blacksheep

otuż to razem się nie damy:D!!!!

może być jeśli o mnie chodzi, ale pominęłabym punkt 'skąd' jeszcze mnie ktoś przypadkiem zdemaskuje i będa mnie wyśmiewać;) :P

MAmutku, (też się tak zwrócę, bo ładnie:) a jak ma wyglądać ta tabelka, bo mogłybyśmy założyć:)

jak pomyślę, że kiedyś potrafiłam zjeść jednego batona na tydzień, to jestem zła na siebie. Miałam bardzo silną wolę, a teraz się wszystko posypało:(

ja tez nie potrafię sobie poradzić ze słodyczami, przykładowo dziś: dwa wafelki i 5 nawet małych kawałków ciasta...:( okropne, aż mi wstyd, to nie normalne. Jak już zacznę, to nie potrafię skończyć. Nie umiem zjeść paseczka z tabliczki czekolady, tylko od razu wcinam całą

moje zdanie jest takie: to nasze ciało, chcemy żeby było piękne, codziennie patrzymy na nie i ogarnia nas uczucie zniechęcenia, że "jak my wyglądamy, co za okropny brzuch!" itp itd. myślmy tak: wszystko zależy ode mnie. TYLKO JA mogę to zmienić, bo TYLKO JA mogę nie sięgnąć po jedzenie! jeśli tego nie zrobię, to będzie ok. I tak przed każdym posiłkiem. To NASZE ciała i NASZA wola! my jesteśmy Paniami samych siebie, nie będzie rządzić nami żarcie. Krótka chwila przyjemności w zamian za katujące wyrzuty sumienia i nie wiadomo jak długie odchudzanie? Nie... zdecydowanie nie!

Witajcie! Ja nie jestem osobą otyłą, ale nienawidzę swojego zwijającego się tłuszczyku na brzuchu i bioderkach:( chciałabym schudnąć jakieś 5 kilo i w takiej wadzę się utrzymać. Zamierzam Was wspierać i o to samo wobec mnie proszę Was!:) postawiłam na dietę niełączenia i jakieś ćwiczonka: brzuszki, bieg w miejscu, taniec, rozciąganie, wszystko dobre:)

na to chyba nie ma odpowiedzi:( tak samo jak kobiety nie wiedzą co zrobić. 5 lat to dużo, okropnie dużo, siła miłości :/ Miłość jest skrajnością. Może być wspaniała i okropna:( i mam jeszcze wiele innych porównań co do tego ale nie ważne

Witajcie!mój przypadek jest niezwykle głupi i to przeze mnie. Nie potrafię zapomnieć o pewnym chłopaku. To trwa już ponad rok. Nie wiem czy go kochałam, ale tak mi się wydaje. Zakochałam się w nim, bo to po prostu najprzystojniejszy facet jakiego widziałam, jest cudowny! Tylko tyle. Nie znam go, wiem o nim trochę z opowiadań przyjaciół, ale to wszystko moja wina, bo on chciał mnie poznać, bo ja mu się też spodobałam. Kolega nas zapoznał. Akurat wyszło tak że wtedy nawet nie mieliśmy jak porozmawiać. potem ja tak bardzo się go wstydziłam ( robiłam się okropnie czerwona na jego widok, bałam się, ze nie powie mi \'cześć\' ) że udawałam że go nie widzę. I tak to trwało, w końcu on musiał poczuć się olany i też mnie zaczął olewać. Wiem, to moja wina! Nie potrafię sobie tego przebaczyć. Spróbowałam 3 miesiące temu, zadzwoniłam do niego, udając, ze koleżanka podała mi zły numer. Nie udało się, nie wykorzystał tego:( Wtedy uświadomiłam sobie że ma mnie \'gdzieś\' i dałam sobie spokój. Niestety, to wróciło, tak jak wracało już wiele razy. Wciąż o nim myślę i nie potrafię sobie wybaczyć tego, że sama zmarnowałam sobie szansę:( Co mam zrobić, żeby dać sobie spokój, żeby sobie wybaczyć i iść dalej???

włąsnie nie do końca się nie zaczęło, bo już kiedyś coś prawie była, ale ja to popsułam, bo nie byłam pewna i teraz żałuję, bo wiem co czuje jestem pewna swoich uczuć i nie wiem co zrobić żeby to odzyskać:( frrr dzięki za foto- sympatyczne ;)

Ezoteryczna ---> to widzę poważna sprawa, musi Ci być bardzo ciężko:( aż mordę wykrzywia ---> a w swoim przyjacielu, więc tez nie jest ciekawie:(

możemy spiewać ale nie o amorach:( przybijam, a co mi tam, tylko szkoda, że nie z lepszej okazji

a ja się zakochałam i jest mi źle, bo nie szczęśliwie :(