loris

Depressif jeśli nie masz okresu zacznij zażywać olej z nasion wiesiołka. Mnie bardzo wyregulował miesiączkę a kiedyś miałam ją bardzo nieregularnie.

Ja również nie mam dobrego zdania o lekarzach.I uważam, że naprawdę dobrych lekarzy jest teraz bardzo mało.Przeciez lekarze to klan, syn idzie w ślady ojca i nie ma w ogóle do tego zawodu powołania. Jest lekarzem bo miał znajomości i pieniądze na studia medyczne a potem taki człowiek nas leczy a my mu ufamy. Niestety ja już kilka razy zawiodłam sie na lekarzach i praktycznie odwiedzam ich tylko w tedy, kiedy muszę.

Dominika myślę, że za Twoje problemy w głównej mierze odpowiada prolaktyna i kortyzol.Może podpowiedz lekarzowi, żeby własnie na nich sie skupił.Poczytaj o leku castagnus, może trochę pomógłby w Twoim przypadku.

Idę na tory - musisz być naprawdę piękną kobietą i musisz w to uwierzyć.Musisz podchodzić do siebie tak, Jesteś piękna a włoski to tylko Twój mankament urody bo przecież nie możesz byc idealna.

Dolarek-nie wiem co jest lepsze czy zioło czy tabletki z wierzbownicy. Myślę, że w tabletkach są jakieś wypełniacze itp, więc może zioła lepsze.Z tego co wiem chyba większość dziewczyn pije zioło. Jedną łyżeczkę zalewa się gorącą wodą i potem ciepły napar pije.Wierzbownice można kupić w ziołowym sklepie lub aptece.

Idę na tory - gratulacje!!!! To naprawdę powinno sprawić, że będziesz pewna siebie i uwierzysz, że Jesteś piękna. Przecież gdyby tak nie było na pewno nie otrzymałabyś tej propozycji. Napisz jak było. Pozdrawiam.

Wiecie, dziewczynki byłam dzisiaj z moim synkiem w Kościele na różańcu i tak sobie w pewnym momencie myślałam, że naprawdę byłabym szczęśliwa nie mając problemów z włoskami, byłabym zawsze uśmiechnięta i zadowolona i zaraz przyszła taka refleksja, że przecież gdyby nawet włoski w cudowny sposób zniknęły to przecież nikt nie zagwarantowałby mi że byłabym szczęśliwa i zawsze uśmiechnięta. Bo przecież mogłoby spaść na mnie coś o wiele gorszego, jakaś ciężka choroba lub cos innego.I tak sobie pomyślałam, że całe to cierpienie musiałabym przeżywać od nowa a tak jakoś jestem juz pogodzona z tymi włoskami, żyję w miarę normalnie, na pewno znacznie normalniej niż np.2 lata temu.W jakis sposób jestem z tym pogodzona.Nawet więcej, dostrzegam teraz, że nie można być idealnym bo nie ma takich osób.Oczywiście nie wiem, czy nie spadnie na mnie jeszcze jakieś ciężkie doświadczenie życiowe, ale może właśnie przez to, że przeżyłam już kilka takich ciężkich doświadczeń to właściwie jestem jakby cały czas przygotowana na to, że znowu może wydarzyć sie coś złego.Choć w skrytości duszy mam ogromną nadzieję, że tak się jednak nie stanie.Bo z drugiej strony wydaje mi się, że takie złe doświadczenia jednak mnie osłabiają psychicznie.Nie dotyczy mnie raczej powiedzenie : \"że co cię nie zabije, to cię wzmocni.\"

Wielu kobietom wydaje sie, że nie są powołane do macierzyństwa, nie pragną go. I dopiero potem, kiedy z miłości z ukochanym mężczyzną rodzi się maleństwo to zdają sobie sprawę, co tak naprawdę liczy się w życiu.Ja sama ciążę zniosłam bardzo źle, nie fizycznie lecz psychicznie, ponieważ każdego dnia drżałam o to czy uda mi sie urodzić dziecko.Dlatego samą ciążę bardzo źle wspominam, to było 9 miesięcy strachu ale poród już wspominam bardzo dobrze, pełnia szczęścia, że sie udało, że mój synek urodził się zdrowy i ten dzień to był najszczęśliwszym dniem w moim życiu.Pamiętam że wtedy, gdy już byliśmy z synkiem w domu, spał w łóżeczku a ja wpatrywałam się w niego i nie mogłam długo uwierzyć, że on jest na świecie, że w końcu się udało.A teraz chodzi już do pierwszej klasy a ja marzę znowu o drugim dziecku, ale już nie tak obsesyjnie bo już wiem, że jeden skarb już mam.

Zwala jak sie czujesz? Brzuszek się powiększa? Ciekawa jestem czy będziesz mieć synka czy córeczkę. A może już wiesz? Ja wiedziałam dość szybko ale nikomu nie mówiliśmy z mężem.To cudowne mieć dziecko.Dla mnie naprawdę to był cud. Zdrówka dla Ciebie i maleństwa.Choć Cię nie znam to Jesteś mi tak duchowo bliska.

Sierść kota a ja sie z Tobą nie zgodzę. Ja obserwuję że jest właśnie odwrót. To właśnie Ci, którym się dobrze powodzi są bardziej egoistyczni i skupieni na tym by mieć jeszcze więcej i ciągle im mało.Oni nie dopuszczają do siebie, że ktoś może mieć problem tylko myślą wyłącznie o swoich jakiś tam problemach.Ale masz rację co do tego, że kobiety takie jak my nie potrafia się tak do końca cieszyć tym co mamy, rzeczywiście jesteśmy często smutne, skupione na siebie i i swoim problemie.Ale z drugiej strony przedtem bardziej nie mogłam w sobie zaakceptować jakiegos mankamentu urody, chciałam byc idealna, co jest przecież niemożliwe. Teraz mam większy dystans do siebie, po prostu wiem, że nikt nie jest idealny.

Deprerssif bardzo mądre słowa napisałaś i naprawdę cieszę się, że jak sama piszesz pogodziłaś się z Bogiem. Ja wiem, że wiele ludzi w Niego nie wierzy ale to chyba dlatego człowiek zawsze w najcizych chwilach zwraca sie do Boga.Jak jest mu dobrze to w tych chwilach zapomina o Nim.Są tacy , którzy w ogóle w Boga nie wierzą, no cóż? Ich sprawa.I myślę, że rzeczywiście przez te problemy z włoskami stajemy sie lepszymi ludźmi.

Masz rację kika4.Ty przecież znasz sytuację, więc wiesz jak jest. To rzeczywiście niedobra miłość. Ja sama nie wyobrażam sobie takiej sytuacji, żeby kobieta była tak bardzo podporządkowana chłopakowi. Potrafię zrozumieć, że chłopak chce mieć dziewczynę tylko dla siebie bo właściwie w moim związku też tak było na początku, ale stopniowo to powinno sie zmieniać.Jeśli jest to człowiek z problemami to rzeczywiście może się to źle skończyć dla Twojej siostry.Mo że dobrze, że odsunęłaś się od niej ale powinnaś też dać jej odczuć, że w razie problemów może na Ciebie liczyć.Ona powinna to wiedzieć.To naprawdę trudna sytuacja, może kiedyś Twoja siostra zrozumie, że zadawanie się z takim człowiekiem może doprowadzic nawet do jakiejś tragedii bo naprawdę różne rzeczy się teraz słyszy.Życie jest po prostu ciężkie.

Depressif serdeczne gratulacje. Powinnaś być z siebie dumna.

Kika 4 - myślę, że masz rację, że bardzo łatwo nas zranić. Ale myślę też, że powinnaś zrozumieć siostrę.Takie jest prawo miłości.Siostra jest zapewne bardzo zakochana i przeżywa swoją miłość na swój sposób.Tak to już jest, że wtedy odsuwamy się od niektórych bardzo bliskich osób.Kiedy ja poznałam mojego obecnego męża , moja najlepsza przyjaciółka niestety odeszła na dalszy plan. To stało sie tak szybko i jakoś samoistnie.Teraz po wielu latach miedzy nami jest tak jak dawniej, ufamy sobie i powierzamy swoje problemy i utrzymujemy stały kontakt, mimo iż ona na stałe mieszka w Anglii.

Dlaczego właśnie ja - tym bardziej Ci współczuję. Myślałam, że Twoja mama umarła jak byłaś malutka. Powiem Ci jedno -nie mam litości dla pijaków i dla matek, które zostawiają swoje dzieci. Nie ma dla mnie żadnego wytłumaczenia dla kobiety, która porzuca swoje dziecko jak i dla kobiety, która je zabija będąc w ciąży.Wszystko zrozumię, ale nie to.Rozumię, że kobieta odchodzi od męża z różnych powodów ale kiedy zostawia dziecko to dla mnie taka kobieta to zero. I Ty na pewno będziesz dużo lepszym człowiekiem niż Twoja mama.I to ona powinna się uczyć od Ciebie.Ale nie mnie ją osądzać, na pewno kiedyś w jakiś sposób odpowie przed Bogiem za to co zrobiła.I jeszcze jedno włoski nie skreślają Cię z życia, od Ciebie będzie zależeć, jakie ono będzie.Jesteś ładna, jak sama piszesz i właśnie tę urodę podkreślaj i uwydatniaj. I daj szansę szczęściu, bo jeśli sama sie na nie zamkniesz to ono nie zdoła przyjść do Ciebie.Nie ma kobiet idealnych, bez wad, nawet te które, nam się wydaje że są idealne mają jakies mankamenty urody.Myśl o swoich zaletach, bo na pewno masz ich bardzo dużo.

Chcę się dowiedzieć - myślę, że nawet przy pco można mieć dzieci w późniejszym wieku. Moja koleżanka ma pco i nie miała żadnych problemów z zajściem w ciążę a drugie dziecko urodziła w wieku 30 lat.Myślę, że to po prostu wszystko jest w rękach Boga.

Dlaczego właśnie ja - bardzo Ci współczuję, że straciłaś mamę tak wcześnie. Na pewno jej nie pamiętasz a znasz tylko ze zdjęć.To wielkie nieszczęście dla dziecka-stracić któregoś z rodziców a chyba zwłaszcza mamę.To przeżycie na pewno też miało wpływ na Twoją psychikę ale trzymaj się. Twoja mama na pewno byłaby z Ciebie dumna.Z babciami tak już jest, że często za wielka różnica pokoleń powoduje wiele nieporozumień. Ale życzę Ci by było Ci z tatą jak najlepiej i żebyś czuła, że Cię kocha.I żebyś miała kiedyś dobrego męża, który będzie Cię kochał zawsze taką, jaką będziesz.

No, cóż. Można sie nauczyć z tym żyć. A właściwie to nie ma innego wyjścia tylko człowiek przyjmuje w końcu to co mu Pan Bóg zesłał.Bo takie jest życie. Czasem brutalne a czasem piękne.Mam w rodzinie ciocie i wujka, którym przez całe życie się powodziło bardzo dobrze, mają piękny dom i piękny samochód. Tylko, że to wszystko już właściwie jest na nic, bo wujek rok temu miał bardzo poważny wylew, taki którego prawdopodobnie w Polsce by nie przeżył. Ale był za granicą i tam go uratowali.Niestety jest sparaliżowany, praktycznie nie mówi choć wszystko rozumie to życie takie jest bardzo ciężkie dla niego i dla cioci, która się nim opiekuje i wszystko przy nim robi. Przewija, karmi, próbuje zrozumieć. Życie dla nich właściwie się już skończyło.Mają jednego syna i jedną wnuczkę, która nie jest również w pełni zdrowa.Ma porażenie mózgowe.Jest bardzo dużo cierpienia w tej rodzinie. I wczoraj u mojej cioci była moja mama i mój ojciec w odwiedziny.Mój ojciec ma taki zwyczaj, że w soboty i niedziele pije, bardzo pije.I powiedział wczoraj mamie, że gdyby leżała tak jak ten mój wujek to, żeby na niego nie liczyła, bo on takie próchno oddałby do szpitala.Człowiek, który nie wie co go jeszcze czeka, bo może spotkać go to samo, mówi coś takiego żonie? A ona mu odpowiedziała że choć jest takim niedobrym człowiekiem to tylko ona by się nim zaopiekowała bo na dzieci nie mógłby liczyć.Bo jego dzieci, ja i moi bracia właściwie nigdy nie mieliśmy ojca, nigdy nie usłyszeliśmy od niego miłego słowa, nigdy nas nie przytulił, nigdy nie powiedział :kocham cię.My pamiętamy tylko ciągłe awantury i ciągły strach o właściwie swoje życie. Zawsze brakowało mi ojca i zawsze mówiłam, że kiedyś chciałabym aby moje dziecko kochało bardziej ojca niż mnie.Teraz myślę troszkę inaczej bo uważam, że dziecko musi mieć oparcie w obojgu rodzicach, od obojga musi słyszeć;kocham Cię.I MóJ SYNEK SłYSZY TO MAGICZNE SłOWO CODZIENNIE, KILKA RAZY DZIENNIE I JA SłYSZę JE OD NIEGO I TE SłOWA WYNAGRADZAJą WIELE ZłA, KTóRE SPOTYKA NAS W żYCIU.I mam nadzieję, że moje dziecko ma szczęśliwe dzieciństwo, nie takie jak ja.A ja wiem jedno.Wszystko zniosę, oprócz jednego;gdyby coś stało się mojemu synkowi to albo bym tego nie przeżyła, albo bym oszalała.Dosłownie.

A w mojej wsi nie ma już chyba nikogo, kto miałby jeszcze choć jedną krowę. A szkoda bo takie mleczko jest na pewno o wiele zdrowsze niż te kupowane w sklepach. Coś nawet czytałam, że do tych sklepowych mlek dodają hormonów a my je pijemy i jemy wiele innych rzeczy, które mogą zawierać hormony. I pewnie po części z tego powodu coraz więcej kobiet ma problem z włoskami. Suddenly nie uraziłaś mnie. Byłam po prostu ciekawa dlaczego tak napisałaś. Wiem, że wiele osób uważa wieś za coś gorszego, zresztą sama odczułam to bardzo dawno temu w szkole. Dziewczyny ze wsi to po prostu były wieśniary. A teraz wiele moich koleżanek i kolegów marzy o domku na wsi. Tak to już jest. Trzymaj się Suddenly!!!

Suddenly a dlaczego tak zaznaczasz, że oczywiście nie Jesteś ze wsi? Uważasz, że to coś złego być ze wsi? Ja akurat mieszkam na wsi i bardzo sobie chwalę wieś.

Zwala Twój przypadek to dowód na to, że homeopatia działa.Ja obecnie zaczęłam zażywać krople homeopatyczne remens ale niestety nie robię tego systematycznie a tutaj należy być systematycznym. Zwala czy Ty słyszałaś już bicie serduszka swojego maluszka?

Depressif nie bój się leków homeopatycznych bo to bardzo dobre leki. Oczywiście nie wszyscy w nie wierzą a nawet leczenie takimi lekami nazywają szkarlatanerią ale homeopatyki działają podobnie jak szczepionki, a przecież wszystkie dzieci są szczepione.Ja wypróbowałam homeopatię na własnej skórze oraz synka i jestem ich bardzo pewna.Moim zdaniem to leki skuteczne a nie szkodliwe.

Depressif od wczoraj też mam takie złe myśli jak Ty.To jest niezależne od wieku i każda z nas pewnie ma czasem doły.Ja ogólnie jestem pesymistką choć muszę przyznać, że przez te włoski uodporniłam się na wiele rzeczy, i myślę, że jestem znacznie mniejszą pesymistką niż byłam kiedyś. Po prostu wiem, że nie warto sie dodatkowo dołować i zasmucać i tak sobie tłumaczę, tylko czasem te tłumaczenia nic nie dają.W ogóle teraz jest taki zły okres, jesień w ogóle sprzyja depresjom, najwięcej samobójstw jest właśnie jesienią. Właściwie to jeszcze jest kalendarzowe lato ale pogoda jesienna albo nawet zimowa.

Dziękuję Ci Idę na tory. Może rzeczywiście coś w tym odchudzaniu jest. Kilkanaście lat temu też się odchudzałam i schudłam 15 kg. Ale to było z 15 lat temu.Od tego czasu trzymam wagę.Chuda nie jestem, choć niektórzy tak uważają.Ja też teraz chodzę w trzech swetrach a zimna po prostu nienawidzę, dlatego tak kocham lato mimo naszej przypadłości.Może ta pogoda, zimno i deszcz wpływają na człowieka tak depresyjnie? Chyba tak.

Chcę się dowiedzieć - osobiście nie miałam takich objawów jak Ty po wierzbownicy.Raczej odwrotnie. Może ona działa inaczej na każą z nas? Nie wiem.