coś sie nie otwiera
skopiuję
Znany we wszystkich religiach
Post jest znany we wszystkich religiach monoteistycznych: w judaizmie, religii muzułmańskiej i chrześcijańskiej. To wcale nie przypadek, gdyż np. judaizm był praźródłem tak dla chrześcijaństwa, jak i islamu. Pościli starotestamentowi prorocy, przez 40 dni pościł Jezus, zapowiadając uczniom, że będą pościli po jego odejściu; pościł Mahomet. I dzisiaj, gdy przynajmniej na części globu zdobycie pożywienia nie stanowi problemu, ale problemem staje się jego nadmiar, przesyt dóbr, religijni Żydzi, chrześcijanie, muzułmanie dobrowolnie, na pewien okres ograniczają jedzenie i picie, albo w ogóle się od nich wstrzymują. Motywy religijne, którymi się kierują, w ogólnym zarysie są podobne.
Dr Stanisław Krajewski, przewodniczący Forum Żydowskiego w Polsce twierdzi: - Celem postu jest oderwanie się od potrzeb biologicznych, uświadomienie sobie hierarchii tego, co ważne. Post ma ułatwić skupienie się na rzeczach, które wykraczają poza cielesność.
Zdaniem ks. Mirosława Wiśniewskiego, duchownego Parafii Prawosławnej Przemienienia Pańskiego w Lublinie: - Post jest czasem na to, żeby człowiek odnowił kontakt z Bogiem, który utracił poprzez grzechy. A można też powiedzieć, że post udowadnia, iż skoro można zrezygnować z jakichś potraw, to można również zrezygnować z grzechu.
Według arabisty i islamisty, Bogusława R. Zagórskiego: - Post to sposób na oderwanie się od rutyny dnia codziennego, dokonanie pewnego wyrzeczenia, aby uświadomić sobie zobowiązania natury religijnej, by skierować myśli ku Bogu.
Ile postu?
Najdłużej w ciągu roku poszczą wyznawcy prawosławia: czterdzieści dni wielkiego postu, czterdzieści dni przed Bożym Narodzeniem, czternaście przed świętem Zaśnięcia Matki Boskiej (15 sierpnia), kilka dni przed świętem Piotra i Pawła, a do tego wszystkie środy i piątki w roku. Nie wolno w tym czasie jeść mięsa, wszelkich tłuszczów zwierzęcych oraz nabiału (łącznie z mlekiem). Prawosławni duchowni przypominają, że post przed Wielkanocą jest najbardziej surowy ze wszystkich postów. Szczególnie ściśle przestrzega się postu podczas pierwszego tygodnia Wielkiego Postu i w Wielkim Tygodniu. W tym roku święta wielkanocne przypadają w kościele prawosławnym tak jak u katolików, czyli 8 kwietnia.
W kościele katolickim są dwie formy postu: jakościowy (wstrzymanie się od pokarmów mięsnych) oraz ilościowy (jeść tyle, by tylko raz w;ciągu dnia najeść się do syta). Ale w historii katolicyzmu przepisy dotyczące postów zmieniały się, bo zmieniało się do niego podejście. Po Soborze Watykańskim II praktyki rozluźniono, zwracając uwagę wiernym, by w zamian znajdowali inne formy wyrażania ofiarności.
W Polsce obowiązuje katolików od 14 roku życia post jakościowy we wszystkie piątki roku , a post jakościowy i ilościowy osoby pełnoletnie, które nie przekroczyły 60 roku życia - w Środę Popielcową i Wielki Piątek.
Zdaniem historyka i socjologa, Andrzeja Jarmakowskiego szczególnie polska wieś przestrzegała zawsze postu. Na przednówku wymuszała to rzeczywistość, więc przez cały okres od Środy Popielcowej niemal całkowicie wyrzekano się mięsa i tłuszczów zwierzęcych, a nawet nabiału i - później - cukru. Potrawy maszczono bardzo skąpo, przeważnie olejami roślinnymi. W czasie Wielkiego Postu jadano przede wszystkim żur z mąki żytniej, różnego rodzaju kasze, ziemniaki, rzepę, gotowane suszone owoce, a od święta solone lub opiekane śledzie. W niektórych regionach w wielkopostne środy i piątki, szczególnie pobożne osoby, jadały tylko suchy chleb i popijały go tak zwaną wodzianką - osoloną, gotowaną wodą z dodatkiem rozdrobnionego czosnku. Nic więc dziwnego, że pod koniec Wielkiego Postu, w Wielki Piątek, a czasami w Wielką Sobotę, urządzano \"pogrzeb\" żuru i śledzia. Wśród okrzyków radości wynoszono z domów garnki z zupą, rozbijano je kijami, a skorupy wrzucano do jamy i zasypywano. Śpiewano przy tym: \"Oj żegnaj, nam żegnaj, panie Żurowski. Nie będzie cię jadał i sam pan krakowski...\".
Śledzia zaś lub jego szkielet, podczas żegnania postu, wieszano na drzewie. Wszystko to było zapowiedzią nadchodzącego wielkiego święta i wielkiej świątecznej biesiady.
Post żydowski często zależy od odmiany judaizmu i środowiska, w którym żyją jego wyznawcy. Wszędzie jednak, także w Polsce, pobożni Żydzi poszczą co najmniej dwa razy w roku: w żałobne święto Aw (na pamiątkę zburzenia świątyni jerozolimskiej) oraz na Jom Kippur czyli Dzień Pojednania. W;te dni obowiązuje post nieco ponad dwudziestoczterogodzinny, który obejmuje wstrzymanie się od jedzenia i;picia (łącznie z;wodą) oraz stosunków seksualnych. A;kobiety także od używania środków upiększających.
Polscy Żydzi często przestrzegają jeszcze czterech innych postów, które trwają od świtu do zachodu słońca. Jedynym przeciwwskazaniem mogą być powody zdrowotne.
W islamie post jest nakazem Boga, jednym z;pięciu filarów, na których opiera się religia. Muzułmanie poszczą w ramadan, czyli w miesiącu, w którym Bóg zesłał Koran. Post obowiązuje od brzasku do zachodu słońca wszystkie dorosłe osoby, którym pozwala na to stan zdrowia. W tym czasie powstrzymują się od jedzenia i picia (ani kropli wody), od palenia, od stosunków seksualnych. Wszystko to dozwolone jest w;nocy, czasem bywa, że bardzo krótkiej, uzależnionej od pory roku i szerokości geograficznej.
Post w każdej religii jest nie tylko czasem ograniczeń w;spożywaniu pokarmów, ale także okresem wzmożonej modlitwy, nabożeństw, czytania świętych ksiąg, spełnienia dobrych uczynków, jałmużny.
