Ja1972

amarilla - dziękuję za to co napisałaś. To daje otuchy Życzę wszystkiego dobrego!

Niebo Rozumiem lęk przed pozostaniem sama na sam ze sobą, ale ... czy uda Ci się, albo na jak długo uda Ci się uciec od SIEBIE? Kochanie, do znudzenia będę Ci powtarzać: skorzystaj z terapii, grupy wsparcia. Leczenie a nie znieczulanie. Jak długo chcesz się zmuszać, do robienia czy nie robienia czegoś? Czytanie - pozwolę sobie na brutalną szczerość - nic Ci teraz nie pomoże, czas na PRZERABIANIE, na włączanie uczuć. Rozum wie już dawno co jest dla Ciebie dobre. Uczucia nie nadążają, bo je wyłączyłaś w ramach programu "przeżycia w stresie". To mechanizm bardzo silny, wcześnie wyuczony jako DDA uczymy się go by przetrwać. On nadal działa, ale już nie pomaga, od dawna zawadza, zniekształca obraz realiów. Bez kontaktu z własnymi emocjami (sobą) gubimy się. Stąd wiszenie na płocie, chaos, depresja. Gniew! Złość! Gdybyś pozwoliła sobie na jej odczuwanie, może odczułabyś jego siłę i ona dałaby Ci moc do odcięcia się od m. Taka prawdziwa ZŁOŚĆ - czyli dogłębne odczucie JEST MI ŹLE TAK JAK JEST I NIE MA MOJEJ ZGODY ABY NADAL TAK CIERPIEĆ CHCĘ TO ZMIENIĆ! CHCĘ ZADBAĆ O SIEBIE! DŁUŻEJ NIE POZWOLĘ! Ale to proces. Tu trzeba pozwolić sobie na ból. On motywuje do zmiany. Szybciej jest zagłuszyć, znieczulić ten ból. Środków cała gama: alkohol, seks, zakupy, otoczenie się ludźmi ... Niebo pozwól sobie na ból - ale najpierw znajdź wsparcie, które wspomoże Cię w przeżywaniu. z miłością pozdrawiam

ula przytulam Cię mocno! Niebo przytulam Cię kochanie! Ula masz b.duża świadomość lęków i co w moim odczuciu b.ważne (choć cholernie bolesne) pozwalasz sobie na odczuwanie tego. Rozumiem to, przeżywam, też troche miotam miedzy pozwoleniem na przeżywanie tego co czuję, bycia w zgodzie ze sobą (nie gotowania, sprzątani itp. iedy nie mam na to siły i ochoty) a poczuciem winy (za chwilę), że tak robię. Tez mam całą księgę NEGATYWNYCH KOMUNIKATÓW, które wypisał mi w głowę m. Też mam gorszy czas, dokopywania sobie - ale jak mi powiedziała wczoraj terapeutka: ok. jeśli chcesz dokopuj sobie, to Twoja doopa. Wierzę, że lepiej dla dzieci jak dasz sobie (a ja sobie) czas na przeżywania, a na obiad podasz pizze mrożoną. Wiem, że to trudne do uwierzenia, ale ja już sama tego kilka razy doświadczyłam , że jak puścisz wolno, to z czym nie dajesz rady, jak dasz sobie zgodę na np. płacz, niegotowanie, itp to ... minie, przestaniesz być zniewolona. I sama poczujesz, ja tak poczułam, że chce sprzątać nie żeby zasłużyć na akceptacje m. ale bo to mój dom, moje miejsce. Chce gotować bo chcę smacznie i zdrowo nakarmić siebie i dzieci. Ale czasem MI SIĘ NIE CHCE i ... luzik, nie robię. Jak się przymuszam, gwałcę dłużej utrzymuje się ten stan: nie chce ale muszę. Trudno, żebyś ufała swojej opinii, gdy masz w głowie te wszystkie kłamliwe komunikaty m. Mówił je, aby poprawić swoje samopoczucie, mieć i sprawować nad Tobą władzę. Daj CZAS CZASOWI ... (wiem, jakie to trudne, też jestem cholernie niecierpliwa!). Zauważyłam u siebie, że pewne rzeczy robię jakby "na złość" m. - znasz? Na złość tacie odmrożę sobie uszy. Tak sprawdzam, co jest MOJE a co on mi zaprogramował, bo tez się w tym zagubiłam. Z pewnością nie jesteś idealna matka. Jesteś najlepsza jaką możesz i umiesz być dziś, ale nie poprzestajesz na tym. Celem terapii nie jest (jak dla mnie) rozliczenie się z przeszłością, jest poprzez to rozliczenie, zrozumienie szansą na mnie zdrowszą. Taką która pokocha siebie, będzie siebie wspierać i szanować, deceniać, motywować i rozwijać. Taka szczęśliwa ja, może prawdziwie kochać innych w tym dzieci. Gniew - to trudna, ale b.pozytywna emocja. Gniew to informacja: tak jak jest jest mi źle. gniew to energia do zmiany! Gniew tłumony wyrządza krzywdę nam (autodestrukcja, choroby psychosomatyczne) lub innym (agresja, przemoc słowna, fizyczna). Pozwól sobie na odczuwanie złości. Masz prawo się złościć. I nikogo tym (o ile nie stosujesz agresji czy nie wzbudzasz poczucia winy) nie krzywdzisz. "tęsknię za m" - czyli za czym. Czekam na listę konkretów!

Niebo Zauważanie sytuacji, w których odczuwasz złość to dobry początek do jej przeżywania i wykorzystywania energii, którą daje do ZMIANY. Przytulam p.s. i co zrobiłaś z sytuacja koleżanka i jej podwożenie?

Ula Też przeżywam teraz smutek. Daję sobie do niego prawo. Nie jest to łatwe, odruchowo nauczyłyśmy się zagłuszać przykre emocje. Jade samochodem i czuję, ze chce mi sie płakać i ... mysle, sobie tak masz prawo płakać skoro to czujesz. I to przynosi też ulgę - zgoda na uczucie, na przezywanie go. Tłumiłaś tyle lat smutku - to jak upychanie śmieci po szafach zamiast je wyrzucić. To czas porządków. Przytulam, łącze się w tym smutku z Tobą

Niebo słoneczko ;-) Napisałaś: "Ale jest we mnie taka trochę złośc i niepokój, że on- dorosły już mężczyzna, a zupełnie nieodpowiedzialny i pozbawiony skrupułów jesli chodzi o korzystanie z życia na mój koszt... no bramie auta i nie partycypowanie chociażby w paliwie." Do powyższego: Niebo masz prawo odczuwać złość także na kogoś kogo kochasz, czyli syna, gdy robi coś, z czym się nie zgadzasz. Dlaczego ma mieć skrupuły? Dlaczego ma nie przekraczać granic skoro Ty ich mu jasno nie przedstawisz. Skąd on ma wiedzieć, że Ty sie na coś nie zgadzasz? Telepatycznie? Komunikacja! KOMUNIKACJA! K O M U N I K A C J A ! czyli wyrażanie jasno i wprost na co się zgadzasz, a na co nie. np. możesz korzystać z mojego samochodu, ale odstawiając masz napełnić / uzupełnić bak. "Nie uemim byc konsekwentna i jakos tej sprawy załatwić. Myślę też, że w ten sposób go krzywdzę, że nie uczę tej odpowiedzialności chociażby za samego siebie." Zgadzam się z Tobą. Czy z takimi "umiejętnościami" chcesz go oddać światu (innej kobiecie). "Trochę mam taką wewnętrzną walkę w sobie, bo... w sumie płaci za studia, za swój tel... może jestem niesprawiedliwa." Sprawiedliwość jest tam gdzie Ty jesteś w zgodzie ze sobą. Jakie są Twoje oczekiwania, jakiej pomocy/udziału w kosztach od syna oczekujesz. Jeśli Ty będziesz wiedziała, podejmiesz w zgodzie ze sobą (emocje + racjonalne myślenie) decyzję o oczekiwaniach jakie masz wobec syna i jasno je przedstawisz to uwolni Cie od kontrolowania jego wydatków. Jeśli on będzie partycypował w kosztach utrzymania takich jakie są Twoim zdaniem racjonalne i rzeczywiste to ... wybacz. ale on jest dorosły i ma prawo do zmiany kierunku i "marnowania" pieniędzy jak chce :-) Buziak!

Ula w skrócie powiem tak: płać i płacz Jak przeżywasz emocje tak jak to opisałaś to w/g mnie jesteś w dobrej terapii. To o to chodzi, zeby juz nie bys dzielna dziewczynka, a dorosła kobieta, z prawem do błedów i kilku innych rzeczy - patrz katra praw jednostki ludzkiej, ktora wklejalam kilka dni temu. Widze zmiany Ula! BRAWO! PŁACZ, bez wyrzutów, do trzewi, krzycz nawet i tup. Masz do tego prawo, daj je sobie. Zakceptuj, przezyj cały ból który latami spychałas, odcinalas, gromadzilas w SOMATYCE. Masz efekty = wizyty na slasku. Ale Ty to jkuż zrozumiałaś, naprawiasz. Zmiłościa i lagodanoscia jak do dziecka pdchodz do SIEBIE. Utul, ale pozwól na przezywanie, czucie. Przytulam! MOOOOOOOOOOOOCNO :D

Ewa z Raju - wrócę do OMIJANIA TWOICH WPISÓW, dla swojego spokoju i w ramach odcinania się od toksyków.

mojawina, piszesz: Jak naprawić związek dwóch chorych osób, ktorzy przenoszą jakieś chore schematy ze swoich rodzin do obecnego życia. Związek to dwoje, jedno nie naprawi związku - bo Twój wpływ jest ograniczony. Pytasz: "Co robić?" proponuję zmieniać to co możesz, na co masz wpływ. A wpływ masz tylko / aż na SIEBIE! Szukaj tego co dobre dla CIEBIE, a nie związku. Zaburzeni ludzie nie potrafią stworzyć związku. Potrafią uwikłać się wzajemnie, a to nie to samu. mojawina - i prosze zmien NICK, bo tak programujesz sie na kłamstwo, jakim jest branie winy/odpowiedzialności za wszystkie niepowodzenia i kleski związku na siebie. Jak juz bardzo chcesz coś z winą, proponuję WSPÓŁWINNA ;-)

Ewa za link, wylosowałam sobie właśnie afirmacje: "Przebaczam sobie, że obwiniałem się za błędy swoich rodziców i że karałam siebie za to". Ta.... póki co dowalam sobie, ale od wczoraj myślę o tym intensywnie, aby być dla siebie łagodniejszą. p.s. Niebo w tym rzecz, że nie rozumem, albo nie samym rozumem podejmujemy decyzje. Ogromny, często decydujący wpływ mają emocje. Ujawnione czy nie. Dlatego tak ważna jest praca z własnymi emocjami, poznawanie ich, pozwalanie sobie na ich przeżywanie to trudna, na początku bolesna, ale (jedyna?) droga do harmonii ze sobą. Wtedy jest ŚWIADOMOŚĆ a co za tym idzie pewność decyzji. Ty to wiesz i ja, i pewnie jeszcze kilka z nas - samym rozumem nie podejmiemy decyzji o rozstaniu z kimś gdy łączą nas silne emocje. Miłe czy nie, nie ma to większego znaczenia, gdy są INTENSYWNE. Nie pytaj się dlaczego, zacznij pytać CO JA CZUJĘ gdy ... Z tym, że nie wim czy można to zrobić sobie samej. Mi kiedyś, na początku terapeutka powiedziała, że tak jak chirurg sam się nie zoperuje, tak psycholog nie przepracuje. Nasze MECHANIZMY OBRONNE, żeby nie bolało są b.silne. One na krótką metę pomagają, w perspektywie zaburzają - jak ... zaczynasz kuleć, bo boli Cię noga, a po pewnym czasie przystosowania już masz problem z "normalnym" chodzeniem. Przytulam ciepło w ten chłodny jesienny poranek co do soboty mam czas tylko do 18.00, ale chętnie Cię odwiedzę :D

Jeszcze takie przydatne znalazłam: Jak rozwiązywać konflikty: a. mów otwarcie i bezpośrednio do drugiej osoby gdy konflikt ma miejsce b. trzymaj się tematu nieporozumienia a nie tego co się stało w przeszłości bez atakowania osobowości uczestnika konfliktu c. staraj się zrozumieć punkt widzenia drugiej strony d. słuchaj dokładnie, nie przerywaj i koncentruj się na tym co partner mówi a nie na oddaniu ciosu. e. stosuj filtry w postaci "Miałem zły dzień", Źle się czuje" to mówi drugiej osobie ze jesteśmy źli nie z jej powodu. f. zamiast interpretować to co usłyszeliśmy w sposób błędny spytajmy czy dobrze usłyszeliśmy - Czy to miałaś na myśli? g. przy tematach poważnych przygotujmy partnera do nowiny "Nie wiem jak ci to powiedzieć" Nierozwiązane konflikty z przeszłości mogą nawracać w postaci nękania partnera na różne sposoby. Oprócz fizycznego lub seksualnego znęcania się nad druga osoba mniej zauważone ale niemniej dokuczliwe jest znęcanie się emocjonalne przejawiające się między innymi: a. ignorowaniem naszych uczuć b. ośmieszaniem kobiet lub mężczyzn jako grupy c. wykpiwaniem rzeczy, które sobie cenimy jak naszej religii, rasy, pochodzenia d. krytykowaniem, wyzywaniem, podnoszeniem głosu e. obrażaniem naszej rodziny czy przyjaciół .

Niezależnie od poprzednich wypowiedzi ... Z wybawcy/adoratora do oprawcy/otella tylko jeden krok, ale my uwikłane, chyba się nie zorientowałyśmy kiedy tę granice przekroczył nasz wybawca-oprawce. cholera, cholera, cholera zarzucając z wdziękiem rączki na wybawcy (gdy nie mamy zdrowych granic) dajemy im pole do przejęcia za nas i nad nami władzy. WŁADZA oni to lubią, a my kontrolę. Co za chocholi taniec?

Jak długo to trwa? Jak długo się przystosowujesz?

apropos tego o czym teraz napisałaś Oneli u mnie na lodówce wisi: KARTA PRAW KAŻDEJ JEDNOSTKI LUDZKIEJ Każdy ma prawo do: - myślenia - czasami - wyłącznie o sobie - proszenia o wsparcie psychiczne gdy tego potrzebuje - krytycyzmu i wyrażania swojego protestu - własnych opinii i przekonań - błędów w dochodzeniu prawdy - zwrócenia się do kogoś o pomoc w rozwiązywaniu własnych problemów - mówienia:,,nie, dziękuje",,,proszę mi wybaczyś, ale nie... - niesłuchania rad innych i pójścia własną drogą - samotności, nawet gdy inni potrzebują jego towarzystwa - własnych odczuć, nawet gdy dla innych są one bezsensowne - zmiany swojego zdania i sposobu postepowania - negocjowania zmian, gdy nie odpowiadają mu realia Nigdy nie musisz: - być w 100% doskonały - iść za tłumem - cenić destrukcyjnych osób - prosić o coś ludzi nieżyczliwych - przepraszać za bycie sobą - pokazywać wszystkich swoich możliwości - czuć się winnym za swoje pragnienia - uczestniczyć w niemiłych sytuacjach - rezygnować dla innych ze swojej tożsamości - podtrzymywać niekorzystnych związków - robić wiecej niż pozwalają ci na to możliwości - robić czegoś, na co naprawdę nie masz ochoty - przystosować się do niezrozumiałych wymogów - dawać czegoś, czego nie chcesz dać - obciążać siebie za złe zachowanie innych - zapominać o sobie, bo inni tak chcą Niniejszy katalog praw jednostki opracowała amerykaska organizacja PASA zajmująca się działaniami na rzecz ochrony praw człowieka. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Wklejam, bo może jeszcze się komuś przyda :D

Niebo zgadzam sie z Ewą z Raju Też sie separuje, bo dotarło do mnie, że tu coś zrozumieć można, ale pojść dalej to już nie. Tu się można zawiesić po dłuższym czasie - mamy grupę (stadko nawet) przeżywających podobne traumy, ale brak nam pasterza. Mądrego dobrego, prowadzącego na obfite pastwiska. p.s. Niebo terapeuta, a najlepiej większy ośrodek z doświadczeniem i grupami wsparcia/terapii. POLECAM i przytulam Cię Niebo błękitne p.s. samam mam lekka cofke ze wspomnieniami, które wyskakują znienacka jak króliki z kapelusza. Ale popołudniu mam się gdzie i z kim tym podzielić. Mam swoją grupe wsparcia, mam sioatrę, mam przyjaciółki. Niebo, żeby wychodzić z traumy, potrzebne duże silne zaplecze wsparcia. Prawdziwej akceptacji, ale SIEBIE od siebie i unnych. "0" kontaktu z toksykami!

Ewo z raju, ganisz Yeez a sama piszesz, o jej przeprosinach "To jest nieszczere a zarazem jest brakiem szacunku do osoby, która sie z Toba dzieli swoimi wątpliwościami." Skąd Ty to wiesz, że jest nieszczere?! - masz dar jasnowidzenia, czy czytania w myślach?

niebieska29 - dziekuje za linka, to wstrząsające, ale też utwierdzające mnie w tym, ze teraz najważniejsze i najlepsze co mogę zrobić dla siebie i synów to przejść terapię. Na razie maja 11 i 9 lat ... A ja wierzę, że nam się uda, że moja praca (terapia) da efekty. pozdrawiam

agata26 - nie szkoda czasu i energii na tłumaczenie, mówienie do kogoś kto nie chce zrozumieć, postawił mur i jest jak ściana, którą prosisz o ... zrozumienie. Zajmij się sobą, dzieckiem bo Ty i one są tego warte i potrzebują tego najbardziej. m. czyli ścianę zostaw swojemu losowi.

maja1962 i dziękuję za desiderate

4U - szacun! pełen :D Niebo kochanie, wiedza pozwala zrozumieć mechanizmy działania, Twojego i m. ale żeby coś zmienić to wiedza nie wystarcza. Przeintelektualizowania przeszkadza. W tej logice jest wszystko poza Tobą. Gdzie są Twoje uczucia? UCZUCIA/EMOCJE one decydują w dużej mierze determinują nasze wybory. Uświadomione lub nie one SĄ. Nauczyłaś się je "odcinać" i ale to nie znaczy że ich nie przezywasz. DOBIJAJĄ się do Ciebie poprzez somatykę. [Niebo serce] już nic więcej nie napiszę, bo zdałam sobie sprawę ze swojej bezsilności wobec Twoich decyzji. Chciałabym Ci pomóc, ale to Twoje życie i TYLKO ty masz klucz do swojego szczęścia. przytulam Cie kochanie

ula35 - ciesze się że jesteś Teraz jesteś w szczególnym czasie, choroby i rekonwalestencji, potrzebujesz ciszy, spokoju, opieki, równowagi ... Jak długo o Ci może ją zapewnić? Opieraj się na ludziach, którzy długofalowo mogą i chcą Ci pomóc - mama, przyjaciele. Co do m. z tego jak Cię w przeszłości traktował ... mam poważne wątpliwości. przytulam Cię słoneczko

Sprzątam urzadza i słucham Izy trojanowskiej To dla Nas wyszperałam: http://www.youtube.com/watch?v=ZpmrlAlQJRs&feature=related "Codziennie chcesz więcej mnie, więcej mnie mieć wciąż wyższy stawiasz mur, za krokiem krok, chciałbyś dojść, odnaleźć punkt, za którym mnie nie będzie już Choćbyś był jedynym, moich snów autorem, choćbyś absolutna władzę miał, choć być wiedział znacznie wcześniej już co teraz wolę będziesz tylko cząstkę prawdy znał CAŁEJ NIE DOSTANIESZ MNIE I TAK!

Z dumą donoszę, że z pomocą siostry szt 1 rozłożyłyśmy moja wiela kanape-narożnik, i już nawet czesciowo wynioslysmy. Popołudniu ma przyjść szwagier, moze z kolega, poprzestawiamy to co została i bedzie po nowemu. Po mojemu. Robie porzadki, wywalam stare smieci, robie przestrezn na nowe :-) I jestem z siebia b.dumna o czym z radością donoszę - stały korespondent ;-)

dla warszawianek: http://kobieceserca.pl/

Poa i BRAWA za decyzję. Wierzę, że do niej dojrzałaś, wiec teraz to już pozostało tylko działać, a zadaniowo jesteśmy perfekcjonistkami.