KALINA BIESIADNA

Wypoczywasz w gronie najblizszych? Przede mna pakowanie,bo w srode wyruszam w cieply klimat nad Zatoke Meksykanska! Ciesze sie ogromnie,ze rozstane sie ze sroga zima w Chicago.Po moim powrocie nie bedzie po niej sladu.Przywita mnie wiosna :):)

Warsztaty według metody Tippinga odbywają się także w Polsce. Więcej informacji na stronie internetowej www.radykalnewybaczanie.pl

Indianie Navajo mieli swoją metodę na pomaganie skrzywdzonym. Jeśli ktoś z plemienia nie mógł sobie dać rady z jakimś problemem emocjonalnym, zwoływał całą społeczność, by wystąpić przed nią i opowiedzieć, co go nęka. Gdy skończył, miał prawo powtórzyć to jeszcze dwa razy. Ale za czwartym razem zgromadzeni odwracali się do niego plecami. Już nie chcieli go słuchać. Dali mu pełną uwagę, został zrozumiany, mógł się oczyścić. Wystarczy. Teraz powinien się zająć swoim życiem. Ta ceremonia jest wskazówką dla nas. Ból trzeba przeboleć, dogłębnie się w nim zanurzyć. Ale przychodzi moment, gdy należy się otrząsnąć. Zostawić przeszłość, choćby najgorszą, w spokoju. I iść dalej....

Pierwszym krokiem do uzdrowienia jest powiedzieć sobie: to ja, a nie mój winowajca, odpowiadam za swoją przyszłość. Niełatwo się przestawić, zwłaszcza gdy człowiek karmi się złudzeniem, że nie osiągnął tego, co chciał, bo inni mu w tym przeszkodzili. Ale jeśli pogodzisz się ze swoim życiem, musisz też uświadomić sobie, że nikt inny, tylko ty masz na nie wpływ. A na całym świecie jedynym człowiekiem, którego możesz zmienić, jesteś ty. I tak naprawdę to ty sama jesteś źródłem swoich problemów. Gdy to zrozumiesz, będziesz na dobrej drodze. Wybaczenie krzywd, nawet najgorszych, to najskuteczniejszy sposób na odzyskanie zdrowia - psychicznego i fizycznego. Bo jeśli w sercu są zadry, nie możemy normalnie funkcjonować. Mechanizm jest prosty: myślenie o tym, że mnie skrzywdzono, hamuje przepływ energii życiowej, bo cała moja uwaga jest skierowana w przeszłość. Jeśli uda mi się z tego uwolnić, zyskam siłę. Właśnie to daje wybaczenie - pozbywam się ciężaru przeszłości, czuję przypływ energii, mogę ją wykorzystać.

Zanim wybaczysz, masz prawo oskarżać, wyżalić się, wyrazić swój ból. Nie pozbędziesz się balastu, dopóki nie uświadomisz sobie wszystkich uczuć związanych z krzywdą. A więc - nadszedł czas, by się przyznać do tego, co boli. Dobrym sposobem na uwolnienie się od ciężaru jest napisanie listu do osoby, której mamy coś do wybaczenia. W tym liście nie przebierajmy w słowach, nazywajmy rzeczy po imieniu. Dajmy upust temu wszystkiemu, co się w nas nagromadziło. Listu nie trzeba wysyłać, ale i tak będzie miał pozytywny wpływ na nasze zdrowie i na relacje z winowajcą. Musimy także zdobyć się na zaakceptowanie tego, co się nam przydarzyło, łącznie z krzywdą, której doznaliśmy. To przecież nasze życie. I dobre, i złe. Nasze. Nie mamy szans, by zmienić przeszłość. Logika nakazuje pogodzić się z tym, czego zmienić się nie da. cdn

Rola ofiary pozornie daje korzyści. Utwierdza nas w poczuciu wyższości i racji. Z reguły dzięki temu, że ktoś wobec nas zawinił, skupiamy na sobie uwagę innych, mamy też doskonałe usprawiedliwienie dla naszych porażek. Przecież gdyby nas tak nie skrzywdzono, nasze życie byłoby lepsze. Jednak złe emocje zawsze szkodzą zdrowiu. Już nikomu nie trzeba tłumaczyć, jakie spustoszenie sieje w organizmie frustracja czy nienawiść. Podobnie z innymi uczuciami towarzyszącymi krzywdzie - gniewem, który jest siłą destrukcyjną, żalem, rozpaczą, bezradnością, osamotnieniem. Bardzo często je w sobie tłumimy, wypieramy ze świadomości, gdyż zbyt wiele nas kosztują. Wstydzimy się ich, bo nie są chwalebne. Lękamy się ich, staramy się je zepchnąć jak najgłębiej... Ale one są i nas zatruwają. Zatruwa nas także powtarzanie: "jak on mógł", "jak ona mogła". Rozpamiętywanie krzywdy niebezpiecznie wchodzi w krew. Podświadomie zaczynamy powoli wierzyć, że nie jesteśmy dość dobrzy, czujemy się niegodni szczęścia, tracimy pewność siebie i miłość własną. Mając świadomość ofiary, nie możemy rozwinąć skrzydeł. cdn

Nauczmy się więc wybaczać. Wcale nie po to, żeby zrobić dobrze naszemu krzywdzicielowi. Wybaczanie to dla nas czysty zysk, warunek zdrowia i higieny psychicznej, jeden ze sposobów na spokój ducha. Wybaczenie i porzucenie myśli o zemście wcale nie oznacza, że rezygnujemy z ukarania sprawcy czy z zadośćuczynienia. To dwie różne sprawy. Wybaczenie odbywa się w planie wewnętrznym, jest decyzją podjętą w wyniku pracy nad sobą. To właśnie jest najtrudniejsze.

O wybaczaniu,,, Nie umiemy wybaczać, bowiem od najmłodszych lat uczymy się oceniać krytycznie wszystko i wszystkich, oskarżać, a także - mścić się. Lecz gdybyśmy postępowali wedle biblijnej zasady "oko za oko", jak zauważył Gandhi, bylibyśmy już wszyscy ślepi.

JARZEBINKO!!!Przepiekne i wzruszajace opowiadanie!!! Dziekuje

JARZEBINKO kochana_________pozwol,ze uscisne Cie Odebralam Twoje "impulsy" i jestem .Przytulam cieplutko

WITAJ BIESIADO KOCHANE DRZEWKA__________witajcie:) DRZEWKO OLIWNE,ORZECH,MAGNOLIADziekuje Za mile slowa rowniez dziekuje.Pieeeeeeeeknie Oczywiscie,ze bedziemy robic swoje___zadne zlosliwosci nam w tym nie przeszkodza.Ignorujmy wrednego intruza! Zemsta daje zludne poczucie, że rachunki wyrownane. Jednak wszyscy, którym dane bylo sie zemscic, mogą potwierdzic: zemsta nigdy nie rownowazy krzywdy. Natomiast wybaczenie przynosi wielką ulge. Polecam ksiazke Colina C. Tippinga \"Radykalne wybaczanie\" (Wydawnictwo Medium). Tipping jest terapeuta, mieszka w USA. Twierdzi, ze wszystkie nasze problemy i choroby są skutkiem nagromadzonych zlych emocji. Metode pozbycia sie ich opisal we wspomnianej ksiazce. Prowadzi warsztaty, które pomagaja zmienic sposob patrzenia na rzeczywistosc i odzyskac radosc zycia. Pozdrawiam bardzo serdecznie

Charakter Św. Tomasz z Akwinu powiedział: "Zło nie może istnieć samo z siebie. Ono potrzebuje do swojego istnienia uprzednio istniejącego dobra." Człowiek nieustannie musi odkrywać piękno swojego charakteru - to co jest cenne, co pozwala mu wzrastać, wtedy jak w przedziwnym zwierciadle spostrzeże cechy swojego temperamentu, które warto zmienić, by droga nieustannego wzrastania nie złamała się. W nieustannym "trudzie", jeżeli uda nam się odkrywać to piękno, zaczniemy budowlę piękną, bo świadomą swych dobrych i słabych stron - w wierze, nadziei i miłości. Oby świat nie przebiegał po strunach ospałego serca. Czego brakuje dzieciakom, którym zdaje się, że mają wszystko? - Odkrycia piękna własnego serca. Siostra Augustianka

Nie zapomnij o radości Mam oczy, by widzieć światło, zieleń wiosny, biel śniegu, szarość chmur i błękit nieba, gwiazdy w nocy i ten niewiarygodny cud: że wokół mnie żyje tylu wspaniałych ludzi, Mam usta, mogę pocieszyć kogoś dobrym słowem, Mam wargi, aby obdarować kogoś pocałunkiem, i ręce łagodne i czułe, aby obdarzyć biednego chlebem i pociechą. Mam nogi, mogę wyjść naprzeciw bliźniemu, Mam serce, aby okazać miłość i ciepło tym, którzy żyją w samotności i chłodzie. Bez ciała nie byłbym sobą. Wszystko ma sens. Wszystko ma głębokie znaczenie. Dlaczego więc nie jestem szczęśliwy? Może mam oczy zamknięte? A usta gorzkie? Może moje ręce są tylko po to, żeby brać? Może moje serce skamieniało? Czyżbym nie widział, że zostałem stworzony do radości? \"Nie zapomnij o radości\" Phil Bosmans

WITAJ BIESIADO pomaranczo! Znow tu jestes?! Mnie to dynda i powiewa,co masz do powiedzenia.Przede wszystkim nie twoj zasr,,,interes,co jest moim priorytetem.Z pewnoscia nie kafeteria.Wlazisz tu i wyrzucasz swoje frustracje. Jak widze,niewiele dotarlo do ciebie! W przeciwienstwie do ciebie___jestem u siebie.Nie zakladam maski i nie atakuje nikogo. Nie mozesz strawic BIESIADY od dawna. Moja rada____odpusc sobie nas raz na zawsze!!!Nie wchodz,nie czytaj.Nikt cie tu nie zaprasza! Nabijanie stron,to twoja specjalnosc.Wystarczy wejsc na twoje topiki,a tam tylko ble ,ble,ble.,,,To twoj problem.

Stereotyp piąty: Przestępstwa w Polsce są na porządku dziennym Polskę uważa się powszechnie za kraj o bardzo wysokim wskaźniku przestępczości, a obcokrajowcy ostrzegani są przed pozornie chętnymi do pomocy Polakami i zaleca się im uważne pilnowanie torebki. Na wszelki wypadek zalecamy trzymanie samochodu na strzeżonym parkingu (opłaty zwykle nie są wygórowane). Lepiej nie zostawiać cennych przedmiotów w środku pojazdu, zwłaszcza w miejscach widocznych, jak przednie i tylne siedzenia. Szanse odzyskania samochodu są raczej niewielkie, jednakże potwierdzenie zgłoszenia kradzieży z komisariatu jest potrzebne, aby uzyskać odszkodowanie.

Stereotyp czwarty: Polacy lubią wódkę Niewątpliwie zwyczaj picia alkoholu przy wielu okazjach jest u nas mocno zakorzeniony. Wywodzi się on jeszcze z czasów szlacheckich i wyraża chociażby w staropolskim powiedzeniu: Jedz, pij i popuszczaj pasa. Nadal lubimy dobrze podjeść i nie stronimy od kieliszka, ale stereotypowy obraz Polaka - pijaka i obżartucha daleki jest od prawdy. Wśród młodszego pokolenia większą popularnością cieszy się zdecydowanie piwo, które dorównuje smakiem znanym markom z Niemiec i Czech.

Stereotyp trzeci: Polacy nie lubią obcych Polska przez wieki była państwem wielonarodowościowym, gdzie obok siebie w zgodzie żyły różne grupy etniczne i religijne. Dziś także żyje wśród nas wielu przedstawicieli innych nacji. Do Polski przyjeżdżają naukowcy, studenci, specjaliści różnych dziedzin, a także uchodźcy wojenni czy polityczni, którym nasz kraj udziela wsparcia. W Polsce mieszkają też przedstawiciele wielu mniejszości narodowych – Ukraińcy, Niemcy, Cyganie, Litwini i dużo dużo innych narodowości. Geneza antysemityzmu może stanowić przedmiot sporu, ale z całą pewnością nie jest to postawa występująca tylko w Polsce. Wszelkie przejawy dyskryminacji, czy to na tle rasowym, czy religijnym, są prawnie zabronione. Ludność pochodzenia żydowskiego cieszy się równymi prawami jak inne mniejszości narodowe czy wyznaniowe.

Stereotyp drugi: Polacy wiecznie narzekają Nie ukrywajmy – lubimy sobie ponarzekać. Inna sprawa, że niedawne czasy dostarczały nam mnóstwa powodów do niezadowolenia. W peerelowskiej przeszłości Polacy narzekali na brak podstawowych dóbr, bo jak tu nie narzekać, gdy kupno cukru czy papieru toaletowego nieraz graniczyło z cudem. Z drugiej strony zawsze umieliśmy i umiemy się z siebie śmiać. Jak mówi stare powiedzenie, w bloku socjalistycznym Polska była najweselszym barakiem, a absurdy życia codziennego stały się pożywką dla wielu świetnych polskich komedii i kabaretów. Szybkie przemiany polityczne po 1989 i młody kapitalizm przyniosły kolejne powody do narzekań – niepewność jutra, bezrobocie, niskie zarobki. Wielu z nas wciąż ma problemy z odnalezieniem się w nowej rzeczywistości i mimo stałego wzrostu gospodarczego oraz członkostwa w Uni ponad połowa Polaków uważa, że ich stopa życia się nie podniosła. Naszym ulubionym tematem do narzekania – ale na szczęście i do żartów – są tradycyjnie politycy. Skłonność do narzekania rzadko spotyka się wśród młodszych generacji. Młodzi ludzie, podobnie jak ich zachodnioeuropejscy rówieśnicy, są otwarci na świat i nowe wyzwania, z optymizmem patrzą w przyszłość.

Stereotyp pierwszy: Polakom każdy język obcy Rzeczywiście znajomość języków obcych nie jest naszą mocną stroną - w porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej wypadamy dosyć blado. Młodsze pokolenie zna język angielski co najmniej na poziomie komunikatywnym, zaś starsi często potrafią posługiwać się językiem rosyjskim, obowiązkowym przez wiele lat w naszych szkołach. Nauka języków obcych, ostatnio także egzotycznych, np. japońskiego, jest dziś w modzie czego dowodem są liczne szkoły językowe i popularność studiów językowych. Ogólnie uważa się, że Polacy osiągają lepsze efekty w nauce języków niż Włosi czy Hiszpanie, jednakże brakuje nam ich śródziemnomorskiej łatwości i pewności siebie w wyrażaniu się w innym języku.

Stereotypy o Polsce i Polakach wynikają z niewiedzy o nas i naszym kraju. W popularnych przesądach jak w krzywym zwierciadle odbija się karykaturalny obraz Polaka, bardzo daleki od rzeczywistości. Pamiętajmy jednak, że każda karykatura kryje w sobie ziarenko prawdy...

Przyjaźń wymaga... Tajemnica przyjaźni żyje bliskością i codziennym obcowaniem. Chińskie porzekadło: "Kogo kocha niebo, temu zsyła ono przyjaciela" jest tylko wtedy aktualne i zrozumiale w języku życia codziennego, gdy wciąż na nowo daje się powody do radości, dowody miłości, oznaki przywiązania i oddania, gdy śpiewa się pieśni tęskne i wesołe, sprawia niespodzianki i zdobywa na gesty sympatii To źródło nie może wyschnąć, musi bić nieustannie. Anonim

Ile nadziei i wiary jest jeszcze w nas Ile słów starych wytartych przez czas Ile uczucia nam dziś pozostało Ile śmiechu przez śmiech nam darowano

Ogród dzieciństwa Któregoś ranka zbudził mnie śmiech I rozum i zmysły powariowały Pośrodku lata z nieba spadł śnieg I głosy dzieci wołały z oddali Wyszedłem w piękny słoneczny dzień I było wszystko co wyśniłem Ogród przecudny i pełen lśnień Chłonąłem oczami niemy w zachwycie Pośrodku ogrodu źródło nadziei To źródło światła nigdy nie gaśnie Drobina ciepła w białej zamieci I bukiet kwiatów pachnących majem I piłem z innymi ów napój radości I czułem jak staję się dzieckiem na nowo I byłem jak dziecko tak czuły i prosty A życie było dziecinną zabawą To jest ogród dzieciństwa Manitou

Bywają dni Bywają dni trudne, dni zniechęcenia Każdego z nas doświadczają zmartwienia Nie bój się, spróbuj przetrwać takie chwile Bo w życiu Twym każdy dzień jest spełniony Bo życie, wiedz, w dłoniach Twych jest złożone Zrozum, że musisz chcieć Czasami dzień ostry jest jak cierń w różach Bo cały świat ten twój świat legł dziś w gruzach Nie martw się, uwierz w siebie i idź dalej Gdy czujesz ból zwalczać chciej przeciwności Nie poddaj się przetrwać chciej swe trudności Zrozum, że życie czeka Nigdy się nie zniechęcaj Zawsze próbuj żyć na nowo Każdy dzień choć najgorszy skończy się Chociaż czujesz się słaby I nic Ci się nie układa Zapamiętaj, jutro też jest dzień Manitou

JARZEBINKO kochana____przepiekne!Dziekuje