JARZEBINA

WITAM BIESIADE! Kochanne Drzewka dziekuje za piekne wiersze. Pani jesień...... Przyszła do nas Pani Jesień by malować liście drzew. Przeszła łaki, pola lasy oznajmiła, że już jest. Postraszyła już bociany do odlotu ruszać czas. Z wiatrem pędzi jak szalona strąca żółte liście drzew. Wita nas poranną rosą, mgłą nad łąką, chłodnym dniem. Dziś ulewę nam sprawiła jutro będzie pięknym dniem. Babie lato rozsypała, wśród jesiennych ciepłych dni. Już w przyrodzie widać zmiany to jesienne przyszły dni. Mateusz.

Pójdź do Jezusa, do niebios bram W Nim tylko szukaj pociechy tam. On Cię napoi Krwią swoich ran, On Ojciec, Lekarz, Pan. Słuchaj Jezu jak Cię błaga lud, Słuchaj, słuchaj, uczyń z nami cud. Przemień, o Jezu, smutny ten czas, O Jezu pociesz nas. Że z nami jesteś pozwól to czuć, Nadzieję naszą omdlałą wzbudź. Daj przetrwać mężnie prób ciężkich czas. O Jezu, pociesz nas. Słuchaj Jezu... Zycze milej niedzeli.

Jesienne uczucia... Jesień delikatnie dotyka mnie Liściem spadającym z drzew Otula mgłą, pieści deszczem Porywane myśli są jeszcze Korale z jarzębiny przypominają mi Kiedy tonęłam w objęciach twych Marząc aby ten moment wieczny był Moje łzy płyną – wspomnienia roztapiają się Ja płonę jesiennymi uczuciami Oczarowana jestem twoimi oczami I szeptem który raduje mnie Dziękuje Bogu że jesteś.......

WITAM BIESIADO! KALINKO BIESIADNA zycze Twojej kolezance duzo otymizmu i wiary , to naprawde pomaga a najwazniejsze to , ze jest pozytywie nastawiona do zycia . Pozytywne myslenie i optymistyczne nastawienie do zycia .........czyni wprost cuda. Każdy dzień jest szczególny....... Mój przyjaciel otworzył szufladę komody swojej żony i wyjął ładnie zapakowaną paczuszkę. W środku była jedwabna bielizna. Odłożył opakowanie i długo przyglądał się delikatnej koronce. - Kupiłem jej to, kiedy pierwszy raz byliśmy w Nowym Jorku. To było osiem albo dziewięć lat temu. Nigdy tego nie założyła, chciała zostawić sobie na szczególną okazję. Myślę, że teraz jest szczególna okazja. Zbliżył sie do łóżka i położył bieliznę obok innych rzeczy, które zaniósł do zakładu pogrzebowego. Jego żona umarła. Kiedy się do mnie odwrócił, powiedział: - Nie zostawiaj nic na szczególną okazję. Każdy dzień życia jest szczególną okazją. Ciągle jeszcze myślę o tym, te słowa zmieniły moje życie. Teraz mniej sprzątam, a więcj czytam. Siadam na tarasie i podziwiam krajobraz, nie zwracając uwagi na chwasty w ogrodzie. Spędzam więcej czasu z rodziną i przyjaciółmi, a mniej w pracy. Zrozumiałam, że życie to zbiór doświadczeń, które należy cenić. Od teraz nic nie zostawiam na potem. Codziennie używam kryształowych kieliszków. Jeśli mam na to ochotę, używam moich drogich perfum i zakładam nowy żakiet na zakupy. Wszystko, co jest tego warte, chcę widzieć, słyszeć i robić tu i teraz. Nie jestem pewna, co zrobiłaby żona mojego przyjaciela, gdyby wiedziała, że nie będzie jutra. Myślę, że zatelefonowałaby do rodziny i bliskich przyjaciół, być może zatelefonowałaby też do kilku dawnych przyjaciół, żeby przeprosić za przykrości i pogodzić się. Być może poszłaby na kolację do chińskiej restauracji (jej ulubiona kuchnia). Gdybym wiedziała, że moje dni są policzone, byłoby mi szkoda wszystkich małych, niezałatwionych spraw, nienapisanych listów i tego, że nie spotkałam sie z przyjaciółmi, z którymi mieliśmy sie \"zdzwonić\". Byłoby mi szkoda, że nie dość często mówiłam ukochanym osobom, jak bardzo ich kocham. Teraz staram sie nie tracić niczego, co wnosi radość i uśmiech w nasze życie. Mówię sobie, że każdy dzień jest wyjątkowy...każdy dzień, każda godzina i każda minuta są wyjątkowe. Autor nieznany. Pozdrawiam serdecznie

WITAM BIEIADO! Kochane Drzewka, zycze milego weekedu! Gdy usłyszałem pewien piękny głos za mną, odwróciłem się i Zobaczyłem Anioła , to chyba sen. Bezsilnie patrzę jak się zbliża do mnie Patrzę w jej oczy i co widzę , Piękne niebieskie niebo a z nim słonce. Patrzę w jej usta i widzę utracony przez ludzi raj. Podchodzi do mnie składając swe anielskie skrzydła Następnie rozkłada ramiona i bierze mnie w objęcia. W jej ramionach poczułem ze smutek opuszcza Mój umysł , moja dusze a w środku czuje niesamowite ciepło. Czuje ze jej usta zbliżają się do mojego usta i nagle słyszę znowu piękny głos który mówi: ,,Nie podawaj się ,nie zmieniaj serca swego ale pozbądź się smutku swego Co dręczy twoja dusze i umysł.’’ Zamknąłem oczy i podałem się przemyśleniom tych słów. Chwile później czuje uczucie moich ust którego wcześniej nie doznałem, Otwieram oczy i widzę Jak Anioł całuje mnie, znowu oczy zamykają sie Zaczynam czuć utracony raj i pragnę żeby to uczucie nie przestało trwać. Nagle przestałem czuć tego uczucia , czuć tego objęcia, otwieram oczy I widzę jak Anioł odchodzi. Krzyczę :,,Aniele nie odchodź , zostań ze mną , tak bardzo pragnę tego! ‘’ Odpowiedział:,, Spraw aby moje słowy stały się prawda a spotkamy się jeszcze nie raz, I mów mi …….. i nie zapomnij mnie’’ Po tych słowach rozciągnęła Swe skrzydła i odleciała. Spoglądałem na nią jak zakochany w zachód słońca NIGDY NIE ZAPOMNE TEJ CHWILI I TEGO ANIOŁA NAZYWAJACEGO SIĘ .......... Pozdrawiam serdecznie.

tekst piosenki Serce - Irena Santor Serce Pytałeś czemu w oczach moich blask Świat pełen słońca lśnień i prawd Dlaczego pieśń rozbrzmiewa I radośnie dźwięczy śpiewa W nas promienny czas Dlaczego miłość otuliła świat Ptak piosnki nuci pachnie kwiat Jest jedno małe słowo Co zmieniło w baśń tęczową świat Znasz słowo to Serce to najpiękniejsze słowo świata Serce to w życiu najcudniejszy skarb Serce - miłości hymn co w słońce wzlata To baśń skrzydlata to szczęście i zaklęty czar Serce płonący wiecznie w piersiach ogień Serce to najcudniejszy w życiu skarb Serce to czyjeś imię takie drogie To szał i ogień co niebo z ziemią splótł i zwarł Serce to najpiękniejsze słowo świata Serce to w życiu najcudniejszy skarb Serce - miłości hymn co w słońce wzlata To baśń skrzydlata to szczęście i zaklęty czar Serce płonący wiecznie w piersiach ogień Serce to najcudniejszy w życiu skarb Serce to czyjeś imię takie drogie To szał i ogień co niebo z ziemią splótł i zwarł

SREBRNA AKACJO DRZEWKO OLIWNE KALINKO BIESIADNA Niczym drzewo......... Pewnego razu zapytano Agatona: - Co jest ważniejsze: troska o ciało czy dbałość o serce? Starzec odparł: - Człowiek jest jak drzewo: troska o ciało to liście, dbałość o serce - owoc. Ponieważ zatem, jak napisałem, każde drzewo nie dające owocu zostanie ścięte i ciśnięte w ogień, jasne, że cały nasz wysiłek powinien zmierzać ku owocom, to jest ku trosce o ducha. Potrzebna jest jednak osłona i ozdoba w postaci liści, czyli poszanowanie ciała, tak, by drzewo przetrwało. za M. Van Parysem. Pozdrawiam serdeczne!

Słowa tej dziewczynki sa naprawde piekne... ....... tak niewiele trzeba aby ofiarowac komus swoja przyjazn, kochac kogos jak przyjaciela.

WITAM BIESIADO! KALINKO BIESIADNA Ojjjj ..... tylko nie to.... dbaj prosze o Twojego laptopka, to nasze okienka na swiat. A nasza wspaniala BIESIADA to oaza spokoju ......... i cudownych spotkan! Kochane Drzewka zostawiam opowiadanie........ TO piękne krociutkie opowiadane mowi nam o........ potrzebie człowieka, przyjaźni, miłości .....pragnienie kochania zaskakuje swoją otwartością na przyjęcie osoby ....kimkolwiek ona jest dla prawdziwej miłości czy przyjazni..... nie ma barier, wciąż oczekuje aby kogoś kochać, ubogacić, obdarować soba...... największym skarbem, który mamy to WŁAŚNIE MY otwarci na przyjęcie i obdarowanie mlosci czy przyjazni. Kimkolwiek jesteś, kocham Cię! Po cichej uliczce wielkiego miasta szedł sobie drobny staruszek, Powłócząc nogami w jesienne popołudnie. Zeschłe liście przypominały mu każde przeszłe lato. Przed sobą miał długą, samotną noc w oczekiwaniu na kolejny czerwiec. Aż nagle w stercie liści w pobliżu sierocińca, mała kartka papieru zwabiła jego wzrok. Zatrzymał się więc i podniósł ją trzęsącymi się dłońmi. Czytając dziecinne literki, starzec wybuchnął płaczem, bo słowa paliły wnętrze niczym piętno. \"Kimkolwiek jest ten, kto to znalazł, niech wie, że go kocham. Kimkolwiek jest ten, kto to znalazł, niech wie, że go potrzebuję. Nie mam nawet z kim zamienić słowa, więc ten, kto to znajdzie, niech wie, że go kocham!\" Oczy staruszka spoczęły na budynku sierocińca i dostrzegły małą dziewczynkę Z nosem smętnie przyklejonym do szyby. I wiedział już, że wreszcie znalazł przyjaciółkę, Więc pomachał do niej i posłał jej jasny uśmiech. Oboje wiedzieli też, że spędzą zimę razem, naśmiewając się z deszczu. Naprawdę spędzili zimę, śmiejąc się z niepogody, Rozmawiając przez płot i obsypując się drobnymi podarkami, które dla siebie zrobili. Staruszek rzeźbił dla niej przepiękne zabawki, dziewczynka zaś rysowała mu obrazki, na których piękne panie spacerowały w słońcu i zieleni drzew, i oboje dużo się śmiali. Lecz dnia pierwszego czerwca dziewczynka podbiegła do płotu, by pokazać starcowi swój nowy rysunek, a jego tam nie było. Przeczuwała jakoś, że on już nie wróci, Pobiegła więc do pokoju, wzięła kredki i papier i napisała... \"Kimkolwiek jest ten, kto to znalazł, niech wie, że go kocham. Kimkolwiek jest ten, kto to znalazł, niech wie, że go potrzebuję. Nie mam nawet z kim zamienić słowa, więc ten, kto to znajdzie, niech wie, że go kocham!\" Pozdrawiam serdecznie

Pracuj tak, jakbyś nigdy nie potrzebował pieniędzy, tańcz tak jakby nikt na ciebie nie patrzył i zawsze kochaj tak jakbyś nigdy wcześniej nie kochał Bruno Ferrero. DOBRANOC BIESIADO!

Serce , które ma życie w sobie ...potrafi poprzez bezinteresowny dar z siebie poruszyć , pobudzić inne serce do życia , do miłości , do ofiary ...a my czasami o tym zapominamy ; TAK bardzo są potrzebne takie PIĘKNE , STARCZE SERCA !

SREBRNA AKACJO!... za wiersz. Kochane Drzewka zostawam Wam to krotkie opowadanko........... Najpiękniejsze serce....... \"Pewien młodzieniec chwalił się że ma najpiękniejsze serce w dolinie. Chwalił się nim na rynku i zebrał się ogromny tłum by je podziwiać bowiem było w swym kształcie perfekcyjne. Nie miało żadnej skazy, było przepiękne, gładkie i błyszczące. Biło bardzo żywo. Chłopak krzyczał na cały głos że nikt nie ma piękniejszego serca od niego i wszyscy mu potakiwali bowiem jego serce było idealne. Jednak w pewnym momencie jakiś strzec z tłumu krzyknął: Dlaczego twierdzisz że twoje serce jest najpiękniejsze skoro moje jest o wiele piękniejsze od twojego. Młodzieniec bardzo się zdziwił słysząc te słowa a potem spojrzał na serce starca i się zaśmiał. Serce starca biło bardzo żywo, być może nawet żywiej od serca młodzieńca ale było to serce poorane rozlicznymi bruzdami, serce w którym było wiele brakujących kawałków. Wiele tez w nim było kawałków które do tegoż serca nie pasowały. Było to serce brzydkie które w żaden sposób nie mogło się równać z nieskazitelnym sercem młodzieńca. Chłopak zapytał się dlaczego starzec uważa że jego serce jest piękniejsze skoro wszyscy widzą, że nie jest ono nawet w części tak piękne jak jego własne serce. Wtedy starzec rzekł, że w życiu nie zamieniłby tego serca na serce młodzieńca. Powiedział też aby młodzieniec spojrzał na jego serce i wskazując na blizny rzekł. Widzisz te blizny i brakujące kawałki. Nie ma ich tu dlatego, że ofiarowałem je z miłości dla wielu osób a niesie to ryzyko bo często się zdarza, że sami ofiarowujemy uczucie dla innych , ale oni nie dają nam nic w zamian. Stąd te blizny bo choć dałem im cześć swojego serca, oni nie dali mi nic. Jeśli natomiast spojrzysz uważnie dostrzeżesz, że wiele kawałków do mojego serca niezupełnie pasuje. Są to kawałki serca innych, które oni mi ofiarowali i które znalazły stałe miejsce w moim sercu. Dlatego moje serce jest piękniejsze od twojego. Natomiast te bruzdy, które widzisz zrobili ludzie nieczuli, ludzie, którzy mnie zranili. Wtedy młodzieniec spojrzał na starca, zrozumiał i zapłakał. Potem wziął kawałek swojego przepięknego serca i ofiarował go starcowi, a starzec zrobił to samo. Padli sobie w ramiona i rozpłakali się po czym odeszli razem w wielkiej przyjaźni. Młodzieniec włożył część serca starca do swojego serca w miejsce brakującego kawałka który dał starcowi. Ten nowy kawałek pasował tam, choć nie idealnie, co zmąciło doskonałą harmonię serca młodzieńca. Nigdy jednak wcześniej serce młodzieńca nie było tak piękne jak w tym momencie i młodzieniec dopiero teraz to zrozumiał.

Należy zmierzać ku przyszłości czerpiąc z przeszłości to, co było w niej najdoskonalsze i – tym samym wychodzić naprzeciw przyszłości z niewzruszoną młodzieńczą siłą. Przeminęło wiele lat. Włosy, już pokrywa szron. Czas? To cichy życia kat! Wciąż pobiela trochę skroń. Lecz nadzieja ciągle młoda. Młodość w każdej duszy jest. I marzeniom skrzydeł doda, by osłodzić życia test .

KOCHANA KALINKO witaj!

WITAM BIESIADO! Kochane Drzewka pozdrawiam serdecznie! LIST Z JESIENI Leopold Staff Czekam listu od ciebie... Tam Południa słońce I morze mówi z tobą... U mnie długa słota, Samotność, jesień, chmury i drzewa więdnące... Dziś pogoda... lecz słońce chore - jak tęsknota... Nim wyślesz, włóż list w trawę wonną albo w kwiaty, Bo tu żadne nie kwitną już... Niech go przepoi Spokój, woń słońca, szczęście twej bliży i szaty - Albo go noś godzinę w fałdach sukni swojej... A papier niechaj będzie niebieski... Bo może Znów przyjdą chmury szare, smutne, znów na dworze Słota łkać będzie, kiedy list przyjdzie od ciebie; Skarżyć się będą drzewa, co więdną i mokną, A ja, samotny, może znów będę przez okno Patrzał za małym skrawkiem błękitu na niebie...

JESIEN ....... http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e9/Autunno.JPG Kochane Drzewka....... dobranoc.

KALINKO BIESIADNA oj jak Ci zazdroszcze tych slonecznych dni........ a u nas juz zimno i za oknem ciemno.....brrrrr. Trzeba znowu roczek poczekac do nastepnego lata. :-) SREBRNA AKACJO piekny wiersz . A mnie jest szkoda lata.... a mnie jest szkoda lata minęło jak cudowny sen pomału jesień się skrada rozchylając tajemnice jak mgłę otulając nas szarością dnia aby mogła zima przyjść w ramiona marzenia wziąć ostudzić zapał serca mówiąc milcz czekamy na roztopy krzycząc wiosno wróć powrócą wspaniałe noce i dni lato plaża nasze spotkania i już nie powiem, ze mi jest szkoda lata.:-)

Motto na jesienne dni....... „Światło uświadamia nam, co widzimy i gdzie jesteśmy. Dokąd mamy iść, by spotkać to, na co czekamy, co nam przeznaczone i co mamy do spełnienia” Elżbieta Bronikowska.

WITAM BIESIADE! \"Nostalgiczny czas \" Srebrne nitki \"babiego lata\" czas we włosy powplatał. Kiedy mija wiosny i lata czas jesień swe uroki rzuca w nas. I cóż ,że los Cię obdarzył ciężkim bagażem zdarzeń przecież nie odebrał marzeń. Taki nostalgiczny czas jest w każdym z nas , gdy nadchodzi wrzesień a wraz z nim jesień ... Jesień za oknem jesień na głowie a myśli uparcie krążą przy Tobie ... Ja jestem tu a Ty tam ale w sercu Ciebie mam dzięki temu trwam ... Krople deszczu stukają o szyby ... Gdzie teraz jesteś Mój Miły ? Ty i moje marzenia o miłości której nie ma ale w sercu kącik ma i trwa. Choć za oknem jesienną melodię gra wiatr . Nostalgiczny czas jest w każdym z nas. Basia. Pozdrawiam Was kochane DRZEWKA!

Jesień............. Jesień sypnęła złotym liściem ścieląc jarzębin barwne kiście co kryją ogród swą czerwienią jak morze rude się rumienią. Klon też poszarzał z góry nieco pogubił liści cała kieszeń a chryzantemy w całej gali kwitną i smieją się w oddali. Słońce już lato pożegnało lecz czasem świeci choć nieśmiało mówi, że jeszcze pozostanie zanim tu zima, wnet nastanie. Lubię gdy jesień złotem pała i nie da odejść latu zaraz okrywa ciepłem te wspomnienia co zima chciałaby pozmieniać.

Muzyka TWOJE ime ma....... http://pl.youtube.com/watch?v=lwO49qsLr3k&feature=related

WITAM BIESIADO! Kochane Drzewka wpadlam sie z Wami przywitac, wieczorkem mnie nie bedzie , ide do moich kochanych Wnusiow. SREBRNA AKACJO dla Ciebie piekna ta piosenka Niemena. KALINKO BIESIADNA dzieki serdeczne za przepisy , napewnno skorzystam.....bo jak wiemy...... przez zoladek do serca :D Kochana moja jak Ty mnie znasz ........ wysluchalam Eleni , piekne. Pozdrawiam WAS bardzo serdecznie

Wrześniowym polem płynie jesień. Rude ma włosy i rudą suknię. W warkoczach wpięte pierzaste astry, a w rękach - kłosy i słodką gruszkę. Idzie i pachnie Powidłami, z twarzą rumianą jak reneta. Wśród mgieł porannych i szumu liści już na październik w sadzie czeka. A w listopadzie z niebem płacze, stojąc samotnie w jakimś oknie. Westchnieniem żegna zeschnięte liście, jej rudy warkocz we łzach moknie. Kończy się lato w przepych bogate I zmienia, zmienia piękną swą szatę. Drzewa po świeżej, bujnej zieleni Wdziewają złote barwy jesieni. A te radosne barwy jesienne Jakże są cudne, chociaż odmienne. Złoto, brąz, mosiądz, oliwa Tworzą rozkoszne dla oczu dziwa. W sadzie cicho opadają śliwki. Cień się łasi do jabłoni. Gdy pochylisz się nad stawem, Spadnie gwiazda do twych dłoni. Wepnij je karemu w grzywę. Pognaj z wiatrem rudym jarem. Już sen pierzcha. Bądź szczęśliwy, Choć jesienne dni są szare. Jesienią, jesienią Sady się rumienią; Czerwone jabłuszka Pomiędzy zielenią. Czerwone jabłuszka, Złociste gruszeczki Świecą się jak gwiazdy Pomiędzy listeczki. Pójdę ja się pójdę Pokłonić jabłoni, Może mi jabłuszko W czapeczkę uroni! Jesienią, jesienią Sady się rumienią; Czerwone jabłuszka Pomiędzy zielenią. Jeszcze troszeczkę lata i już - troszeczkę jesieni. Jeszcze zielenią się liście, lecz kilka się już czerwieni Pożegnaliśmy bociany i w lesie coraz ciszej. Tylko leszczyna szeleści, bo do niej rudy gość przyszedł Dojrzały sady, a pola w skibach zaoranej ziemi. Jeszcze troszeczkę lata na powitanie jesieni Szumiał las, śpiewał las, Gubił złote liście, Świeciło się jasne słonko chłodno, a złociście... Rano mgła w pole szła, wiatr ją rwał i ziębił; opadały ciężkie grona kalin i jarzębin.

JESIEN.......... Jesień, jesień na dworze Już babie lato powiewa. Rolnik zagony orze, Będzie je ziarnem obsiewał Kopią kartofle w polu I jabłka strząsają w sadzie. Coraz niżej nad rolą Słońce jesienne się kładzie. Stadem krążą już bociany ponad wsią rodzinną, odlatują w kraj rodzinny, bo im tutaj zimno. Słychać klekot ich żałosny: \" Strach nam srogiej zimy! Do widzenia aż do wiosny, wcześniej nie wrócimy!\" Hen, za morze odlatują, tam, gdzie słonko świeci. Mogą lecieć - nie popsują gniazd bocianich dzieci Gdzie jesteś jesieni? Tu jestem. W suchych liściach lecących z szelestem, w barwnych liściach, czerwonych i złotych, co na ziemi się kładą pokotem. Z dębu strząsam dojrzałe żołędzie, babim latem przystrajam gałęzie, ptakom wskażę bezpieczne dróg szlaki, jeża do snu utulę pod krzakiem. Mgły wieczorem nad wodą rozłożę i przed zimą odejdą za morze.

WITAJ BIESIADO! KOCHANE DRZEWKA pozdrawiam Was bardzo goraco..........chociaz za oknem juz coraz zimniej , wieczory sa coraz dluzsze, jesien zbliza sie wielkimi krokami. Weekend u mnie byl zimny..... ale w prognozie pogody obiecuja nam jeszcze troche sloneczka i cieplych dni.....zobaczymy! OBY!!! Piekne wiersze o jesieni....... dziekuje! No wlasnie.............. Jak nie kochać jesieni, jej barw purpurowych, Szarych, żółtych, czerwonych, srebrnych, szczerozłotych. Gdy białą mgłą otuli zachodzący księżyc, Gdy koi w twoim sercu codzienne tęsknoty. Kochane moje powiem Wam szczerze ja osobiscie nie lubie jesieni. choc jak w wierszu SREBRNEJ AKACJI ....... chyba bede musiala sprobowac. Spróbuj pokochać jesień z niesamowitymi urokami Spójrz ile piękna niesie obdarzając cię nowymi dniami. KALINKO BIESIADNA dziekuje za cudowna dedykacje za golabka........... polecal juz do Ciebie. Dziekuje tez za przepisy , jezeli mowa o ogorkach i masz dobry przepis na zupke ogorkowa to skorzystam, bo zapraw nie robie. Kiszone ogorki dostawalam zawsze od mojej kochanej Siostrzyczki.