spotkania w realu to niezle studium socjologiczne, choc mnie osobiscie dawno przestalo to bawic. mam chyba jakis uraz psychiczny, mialam po prostu pecha, z jednym po 3 latach internetowo-telefonicznej przyjazni spotkalam sie i tego samego dnia zakochalam sie po uszy, bo okazalo sie,ze to wszystko co mi sie zdawalo to prawda, a real wyglada jeszcze lepiej, nie mowie tylko o wygladzie, mowie o calej reszcie, zwiazek trwal ponad rok z przerwami, ale czulam sie wykorzystana i nadal sie tak czuje i dziwnym trafem od tamtej pory nie ufam facetom. I nie o tych z netu chodzi, bo sposob na poznanie dobry jak kazdy inny. Tylko z tymi moimi facetami zawsze cos nie tak bylo :(
