spokoj; najgorsze juz za Toba, teraz to juz z gorki - tak mysle, choc przeciez nie znam z autopsji; ja po prostu marze o dniu, kiedy podobnie jak Ty, bede mogla oznajmic - wlasnie sie rozwiodlam, co prawda na poczatek tylko formalnie, ale od czegos wszak trzeba zaczac; pozdro;) Niebo... - walcz; Kaska - Tobie zycze, zebys sie \"ogarnela\", jak mawia moj syn; czuwa nad Toba \"aniol stroz\", ktory nie pozwolil zabrnac Ci za daleko; sciskam; Kuleczko.. - ciesze sie, ze moglam sie przydac; pomysl z domem starcow nie wydaje mi sie glupi; ja ze swoim ojcem tak wlasnie bym postapila; Spokojnej nocy;

duszku.weroniki - dla Ciebie: Swiadomość emocjonalna jest to zdolność skupienia się, wiedza o sprawach wewnętrznych i ledwo wyczuwalnych sygnałach, które mówią co czujesz oraz wykorzystanie jej jako stałego wskaźnika tego, jak wywiązujesz się ze swoich zadań. Umiejętność ta odgrywa ważną rolę w większości zawodów, zwłaszcza wymagających rozmawiania z ludźmi. Uczucia płyną w nas strumieniem równoległym do strumienia myśli. Zawsze jesteśmy w jakimś nastroju, chociaż na ogół nie dostosowujemy się do ledwie wyczuwalnych przypływów i odpływów różnych nastrojów. W pośpiechu i natłoku spraw, które wypełnia każdy dzień pracy, nasz umysł zajęty jest myślami, planowaniem tego co w dalszej kolejności zrobimy, rozważaniem czego nie zrobiliśmy, nie załatwiliśmy. Po to, byśmy mogli wyczuć podskórny szmer nastroju, potrzebujemy czegoś, co nazwać można przerwą w myśleniu, chwili w której odganiamy od siebie wszystkie myśli. Niestety zdarza się to rzadko. Emocje na ogół uświadamiamy sobie dopiero wtedy, gdy grożą wybuchem. Jeśli jednak wsłuchujemy się w nie uważnie, to dostrzeżemy pierwsze ich zwiastuny. Rytm życia pozostawia niewiele czasu na emocje, refleksje nad nimi. Nasz organizm nie jest biologicznie dostosowany do zbytniej gonitwy. Nawał spraw wypiera i głuszy emocje, wewnętrzny głos, który mógłby stać się dla nas busolą wyznaczającą kierunek życia. Ludzie, którzy nie potrafią rozpoznać własnych uczuć są strasznie upośledzeni, są analfabetami emocjonalnymi. U niektóry przybiera to formę „tępoty emocjonalnej”. Mogą też zacierać się granice i różnice między emocjami zarówno przyjemnymi jak i nieprzyjemnymi. Samoświadomość można i należy się uczyć, pogłębiać ją. Poznawanie samego siebie, naszych najgłębszych uczuć, sprowadzanie się do „nierobienia niczego” - co nie znaczy oddawanie się błahym rozrywkom, czy oglądaniu telewizji, otwiera nasze umysły na inny wymiar istnienia, pogłębia naszą wrażliwość. Po to, żeby trzymać się rzeczywistości trzeba spędzać trochę czasu z dala od spraw pilnych i naglących wartości, które nadają sens naszemu życiu, nie są jakimiś wzniosłymi abstrakcjami, ale intymnymi przekonaniami, których być może nigdy nie staramy się ani nie umiemy ująć słowami, ale które czujemy. Określają one co ma pozytywne czy negatywne znaczenie dla nas. Samoświadomość nasza jest pewnego rodzaju barometrem. Jeśli między tym co robimy, a uznawaną przez nas wartością zachodzi sprzeczność, rezultatem tego będzie złe samopoczucie objawiające się poczuciem winy, wstydu, wyrzutami sumienia. Natomiast wybór, którego dokonujemy kierując się naszym wewnętrznym kompasem dodaje energii, poczucia dobrze spełnionej pracy.- koniec cytatu;) Ewa - dzieki za serduszko; przydalo mi sie dzisiaj, mam okropny dzien; smutno mi bardzo, do tego stopnia, ze uronilam kilka lez, choc chcialo mi sie wyc - nie wyszlo; juz nawet plakac nie umiem naprawde; kiedys lubilam plakac w samotnosci, teraz zaczynam odczuwac potrzebe czyjegos \"rekawa\"; piszac o definiowniu milosci zaznaczylam, ze slowa nie sa moje; jestem absolutnym laikiem w sferze psychologii, umysl raczej scisly;) Jeszcze tylko napisze, ze niepokoje sie o Niebo...; dziewczyno - co z Toba? wroc do nas; Podobnie 40-stka; ja rozumiem, ze nick to wazna sprawa, ale przeciez mozesz wciaz \"bywac\" pod starym; pozdrawiam;) Dobrze, ze dzien ten juz sie konczy; jutro bedzie lepiej, a co najwazniejsze - ma byc cieplej!!!!!!!!! Obrzydla mi juz ta chicagowska zima; Dobranoc wszystkim;

Duchowość to ta sfera, w której człowiek stawia sobie pytanie o to, kim jest i po co żyje. Duchowość jest zatem zdolnością do odkrycia i zrozumienia tajemnicy człowieka i sensu jego życia. Dzięki temu duchowość może stać się CENTRALNYM SYSTEMEM ZARZĄDZANIA ŻYCIEM. Dopóki dana osoba nie rozwinie sfery duchowej, dopóty nie może zająć dojrzałej postawy wobec siebie, wobec świata i życia. Nie można przecież zająć dojrzałej postawy wobec rzeczywistości, nad którą dany człowiek nie zastanawia się i której się nie rozumie. Ponadto duchowość okazuje się czymś NIEZASTĄPIONYM, gdyż człowiek nie może zrozumieć samego siebie z jakiejkolwiek innej perspektywy niż perspektywa duchowa. Jeśli np. ktoś kontaktuje się z samym sobą jedynie poprzez ciało, to ono nie może mu wyjaśnić tajemnicy człowieka, gdyż ciało nie wie, kim jest człowiek i po co on żyje. Ciało odczuwa jedynie własne potrzeby i popędy. Pozostawione samemu sobie ciało staje się rodzajem nowotworu, który podporządkowuje sobie całego człowieka i żyje jego kosztem. Człowiek jedynie cielesny nie może więc zrozumieć samego siebie i nie może odpowiedzialnie kierować swoim życie. U człowieka cielesnego zarządzanie życiem dokonuje się w oparciu o jedną tylko cząstkę jego rzeczywistości. Człowiek cielesny to człowiek podlegający dyktaturze ciała. Podobnie człowiek nie może zrozumieć samego siebie jeśli kontaktuje się jedynie z własną psychiką, a więc z własnymi strategiami myślenia czy własnymi sposobami przeżywania emocjonalnego. Umysł ludzki posiada zdolność myślenia ale nie jest źródłem wiedzy o tajemnicy człowieka. Umysł może tę tajemnicę odkryć ale nie może jej własną mocą ustalić czy wymyślić. Pozostawiony własnej spontaniczności umysł ludzki nie szuka prawdy lecz wygodnych dla danego człowieka półprawd a nawet iluzji. Człowiek, dla którego jego własne myślenie jest najwyższym i jedynym autorytetem, kieruje się tzw. logiką prywatną po to, by nie odkryć całej o prawdy o swoim życiu, zwłaszcza tej trudnej i stawiającej jasne wymagania. Ale kierując się jedynie subiektywnym myśleniem człowiek wyrządza sobie zwykle wielką krzywdę, oszukuje samego siebie i pozbawia się szansy na rozwój. System subiektywnych iluzji i zaprzeczeń u alkoholika czy narkomana jest tu przykładem bardzo czytelnym ale wcale nie jedynym czy najbardziej dramatycznym. Także z perspektywy emocji człowiek nie może odkryć kim jest i po co żyje. Człowiek jedynie emocjonalny nie wie, jaką postawę powinien on zająć wobec własnej rzeczywistości a nawet wobec samych emocji. Emocje pozostawione własnej spontaniczności kierują się własną logiką: szukają jedynie dobrego samopoczucia. Natychmiast i za wszelką cenę. Nawet za cenę niszczenia człowieka, którego są częścią. Wszelkie uzależnienia od osób, rzeczy czy substancji chemicznych są bezpośrednią konsekwencją dyktatury emocji, na którą skazuje się człowiek jedynie emocjonalny. Niezwykłością sfery duchowej jest fakt, że w tej sferze i tylko w tej sferze człowiek może ZAPYTAĆ SIĘ o własną tajemnicę nie z perspektywy cząstkowej (cielesnej czy psychicznej) lecz Z PERSPEKTYWY CAŁEGO CZŁOWIEKA. I tylko w tej sferze może ZNALEŹĆ OSTATECZNĄ ODPOWIEDŹ, która stanie się podstawą zajęcia dojrzałej postawy wobec życia. DUCHOWOŚĆ ZACZYNA SIĘ ZATEM DOPIERO WTEDY, GDY CZŁOWIEK WZNOSI SIĘ PONAD SWOJE CIAŁO I PONAD SWOJĄ PSYCHIKĘ, ABY POSTAWIĆ SOBIE PYTANIE O CAŁĄ SWOJĄ RZECZYWISTOŚĆ: O TO, KIM JEST I PO CO ŻYJE, O TO, JAKI SENS MA JEGO CIAŁO, JEGO MYŚLENIE I JEGO EMOCJE I ON SAM. Znalezione w internecie; dobranoc;

W czytanej ostatnio ksiazce zetknelam sie ze stwierdzeniem, ze milosc nie jest emocja/uczuciem, milosc to decyzja; przy czym nie nalezy mylic milosci z zakochaniem; chyba sie przekonalam co do slusznosci tego stwierdzenia; DUSZKU... - o ile sobie przypominam, my /ja i moje rodzenstwo/ tez zawsze bylismy gorsi od pozostalych rowiesnikow, co niekoniecznie bylo zgodne z prawda; rodzice nie mieli z nami najmniejszych problemow, za to teraz, sami jestesmy problemem dla siebie; emocje? to taki skomplikowany temat; nie zawsze mozna je wyrazac takimi jakimi sa naprawde; niejednokrotnie musimy je powsciagnac, chocby z uwagi na fakt spolecznej koegzystencji; tak rozumiem to ja, ale nie twierdze bynajmniej, ze jest to wlasciwe; pomimo dobrej woli, raczej nie wspomoge Cie w pracy nad emocjami; w kazdym razie zycze Ci powodzenia;) Kasiu - jesli dasz sie wpedzic w poczucie winy, to wierz mi, kobiecie taplajacej sie w tym bagnie od ponad 20-stu lat, to marna bedziesz miala szanse na normalne zycie; bagno ma te wlasciwosc, ze wciaga do srodka, coraz glebiej i glebiej; nie zaluj dziecko zwiazku, ktorego nie bylo; przepraszam, jesli sprawilam, ze poczulas sie gorzej; ale wiesz, ze latwiej jest zapobiegac niz leczyc; bedzie dobrze, zobaczysz;

O rany, yeez, mnie wcale nie chodzilo o to, zeby Ci sprawic przykrosc; wszyscy tutaj, moze z kilkoma wyjatkami, uczymy sie asertywnosci; chcialam Ci tylko uswiadomic, ze nie zawsze mamy wplyw na to, jak sie czujemy; owszem, jesli problemy dotycza zwiazku pochodzacego z tzw. wyboru, to byc moze i mozna, wrecz powinno sie stosowac te wszystkie madre, psychologiczne rady i zasady, ale czasem sie nie da ich wykorzystac; zreszta, niewazne; niepotrzebnie byc moze napisalam o moim - nie moim problemie z bratem; moze dlatego wlasnie nie radze sobie w moim absolutnie osobistym zyciu; kobieta kochajaca za bardzo? wszystkich, poza soba; absolutnie nie watpie tez w szczerosc Twoich intencji, chcialas dobrze, chcialas mi pomoc i wiedz, ze na pewno nie zaszkodzilas; ja naprawde respektuje prawo kazdego czlowieka do wlasnej opinii, nawet jesli jest ona bardzo rozna od mojej; pozdro;)

Niebo...kochana! Nie rob tego, prosze. Niech jedzie! Wytrwaj. Zobaczysz co sie bedzie dzialo po wyjezdzie. Zawsze przeciez moze wrocic. Ja Cie przytulam z calej sily, popros tez syna, ja tak robilam; Pomaga, zobaczysz; Napisze pozniej, teraz juz lece do pracki; pa, buziaczki