solansz

Otóż Apostołowie otrzymali dar mówienia językami- to się zgadza. Nie chcę nikogo urazić, ale Jania ma sporo racji. Często wlaśnie ludzie opętani mają zdolność mówienia językami.

iftar witaj

Trochę to dziwne przemawiane językami, skąd pewność , że to dzieła Boga ???? Napisz więcej własnie na ten temat???

Kamelio czy byłas świadkiem takiego wydarzenia, kiedy jakaś osoba mówić zaczęła językiem którego nie zna?

Baptyzm - nurt wyznań chrześcijańskich należących do protestantyzmu (najstarsza konfesja w chrześcijaństwie ewangelicznym) akcentujących indywidualizm w relacji do Boga i nadrzędną rolę Pisma Świętego (66 ksiąg Starego i Nowego Testamentu). Zbawienie nie jest według Baptystów osiągalne na podstawie uczynków, lecz jedynie łaską Boga przez osobistą wiarę w zbawcze dzieło odkupienia z grzechu poprzez ofiarę Jezusa Chrystusa. Baptyści udzielają chrztu wyłącznie tym, którzy świadomie wyrażają żal za grzechy i wyznają wiarę w Chrystusa. Akcentują autonomię poszczególnych zborów, są też zwolennikami rozdziału kościoła i państwa. Baptyści różnią się często między sobą w pewnych kwestiach np.: predestynacja bądź wolna wola, pewność bądź utracalność zbawienia, stosunek do służby wojskowej i inne. Pentakostalizm (pentekostalizm, ruch zielonoświątkowy lub pięćdziesiątnicy) - kierunek w chrześcijaństwie wyrosły i zakorzeniony w ewangelikalnym protestantyzmie. Powstał w USA w 1901, kładzie duży nacisk na osobiste przeżywanie wiary oraz dary Ducha Świętego - w tym prorokowanie, uzdrawianie chorych (np. przez nałożenie rąk i modlitwę), dar glosolalii (tj. "mówienia językami", chodzi tu o języki, których osoba mówiąca nie zna i nie może znać, typu aramejski) (wspomniane w rozdziale 12 Pierwszego Listu do Koryntian).

Kamelio to dlaczego nie jesteście jednym kościołem skoro wszystko was łączy?

cichuteńko

Kamelio nie rozumiem Twojej AGRESJII Nie wypowiadałam się o tobie więc przemilcz tą kwestię.

do cichuteńko Przepraszam Cię bardzo- pomyliłam się i niesłusznie zwróciłam Ci uwagę, post napisał ktoś inny 20:59 belaiza Kosciol Ewangelicko - Augsbusgski nie jest kosciolem protestanckim tylko ewangelickim. to belaiza napisała taką niedorzeczność, nie zanjąc przynależności swojego kościoła.

Odwołam się na początku do niezwykle interesującego świadectwa, jakie znajduje się w opisie męczeństwa biskupa Smyrny, Polikarpa, który w swojej młodości był uczniem Apostoła Jana. Otóż kiedy w około 156 roku umarł on śmiercią męczeńską, prokonsul nie chciał oddać jego szczątków, motywując to tym, iż "rzekomo moglibyśmy porzucić Ukrzyżowanego, a oddawać cześć boską Polikarpowi" (Passio s. Polycarpi, 17). Krótki ten zapis rejestruje dwa ważne zjawiska. Po pierwsze, już nawet niechrześcijanie zauważali w owym czasie, iż w Kościele oddaje się cześć męczennikom. Po wtóre zarzut, jakoby mogła to być cześć należna Bogu, wydawał się ówczesnym chrześcijanom tak absurdalny, że samo wypowiedzenie go ujawniało -- jak sądził anonimowy autor Męczeństwa świętego Polikarpa -- jego całkowitą bezzasadność. Opowiada ów anonimowy autor, że w końcu chrześcijanom udało się ocalić szczątki, których nie strawił ogień (Polikarp umarł bowiem jako żywa pochodnia), i dzięki temu jesteśmy w posiadaniu niezwykle cennego świadectwa, w jaki sposób ówczesny Kościół czcił swoich męczenników: "Tak więc dopiero później mogliśmy zebrać jego kości, cenniejsze od złota i drogich kamieni, oraz złożyć je w odpowiednim miejscu. Za łaską Bożą będziemy się tam w miarę możności stale gromadzić w dzień jego męczeńskich narodzin i z radością obchodzić je uroczyście, wspominając tych, co już zwyciężyli w walce, a przygotowując do niej tych, co jej jeszcze nie zaznali" (nr 17).

cyt. Kiedy przypatruję się różnym wyznaniom chrześcijańskim, odczuwam radosną pewność, że najbardziej wierny nauce i duchowi Ewangelii jest Kościół katolicki. Mnie osobiście szczególnie przekonuje o tym stosunek Kościoła do rozwodów -- dokładnie taki, jak w Ewangelii -- oraz jasna nauka na temat moralności seksualnej. Zarzuty i niechęci, które z różnych stron kierowane są przeciwko Kościołowi, mnie nie dziwią, bo Chrystus je przepowiedział.

cyt. A oto fragment jednego z kazań św. Augustyna: "Najdrożsi, męczenników naszych nie mamy za bogów, nie czcimy ich jako bogów i w żaden sposób nie wolno ich z nimi zestawiać. Nie wystawiamy im świątyń ani ołtarzy, ani ofiar. Nie im kapłani składają ofiary -- to całkiem wykluczone! Bogu są one składane. Zatem Bogu, od którego wszystko otrzymujemy, składamy ofiarę. Również kiedy składamy ofiarę w kaplicach świętych męczenników, czyż nie składamy jej Bogu? Przyznajemy świętym męczennikom miejsce czcigodne. Ale zauważcie: podczas modlitwy przy ołtarzu Chrystusa wymieniamy ich w miejscu uprzywilejowanym, jednak nie adorujemy ich tak jak Chrystusa. Czyż kiedyś słyszeliście, żebym ja albo jakiś brat i współbiskup mój, albo jakiś prezbiter mówił w kaplicy świętego Teognisa: Składam ci ofiarę, święty Teognisie? Albo: Składam ci ofiarę, Piotrze, składam ci ofiarę, Pawle? Nigdy tego nie słyszeliście. To się nie zdarza, tak się nie godzi. A kiedy ciebie zapytają: Czy ty oddajesz cześć Piotrowi? -- odpowiedz tak, jak Eulogiusz odpowiedział Fruktuozowi: Ja nie oddaję czci Piotrowi, ale Bogu, którego również Piotr czcił. Wówczas Piotr będzie cię kochał" (Kazanie 273 7; por. Państwo Boże XXII 10

Ale właśnie w tym miejscu pojawiają się pytania następujące: Jak to się dzieje że niektórzy chrześcijanie lękają się kultu świętych? Skąd się biorą ich obawy, iż sama myśl o wstawiennictwie świętych za nami może być zamachem na jedyność zbawczego pośrednictwa Chrystusa Pana? Sądzę, że chrześcijanie ci powinni pogłębić swoje spojrzenie na to, skąd się bierze wartość naszej modlitwy za siebie wzajemnie. O takiej modlitwie czytamy w Nowym Testamencie wielokrotnie. Otóż jeden tylko Chrystus Pan ma moc wstawiać się za nami skutecznie u swojego Ojca. Moja modlitwa za ciebie (podobnie jak twoja modlitwa za mnie) może być skuteczna tylko w takim stopniu, w jakim stopniu ja stanowię już jedno z Chrystusem. Na razie ja jestem jeszcze grzeszna, jeszcze daleko mi do pełnej jedności z Chrystusem Panem.

Krótko mówiąc, wydaje się, że ci chrześcijanie, którzy odrzucają kult świętych, odrzucają -- pod pozorem gorliwości o kult, który należny jest samemu tylko Bogu i Chrystusowi -- biblijną naukę o naszym przystąpieniu \"do duchów, które już doszły do celu\" 23\" do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów sprawiedliwych, które już doszły do celu, \" oraz biblijną naukę, że Chrystus Pan jest \"Głową Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami\" (Ef 1,22n).

Z powstaniem Świętej Wody związane są dwie legendy. Pierwsza sięga wieku XV, a według niektórych nawet XIII. Przywołuje ona czasy, gdy okolice obecnego Wasilkowa należały do niejakiego Bazylego. Młodszy z jego dwóch synów, Iwan wskutek przewlekłej choroby, stracił wzrok, a wypędzony przez starszego brata z domu rodzicielskiego, musiał iść "za proszonym". Opadłszy zupełnie z sił, skierował swoje błagania do Boga. We śnie ukazała mu się Matka Boża i rzekła: W miejscu, gdzie leżysz, rozsuń ręką liście, rozgrzeb piasek, a znajdziesz wodę. Przemyj nią oczy, a będziesz zdrów. Niewidomy uczynił, jak mu kazano. Spod liści wytrysnęła obficie woda. Przemył nią oczy i natychmiast przejrzał. Z wdzięczności za okazaną łaskę zbudował w tym miejscu niewielką studzienkę, wniósł nad nią szałas i umieścił w niej ikonę Matki Bożej. Dało to początek pierwszej kapliczce. Miejsce nazwano Święta Woda lub Nad Świętą Wodą. Druga legenda dotyczy pierwszych lat XVIII wieku. Mówi ona, że unita Bazyli Papiernik z Supraśla na starość stracił wzrok. Jego syn wywiózł ojca do lasu i tam go zostawił. Stary, niewidomy ojciec zaczął płakać i lamentować. Siedział właśnie pod dębem, na którym wisiał obraz Matki Bożej Bolesnej z sercem przebitym mieczem i ze łzami w oczach. Łzy te zaczęły spływać na jego ręce. Wtedy usłyszał też słowa: Ja Matka Ludzi, Matka Niebieska, uprosiłam Syna..., tu w pobliżu jest źródło, idź, umyj się, a będziesz widział. Tak uczynił i zaraz też przejrzał. Po powrocie do domu opowiedział synowi o swoim cudownym uzdrowieniu. Byli bogaci, więc postanowili w podzięce pobudować kaplicę nad źródłem. Poświęcił ją w 10. piątek po Wielkanocy w 1719 r. abp unicki Kiszka. Bazyli Papiernik stanął wtedy przed ludźmi i raz jeszcze zaświadczył o prawdziwości cudu. Wtedy prawdopodobnie powstała pierwsza kaplica.

do cichuteńko zastanawia mnie dlaczego nie znasz "rodowodu" swojej religii??? Piszesz,że nie jesteś odłamem protestanckim , sprawdziłam wszędzie i okazuje się jednak , że jesteś. pozdrawiam

Janiu naprawdę mieszkasz blisko niesamowitego miejsca, co prawda tam nie byłam ale kto wie........:)

Jania zgadzam się z Tobą

Do czasów reformacji czytano Pismo Święte w sposób integralny, to znaczy każdy fragment był interpretowany w świetle całości Biblii. Przyjmowano także bez zastrzeżeń rolę Tradycji i autorytet Kościoła w interpretacji spraw spornych. Warto zobaczyć wspaniałe komentarze Ojców Kościoła albo choćby szerokie czerpanie z całego Pisma Świętego jeszcze przez św. Jana od Krzyża. Od roku 1517 zaczęto stosować Biblię dla uzasadnienie racji podzielonych Kościołów. W powstających Kościołach reformacji w oparciu o jeden fragment, nie dbając o całość Biblii i Tradycję kilkunastu wieków, zakwestionowano wiele stwierdzeń. Przede wszystkim postawiono zasadę, że każdy pod wpływem Ducha Świętego może autentycznie interpretować słowo Boże. Smutnym owocem tej zasady jest istnienie około tysiąca denominacji powołujących się na tę zasadę i twierdzących, że ich odczytanie Biblii jest poprawne.

Tradycja plega na przekazywaniu (łacińska traditio) idei i zwyczajów z jednego pokolenia na drugie. Pomimo pewnej wieloznaczności termin ten posiada dość jednorodne znaczenie w odniesieniu do religii Izraela i pierwotnego Kościoła, określając zbieranie, zachowywanie i przekazywanie treści stanowiących o tożsamości judaizmu i chrześcijaństwa. Do tych treści należą wspomnienia wydarzeń historycznych, wierzenia związane z historią, modlitwy, obrzędy, sentencje mądrościowe, przepisy oraz zwyczaje normujące życie świeckie i czynności kultyczne. Wiele z tych treści było przekazywanych najpierw ustnie, zanim ostatecznie przyjęły formę pism autorytatywnych. Najważniejsze prawdy religii Izraela zostały ustalone i przekazane jako Prawo Mojżeszowe (Pięcioksiąg). Zebrano w nim tradycje ustne, przez wieki związane z różnymi pokoleniami, sanktuariami, królestwami i innymi instytucjami starożytnego Izraela. W bogactwie różnorodnych i czasem niezgodnych tradycji można dostrzec elementy wspólne: wiara w jednego Boga, troszczącego się o patriarchów i ich potomków, oraz nauczanie o przymierzu Boga z przodkami i Jego ludem.

Widzę , że zaintrygowała cie moja wypowiedz. Fakt tu piszemy o Biblii..... ponoć tylko o Biblii

powtórzę siebie "Bezsprzecznie Pismo Święte jest cennym źródłem, z którego czerpiemy prawdę i wskazania religijno-moralne, NIE ZAWIERA ONO JEDNAK WSZYSTKICH PRAWD OBJAWIONYCH, uzupełnieniem Pisma Świętego jest TRADYCJA czyli ustne podanie" "A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to przekaż ludziom godnym zaufania, którzy będą zdolni i innych nauczać" "A gdy ten list będzie u was odczytany, postarajcie się o to, aby został odczytany także w zborze Laodycejczyków, a ten, który jest z Laodycei, i wy też przeczytajcie"

belaizo ... a teraz serca mam dwa ...... to moje i to malutkie ja to tak zinterpretowałam. A może poprostu nie pisać na forum treści, które mogą być wielorako zinterpretowane. Może warto TAKIE treści zachować dla siebie choćby przez może jakąś skromność. No ale to twoja sprawa.

;) Kamelio tak zinterpretowałam twój wpis

Kamelio rozumiem, że spodziewasz się dziecka