mysle ze przerwa w zwiazku

annelko istnieje taki lek. ja mialam wlasnie taki lek bedac z moja pierwsza miloscia, nie balam sie bliskosci tylko tego ze on mnie odrzuci

ze mnie to juz w pewnym momencie wszysyc sie smiali bo najpierw plakalam ze jestem sama i chce kogos a zaraz byl placz ze kto sie pryczepil chce czegos a ja nie chce. i tak w kolko

ja wlasnie tak mialam annelko niby kogos chcialam ale jak ktos sie pojawial to mialam ochote zabic i marzylam zeby sie odczepil a potem znowu kogos chcialam

wiesz coci ja tez dlugo chcialam ale jak sie pojawial ktos nowy wtedy to szybciutko uciekalam:) bbo nie byl nim i to bylo jego najwieksza wada a nie chcialam nikogo oszukiwac

dla mnie naturalne jest ze czlowiek po rozstaniu musi pobyc sam, odkryc siebie na nowo. nigdy nie potrafilabym wejs od razu w zwiazek nowy? bo i po co? zeby oszukiwac ta druga osobe? bez sensu

ja powiem tak, po latach nie obwinam juz nikogo, tak mialo byc, mimo ze w tym momencie w ktorym razem bylismy kochalismy sie to nie bylo to. i nie ma w tym niczyjej winy. ale moglam tak dopiero po latach powiedziec

potem sie zamknelam w takie skorupce, myslalam i czulam sie pusta w srodku , niedolna do milosci

u mnie bylo to 9 mieisecy bez kontaktu. jak jest kontakt to to sie nie liczy tak naprawde. jakby byl kontakt to pewnie duzo dluzej by to trwalo

a czy mialam ochote? jezu prze pol roku to bylo najwieksze marzenie mojego zycia, zeby on wrocil i zeby dalej kochal

on dalej jest z ta kobieta ktora poznal po rozstaniu, bedzie to juz 5 lat, ja poznalam swojego meza, notabene spotkalam go jak wychodzilam kiedys od psychologa:) wiec to juz jest rozdzial definitywnie zamkniety. ale bolalo i duzo pracy musialam poswiecic na to zeby z tego wyjsc

po jakis 9 miesiacach moglam powiedziec ze z tego wyszlam ale okupilam to wszystko strasznie, zniklam prawie zupelnie bo nie bylam w stanie jesc a jak juz jadlam to z tycch nerwow wszystko spalam. a potem to juz najtrudniej bylo uwierzyc w siebie w to ze jestem cos warta. na tym polegala moje terapia, na uporaniu sie z przeszloscia.poczatki to byl tylko on

ja zostawil mnie facet ktory myslalam przez dlugi czas ze bedzie tym jedynym to wpadlam w katatonie, nie robilam nic, czulam sie jak zero bo doszlam do wniosku ze to wszystko moja wina ze ja jestem tak beznadziejna, nie potrafilam sie wzaizc do zycia tylko siedzialam i myslalam, wspominalam, rozpamietywalam. w miedzyczasie on sobie znalazl inna, to byl prawdziwy koniec swiata. jako ze tez bylam i jestem dzieckiem DDA to znalazlam wine tylko w sobie, nie potrafilam patrzec obiektywnie,po jakims czasie bylo ze mna tak zle ze matka wyslala mnie do psychologa, chodzilam chodzilam, bylo coraz lepiej, choc na poczatku tylko udawalam ze jeste lepiej i usmiechalam sie na pokaz a w duszy wszystko plakalo

no ja mam problemy ze znakami miekkimi, zawsze ich zapominam ale krotko sie ucze i mysle ze potrenuje troche i bedzie lepiej

no a teraz jak juz pisalam ucze sie rosyjskiego i tu na odwrot, mowic sie nie boje ale jak mam cos napisac to koszmar jest

ja mialam blokade bo sie strasznie stresowalaam ze powiem cos zle i wszyscy sie beda ze mnie smiac:) no ale przeszlo i teraz no problemo ale poczatki w mowieniu to bylo cos...

no mowic to sie w sumie w stanach nauczych bo nie bedzie innej rady.u mnie tak bylo, umialam angielski perfect, pisanie, czytanie, sluchanie a jak przychodzilo to mowienia to ani me ani be bo tak sie stresowalam

aa, no to nie jest zle bo ja myslalam ze wogole nic a takto to cos jest. a metoda callana to ktora jest bo nie znam sie na tym?

no wiec desko pozwole sobie jeszcze raz zapytac i mam nadzieje ze nie zostane okrzyczana znowu. myslalas o jakim kursie angielskiego? i czy wogole masz jakies podstawy czy to bedzie pierwsza stycznosc z tym jezykiem?

i ja rozumiem ze sie wychodzi , stara sie a ktos ciagle jest w naszej glowie, to nie przyjdzie ot tak, czas i tylko czas.nie ma gumki do uczuc i nie da sie wszytskiego wymazac

posluchaj czy ja gdziekolwiek napisalam ze masz tak potrafic? czy kiedykolwiek napislam ze masz zapomniec teraz? zrobilam to?

chcialam po prostu przeprowadzic normalna rozmowe, skoro nie moge to trudno

i tak siebie cenie w zyciu najbardziej bo to ja jestem najwazniejsza, co nie przeszkadza mi byc w zwazku i byc szczesliwa ale u mnie to tez nie przyszlo tak hop siup.ale skoro ktos kto podobne rzeczy przezyl i troche swaiata i widzial i rozumie nie moze sie wypowiedziec bo to jest zmuszanie kogos do swojego zdania i narzucanie swojej woli to ok, ja nie musze pisac.

i nie napisalm nigdzie ze treaz masz byc szczesliwa, ze teraz masz cos zrobic. ciagle pisze ze to nie jest latwe i jest ciezkie i potrzeba na to czasu.

tak potrafie, bo kiedys przeszlam przez cos takiego, nie zawsze moje zycie bylo takie jak teraz.nie pisze rzeczy z ksiezyca albo o rzeczach ktorych nie przeszlam bo nie uwazam ze warto sie wypowiadac na temat o ktorym nie mam pojecia

dla mnie normalna rozmowa jest pyatnie o plany wyjazdu bez uszczypliwosci i bez drugiego sensu. nie mozna juz zapytac jak ktos sobie wyjazd wyobraza? czy tym pytaniem kogos urazilam? czy bylo w nim cos nienormalnego badz cos na sile?