SREBRNA AKACJA

Witam Biesiadę! "Astry" Adam Asnyk Znowu więdną wszystkie zioła, Tylko srebrne astry kwitną, Zapatrzone w chłodną niebios Toń błękitną. Jakże smutna teraz jesień, Ach, smutniejsza niż przed laty, Choć tak samo żółkną liście. Więdną kwiaty, I tak samo noc miesięczna Sieje jasność, smutek, ciszę I tak samo drzew wierzchołki Wiatr kołysze. Ale teraz braknie sercu Tych upojeń i uniesień, Co swym czarem ożywiały Smutną jesień. Dawniej miała noc jesienna Dźwięk rozkoszy w swoim hymnie, Bo anielska, czysta postać Stała przy mnie. Przypominam jeszcze teraz Bladej twarzy alabastry, Krucze włosy, a we włosach Srebrne astry. Widzę jeszcze ciemne oczy I pieszczotę w ich spojrzeniu Widzę wszystko w księżycowym Oświetleniu. Pozdrawiam biesiadniczki!

MARZENIE WIOSENNE Brat Tadeusz Chciałbym Cię zabrać tam, gdzie pan Chopin gra na liściach deszczem... Ma też tam bajek kram Szeherezada i Jan Andersen... Stary Rembrandt światła serc namaluje w letnią noc, zlecą się tam wszystkie ćmy samotne... Jakby ktoś Muminków dom wybudował w parę chwil, Z lampą jak z sercem matki w oknie... Może tam z "Czterech pór" pan Vivaldi grywa tylko "Wiosnę"... "Koncert na żabi chór" pisze teraz wprost na wodzie wiosłem... Ksiądz Twardowski szuka łzy, by zadzwonić nią na Mszę Za tę miłość, która płacze wierszem... A Włóczykij fajkę ćmi, dziwiąc się: "Co ze mną jest? - Przez tę łzę serce mam już szersze!" Wiesz, w ten świat można wejść jak Alicja do Krainy Czarów... Oczu swych zamknij drzwi...O już wolno cichnie szept zegarów... Tak jak Mały Książę leć w swego serca wielki świat, By daleko znaleźć to, co bliskie... By kochając jeden kwiat gdzieś na jednej z wielu gwiazd, W ciemną noc kochać gwiazdy wszystkie...

Witam Biesiadę! GDZIEKOLWIEK JESTEŚ Brat Tadeusz Ty, co wciąż nikogo nie masz - Puste ręce i samotność w kątach... Tobie gra po nocach Mozart, A deszcz mu na pudle skrzypiec brzdąka - Smutku brat... GDZIEKOLWIEK JESTEŚ, WYJDŹ Z POKOJU PRZED SWÓJ DOM... KTOKOLWIEK JESTEŚ, BĄDŹ, JAK LAMPA W NOC - JESTEM TEŻ... Ty, co jak bezludna wyspa, Czekasz wciąż na swego Robinsona - Pod Twój próg tęsknota przyszła, Przez skrzypce Mozarta wytęskniona - Tobie gra... Ty, co chowasz duszę w dłoni, By jak ptak nie zwiała Ci przez okno - Puść ją, niech tęsknotę goni, Choćby miała w deszczu łez przemoknąć - Po to jest... Ty, co gdzieś milczeniem śpiewasz Słowa nigdy niewypowiedziane - Daj, niech je wyszumią drzewa I w modlitwie zwrócą Ci nad ranem - Po to są... Pozdrawiam biesiadniczki!

Witam Biesiadę! Jarzębinko,wracaj jak najszybciej.Powodzenia. Jeanne A.D.2003 Posiedzimy przy kominku, wyciągniemy dłonie w stronę ognia i z iskier wróżyć będziemy wróżby pomyślne... Myśli podążą ich śladem wysoko lecz nie zgasną jak one ogarnie nas ciepło i spokój nieziemski prawie... zgubimy zegarki ...zgubimy telefony... zgubimy szarą codzienność w odcieniach płomieni zapalimy to co w głębi serca lekko się tliło, zrzucimy skorupkę obojętności nieczułości , niewrażliwości będziemy sobą w ciepłym blasku ... Posiedzimy przy kominku, zobaczymy złote refleksy w kieliszkach czerwonego wina... wzniesiemy toast za życie, za miłość ... a jeśli przypadkiem wino doprawimy łzami, powiemy sobie że to tylko dym podrażnił oko.... odnajdziemy uczucia zapomniane , przytulimy do siebie rozgrzane policzki , obudzimy się na nowo i piękniejsze będą serca i dusze...w blasku ognia wszystko jest piękniejsze... odnajdziesz mnie , odnajdę ciebie Posiedzimy przy kominku...zatrzymamy czas, na chwilę na moment ...zostawimy za sobą nasz pośpiech przypomnimy sobie kolor swoich oczu i smak swoich ust... Pozdrawiam biesiadniczki!

Jest tylko jedno takie słowo! Ryszard Mej duszy rozświetliło mroki Od serca odbiło się echem W labirynt uczuć wplątało głęboki Zakwitło na ustach szczęścia oddechem Wiem co czuł Orfeusz i Eurydyka Nad Romeem i Julią już nie szlocham Dreszcz namiętności mnie przenika Gdy Ona czule mówi kocham

D l a C i e b i e Ryszard Jest takie miasteczko małe W którym wszystko jest wspaniałe Budynki maja wesołe kolory Gazony tworzą wymyślne wzory Uśmiech z twarzy mieszkańców nie schodzi Tam starcy czują się wiecznie młodzi Tanecznym krokiem chodzą dziewczęta Każda skrzydłem amora muśnięta Tam pieśni szczęścia wodzą prym Gdzie miłość i radość tworzą rym Króluje tam wiosna wiecznie zielona " Ono" istnieje i w nim mieszka ONA

Witam Biesiadę! Czas Ryszard Czas matematyk liczy dni Kolejne mnoży lata Nawet na jawie mu się śni Ze jest wszechwładcą świata Na wszystko jednak nie starczy mu sił W zetknięciu z życia bazarem Wśród uczuć, zdarzeń i brył Jest tylko kolejnym wymiarem Nieświadom jest tego ten ścisłowiec Że życie być może słodyczą Jak poetycko pachnie jałowiec I że szczęśliwi czasu nie liczą Pozdrawiam biesiadniczki!

Spacer Aleksandra Przechodząc kiedyś, z rana, po zielonej łące, Wdychałam zapach trawy i kwiatów pięknie pachnących, Nad moją głową, wesoło ptaki w swoim tańcu fruwały, Promyki słońca cieplutko, twarz moją muskały. Napawałam się, tym pięknym, porannym widokiem, Idąc powolnym i równym krokiem, Ostrożnie omijałam wędrujące mrówki, Które wyznaczały swoje własne dróżki, Przy łanach zbóż na moment przystawałam, Zapachem świeżego chleba, się delektowałam, Modraki i maki, jak kolia, podkreślały niwę złotokłosą, Błyszczały przepięknie, pokryte poranną rosą. Spłoszyłam niechcąco, dwa młode zające, Które uciekły w trawę, na pobliskiej łące. Na horyzoncie chmurki się pojawiły, Biało-szarą szatą, słonce przysłoniły, Musiałam wracać, by zdążyć przed deszczem, Jednak postanowiłam, że wrócę tu jeszcze!

Witam Biesiadę! Jarzębinko,na Biesiadzie zrobiło się radośniej z powodu Twojej obecności.Witam. Adam Asnyk \"Szkoda kwiatów, które więdną W ustroni I nikt nie zna ich barw świeżych I woni. Szkoda pereł, które leżą W mórz toni; Szkoda uczuć, które młodość Roztrwoni. Szkoda marzeń, co się w ciemność Rozproszą; Szkoda ofiar, które nie są Rozkoszą. Szkoda pragnień, co nie mogą Wybuchać, Szkoda piosnek, których nie ma Kto słuchać; Szkoda męstwa, gdy nie przyjdzie Do starcia - I serc szkoda, co nie mają Oparcia. \" - Pozdrawiam biesiadniczki!

Witam Biesiadę! Trochę smutny wiersz,ale wymowny.Podoba mi się, więc go zostawiam na naszej sympatycznej Biesiadzie. Aleksander Puszkin \" Cóż tobie imię moje powie? Umrze jak smutny poszum fali, Co pluśnie w brzeg i zmilknie w dali, jak nocą głuchą dźwięk w dąbrowie, Skreślone w twoim imonniku, Zostawi martwy ślad, podobny Do hieroglifów płyt nagrobnych W niezrozumiałym języku. Cóż po nim? Pamięć jego zgłuszy Wir wzruszeń nowych i burzliwych I już nie wskrzesi w twojej duszy Uczuć niewinnych, wspomnień tkliwych. Lecz gdy ci będzie smutno - wspomnij, Wymów je szeptem jak niczyje I powiedz: ktoś pamięta o mnie, Jest w świecie serce, w którym żyję. \" - Pozdrawiam biesiadniczki!

Życzę wam wspaniałej niedzieli. Pozdrawiam!

Witam Biesiadę! W. Wysocki \" Popatrz na mgłę, ileż cudów ukrywa mgła! Chcesz do nich dojść, lecz niewiele masz szans, mgła cię pochłonie, ale wiedz - kiedy przegrasz z nią, zęby zaciśnij i idź jeszcze raz! Zawsze i wszędzie, nawet we śnie, pamiętaj, że wygrać potrafisz, byle we mgle wiary nie stracić, byle we mgle odnaleźć się! Przez tysiąclecia mgła pomagała nam, w jej mleczną toń nie śmiał wejść żaden wróg, dzięki ci, mgło, ale czas dziś już nie ten sam: tajgę nam daj, daj nam klucz do jej wrót. Kłęby oparów mącą myśli i wzrok, oślizgły knebel wpychają do ust, skarby w zasięgu rąk, ale spowite mgłą - milcząca mgła strzeże tajgi jak stróż. Więc wszystko na nic, wszystko zostać ma tak jak jest? Mgła będzie górą i radę nam da? Nigdy bo wiem, że od ciepła człowieczych serc topnieje mgła, i coś więcej niż mgła... \" - Pozdrawiam biesiadniczki!

DLA CIEBIE Układając się wieczorem do snu Patrzę w okno. Widzę, jak księżyc otula swym blaskiem migające gwiazdy na nieboskłonie. Popatrz............????? Widzisz tę po prawej stronie? Tę srebrzyście migającą? To moje serduszko malutkie, Emanuje miłością do Ciebie. Bo widzi Twój smutek, Na twarzy układającej się do snu. Bez bliskiej osoby obok. Jak trudne są te wieczory....... Lecz gdy zbliża się ranek , A słońce swymi promieniami, Głaszcze Twoją twarz, To moje serduszko gorące, Prosi Cię o uśmiech i radość. Które są tak bardzo Ci potrzebne, Bo nie pozwalają myśleć o kolejnym wieczorze w samotności. Jacek ,16.08.2003.

Witam Biesiadę! Refleksyjne słowa. Nie znam autora. "Kiedy zapytasz" Czym jest smutek? To łza na policzku Kwiat kwitnącej wiśni w tle Żal w sercu Puste miejsce przy boku Czym jest radość? To uśmiech na twarzy Żuraw na tle niebios Szczęście dla ducha Dłoń ma dla Twej dłoni Czym więc jest miłość? Muśnięciem skrzydeł motyla Ulotną, ale jakże uroczą chwilą Przedtem i potem nie ma nic Pozdrawiam biesiadniczki!

Witam Biesiadę! Carpe diem Maria Jaroń - Dąbrowska Carpe diem! Carpe diem! Jak go schwytać? Ja to wiem. Chwytam z rana i z wieczora, Południami też jest pora. Pragnę od dzisiaj tak robić, By żadnej chwilki nie zgubić. Miłości niedościgniona! Ja jestem od ciebie zemdlona! Dlaczego cudowne chwile Ukrywasz jak geofile? Ofiaruj mi piękno przyrody! Rozświetlaj miłości ogrody! Za sobą pozostaw urazy, A maluj cudowne obrazy! I praśnij uniesień obliczem, By świat nie pozostał o niczem. Po latach, gdy spojrzę za siebie, Odpowiem - żyłam jak w niebie. Pozdrawiam biesiadniczki!

Witam Biesiadę ! Kalinko,wreszcie! Oczekujemy Ciebie i wyglądamy na Jarzebinkę! Przybywajcie! Co by to było Ewa Willaume-Pielka Stale ogrzewam się wspomnieniami doznań, uniesień, uroczych pejzaży. Wtedy znanymi wędruję szlakami, w których są miejsca, gdzie można pomarzyć co by to było, gdyby się inaczej życie potoczyło. Lecz inną drogą na jawie wędruję i na niej inne koloryty losu. Jak na blejtramie myślami maluję barwy jesieni z krzewinkami wrzosów wraz z tym, co było i co bardzo wiele tu, dla mnie znaczyło Pozdrawiam biesiadniczki!

Wiersz Marii Jaroń - Dąbrowskiej

Witam Biesiadę ! Epitafium dla niej Kocham cię mamo! - Chciałam powiedzieć... Lecz ciebie już nie ma...Skąd możesz wiedzieć? Tobie tam dobrze w anielskim niebie... A ja wciąż tęsknie nie widząc ciebie... Wiem, kiedyś zapewne tam dołączę. Ale dziś usiądź przy mnie na łące. Głowę swą wesprę na twoim łonie... Ty mi jak dawniej opowiesz o niej. Miękki, kojący tembr twego głosu, Balsamem będzie mojego losu. To nic, że z dala będzie dobiegać Lecz ja przy tobie mogę się nie bać. Pogłaszczesz moją buzię pyzatą. Pamiętasz? Byliśmy na tej łące z tatą. Słyszysz córeńko moje kochanie? W oddali słychać ptaków ćwierkanie... A dzikie gęsi tobie przyniosą, Wszystko co piękne z poranną rosą. Tak, jak w twych bajkach mateńko miła, Twe opowieści cudowne śniłam. Pamiętasz? Mówiłam czasem:- To nie tak było! Lecz ciebie nigdy to nie zmartwiło. Wszystko dokładnie mi objaśniałaś, Czasem przy łóżku książki czytałaś. Z których uczyłaś mnie zdanie po zdaniu, Co jest wielkiego w ludzkim kochaniu. Kocham ja wszystko. Kocham też Boga. Ciebie najwięcej! Twoja nieboga. Pozdrawiam biesiadniczki!

Witam Biesiadę ! Wielka Niedzwiedzica nn ciemność nocą ogarnia całe niebo w towarzystwie blasku księżyca w gwiazdę spoglądam czarując mruga oświetla nadzieję w sercu zakwita uśmiech raduje widokiem swoim spada w lodowate dłonie ogrzewając myśli wypełnione szalonymi gorącymi marzeniami dając wiarę że warto uwierzyć oczekując jednego spełnienia. Pozdrawiam biesiadniczki!

Cześć Magnolia! Jeśli już coś mam powiedzieć, to jesteś we właściwym miejscu! Nic nie mów, tylko pisz...Zapraszam jeszcze raz do naszego grona.

Drzewo Oliwne,ciekawe informacje! Pozdrawiam!

Wspomnienie Maria Jaroń - Dąbrowska Pamiętasz kochanie lato gorące? Łany jęczmienia miodem pachnące? Maków purpurą usłane rowy, Co byłeś naręcze ich dać mi gotowy? Jak nad głowami krążyły mewy, I słychać też było skowronków śpiewy? Chcieliśmy wtedy zatrzymać czas! Wszystko dokoła cieszyło nas! Nasze przeżycia zabiera wspomnienie, Lecz życiu dalszemu daje natchnienie.

Witam Biesiadę! Rozłąka Maria Jaroń - Dąbrowska Jeszcze w mych uszach dźwięczy telefon, Zza ściany cicho słychać patefon, Pytanie twoje w myślach się błąka... Czemu tak strasznie boli rozłąka? Spoglądam na twą fotografię, Odpowiedź dać chcę, ... lecz nie potrafię. Pomyśl - czas biegnie nieubłaganie, Skraca to luby nasze rozstanie. Kiedy spotkania nadejdzie chwila, Będę ja tobie czas umilać. Dla ciebie zasadzę rajskie ogrody, Byś mógł odpocząć w nich dla ochłody. Słowa miłosne walcem ozdobię, Uniesień wiele dam ja tobie. Zechciej kochany przyjąć me serce, Bym już nie była nigdy w rozterce. Pozdrawiam biesiadniczki!

Witam Biesiadę ! Wiersz z dedykacją Zbigniewowi Herbertowi Tu znowu jest tak samo i nic się nie zmienia trójkątne liście brzozy i olchy okrągłe akacja pachnie jak za czasów Prusa obowiązkowo bo zawsze przed deszczem altana niby bliska a woła z daleka młodej kobiety bój się, przed starą uciekaj leszczyna rodzi swój orzech laskowy tak sobie dla zagadki nazwany tureckim ogórki jak wiadomo rosną tylko nocą pszczoła staroświecka jak z carskiego złota na trzeciej parze nóżek trzyma swój koszyczek Poznasz tu łatwo jak się kto uśmiecha koń rży, pies merda, wół w dobrym humorze żeby było zabawnie ustawia się bokiem cień drzewa w samo południe wskazuje na północ święta cebula krewna zdechłej lilii strip - tease przyzwoity zasłania swym płaszczem chamka czapla bezczelna coraz bliżej wody denerwuje bociana bo ma palce żółte znów Pan Bóg kocha żabę nie za to że skrzeczy żaba skrzeczy dlatego, że Pan Bóg ją kocha a Pan Bóg jest tak prosty, że musi być duchem Pan Cogito zdumiony meandrami świata niech wybaczy wiersze rwane prosto z krzaka Jan Twardowski Pozdrawiam biesiadniczki!

Magnolia,w pierwszej kolejnosci przeczytaj historię Moniki a potem resztę....Pozdrawiam!