AAAA3

Ja już nie potrafię się skupić na swoim życiu.. Dlaczego tak się dzieje?? Bardzo tęsknie Mamuś.. i jeszcze to tak bardzo boli i w dodatku cierpienie bliskich.. Nie będę umiała zając się sobą i swoim życiem wiedząc, że Tata starzeje się sam…jejciu minęło już 8miesiecy Mam taki mętlik wiem, że życie nie jest łatwe ale ile można złego na osobę .. Wszyscy w kolo tacy szczęśliwi a ja??Jak się zacznie o tym wszystkim myśleć to można całkowicie zwariować.. Boję się, że nic nie istnieje po życiu tutaj boję się czy Mamie jest dobrze bez nas.. Chciałabym Ci Mamuś tyle powiedzieć za tyle przeprosić…mocno przytulić

To wszystko tak strasznie boli…te wspomnienia, ta świadomość dla mnie nie ma już nic sensu… Ja straciłam Mamę a teraz strasznie boję się o Tatę, gdy opuścimy dom rodzinny z bratem to Tata będzie sam. Nie zawsze miedzy moimi rodzicami było idealnie, ale teraz widzę jak Tata bardzo kochał Mamę.. Na starość chcieli się cieszyć razem wnukami…Wiem, że Tata często o tym myśli i ma doły zawsze był pogodnym człowiekiem a teraz zatapia się w pracy byle tylko mieć coś do roboty…To tak strasznie boli patrzeć na ból najbliższych a w moje serce również popękane…nie wiem czy mnie dobrze zrozumieliście dzisiaj jakoś…czy wy tez macie takie obawy… ?

Tak bardzo mnie to wszystko męczy tak bardzo tęsknie za Tobą Mamuś…Tyle mam pytań w głowie myśli i wspomnień…Kwitną Twoje ukochane kasztany i w koło tak zielono a mnie to wkurza ludzie się cieszą życiem i sobą a ja….Bardzo staram się jakoś żyć..ale to mi nie przynosi radości.. Często sobie wyobrażam, że żyjesz i jak wybyło fajnie cos zrobić razem…Boje się o tatę i brata i ciężko jest patrzeć na ich ból…Po prostu tak cholernie mi Ciebie brak…

A mi się cały czas wydaje,że cos można było zrobić żeby uratować moją Mamę...lekarze są totalnie....

Świat mógł być piękny dopóki nie spotkała nas taka tragedia.. Każdego dnia tak strasznie mi źle boję się, że nic nie istnieje po tym świecie.. nie czuję obecności Mamy ona dałaby mi jakoś znak, że jej jest tam dobrze, wspomnienia mnie ranią, że tak już nie będzie…Martwię się o tatę i brata.. Tata tylko dom i praca zero przyjemności a co będzie jak my kiedyś odejdziemy z domu? Nie rozumiem tego świata za głupia chyba jestem.. Tak bardzo tęsknie za Tobą Mamuś chciałabym się przytulić, powiedzieć Ci wiele dostać jeszcze jedną szansę by móc o Ciebie walczyć.. Często zastanawiam się i myślę, iż to moja wina,że Cię z nami nie ma….Wybacz mi wiele

Ja już nie wierzę w lepsze jutro bez Mamy...

Czy kiedyś będzie lżej?nie wierze tysiące myśli i pytań a serce rozwalone na tysiąc kawałków tak bardzo tęsknie Mamuś i przepraszam miałam tyle planów związanych z Tobą KOCHAM CIĘ, dlaczego nie mogłam przewidzieć coś poczuć, dlaczego nie mogłam temu zapobiedz....

Nawet jak nie chcę mysleć myślę jak nie chcę czuć czuję..chyba już zwarjowałam

Wiele ludzi myśli, że z nami już ok.(bo nie płaczemy i jemy po prostu wypłakaliśmy już wiele w samotnościa a ból rozrywa nas od środka to jest niewidoczne gołym okiem), ale my czujemy się nie rozumiani przez innych dlatego nie chcemy się z nimi dzielić naszymi przeżyciami...

Ja niestety też nie czuję obecności Mamy…dzisiaj mi się śniła(od dłuższego czasu, prosiłam ją o ten sen)niestety jednak w dziwny sposób i nie do końca pamiętam.. Pytałam jej czy jest tam szczęśliwa i czy będzie ze mną a ona zmieniła temat i nie chciała odpowiadać.. czułam, ze coś nie gra, …Czemu mając 19lat musiałam już tyle złego przeżyć.. Tak cholernie za nią tęsknie.. Dojrzałam do walki o mamę a nie miałam czasu,…Dlaczego stało się to w takich okolicznościach…?Dlaczego Bóg pozwolił na to i pozwolił, że nie byłam przy niej..To tak strasznie boli…Wszystko było by takie piękne,gdyby Mama z nami była.. Powiedzmy sobie szczerze czas nie, lecz ran, ale wielu z nas chce w to wierzyć z takiej tragedii wyjdą tylko Ci, co strasznie kochają żyć i są silni psychicznie a inni będą po prostu wykonywać codzienne czynności i będą uciekać w pracę…Dla mnie rodzinna zawsze była, jest i będzie najważniejsza, ale prawda jest taka, ze jednej osoby brakuje z tej rodzinny i teraz już…ja bym mogła wiele przecierpieć, oddać wszystko i wiele zrobić byle tylko byśmy byli w 5. Wczoraj robiłam sobie kanapkę byłam sama w domu powiedziałam; ”Mamo zrobić Ci kanapkę….?” Tak strasznie dziwnie to brzmiało a tak by chciała to powiedzieć…Często też sobie wmawiam, ze Mama jest na leczeniu i jestem z niej strasznie dumna Boże, dlaczego tak nie może być tyle lat modlitw i co…?A jakiś tydzień przed śmiercią Mamy(jak tookropnie brzmi)zapaliliśmy z Tata w Wadowicach świeczki za to by Mama przestała pić…wiara nie zawsze…

Wszyscy wkoło szczęśliwi a mnie zabijają wspomnienia.. wszystko analizuje i myślę…Chyba jedynie można funkcjonować, gdy się zajmuje czymś 24h na dobę.. Tak bym chciała żeby to wszystko nie było prawdą…Tyle bólu na tym forum.. Wiem,że każdego prędzej czy później to spotyka, ale czemu tak wcześnie mając 19lat nie mam już mamy to takie trudne.. Ona mnie najlepiej rozumiała. Znajomi uważają, że za bardzo tkwię w tym bólu, ale jak można inaczej…Bardzo tęsknie

Ostatnio ciągle mam złe dni…często sobie myślę, że Mama jest na leczeniu alkoholowym… a jak już dociera do mnie prawda to myślę sobie, że byli byśmy z niej strasznie dumni gdyby walczyła z nałogiem…Wielu ludzi mówi,, że rozumie mój ból, ale to guzik prawda.Jedni tacy szczęśliwi innym jest odebrane wszystko, co możliwe…Ciągle widzę Mamę gdzieś na ulicy albo jak coś robi to moja wyobraźnia i wspomnienia…Nigdy nie będzie lepiej potem tylko będziemy jakoś funkcjonować.. To wszystko tak strasznie boli, dlaczego to zrobiłeś, dlaczego w taki sposób tyle lat się modliłam o to by Mama nie piła i co… Szanuję was wszystkich, co wierzą i zazdroszczę, ale ja już ….boje się tylko, że moja Mama może cierpieć przez moje zachowanie.. jeżeli naprawdę coś istnieje, chociaż wątpię Dzisiaj sobie tak myślałam Mama była była i jednego dnia przestała już istnieć i jest tylko w wspomnieniach wspomnieniach wyobrażeniach to okropne i okropne jest patrzeć na ból bliskich…Tata i brat ukrywają swój ból i to chyba jeszcze bardziej mnie boli…Boże jednym dajesz problemy błahe związane z chłopakiem czy coś podobnego a innym śmierć, nałóg, choroba, jaka sprawiedliwość???? Na świecie nie ma sprawiedliwości…Wiem, że bluźnię i będę ukarana, ale….nic dla mnie nie ma sensu ciągle czuję się jak we śnie….Tzn. koszmarze ...........

Tyle bym wam chciała znowu napisać a nie wiem jak ująć to w słowa, ten ból chyba nie da się wyrazić…jak po raz pierwszy tu zajrzałam było chyba ok70str a teraz 126… i ciągle dołączają nowe osoby.. To bardzo przykre, że tylu z nas musi cierpieć.. Po takiej stracie nie da się podnieść będzie się żyło jak robot…po prostu wykonywanie różnych czynności bez satysfakcji i zadowolenia.. To już 7miesięcy jak Cię nie ma a tak strasznie ciężko i żle..Nie wybaczę sobie wielu rzeczy winię się za śmierć Mamy, bo jeśli bardziej bym się starała może by do tego nie doszło.Zawsze się modliłam Boże nie zabieraj mi tylko moich ukochanych osób a pod innym względem możesz mnie doświadczać jak tylko chcesz i zabrałeś.. Ja straciłam wiarę nie chodzę do kościoła i boję się, że przez to cierpi moja Mama i obawiam się również, że mogę się z nią nie spotkać, jeśli coś istnieje po tym świecie, chociaż nie sądzę…Strasznie boję się o tate i brata oni grają twardziele, ale widzę bardzo często jak im źle.. Ostatnio dziewczyna brata powiedziała mi jak on codziennie widzi jak mama umiera on jedynie z nią był…a stało się to na kanapie…mogę sobie tylko wyobrazić jak codziennie jest w pokoju i to widzi ja tylko sobie to wyobrażam a on….Boże jak mi źle chce mi się krzyczeć, DLACZEGO??????

Każdy pyta dlaczego to właśnie jego spotyka taka strata...To jest najgorsze w życiu ja tez często się zastanawiam dlaczego inni mają takie cudowne życie a jeszcze inni takie okropne...Tak bardzo bym chciała cofnąć czas... Okropnie tęsknie Mamo i z każdym dniem jeszcze bardziej....

Żyłaś tylko 47lat to tak mało...:(chciałam Ci zorganizować przyjęcie na 50tkę...(wiem,że inni żyją mniej, ale tak strasznie mi brakuje Mamy)Często mam takie okropne myśli...To już prawie 7 miesięcy jak Cię nie ma..to wszystko takie okropne..BARDZO CIĘ KOCHAM MAMO I PRZEPRASZAM

:(:(:(:(:(:(:(:(:(:( tak bardzo tęsknie za Tobą Mamo tak mi żle...dlaczego te życie jest takie....?niektórym z was mozna pozazdrościć wiary...

Powiedzmy sobie szczerze tylko nieliczni wyjdą na prostą po stracie bliskiej osoby…Ja jakoś nie wierze, że mi się to uda. Zupełnie z nikim nie mogę się dogadać…Jakiś czas przed śmiercią Mamy powiedziałam sobie i Bogu będę walczyć o Mamę, bo nie wyobrażam sobie życia bez niej i jakiś tydzień po zawalił się mój świat…umarła(okropnie to brzmi nie przechodzi mi to nawet przez gardło)to wszystko zdarzyło się w takich okropnych okolicznościach nigdy sobie tego nie wybaczę i nie wiem czy kiedy kolwiek będzie mi się chciało żyć…Nie warto mówić Bogu, że bez czegoś lub kogoś nie będzie umiało się funkcjonować, bo szybko będzie to sprawdzone …Nie wiem wszystkiego o życiu i w ogóle czy cokolwiek istnieje coś po tym tu życiu na ziemi, ale taka strata pokazuje prawdziwe oblicze świata…oczywiście to wszystko zależy jeszcze, jakim jest się człowiekiem..Czuje, że warjuje momentami...Bardzo tęsknie Mamuś oddałabym wszystko żeby to nie było prawdą Kocham Cię….

Patrząc na to wszystko uświadamiam sobie, jakie życie jest beznadziejne i szukam w nim jakiegoś sensu…Przed chwila oglądałam zdjęcia Mamy i płacze. Patrzę na jej twarz i wydaje się tak odległa a zaraz bliska to takie trudne. Tak mnie ściska w gardle…już jej nie zobaczę…tak mi jej brakuje…czuje się strasznie samotna…dla mnie rodzina to wszystko…Ciągle boje się o tatę i brata… Wiele osób mówi mi, że muszę już wyjść z tej żałoby, ale nie potrafię to wszystko tak boli. Osoby, które tego nie przeżyły mogą sobie mówić, że rozumieją, ale to zupełnie nie prawda.. Mogłabym stracić chłopaka, babcię, dziadka-(wiem, że to okropne co piszę) , ale nie mamę,tatę i brata..Każda strata jest trudna i okropna i to najgorsze w życiu, co może spotkać człowieka, ale… Nie umiem sobie tego wszystkiego poukładać, dlaczego tak musi się dziać…?Wkoło tyle szczęśliwych ludzi i znajomych a ja nigdy…Ostatnio mam okropne dni i każdy jest coraz gorszy…O myślach już nie wspomnę…Chciałabym wierzyć, że istnieje coś po życiu tutaj.. chciałabym żeby każdy, chociaż raz mógł cofnąć czas i jeszcze wiele bym chciała.. no tak życie to przecież nie bajka, ale aż taki wielki koszmar….? Przepraszam Mamo, tęsknie i Kocha Cię …. Przepraszam też was za takie użalanie, ale….

Co ja bym dała,żeby cofnąć ten cholerny czas...Tak bardzo bym chciała się przytulić do Ciebie i powiedzieć, co mi leży na serduchu...Odała bym wszystko za to...Ty mnie rozumiałaś najlepiej

Twoje urodziny w samotności na cmentarzu….Bardzo tęsknię Mamuś nawet nie wiesz jak bardzo…

Jutro urodziny mojej Mamci…chciałabym kupywać prezent i zabrać Cię Mamo do kina a nie wybierać kwiaty na grób…Jutro będzie bardzo ciężko, dlaczego tak się potoczyło…?Tak bardzo mi źle.. Ostatnio jakiś człowiek na ulicy mi powiedział „Taka ładna a takie oczy smutne….” Czy to aż tak widać? Nie wiem…Wszyscy każą mi żyć i się cieszyć z życia, ale mi już nic nie sprawia radości a ludziom,którzy to mówią łatwo jest tak powiedzieć, bo sami tego nie przeżyli…Bardzo tęsknie Kocha Cię Mamo

Życie to jedno wielkie….nie mamy pewności, ze istnieje coś po istnieniu tu na ziemi i że się spotkamy z naszymi bliskimi…za parę dni Mama by zaczynała 48lat to tak nie wiele.. Boże ciągle pytam Cię, dlaczego…Ja nie widzę już swojego dalszego życia..Wszyscy mówią mi, że musze żyć i się nie podawać i takie tam tylko im się łatwo mówi…nie wiedzą, co to za ból.. Wiem, że to może okropne, ale umiałam bym się pogodzić ze śmiercią babci, dziadka oni już przeżyli swoje lata… Każda śmierć jest okropna, ale….Mama tak strasznie jest mi potrzebna… Gdy się z kimś mieszka to pozostaje taka wielka pustka.Czasem jak robię jakieś rzeczy w domu to widzę jak to Mama robi albo mi mówi jak cos powinnam zrobić.. Okropna i chyba najgorsza jest ta świadomość, że ukochanej osoby się już nie zobaczy a jak się patrzy na jej zdjęcie to wydaje mi się taka odległa a wspomnienia zanikają…Mam ciągłe wyrzuty sumienia.. Tęsknie i przepraszam Mamuś…

To wszystko jest takie beznadziejne…Czy kiedy kolwiek będzie nam wszystkim łatwiej? Wydaje mi się, że mi nigdy…Tak bardzo chciałabym cofnąć ten cholerny czas bardzo tęsknie Mamuś. Zawsze myślałam, że będziesz na wieki.. Każdego dnia boję się o wszystko..Przepraszam Cię Mamo…Chciałabym, chociaż czuć Twoja obecność…Czytają te wszystkie wypowiedzi pełne bólu i cierpienia pytam Boże istniejesz?wiem,że ludzie muszą przemijać ale...

Coraz bardziej uświadamiam sobie, jakie życie jest beznadziejne…Strata bliskiej osoby jest najgorsza na świecie…Bardzo tęsknie Mamuś…Tak trudno jest żyć..Tak trudno patrzeć na ból bliskich

--margaritta Chciałabym Ci pomóc, ale sama sobie nie umiem poradzić..przepraszam