Ja1972

adweb - reakcja przyjaciółki choć zaskakująca dla ciebie i pewnie bolesna jest jak najbardziej PRAWIDŁOWA i poświadcza, że TY SIĘ zmieniłas. Ona i wiele innych osób znajacych Cie jako uległą, szarą myszke, co tylko dawała i nigdy nie niczego nie oczekiwała (a przynajmniej tego nie werbalizowała) jest dla nich znana i lubiana bo WYGODNA. Teraz czas na weryfikację - bolesną ale szalenie dla Ciebie ważną i będącą dużym krokiem na przód - kto jest z Tobą dla Ciebie jaką jesteś TY. Z zaletami i wadami. Nie tylko do wykorzystania, ale tez wymagającą, stawiającą granice. To dla nich wszystkich szok. Daj im troche czasu na poznanie Cie nowej, ale tez badz gotowa że część osób Cie takieh nie zaakceptuje. Tych puść wolno - bo nie są Ciebie, Twojej przyjaźni i miłości warci. To bolesne - ale oczyszczające doswiadczenie. Uwalniajace od "podczepionych" toksyków. Przytulam i życzę odwagi i wytrwałości. Ty jesteś najważniejsza :-) Pamietaj o tym! p.s. Znasz film Madagaskar, jest taka scena, gdy zebra przypamina przyjacielowi Alexowi (lew) kto TU (dzungla) rządzi. Czsem tak sie z dziećmi, a czasem z innymi w samochodzie przekoarzam mówiąc, "Kto tu rządzi? ja tu rządzę!".

Jesienne Róże dla dla Ciebie i moc przytulania. Widzę, że jesteś bardzo dzielna, ale zraniona .... Twoja odpowiedź, to jak wziełaś do siebie "ale bredniee" i "złamame skrzydła". Kochanie przytulam, utulam .... i proszę pozwól sobie tu, albo w innym miejscu (ja polecam terapie) na bycie sobą z wszystkimi uczuciami, smutkiem, żalem i rozpaczą też. Widzę, że nauczyłas się bycia dzielną, przynajmiej w słowacj i rozumem to bardzo, za bardzo. Teraz proszę, jak już tu trafiłaś rozgość się, czytaj, pisz, zadawaj pytania i odpowiadaj, ale głównie SOBIE. To miejsce uczy nas, współuzależnione dbania o siebie, szukania siebie, nagradzania siebie, rozpieszczania siebie, rozumienia siebie, kochania SIEBIE. A jak już się tego nauczymy, to zdrowo i prawdziwie, z poczucie własnej godności, wartości i miłości własnej możemy pokochać innych i obdarować ich tym co chcemy same dać. dla każdej poszukiwaczki SIEBIE! p.s. ja sie ucze być "indianinem" takim z ksiażek W.Cejrowskiego :-)

... przelotem ;-) Anna66 - punkt 5 z przytaczanej przez Ciebie listy był dla mnie KROKIEM milowym. Prowadzona przez madra osobę odkryłam soje korzyści. To było zaskakujące i uwalniające. Wiem jakie to trudne, ale też jak ważne! Zróbcie to dla siebie i swojej przyszłości! Ula

Ok. pisząc o uczuci mam na myśli emocje w znaczeniu: http://pl.wikipedia.org/wiki/Emocja

mmak - nie przepraszaj, pisz, wyrażaj to co teraz czujesz, myślisz. Nie jest nam tu to obce, ja nie dalej jak w piątek też tak się czułam.

A ja swoje jak mantrę: UCZUCIA czyli emocje, jak się nie nauczymy ich nazywać, rozpoznawać i akceptować to nadal bedziemy cierpieć i wybuchać w najmniej chcianym momencie: ja, Niebo, consekwencja ... każda z nas. Na ostatniej grupie p.terapeutka wyjaśniła nam dlaczego nie umiemy nazwać swoich uczuć, nie jesteśmy z nimi w kontakcie, gdyż jako współuzależnione żyjemy emocjami naszych m. Od ich humoru, nastroji, czyli emocji zleży to co my odczuwamy. Reagujemy na nich, wyczulone jesteśmy na ich potrzeby, zgadujemy jak ich zaspokoić, co ich motywuje, co ich usprawiedliwia .... PUŁAPKA. Na innym wykładzie usłyszałm o PUŁAPCE, trójkąta w jekim jest współuzależniona: - LĘK, (że będzie gorzej, nie da sie nic z tym zrobić, dłużej tak żyć) - GNIEW czyli energia sprzeciwu, którą niestety najczęściej kierujemy przeciw sobie, a czasem gdy "wybuchniemy" na zewnatrz to na "obiekt zastępczy" i za chwilę pojawia się POCZUCIE WINY a z nim gniew znów na siebie - SMUTEK, kóy wyczerpuje nasze zapasy nadziei na lepsze życie, krusząc morale (rozumiane jako siła do podniesienia się, walki o siebie) Zakończę zdaniem, jakie usłyszałm na koniec ostatniego wykładu o uczuciach: UCZUCIA SĄ NAM POTRZEBNE DO REGULOWANIA NASZYCH STOSUNKÓW Z INNYMI p.s. Nie mogę się powstrzymać, wiec dodam: Pustka uczuciowa - to objaw odcięcia (jak na znieczuleniu), ale można tez odczuwać spokój, który oznacza RÓWNOWAGĘ. Do tego dążę :-) i jeszcze jedno p.s. Miłość to nie uczucie tylko stan, a jak dla mnie WYBÓR i decyzja. Zakochanie to uczucie :D Pa! - wasza stała korespondentka ;-), jaki widać na górce.

mmak - rozumiem. Czujesz, że nie masz sił. Jak je odzyskać? Gdzie jest Twoje źródło siły, skąd ja Ty czerpiesz? Moją jest: terapia, przyjaciele, ten topik i relacja z Panem Bogiem, ale też to, że wreszcie mogę i pozwalam sobie na dni "nabierania energii" poprzez odpoczynek: sobota spędzona w łóżku na spaniu i czytaniu. Jestem dobra dla siebie (często) i to też dodaje mi siły. Posłuchaj siebie. Daj sobie czas. Od m.separuj się jak możesz, żeby Ci nie zakłócał wsłuchiwania się w swoje potrzeby. Idź za tym co dobre dla Ciebie. Kochaj - siebie

mmak - kieruj się SWOIM dobrem i dzieci. W tej kolejności. Jak długo jest "cudowny" - czy to nie "miodowy okres? Daj sobie czas i odpowiedz na pytanie: czego ja chcę, co czuję, dokąd zmierzam? Ty jesteś najważniejsza w swoim życiu. przytulam

Ula - brawo! Właśnie tak to wygląda - znajomy, zapomniany... Psycholog może pomoc, ale czasem trzeba poszukać zanim znajdzie się tego, z pomocą którego zaczynamy iść do przodu. Nie każdy jest dla nas - szukajcie :-)

203 lata tamu :D :D :D Zawieszona tu jestem od tylu lat :-)

Dzień Dobry consecwencja - brawo! pigret - wiem, że boli wiel mile myśli, poczucia winy się pojawia. Masz prawo do żalu po stracie. Wczoraj zapytana przez koleżankę z ego forum, z którą spotkałam się 203 lata temu, czy ja się właściwie ciesze czy nie z rozstania napisałam, że przechodzę przez okres żalu po stracie moich marzeń i projekcji na nasza: - wspólna przyszłość, aż do śmierci - wspólne wychowywanie dzieci - wspólne tworzenie rodziny I przez te moje marzenia, nie do spełnienie z tym panem, mam teraz okres żałiy (żalu po stracie). Przypomnę, że przechodząć przez ten etap mamy do przejścia 5 poziomów. Czasem mogą sie one zamieniać kolejnością, cofać, ale niezbędne jest zakończenie ich wszystkich. Są To: - SZOK. gdy nie przyjmujemy faktów do naszej wiadomości, żyjemy jakby się nic nie wydarzyło, - GNIEW z całą gamą uczuć: złość, fria, sarkazm, frustracja, cynizm, zbuntowanie, rozdrażnienie, wściekłość, złośliwość, znieważanie, obraza, urażenie, nienawiść, wrogość, niechęć, lekceważenie. - SMUTEK w który mieszczą się takie uczucia jak: tęsknota, samotność, odrzucenie, rozczarowanie, poczucie pokonania, porażka żalenie się nad sobą, zranienie, ból, przygnębienie, nieadekwatna bezradność aż do stanu chorobowego jakim jest DEPRESJA - TARGOWANIE SIĘ czyli godzenie na poziomie intelektualnym (z nim i tak nie miałabym tego o czym marzyłam, może to bolesne, ale później będzie dobrze) - REFLEKSJA jako przebudowa struktury celów w swoim życiu A po tych etapach mamy AKCEPTACJĘ, rozumianą jako UWOLNIENIE, czyli akceptację sytuacji na poziomie UCZUĆ. Już nas to nie boli, jest częścią naszej historii, może nawet z blizną, ale nie BOLI gdy dotykamy tego ... wydarzenia. dla wszystkich w bólu rozstania z nadzieją, że to tylko etap, na którym się nie "zawiesimy" (co grozi depresja). ŚWIADOMOŚĆ tego procesu mnie bardzo pomaga, Widzę cel do którego dążę: AKCEPTACJA!

napislam sie dlugo i madrze, ale mnie wcielo - przez moja nieuwage w klikaniu jest - jak widac w samoocenie - duża poprawa napisze juz jutro, ide spac, bo 7:30 musze wyprawic ucznia na galowo ;-) Dobranoc i dziekuje!

Ula, Yeez, Niebo - dziekje za wsparcie. Za dużo stresujących czynników na raz. Na razie nie widzę światełka w tunelu, ale wiem, że nie jetem sama, choć czasem autodestrukcyjnie, zeby sobie udowodnic, ze nikt ze mna nie wytrzyma (bo nie jestem tego warta) napinam stosunki ze wszystkimi :( Widzę to, nazywam, wyrażam. Powiedziałam też dzieciom. Uczę się tej trudnej sztuki życia w zgodzie z emocjami i przyznawania się, do tych nieprzyjemnych też. Nie jako usprawiedliwienie, tylko fakt.

Czarna doopa! Samoocena, poczucie wartości, możliwości wpływu na swoje życie - "0". Jedyne co mnie trzyma to - obowiązki domowe (zakupy, karmienie dzieci, sprzątanie i przygotowania do rozpoczęcia szkoły). Ale czarna doopa - nie jestem w stanie z nikim rozmawiać. ;-( się właśnie w niewinnej rozmowie z m. dotyczącej popołudniowej opieki nad chłopcami.

Ula35 przytulam Cię. "A poza tym - dołek psychiczny, ciężka rozmowa z m". - czy w ramach zatroszczenia się o siebie, wzmocnienia psychicznego, tak potrzebnego zwłaszcza teraz przed operacją, możesz uciąć wszelkie kontakty z m? Pamiętać kto jest najważniejszą i potrzebująca teraz najwięcej troski osobą w Twoim życiu. "Znowu czuję się jak przygłupia mała dziewczynka, winna wszystkich nieszczęść tego świata. Świńska grypa to też moja robota, zakład? Mam dość." - właśnie dlatego, program "0" kontaktu wydaje się taki oczywisty, i konieczny. Mądrzę się, bo sama po wtorkowej rozmowie z m. wpadłam w "czarna doope", szkodząc sobie na całej linii: niewyrażona złość przemieniła się w gwałtowny wybuch i atak na siostrę, a późnej już tylko w dół, w dół w dół. Otworzyły się wszystkie (jak to ładnie nazwała, koleżanka z terapii) "niezamknięte drzwi z poczuciem winy" ... Podstawowy zarzut: oparłam sowoje życie i uzależzniłam poczucie szczęścia od m., w konsekwencji czego nie zadbałam o wykształcenie, rozwój kariery, a teraz pozostałam sama. Zgodnie z wszelkimi statystykami pogorszyły mi się (nam się z dziećmi) warunki materialne. Tatuś rozpieszcza, mama wymaga i zmaga się z codzienna praca u podstaw wychowania. Upss .. wpadłam w użalanie się. Piątkowa grupa b. mi pomogła - wreszcie zelżał napięcie, a dziś ... pozwalam sobie na ładowanie akumulatora :-). Ula - a Ty sobie na to pozwalasz? Niebo - a Ty? Któraś jeszcze?

Co za leniwo-deszczowy dzień. Rano wprawdzie wstałam i trochę biegałam, ale od powrotu zaległam w łóżku. Trochę śpią, dużo czytając i tu się udzielając. Aż syn, gdy wrócili od taty widząc mnie w łóżku zapytał czy jestem chora. :-) Nie chora ale wolna w dogadzaniu sobie, tak jak che i lubię. Bez obaw! Ciasto brzmi kusząco, ale dziś tylko pizze odgrzałam, którą wcześniej sama robiłam i zamroziłam. Taki dzień :D p.s. Niebo - wysłałam maila

Poa - sama się rozliczysz a i to proszę o łagodną ocenę wewnętrznego krytyka. Ty wiesz co jest dobre dla Ciebie i kiedy. Zrobisz to w odpowiednim dla siebie czasie. Jak zbierzesz siły, będziesz czuła wsparcie otoczenia. Wsparcie jest b.ważne w przeżywaniu tak stresującej sytuacji. Przytulam Cie i życzę spełnienia sobie danych obietnic

Anna66 - dziękuję za przemyślenia: "My kobiety jesteśmy zdeterminowane przez instynkt macierzyński i wywiązanie się z tej roli jest dla nas niezmiernie ważne. Decyduje o samoocenie. To jest głęboki podświadomy ból kobiety-matki. Dlatego tak łatwo przychodziło mi po raz kolejny wierzyć, że może jednak..., że może się uda... Pomogło mi oddzielenie żalu po nieudanym związku z m. od żalu za tym, że nie stworzyłam dzieciom dobrej rodziny i dobrych warunków. Ten żal związany z dziećmi został jeszcze we mnie, a zwiazany z m. już nie. I teraz już nie myślę podświadomie o powrocie do m. jako o sposobie na ukojenie poczucia winy związanego z dziećmi. Może to była u mnie przyczyna przeciągania związku z m. tyle czasu..." Dopiero dziś nadrabiam zaległości :-) To ważne odkrycie.

Niebo słońce, tak bardzo chciałabym abyś te troskę i chęć zadowolenia świata skierowała dla siebie. Kto i kiedy "wgrał" Ci informacje, że to egoizm? A może to jeszcze inny mechanizm, który polega na ciągłej ucieczce od siebie, swoich uczuć, żeby ... wiadomo NIE BOLAŁO! Jak nie masz z tym kontaktu, to nie odczuwasz bólu, a co za tym idzie zmniejszasz napięcie. Tak jakbyś była non stop na proszkach znieczulających ... morfinka? Takie ciągłe załatwienie, troska, i myślenie o innych, jest wspaniała wymówka do nie myślenie o sobie, tym co jednak uwiera gdzieś. Proszę pomyśl o zmianie psycholog, albo wejściu w terapie grupową. Wiem, że M. ma problem z alkoholem, może zapiszesz się na terapie tam gdzie ja chodzę? Powiem szczerze, że odczuwałam niezgodę a nawet złość na Ciebie, gdy Ty z izby przyjęć w szpitalu, pod kroplówkami, pytałaś czy my jemy bakłażana, czy niczego nam nie brakuje i przepraszałaś za kłopot. Spróbuj nabrać dystansu do tego co pisze, przeczytać to o "kimś innym", kto tak się zachowuje. Co odczuwasz? Przytulam Cię mocno! i serdecznie od Dziękuję za komplementy :-) p.s. jak chcesz prześlę Ci namiary na ośrodek - to jest z NFZ opłacane 2x w tyg po 2 godziny terapii grupowej + indywidualna co jakieś 2-3 tygodnie + wykłady.

p.s. Masz prawo zmienić psychologa :-) Szukaj i wybieraj to co najlepsze dla Ciebie, kochanie!

Niebo - przytulam Cie Proszę zapamiętaj - porównania niszczą, zawsze.... Każda ma swój czas i drogę. Nie oceniaj innych, szkoda na to czasu na zazdrość też. Masz jedno, SWOJE życie - zadbaj proszę o siebie dla siebie :-) Z wyrazami sympatii i pozdrowieniami dla Gosi p.s. kiedy wizyta u lekarza?

ewe21 - jesteś b.młodziutka a już takie doświadczenia za Tobą. Wykorzystaj je! Zastanów się, dlaczego związałaś się z takim człowiekiem. Przyjrzyj się swojej rodzinie. Jak postrzegasz mame, tate, rodzenstwo? Myślę, że u boku innego chłopaka, w tak młodym wieku i bez zobowiązań dość łatwo uda Ci się uwolnić od tego oprawcy, ale ... mnie niepokoi, że tak łatwo, młodo i bardzo się uzależniłaś od wiele starszego mężczyzny. Może potrzebujesz terapii, aby zmienić samoocenę, przeanalizować ten związek, aby już się na taki lep nie złapać. Zadbaj proszę o swoją zdrową przyszłość. Przytulam

odosobniona - czy urodziłaś się, wychowywali Cię rodzice, zdobywałaś wiedzę, rozwijałaś swoje pasje, aby skończyć jako służebnica mężczyzny? Jako jego własność? Jak będzisz grzecznie, cicho i posłusznie wykonywać jego plan to będziesz on zapewni Ci szczęście? Jakie szczęscie? Co to dla Ciebie znaczy? Kiedy czujesz się szczęśliwa? Już teraz przestało Ci sprawieć przyjemność to co kiedyś nią było, bo żyjesz w przymusie, bo robisz to ze strachu. Jak widzisz swoją przyszłość?

żona28 - Jak długo możesz zamiast żyć "trwać"? Miesiąc? Rok? Dziesięć? Na jakiej podstawie opierasz założenie, że jak się więcej postarasz, zagryziesz wargi i nie będziesz nic chcieć, zapomnisz o sobie, swoich potrzebach to on sie zmieni NA TAKIEGO JAK TY CHCESZ?

zona28 napisałaś: "Jak ja bym chciała żeby to on mnie przytulił!" - jaki masz na to wpływ? co on czuje? zrobi? "Dlaczego tak jest!" - jak tak? Że coś się kończy, że ludzie sie zmieniają? Odchodzą? Ranią? "Co ja mam robić?" - Zadbać o siebie. Poszukać fachowej pomocy sobie. Pokochać siebie. "Walczyć czy nie?" - o co chcesz walczyć? Miłość? Szacunek? Godność? Tate dla dziewczynek? "Ale są dzieci! Dwie małe księżniczki, które kochają tatę!" - czy to oznacza, że dla dzieci jesteś gotowa żyć u boku mężczyzny który zdradza, nie sznuje Cie i niszczy psychicznie? "A on psychicznie mnie niszczy......" - czy ktoś kto kocha może niszczyć psychicznie, zdradzać, odrzucać? Czy Tobie wystarczy to że kochasz, możesz tak żyć bez wzajemności. przytulam rozumiem Twój ból, Twoje chęci zmiany jego, jest mi smutno za Ciebie i siebie w takich układach. Do związku trzeba dwojga. Małżeństwo to przymierze dwustronne.