cheysula

 

Dnia 11.06.2020 o 12:34, Ida0004 napisał:

Pewnie dostanie całą listę ze skierowaniami do różnych poradni, np. okulisty, patologii noworodka, neurologa itd. Najlepiej niech zacznie od razu szukać i dzwonić, bo wszędzie trzeba się zgłosić w konkretnym tygodniu życia dziecka i bywa kłopot z terminami. Jak coś to niech szuka w różnych poradniach, nie tylko proponowanych przez jej szpital. Niech zwróci uwagę na zapis typu : wiek korygowany, bo ja miałam zgłosić się do neurologa w 3 miesiącu wieku korygowanego i pani w rejestracji miała z tym problem. Więc niech dopyta konkretnie kiedy.

I o refundację szczepionek może spytać, bo też się wcześniakowi należy. To takie najważniejsze rady.

A skąd kuzynka jest? Blisko jakiego dużego miasta mieszka? 

A kuzynka jest spod Lublina. 

a kuzynka jest spod Lublina

Hej moja kuzynka niebawem będzie wychodziła ze swoim wcześniakiem ze szpitala i zapytała się mnie o czym powinna pamiętać. Ja co prawda rok temu rodziłam, ale mój syn urodzony o czasie. Ona urodziła w 27tc, teraz po 4 miesiącach niebawem dostanie córkę do domu. Macie jakieś rady, coś co mogę jej podpowiedzieć?

Dnia 14.11.2019 o 18:13, Opiekunczaa napisał:

Mój syn jest wcześniakiem i ma anemię. Jest bardzo chorowity. Czy wasze dzieci też przy anemii( niedoborze żelaza )łapały czesto infekcje? Jakie objawy waszym dzieciom towarzysyly przy niedoborze żelaza?

 

Polecam wpisy o anemii wcześniaków 

https://www.matkowelove.com/wczesniak/przewodnik-po-wczesniactwie/anemia-wczesniaka

witam, czy ktoś z Was wie może, jak jest tytuł utworu, jaki puszczany był swego czasu w Animals'ie (dość smutna melodia)- programie o zwierzętach, swego czasu puszczanym na TVP2. Będę wdzięczna za pomoc.

madzia 13 i bardzo dobrze, że postanowiłaś powiedzieć mamie, pomoc na odległość szczególnie tak młodej osobie jest bardzo trudna. Nie bój się, mama ci pomoże, czego ci życzę. duddddi liczę, że uporasz się ze swoimi koszmarami, to zapewne wymaga czasu, ale warto walczyć dla siebie, dla twojej córki, żebyście mogły przeżyć swoje życie w miłości. A o miłość dziecka i matki warto jest walczyć.

damy, damy i niech żadna mi w to nie wątpi

duddddi możesz, oczywiście, nawet nie musisz pytać

dziewczyny przewlekłe zaparcia są objawem choroby jelit, więc biegiem do lekarza. Pierwsze objawy to zazwyczaj przewlekłe zaparcia lub biegunki. Jeśli mimo zastosowania odpowiedniej diety, uzupełnienia pokarmów w błonnik, picia dużej ilości wody oraz uprawiania sportu objawy się utrzymują to oznaka, że coś niedobrego dzieje się z jelitami. Jeszcze jedno - tabletki przeczyszczające (Xenna etc) rozleniwiają jelita, do tego stopnia, że po ich odstawieniu zaparcia się nasilają, bardzo nasilają i są bardzo długie. Dodatkowo normalizacja perystaltyki jelit może zając nawet dwa lata (gdy ktoś od paru miesięcy lub lat jedzie na tabletkach przeczyszczających). Dodatkowo zaparcia mogą być jedynym objawem chorej tarczycy. Jeżeli wasze zaparcia są nagminne i trwają bardzo długi idźcie do lekarza, to bardzo ważnie - bo chyba nikt nie chce chodzić później ze stomią, tylko dlatego, że zbagatelizował zaparcia.

polecam z własnego doświadczenia, błonnik sypany - można go dodać do serków homogenizowanych, jogurtów, kefirów etc, zazwyczaj owy błonnik ma dodatkowo jakiś smak, choć ja usilnie poluję na ten naturalny; polecam też Colon C - bardzo dobry, jednak należy go brać systematyczne. Dodaj do tego ruch, gdyż osłabiona perystaltyka jelit wiąże się z małą ilością ruchu (głównie chodzi o mięśnie brzucha) więc jakieś skłony, brzuszki lub coś innego wymagającego schylania się na pewno pomoże jelitom. Inne specyfiki o działaniu przeczyszczającym, podrażniają jelita i je strasznie rozleniwiają, w efekcie czego zamiast pomóc na dłuższą metę szkodzą, więc herbatek typu Xenna, leków przeczyszczających etc nie polecam. Również lewatywy nie są dobre, gdy się z nimi przesadzi, gdyż wypłukują florę bakteryjna jelit, wyjaławiając ją, co sprawia, iż trawimy zdecydowanie wolniej, a więc zaparcia powracają. Częste zaparcia mogą świadczyć o złej diecie, ale również o chorobach jelit, dlatego zawsze warto to skonsultować z lekarzem.

kochane, nie dajcie się, noście dumnie podniesioną głowę, patrzcie wszystkim w oczy, nie macie się czego wstydzić! I pamiętajcie niczemu nie jesteście inne, w tym nie ma, nie było i nie będzie nawet kszty waszej winy. Otwórzcie się, choćby tu w sieci... jesteście anonimowe, nikt Was nie rozpozna, a jak poczujecie się na tyle silne idźcie do psychologa, powiedzcie najbliższym. Oni pomogą, może nie będą w stanie zrozumieć, ale wesprą. I pamiętajcie, że wasze działanie może uratować inną kobietę... może waszą koleżankę, siostrę, mamę, sąsiadkę...