sylweczka78

Kochana Smerfetko - bardzo, ale to bardzo pragnęłabym, byś Ty była mamą prędzej niż ja. Byś Ty i Ania cieszyła się biologiczną macierzyńskością. Wracam do rzeczywistości i idę przetrwać następną noc. Dobranoc i do jutra. Powodzenia. :):):):):):):)

Dzieci doskonale czują, że jesteśmy im bliskie. Ja w pracy codziennie mam okazję zobaczyć jak bardzo dzieci do mnie ciągną, pchają się oknami i drzwiami. Czują naszą otwartość

Potrafię to sobie wyobrazić, ja kiedy mam sen o dzieciach, to najczęściej po przebudzeniu płaczę, gdyby nie łzy to bym pewnie zwariowała. Dlaczego Ty i dlaczego Ja i Inne kochane dziewczyny na tym forum musimy tak długo cierpieć????? I tak jak Ty marzę by ten sen się urealnił...

Doskonale - 9 latek, powoli uczę się cierpliwości i pokory. Chciałabym aby hasło \"Będzie co ma być, poczekam\", by wcieliło się w życie. Ale trudno - jestem chyba w tej dziedzinie mało pojętna - dlatego trochu długo cierpię

Szefuniu jest pasjonatem bilarda i kręgli. Ale mam nadzieje, że szybko się otrząśnie. W końcu mamy nie bywałą siłę przypominania o sobie. Po prostu działamy na innych polach - rozwój właśny, rozwój małżeństwa, rozwój zawodowy. My w końcu nie próżnujemy, rozwijamy się non stop, bez końca i w nie bywałej ilości dziedziń, nie jest nas w stanie pominąć. Prędzej czy troszku później nie będzie nam w stanie odmówić. Trudno - jesteśmy wytrzymałe i się nie damy !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!:::::):):)::D:D:D:D:D:D

Wierzę Ci, wczoraj na przykład śnił mi się basen z małymi dziećmi, z dziećmi ze świetlicy w której pracuję. Boże jak ja bym chciała być mamą, jak chciałabym zmagać się z tymi wszystkimi problemami jakie mają rodzice. Jak bardzo bym chciała być, po prostu być dla tego dzieciątka. Fiksuję się, trudno, to ja i tyle :) Też boję się, że to naturalne marzenie się nie spełni i szukam już alternatyw, ale na nasze nadzieje i emocje nie działa logika, my działamy tak jak nam dyktuje chemia emocjonalna. Choćbyśmy chciały nie jesteśmy w stanie się oprzeć biochemii.

Ludzie to kochane zwierzęta, tylko trudno przwidzieć ich reakcję w afekcie. Myślę, że śmiech to ich mechanizm obronny przed tym, czego nie doświadczyli i na pewno by nie chcieli doświadczyć. Dobrze że nie jesteśmy same na tym świecie, że jest nasz partner - ten cudowny przyjaciel, którego ja nigdy w życiu nie miałam, a teraz jest obok słucha muzyki i na prawdę ze wzruszenia płacze. Czy może być coś piękniejszego? Super by było, gdyby każdego dnia udało nam się wskrzeszać optymizm, wspominać te przepiękne momenty naszego życia - tylko niestety my się fiksujemy wokół tematu i ciężko nam się wydostać ze słoika, w którym same się zadekowałyśmy. Ale wszystkie dziewczyny na tym forum, to osoby które są niezwykle czułe na drugiego czlowieka. Kochane jesteśmy bardzo wartościowymi ludźmi, my i nasi partnerzy - to od nas zależy, jak długo emocjonalność człowieka, to będzie nasz narodowy skarb, a nie utrapienie, zgryzota i smutek. Jesteście wspaniałe dziewczyny, Ty, Wy, My to przykład wytrwałości, nadziei, radzenia sobie w trudnych sytuacjach - my jesteśmy tym dobrym przykładem - a nagroda dla nas już czeka, tylko szefuniu spóźnia się z greatyfikacją. Ma ktoś może telefon do szefunia. Trzeba mu o nas przypomnieć :D:D:D:D

Czemu w takich rodzinach jak nasze dzieciątka nie rodzą się w dużych ilościach. Czy nasze próby przygotowania do rodzicielstwa nie powinny być magnesem przyciągających do nas te cudowne istoty, mocno przez nas oczekiwane. To Ty, Twój mąż i wszystkie te osoby, które piszemą na tym forum powinny mieć jak najwięcej potomstwa, bo chcemy, możemy i jesteśmy w stanie być dobrymi rodzicami, bo oczekiwanie potomstwa to najważniejsza motywacja.

Mogę się nawet pochwalić, że trafiłam do nieba za życia - moi teściowie na wieść, że pragniemy adoptować kochaniutką sierotkę zareagowali tak, jakby to była oczywistość. Oni są przekonani, że to było do przewidzienia, że my to zrobimy. Ta wiara i ta pewność, to jest to czego chciałabym dla Ciebie i dla Ani. Dziewczyny bardzo pragnę, byście miały okazję przekroczyć prób tego raju, w którym już ja jestem. Bardzo tego pragnę

Najgorsze jest to, że tym którzy tego na własnej skórze nie doświadczyli, nigdy nie przyjdzie do głowy, że wtręty w stylu: czemu wy nie macie dzieci, jesteście samolubni, itd...., są najmniej przyjemne, najbardziej przykre i niestety bardzo mocno tkwią w nas, które ten problem dotknął. Ludzie nie potrafią nawet spróbować wczuć się w sytuację, a dla potwierdzenia reguły, takich ludzi się spotyka ale rzadko i tego Ci życzę kochana Smerfetko byś jak najwięcej tych wyjątków od reguły spotykała :)

Dobrze, że mamy wiarę mimo problemów. Super :) Obyśmy zawsze były w stanie wykrzesać z siebie masę optymizmu. Dzięki temu nasze pociechy będą rozpoczynały swoje życie z mega fantastycznym plecakiem doświadczeń, będą to lepsi ludzie, bo bardziej wyczekiwani. Czy Ty też robisz wszystko, by na tyle podnieść swoje predyspozycje, gdy kiedy już dzieciątko się pojawi, by miało mamę która dużo doświadczyła, wyuczyła się i jest ciekawa życia??

Wiesz zastanawiam się jak jeszcze pomóc Ani, jak ją wesprzeć. Szkoda mi kochanej kobiety, zmagającej się z własnymi emocjami. Ja to czasem jestem idealistka, chciałabym, aby Wam było lżej niż mi. By jednak pierwsze czego doświadczycie to macierzyństwa biologicznego. Tego Wam chciałabym życzyć z całego serducha. Szkoda, że tyle osób nowych pojawia się na tym forum, czemu ten problem jest tak powszechny, czemu inni nie mogą się cieszyć, tylko ciągle nas przybywa. ???

Biedna Anulka i Ty Smerfetko, przecież musicie obie znosić głupotę ludzką, brak taktu, nieprzychylność niestety bliskich nam ludzi. Mam trochu szczęścia, że moi bliscy zaskakują mnie niebywałą wręcz wiarą i zaufaniem i wspierają mnie. Chciałabym by przynajmniej te fluidki dobrego kontaktu z otoczeniem, szczególnie tym najbliższym, żeby do Was dotarły, żeby Ci przykrzy ludzie dali Tobie i Anulce spokój a może i trochu wsparcia, zrozumienia i akceptacji. Tego Tobie i Ani Życzę

Czy Ty też kochana myślisz, że mamy cudowne, przefantastyczne szczęście na tak cudownych mężczyzn, którzy na dodatek są naszymi partnerami życiowymi i w tych najtrudniejszych chwilach wspierają nas przepięknie. Ja często dziękuję za to, że mam szczęście towarzyszyć mojej drugiej połówce. Gdyby nie mój Darek to chyba dawno już bym się załamała. I masz rację, że oni to tak samo mocno jak my przeżywają. Chcą być męscy, ale też chcieliby coś przekazać swoim potomkom, kochani, cudowni partnerzy :)

Musi Ci być ciężko, kiedy męża nie ma, ale za to kiedy wraca - to oboje czujecie się jak w raju - co nie? ;) Ja to niestety nadal mam nadzieję na biologiczne dzieciątko i będę w niebowzięta jak zostanę mamą adopcyjną i biologiczną. Karmię się tymi wyobrażeniami ale udaje mi się ostatnio żyć z dnia na dzień, co jest fantastycznym doświadczeniem

Masz rację Smerfetko, to prawie jak ciąża biologiczna, albo do niej dojdzie, albo znowu oczekiwanie. Im więcej emocji tym gorzej. Oby nam się obu udało. Byłoby cudownie. A co dobrego u Ciebie?

Witaj Smerfetko, bardzo dziękuję za zainteresowanie :) Chyba coś ruszyło z adopcją, nic jeszcze nie można przesądzić. W najbliższym tygodniu do domu naszego przyjeżdżają pracownicy Ośrodka Adopcyjno - Opiekuńczego z Rybnika. To chyba już coś znaczy - nie wiem. Jeszcze się nie cieszę, bo nic nie wiadomo. A co u Ciebie kochana?

AnulkoS Życzę Ci najlepszych w świecie informacji. Mają racje dziewczyny mówiąc, że kiedyś karta się odwróci na Twoją korzyść, szwagierka będzie w mniej przyjemnej sytuacji. Będziesz górą i znając Ciebie już troszeńkę, nie będziesz jej tego wypominać. Bo jesteś bardzo dobrym człowiekiem i zasługujesz na to co najlepsze. Proszę napisz co u Ciebie. Całuski i powodzenia dobry Aniele, dobroci Ty.

AnulkoS kochana, wiem że Ci ciężo, przykro mi że jesteś w takiej sytuacji. Smerfetka ma rację, znajdź coś co Cię rozproszy od tego świergolenia. Też uważam, że masz prawo do narzekania i wcale nie jesteś złym człowiekiem, że czyjeś szczęście u Ciebie wywołuje smutek i łzy. Masz do tego prawo. Zgadzam się też z tym, że lepiej będzie jeśli zafundujesz sobie teścik. Jestem tu i na gg Aniu, jeśli tylko tego będziesz potrzebowała.

Dziewczyny a ja jestem wkurzona, dlaczego tak się utrudnia adopcję. Przecież to że mój mąż jest niepełnosprawny, z I grupą, nie powinno być żadnym powodem do odrzucania kandydatury, a niestety dziś poraz drugi nam to oznajmiono. Ten świat jest piekielnie niesprawiedliwy. Nie możemy mieć swojego biologicznego dzieciątka ani adoptusia, ani nie możemy stworzyć rodziny zastępczej. To po prostu chore. W tej chwili to zastanawiam się, co dalej robić. To jest nie fair. :( ;(

zakłopotana to niestety nie ja jestem tą szczęściarą, jest nią Gosia - bardzo się z jej szczęścia cieszę, bo dawno nikt tutaj nie pisał o cudzie jakim jest dzieciątko. Jeszcze raz gratulacje Gosiu:)

Gosiu, nawet nie wiesz jak się cieszę Twoim szczęściem. Życzę Ci by maleństwo rozwijało się doskonale i kochało Was mocno :)

Gosiu kochana GRRRRRRRRRAAAAAAAAAAATTTTTTTTTTTUUUUUUUUUULLLLLLLLLLAAACJE, trzeba nam było takiej informacji. Super. Przesyłaj fluidki ile się tylko da - kochana wróżko optymizmu :)

Kochane dziewczyny, to że nie możecie zajść w ciążę nie oznacza że jesteście do niczego. Po prostu za bardzo tego chcemy, a nie myśleć o tym nie jesteśmy w stanie. Nie dajcie się złym myślom. Powodzenia

Jest taka możliwość MONIAM30, wejdź na Forum - strona główna i zarejestruj się, a potem dodaj w swojej przeglądarce ten adres do zakładek i wejdź na stronę i pisz, nie musisz czekać na informację, ze doszlo i jest odpowiedź