JODLA

WIAZKU____________nie zapomnij o naszym spotkaniu godz.7:30 PM Mam nadzieje,ze juz nie bede spacerowac wokol domu,,,,hihi JARZEBINKO____nie mam szczescia spotkac sie z Toba na BIESIADZIE:D,,,Nie przepracowuj sie !!!

Spotkanie z Monika,,,, - Ania to rozsądna dziewczyna - powiedziała Monika. - Nie wygląda na taką, co zbyt szybko wpada w panikę. - Tak, Ania to najwspanialsza kobieta na ziemi. Wciąż nie mogę uwierzyć, że właśnie mnie wybrała. Szczęściarz ze mnie, mamo. Urodziła mi takiego wspaniałego syna i wiesz co? Obiecała, że będziemy mieli jeszcze przynajmniej dwójkę. - To rzeczywiście szczęściarz z ciebie. - Prawda? I tu nie ma najmniejszych wątpliwości co do genów - roześmiał się. - Antoś to kość z kości i krew z krwi mojej. Tego jestem pewien. Monika nic nie powiedziała. Zajechali na miejsce późnym popołudniem. W domu rodziców Ani było pełno ludzi. Wszyscy zadbali o to, żeby Monikę wciągnąć w wir prac od pierwszej chwili. Domyślała się, że to Maciek ich o to poprosił i była mu wdzięczna. Przez kolejnych kilka dni nie miała chwili dla siebie. Teściowa, matka Jana, zabrała ja na długi spacer. - Wiesz, Monisiu, zawsze traktowałam cię jak córkę i wasz rozwód niczego nie zmienił - zapewniła. - Tamtą też lubię - przyznała. - Teraz mam was dwie. Mogę ci jakoś pomoc? - spytała. - Chyba nikt nie może mi pomóc - powiedziała Monika. - Sama muszę się z tym uporać. - Wierzę, że dasz sobie radę - teściowa przytuliła ją do siebie. - Ale gdyby co, pamiętaj, masz nas. Jak będziesz chciała porozmawiać czy po prostu pomilczeć - przychodź. Każdy z nas ma jakieś tajemnice - powiedziała teściowa. - Taki tajemny schowek z sekretami, o których nikomu nie mówimy. Dopóki jest zamknięty i nikt w nim nie grzebie, zapominamy o nim. Ale czasem nieopatrznie się otworzy jak puszka Pandory. Iwtedy dobrze jest się przed kimś wygadać. Pamiętaj, Monika, że we mnie masz oddaną przyjaciółkę. - Dziękuję, mamo, będę o tym pamiętać. Z żalem wracali do Krakowa. Maciek musiał zgłosić się na uczelnię. Rok akademicki miał zacząć się lada chwila. Ania co chwila odwracała się, żeby jeszcze raz popatrzeć na oddalające góry. - Strasznie mi żal wyjeżdżać - przyznała. - Mnie też - zawtórował jej Maciek. - Będziemy tu przyjeżdżali w każdej wolnej chwili - obiecał. Antoś spał w ramionach babci Moniki. - A ty, mamo, jak się czujesz? - spytał Maciek - Jak nowo narodzona. Mnie też górskie powietrze służy. - Damy ci klucz do szałasu - powiedziała Ania. - Jak będzie ci ciężko na duszy, jedź tam. Tam wszystkie kłopoty znikają. - Masz rację dziecko, masz zupełną rację. I gwiazdy tam bliżej, i niebo. Wspaniałe miejsce! - Prawda? - ucieszyła się Ania. - Nie ma to jak góry. Antoś też je lubi. Jaki on tam miał apetyt! Zauważyłaś jak urósł? - Czuję. Ciężki jak klocek - roześmiała się Monika. - Może ci niewygodnie? Zamieńmy się - zaproponowała Ania. - W żadnym wypadku. Mogłabym go tak tulić do końca świata. cdn

Kochane biesiadniczki! Cos mam dla Was_________________przeczytajcie sobie,,,i posluchajcie muzyki http://www.samre.info/kartki/67/kartka67.html

http://www.samre.info/kartki/17/kartka17.html Czy teraz sie uda?????

http://www.samre.info/kartki/17/kartka17.html___GRABKU

Wiazku______________-wznosimy toast! Gdzie jestes? Jarzebinko_____________ale smaczek,,,,

JARZEBINKO,WIAZKU,WIERZBKO____________prosze,poczekajcie chwileczke,,,naleje sobie szampana,,,

Hej ,biesiado ____________biegne do WAS!!!! Urwalo mi post______________buuuuuuuuuuuuu,,,,,w takiej chwili,,,

9. Podróż jest przygodą. Henry Miller zwykł mawiać, że dużo ważniejsze jest odkryć kościółek, o którym nikt inny dotąd nie słyszał, niż z poczucia obowiązku pojechać do Rzymu i zwiedzić Kaplicę Sykstyńską, gdzie kilkaset tysięcy innych turystów krzyczy ci do ucha. Oczywiście, warto zobaczyć Kaplicę Sykstyńską, ale pochodź sobie także po ulicach, odkryj nieznane zaułki, zakosztuj swobody poszukiwania czegoś, co mało znasz. Możesz być pewien, że jeśli to coś odnajdziesz, odmieni to twoje życie.

8. Nie próbuj zobaczyć całego świata w miesiąc. Znacznie lepiej pozostać w jakimś mieście przez cztery czy pięć dni, niż odwiedzić pięć miast w ciągu tygodnia. Miasto jest jak kapryśna kobieta - aby ja uwieść i aby się całkowicie odsłoniła, potrzeba czasu.

7. Nie kupuj za dużo. Wydawaj pieniądze na rzeczy, których nie będziesz musiał potem dźwigać: na dobry spektakl, restaurację, wycieczki. W obecnych czasach globalizacji i internetu możesz kupić cokolwiek bez konieczności płacenia za nadbagaż.

6. Zrozum, że wszyscy cię rozumieją. Nawet jeśli nie mówisz językiem kraju, w którym jesteś, nie obawiaj się: byłem w wielu miejscach, w których w ogóle nie mogłem się porozumieć, a zawsze znalazłem pomoc, wskazówki, dobrą radę, a nawet miłość. Niektórzy ludzie myślą, że podróżując samotnie, zgubią się, zginą z kretesem, gdy tylko wyjdą na ulicę nieznanego miasta. A przecież wystarczy, abyś miał wizytówkę hotelu w kieszeni, w najgorszym wypadku zatrzymasz taksówkę i pokażesz adres kierowcy.

5. Nie porównuj. Niczego nie porównuj, ani cen, ani poziomu higieny, ani jakości życia, ani środków transportu, niczego! Nie podróżujesz przecież po to, aby dowieść sobie samemu, że masz lepsze życie niż inni ludzie. Twoim celem jest dowiedzieć się, jak żyją inni, czego mogą cię nauczyć, jak sobie radzą zarówno codziennością, jak i z tym, co w ich życiu niezwykłe.

3. Bądź otwarty. Najlepszym przewodnikiem jest ktoś, kto mieszka w danym miejscu, wie o nim wszystko, jest z niego dumny, ale nie pracuje dla biura podróży. Wyjdź na ulicę, wybierz osobę, z którą chcesz porozmawiać, i zapytaj ją o coś, np.: Gdzie stoi katedra? Gdzie jest poczta? Jeśli nic z tego nie wyjdzie , spróbuj porozmawiać z kimś innym - gwarantuję ci, że przed końcem dnia znajdziesz dla siebie doskonałego towarzysza.

2. Przesiaduj w barach. To w barach, a nie w muzeum można ujrzeć prawdziwe oblicze miasta. Mówiąc o barach, nie mam na myśli nocnych klubów, lecz miejsca, do których przychodzą zwyczajni ludzie, aby się czegoś napić, ponarzekać na pogodę i pogawędzić. Kup gazetę i poczytaj o ludzkich wzlotach i upadkach. A jeśli ktoś zagai z tobą rozmowę, choćby najbłahszą, porozmawiaj z nim - jedno przelotne spojrzenie nie wystarczy, by ocenić wartość drugiego człowieka i poznać jego ścieżkę życiową.

Podróżować inaczej - Paulo Coelho Bardzo wcześnie zdałem sobie sprawę, że podróżowanie to dla mnie najlepszy sposób na zdobywanie wiedzy. Nadal mam duszę pielgrzyma i pomyślałem sobie, że wykorzystam tę rubrykę, aby przekazać wam choć część swojej wiedzy w nadziei , że będzie ona przydatna innym pielgrzymom takim jak ja. 1. Unikaj muzeów. Może to się wydać radą absurdalną, ale pomyślmy o tym przez chwilę. Kiedy jesteś w obcym mieście, czyż poszukiwanie teraźniejszości nie jest ciekawsze od poszukiwania przeszłości? Rzecz w tym, że ludzie czują się zobowiązani do odwiedzania muzeów, ponieważ w dzieciństwie uczono ich, że podróżowanie polega na odnajdywaniu śladów przeszłości. Oczywiście, że muzea są ważne, ale musisz wiedzieć, co chcesz w nich zobaczyć. W przeciwnym razie opuścisz muzeum z poczuciem, że zobaczyłeś klika bardzo ważnych i wspaniałych przedmiotów, tyle tylko że nie będziesz mógł sobie nawet przypomnieć, co to dokładnie było.

GRABKU_____________dla CIEBIE http://www.samre.info/kartki/66/kartka66.html

BIESIADNICZKI ______wybaczcie blad w pisowni,,,:D

WITAJ BIESIADO! Witajcie kochane biesuadniczki!!! JARZEBINKO______________ WIAZKU______________ Wszystkie zyczenia przekazalam telefonicznie. GRABIK jest WAM niezmiernie wdzieczna i bardzo serdecznie WAS pozdrawia,,,i dziekuje.Sa takie piekne !!I jeszcze dodaje________\"Jestesmy cudowne\" Jest na urlopie,,,,,spedza go w gorach,,, Zobaczymy,czy uda sie jej skontaktowac z nami? Kochane moje__________3 torty zostaly wczoraj doreczone na BIESIADE! Czestujmy sie,,,,:D. Cos WAM powiem,,,,GRABIK szusuje w kasku!!! Za moich czasow byly czapeczki,,,a teraz kaski.Czemu Nie!? GRABKU___________nie szalej na stoku A zatem rozkladam juz talerzyki i prosze kroic sobie,,,,w/g smaku Pozdrawiam bardzo serdecznie

Spotkanie z Monika,,,,, - To dobrze. A ten Krzysiu... To rodzice mi go wybrali. Znałam go od zawsze. Jakiś czas wydawało mi się, że go kocham. Moi rodzice za nim przepadali, zaplanowali nam całą przyszłość i kiedy ja się zbuntowałam - złamałam im serca. Nie wybaczyli mi tego nigdy. - Teraz rozumiem - mruknął Maciek. - Teraz rozumiem, dlaczego zawsze się u nich źle czułem. Oni patrzyli na mnie z wyrzutem, nie mogli ukryć żalu, że jestem jaki jestem. Chyba nie lubili ojca. - Nie, nigdy go nie zaakceptowali i tę niechęć, niestety, przelali na ciebie. Przykro mi. - Pamiętam - mówił Maciek - że kiedyś dziadek powiedział układając mnie do snu: „A mogłeś być naszym wnukiem”. - Tak powiedział? - No cóż, mamo, za to rodzice Jana zawsze byli dla mnie fantastyczni. Dla odmiany u nich zawsze czułem się jak król. Wszystko było dla mnie. Byłem najmądrzejszym, najinteligentniejszym, najładniejszym chłopcem. Aż dziw, że mi się od tego w głowie nie przewróciło. Dziadek do dziś, jak mnie widzi, to mówi - „No, nasz wnuk to może służyć za wzorzec dla ludzkości. Moja krew, moje geny. Żeby wszyscy mieli takie dzieci” - roześmiał się Maciek. - Tak, strasznie to wszystko skomplikowałam. - Mamo, widać tak musiało być - Maciek wziął ją za rękę. - Nie rób sobie wyrzutów. Podejmowałaś takie decyzje, jakie uważałaś za słuszne. - Tak mi się wtedy wydawało. - A teraz? Co z tym Iwo? Dlaczego tak raptownie zerwaliście znajomość? O co poszło? Monika z trudem hamowała łzy. Tego przecież nie mogła wytłumaczyć synowi. - Wiesz Maciek, nie chciałabym teraz o tym mowić, przepraszam. - To nie mów. Ale gdybym mógł ci jakoś pomóc... - Dam sobie radę - zapewniła go. - Wszystkie rany się kiedyś goją. Dziękuję ci, synu. Jedli w milczeniu. Monika obserwowała syna. Nie spodziewała się takiego obrotu sprawy. „Dzielny chłopak, jak on to wszystko dobrze zniósł” - pomyślała. - Mamo, nie mówiłem ci jeszcze tego, ale ojciec jest u nas ze swoją żoną. Nie będziesz się gniewać? - Ależ skąd, przecież jesteśmy przyjaciółmi. Dzięki tobie. Nie, wcale mi to nie przeszkadza. - To dobrze, dziadek z babcią też wpadną, obiecali, są w kraju. - To świetnie, dawno ich nie widziałam. - Jedźmy, mamo, bo jeszcze trochę a oni tam zaalarmują policję. Mówiłem Ani, że wyjeżdżamy wczesnym rankiem. cdn

Kochany GRABKU____________specjalnie dla CIEBIE Spotkanie z Monika - To długa historia - próbowała się wykręcić. Tego się nie spodziewała. - Mamy czas. Chcesz, to stanę w tym zajeździe. Dobry żur tu dają. - Stań. Monika skręcała serwetkę w rulonik i milczała. Maciek zamówił u kelnerki jedzenie i spokojnie obserwował widok za oknem. Wreszcie przerwał ciszę: - Mamo, jeśli nie chcesz, to nie mów. Może ja też nie powinien ci mówić, że wiem. Ale widzę, jak coś cię gryzie, miałem zatem nadzieję, iż skoro dowiesz się, że już przede mną nie musisz nic ukrywać, będzie ci łatwiej. Ja o tych badaniach nie mówiłem nikomu. Bo i po co? Dziadek jest taki szczęśliwy z babcią... To naprawdę świetne małżeństwo. Skoro było im dobrze przez pół wieku, nie ma sensu tego burzyć. A ja... No cóż, w pierwszej chwili to był dla mnie szok. Przyznaję. Ale potem, kiedy spokojnie przemyślałem sprawę, mój ojciec, Jan, to wspaniały facet. Sam chciałbym być takim ojcem dla Antosia. Kocham go i on mnie kocha, i to tylko to się liczy. Byłem pewien, że on tak jak dziadek, tkwi w błogiej nieświadomości. - Twój ojciec wie - powiedziała cicho Monika - ale dla niego to nie ma znaczenia. On cię kocha jak syna, jest z ciebie dumny, chyba nie myśli nawet o tym, że biologicznym ojcem jest kto inny. - Właśnie - wpadł jej w słowo Maciek. - Ożenił się po raz drugi, a w jego - ich - mieszkaniu nadal wszędzie są moje zdjęcia. Teraz też Antosia. I odkąd pamiętam, zawsze wszystkim się chwalił - „mój syn to, mój syn tamto”, a jak miałem jakieś problemy, to stał przy mnie niewzruszenie. Nie, nie obchodzi mnie nikt inny. I możesz być pewna, nigdy mu nie powiem, że znam prawdę. Chyba byłoby mu przykro. - Twoim ojcem jest Krzysiu - powiedziała Monika, patrząc mu w oczy. - Moja pierwsza miłość z rodzinnego miasteczka. - On wie o tym? - spytał Maciek. - Nie. Podejrzewał, iż to z nim jestem w ciąży, ale go przekonałam, że się myli. - Mamo, jeśli nie chcesz, to nie mów - Maciek podał jej serwetkę, żeby otarła łzy. - Ale ja chcę. Chyba przyszedł czas. No więc zaszłam w ciążę z Krzysiem, kochałam Iwo, a wyszłam za Jana - wyrzuciła z siebie jednym tchem. - Iwo nie mógł i nie chciał się wtedy ze mną wiązać, a twój ojciec mnie kochał. Wyszłam za niego z rozpaczy. Potępiasz mnie? - Potępiam? Mamo, to straszne co mówisz! Musiałaś bardzo cierpieć. - Z czasem pokochałam twojego ojca, to znaczy Jana, ale tak naprawdę nigdy nam się za dobrze nie układało. Rozwód był wybawieniem dla nas obojga. Widzisz, jaki on jest teraz szczęśliwy z tą swoją myszką? Tylko ty nas łączyłeś. W tym wszystkim łączyła nas tylko troska o ciebie. Masz rację, Jan jest twoim ojcem i nie rań go. Skoro sam ci nie powiedział prawdy... - Mamo, przecież powiedziałem. To jest mój ojciec. Zawsze nim był i nic się nie zmieniło. cdn

Roza dla Ciebie GRABKU http://ve2zaq.ovh.org/imieninki/4.htm

w rytm muzyki???? http://www.youtube.com/watch?v=U_oYZRLsNjU&feature=related

Bialy wiersz od Ciebie_________Anna Jantar http://www.youtube.com/watch?v=5WEUtlb9mVg&feature=related

Wszedzie Ty i ja,,,, http://www.youtube.com/watch?v=Rx3re2Nyx7U&feature=related