Witam :) jestem tu nowa, przeczytałam część postów (niestety nie wszystkie bo jest ich za dużo) i widzę, że nie tylko ja mam takie \"dziwne\" problemy.
Otóż od kilku lat miewam co jakiś czas ogromne \"doły\", myśli samobujcze itp, wszystko mnie przygnębia, nie mam siły nic robić....Wiem że w przeszłości byłam bardzo zywiołową i energiczną osobą (jako dziecko), łatwo nawiązywałam kontakty itp, ale to się zmieniło, nie wiem czemu, moze problemy rodzinne (ojciec zmarł, który i tak wogóle nie martwił sie o mnie, moja mamę i siostrę). POtem przyszła szkoła....z biegiem czasu było coraz ciężej, coraz bardzoej zamykałam się w sobie, tak naprawde nie nawiązywałam prawie zadnych kontaktów. Ludzie z mojej klasy byli bardzo \"cieszący się z życia\" i może też dlatego nie zwracali uwagę na osoby mniej wesołe.
Mniej wie\\ęcej wyedy tez zaczeły sie pojawiać lęki, które trwają do dziś. Boję się ludzi tłumów, wychodziś z domu w nieznane miejsca. Kiedy mam do załatwienia jakąś sprawę, cała się paraliżuje, poca mi siedłonie i stopy, gdzy coś mówie przejęzyczam sie często (wygląda to jakbym się jąkała), nie wiem co ze sobą zrobić, nie wiem jak stanąć jak sie zachować, czły czas wydaje mi się że stoję jakoś dziwnie, albo robię głupie miny, a ludzie partzą sie dziwnie na mnie, serce walli jak szalone.
Poza tym mam miewam natręctwa. gdy dotnę jakiejś brudnej rzaczy od razu muszę myć ręce, moję łóżko musi być idealnie cyste, mam nawet 2 pary kapci, jedne na noc, drugie na dzień, hehe.
Ostatnio zaczęłam się kłócić bardzo często z moją mamą. Ona po prostu jakby nie uznaje że mogę mieć swoje zdanie, lub że moge zrobić coś inaczej niz po jej myśli, narzuca mi w co mam się ubierać itp....ale to już inna sprawa.
Mam jeszcze coś takiego : gdy ktoś przechodzi koło komputera, to mam wrażenie, że usilnie stara się przeczytać i zobaczyć to, co ja robię, lub dowiedzieć się z kim i o czym rozmawiam na gg i potem wyśmiewać się z tego...ale to może dlatego, że kiedyś moja mama podeszła po cichu i zaczela patrzyć na to co robię powiedziała wyedy\" a co ty tak robisz na tym komputerze, że tak długo masz włączony\", albo \" a z kim to ty tak gadasz, że nie możesz wyłaczyć i pojśc spać?\"
Nie wiem co o tym wszystkim myśleć, może przesadzam za bardzo, może to dlateo że jestem niewychowana?!, rozpieszczona?! (to mówi moja mama), ostatnio ciągle gada ,ze ją zadręczam i jestem znieczulicą, ale czy ja naprawde jestem taka zła? ja tylko chce trochę zrozumienia......ech....może to mój \"buntowniczy\" wiek? (mam 17 lat), może moj charakter, może wcale nie mam zadnych stanow lękowych , tylko po prostu jestem zbyt nieśmiała?? (u mnie w domu mówią ze jestem nieśmiała w stosunku do innych ludzi), ale ja tak się wcale nie czuje..Gdy jestem spokojna i rozluźniona i nie mam doła rozpiera mnie energia mam ochotę na wiele pozytywnych rzeczy, rozmawiać z wszystkimi na okół itp.
Najgorsze z tych wszystkich rzeczy są lęki, bo w końcu trzeba zacząc jakoś wejść w to dorosłe życie, zacząć studiować itp. A mam zamiar studiować w innym mieście, bo w moim nie ma wybranego kierunku (medycyna;)), wiąże się to również z dużum upływem gotówki, a problemy finansowe też nas bardzo dręczą. Z deprechą można sobie jakoś poradzić, ale te lęki....ciężka sprawa.
Podejrzewam także, że mam coś w rodzaju nerwicy. Czasami kuje mnie serce (to są chyba bóle nerwowe czy coś takiego), pozatym mam dermocośtam, nie pamiętam nazwy (po wysiłku fizycznym pojawiają sie czerwone kropeczki na całym ciele).
Uff, ale się rozpisałam, ale NARESZCIE wurzuciłam to wszystko z siebie juhuuuu:), nigdy jeszcze nikomu nie opowiedziałam o tym wszystkim(oczywiście to co tutaj napisałam jes mniej wiecej uogólnione;)).
Muszę powiedzieć że to bardzo dobry temat na forum:) na początku przeczytałam że dobrą metodą jest pomoc innym, na pewno zaczne to stosować:). Dowiedziałam się też że nie jestem sama i są też podobne osóbki do mnie.
Pozdrawiam wszystkich i przesyłam buziaczki :*:*:*
mała_niedźwiedzica dołączył do społeczności