marzenie255

Madusiak,raz znosimy lepiej, raz gorzej. Poczytaj choćby wpisy tu na tym forum, raz gadamy o głupotach i się nabijamy, a innym razem użalamy się i płaczemy. Ogólnie jest ciężko, chyba każdemu. Ale jak tu ja ostatnio pisałam, trzeba walczyć, łazić do tych lekarzy i mieć nadzieję. Ja właśnie idę za kilka dni na hsg. Mężowie nie czują aż tak bardzo tematu, jak my, kobiety.Szczególnie, jak nie minęło dużo czasu starań. Mój m też po jakiś 7 mies. starań nie widział problemu, mówił, że mam się uspokoić, że jeszcze czas, ale jak już minął rok i teraz 1,5 roku, to widzę, że poważnie podszedł do tematu, bez marudzenia poddaje się badaniom, chodzi na wizyty, bierze leki. Tylko fakt, nie wczuwa się tak jak ja i nie dołuje się tym tak, jak ja czasem.

No i właśnie dla takich ludzi macierzyństwo to prawdziwe błogosławieństwo i mnie takie ciąże też nie dołują, tylko powera dodają.Brzuchy takich osób to na złotej tacy powinno się nosić.To będą własnie rodzice z prawdziwego zdarzenia, a nie ktoś, kto nawet dobrze nie wie, jak zaciążył i jeszcze głupio gada, że komuś kariera w głowie zamiast dzieci. Są oni dowodem na to, że jak się macierzyństwa chce, to znaczy że jest się do tego stworzonym i nie ma co się godzić z bezdzietnością.Powtarzam - póki menopauza nas nie dopadnie. Wtedy będziemy gadać o bezdzietności.

Ja nie chodzę do kliniki niepłodności, tylko właśnie to ginekologa - androloga, zajmującego się leczeniem niepłodności. I on wykonuje inseminację. I też podobno kilkaset złotych sam zabieg kosztuje, plus poczywiście ewentualne leki. Przeważnie jak czyta się o cenach insemy, to jest to ok. 600-800 zł, plus leki, tak że się dziwię, że aż 3000 wzięli od Was w tej klinice. Przecież same leki chyba nie kosztowałyby ponad 2 tysiące złotych. Ale to zależy od lekarza i od cen kliniki. U nas też jest jedna klinika, to za to, za co ja np. u mojego gina płacę 60 zł, oni biorą ok. 200 zł. Za wizytę ja np. zapłacę 100 zł, a w tej klinice jak w 350 się zamkniesz, to się cieszysz.

No i właśnie o to chodzi, 6, a nawet 8 razy, jak trzeba. Aż się uda !

Wiecie, ja się trochę martwię o leki męża. On dostał Pentohexal na poprawę plemników, ale od jakiegoś czasu skarży się czasami na mdłości i ostatnio na wyskoczyło mu takie swędzące uczulenie. Raz ma te mdłości, potem kilka dni nie ma. I teraz to uczulenie.Boję się, że to od tego leku. Na ulotce piszą, że mogą być po tym mdłości i pokrzywka na skórze, więc by się zgadzało. Mąż jednak twierdzi, że to nic takiego i że to nie od tego leku. Nie wiem teraz,czy przerwac podawanie tego leku, czy może te objawy wcale nie są od tych tabletek.Mąż jeszcze przecież bierze połowę dawki zalecanej na ulotce, no i jest kawał chłopa z niego, to taka tableteczka nie powinna dużo co na niego działać. Macie może jakieś doświadczenie z Pentohexalem ?

A może i lekarze przestrzegają przed internetowymi informacjami, bo boją się, że taki niepłodny pacjent dzieki opiniom i doswiadczeniom z lekarzami innych osób zbyt dużo się dowie i uzna swego doktora za niekompetentnego.Boja się kompromitacji i wyjścia na jaw swojej niekompetencji.

Może i tak jest, moleczka. Każdy po prostu musi sam swoją walkę podjąć i sam ocenić efekty.Powiem brutalnie, że czasem takie codzienne grzebanie w internecie i czytanie opinii ludzi na forum bardziej potrafi zniechęcić i namącić w głowie niż pomóc. Lekarze nawet przestrzegaja przed zaczytywaniem się w necie na temat niepłodności. Ja sama nie raz sobie mówiłam,że koniec z netem, wsłuchuję się w siebie i nic już nie czytam.Ale jednak ciągnie człowieka, najbardziej właśnie do Was:-) A co do inseminacji, to według mnie nie ma sensu dla jej celów wywoływać wzrostu pęcherzyka czy stymulowac jego pęknięcie, skoro owulacja występuje u jakiejś kobiety samoistnie, bez leków. Tyle tylko, że dopomóc plemnikom w dotarciu. Jak ja np. mam owulację, to po jaką chol...re mieliby mi coś stymulować ?

Pogięte to wszystko.Czytałam właśnie, że tylko 5% niepłodnych par, które leczą się z niepłodności, nie uzyskuje ciąży, czyli 95 procentom par udaje się niby pomóc zajść.A jak się czyta fora, to własnie większość pisze, że się leczy i nic nie osiąga.

A jeśli inseminacja jest robiona na naturalnym cyklu, to też podają kobiecie ten Pregnyl czy jakies inne świństwa, czy wtedy nic nie podają ?

Moleczka, on faktycznie może mieć poważne problemy w pracy i sie stresuje.Tylko że problemy problemami, jesteście razem, macie się wspierać i on powinien pamiętać też o Twoim dobrze, a nie tylko się boczyć, dąsać, nic nie mówić i kłaść spać.Pod tym względem trochę egoistycznie podchodzi i ja bym nim trochę wstrząsnęła i porządnego klapsa dała - oczywiście w przenośni.

Słuchaj, Kazika,przy tej insemie, to oni określają dokładnie dzień jajeczkowania i dopiero jak pęcherzyk pęknie, wstrzykują plemniki, czy zanim peknie ? No i podają to nasienie do macicy, tak ? Czyli ono musi tak czy tak się przemieścić w kierunku jajowodu, którym wędruje jajeczko, tak ? I jeszcze one question, jesli mogę. Kiedy mąż się dowiaduje, że musi oddać nasienie ? Idziesz na monitoring i lekarz stwierdza, że pęcherzyk pęknie np. jutro i mąż dzień wcześniej wie, że na 2 dzień musi oddać nasienie, czy np. idziesz do gina i on Ci mówi, że już własnie pękło i wtedy biegiem lecisz do męża, że ma oddać próbkę ? Jak to jest ?

Kazika,masz rację. Jak mówiłam, nie ma co liczyć na cud i niepokalane poczęcie, jeśli przez długi czas się nie udawało i ma się swoje lata.Ja zrobię pewnie podobnie, jeśli nadal wciąż się nie będzie udawać. W końcu niedługo 30-stka na karku.Kilka insem i zobaczymy, co wyjdzie.A jak będzie trzeba, to i nawet in vitro zrobię;.Ale to już w bardzo dalekiej przyszłości. Angela, myślę, że u każdej z nas przychodzi taki etap, że zazdrościmy ludziom wkoło ciąż i małych dzieci.Jedna mniej zazdrości, druga bardziej, ale zadra chyba u każdej jest na taki widok.Ja to wciąż mam, wciąż się z tym borykam.Wręcz taka złość się we mnie budzi na taki widok. Myślę sobie np., że \"za łatwo jej poszło\" lub \"kurczę, mógłby jej Bóg też dać się trochę pomęczyć ze staraniami jak mi, a nie od razu brzuch\". Takie mam myśli i niestety nie umiem się ich wyzbyć do końca. Unikam często wizyt u ciężarnych znajomych, a jak ich odwiedzam, to nic nie pytam o ich ciążę, o to, jak się czują i co z dzieckiem. Jak by mnie ten temat nie obchodził w ogóle, jak bym nic nie wiedziała o ich ciąży. To trochę niegrzeczne w sumie, bo każdy normalny człowiek na widok ciężarnej znajomej naturalnie pyta ją o jej samopoczucie itd, a ja nic, zero ludzkich uczuć do ciężarnych kolezanek ! Dosłownie potwór ze mnie !

Moleczka, głupie gadanie zawsze będzie. Taki już nasz los. Moja kumpela brała tabletki przez prawie 10 lat. Jak przestała brać, po roku zaszła w ciążę. Mi też tabletki uregulowały okres i poprawiły cerę, bo miałam problem z trądzikiem na plecach i dekolcie.Brałam je przez ok. 1,5 roku.Po odstawieniu dostałam od razu ładny, regularny okres, co miesiąc.

Ziółko , jeszcze jedno pytanie. Skąd ta dziewczyna się dowiedziała, że ma ta chlamydię ?Po zwykłej wizycie i gina chyba nie ?

Nie wiem skąd mam powera do walki. Może mam dość lamentowania i czekania, jak juz to pisałam, na cud lub niepokalane poczęcie. Podeszłam twardo i książkowo, minął rok, ciąży nie ma, więc trzeba się leczyć. Dużo przypadków leczenia kończy się powodzeniem, więc trza dać se szansę, że tak się wyrażę.Mam dość płakania i pytania, czemu nic nie ma, czemu,czemu? Dowiem się, jak się zbadam, co jest i czy coś w ogóle.Trzeba korzystać z postępów medycyny.

Moleczka, jak już robimy sobie te smutne wywody niepłodnościowe, to jeszcze dodam, że ja nie jestem zdania, że dać se spokój, bo pewnie Bóg ma inny cel dla nas. Mamy takie cele i powołania, jakie czujemy i jakie chcemy realizować. Skoro pragniemy dziecka,to znaczy, ze to nasze powołanie i musimy mimo trudów ten cel osiągnąć. Czy to własne, czy adopcja, nie ważne. Miałam już różne trudne cele w życiu. Też droga do tego celu trwała latami. Też bywały momenty, gdy miałam wszystkiego dość i miałam wrażenie, że to jest tak odległe, że aż niemożliwe. A jednak zawsze żyłam myślą o tym celu i nigdy nie powiedziałam,rezygnuję, to nie dla mnie. I się udawało m- w końcu. Tak samo nie dam się kurczę jakiejś porąbanej niepłodnosci. Jest ciężko, to jest, padło na mnie, to padło, mam ryczeć i cierpieć, trudno. Ale nie będę szukać innego rodzaju spełnienia, bo go nie mam.

Mi mąż też kiedyś od niechcenia powiedział, że adoptujemy, jeśli się nie uda. Ale to było tak powiedziane nagle, że nie wiem, czy żartował, czy mówił prawdę. Moleczka, też bym się bała, czy mąż by pokochał takiego malca jak swojego. Ale jeśli oboje partnerów tego chce, gadali na ten temat i są pewni, to jak najbardziej.Co innego, jak nie jest się pewnym , to wtedy lepiej nie zawracać sobie tym głowy.Ja na razie nie jestem pewna. Muszę kiedyś zagadać mojego m, co o tym naprawdę myśli. Nigdy nie myslałam o adopcji, zawsze chciałam miec jedynie swoje. Takie myśli i zastanawianie pojawiły się dopiero teraz, jak mam trudności z poczęciem . Gdybym się zdecydowała kiedyś może, to nie chciałabym, by to była tylko i wyłącznie taka nagroda pocieszenia za to, że nie mogę miec własnego.To by musiała być prawdziwa chęć i miłość do tego dziecka. Nie wiem, trudne to wszystko.

Klempa. Wiem, nie zniechęcam się wcale. Jednemu wychodzi, innemu nie. Nigdy nic nie wiadomo. Są wg. mnie 3 etapy starań - najpierw naturalne bzykanie z celowaniem, potem z lekarzami, a następnie z odpuszczeniem całkowitym pierwszych dwóch. Ja na razie zaczęłam drugi etap i mam zamiar go dokończyć. Co wyjdzie, to czas pokaże. Będę przynajmniej zadowolona, że zrobiłam, co mogłam. Nie chce Ci Klempa nic Broń Boże narzucać, czy się mądrować - jeśli tak to odbierzesz, to mnie palnij zdrowo przez kompa, ale myślę, że Ty też powinnać spróbować jeszcze z tymi inseminacjami. Z tego co pamiętam, mówiłaś, że robiłaś ją 2 razy- tak ? A mówią, że trzeba zrobić do 6 inseminacji, by dać sobie pełną szansę na sukces. Nieważne, że źle je zniosłaś i masz niemiłe wspomnienia. Poświęcić się i zrobić jeszcze 4 razy, a może nóż widelec skutek będzie ? Ale mówię,to takie moje prywatne zdanie. Nie chcę tu jakiś mądrości zgrywać, bo każdy ma swoje własne przejścia i wie, co będzie dla niego dobre.

Oj Klempa, jakiś turbo robocop się z ciebie zrobił. No no. Energia na całego. Wracając do tematu starań to Wam powiem, że ja teraz wyznaję zasadę zbliżoną do Kaziki - leczyć, chodzić do lekarza i dopomagać zajściu jak się tylko da. Owszem, nie należę do osób, co co chwila będą robić test, temu akurat jestem przeciwna. Jednak mamy z mężem ogromny cel na 2009 właśnie w tym, by oddać się całym sobą w ręce lekarzy. Jestem nawet w stanie robić jedno za drugim, jedną inseminację za drugą, nawet jak bym miała z bólu się skręcać. Ból i cierpienie bowiem miną, człowiek wiele może przetrwać, a efekt cierpienia może być słodki - czyli dzidzia.Dopiero jak wszystko, co możliwe zbadam i wyleczę, a nadal nic nie wyjdzie, wtedy przyjdzie czas na odpuszczenie i luz. To moja recepta.

Ziółko, a jak Ty się dowiedziałaś o tej chlamydii tej dziewczyny ?Wiesz, ja też trochę słyszałam o tej chorobie i sama się zastanawiam, czy nie zrobić jakiś badań w tym kierunku. Podobno ona nie daje żadnych objawów przez długi czas, a w ciążę zajść przez nią nie można. Kazika, super wieści. Już ten test owulacyjny coś mi był podejrzaną wskazówką. Tylko fakt, jeszcze za wcześnie. Poczekaj tydzień i oby były 2 kreski. Jak ci się uda, to będzie dla mnie doping, by też z tą inseminacją za długo nie czekać. Zrobię to hsg, potem test na wrogość śluzu. wyjdzie coś z tą wrogością nie tak, to wiadomo, od razu walę na insemę, a jak wszystko będzie ok, to też tylko kilka miesięcy bzykania, a potem insemy. Kazika, fakt trochę idziesz na żywioł, insema za insemą, ciągłe testy, ale przyznam, że jeśli Ci się uda, to można powiedzieć, że obrałaś świetną taktykę i warto wziąć z Ciebie przykład.Nie ma co przedłużać i liczyc na cud albo niepokalane poczęcie. Klempa, to chyba nie reguła, że musi być ten biały śluz. Każda ma inaczej.

Słuchajcie, mam pytanie do tych z Was, co mężom podawali witaminy na plemniki. Mąż bierze 1 tabletkę Androvitu dziennie, a jest sporym chłopem, tzn. sporo waży. Myślicie,że mogłabym mu dawać 2 tabletki ? Tak sobie pomyślałam, że może za mało tego łyka i niewielką poprawę z tego da.

A ja dostałam @ - choćbyśmy z mężem na rzęsach stanęli, to ciąży nie ma. Ale będę próbować dalej, choćbym miała co 5 minut pokazywać tyłek przed jakimś ginekologiem.

Mnie to bardziej ciągnie do słonych i kwaśnych rzeczy, typu kebaby, pizza, ogórki kiszone, grzybki w occie.Za słodyczami aż tak nie przepadam. Zjem trochę i już mam dość.

A może masz drugą owulację :-)

Biorąc pod uwagę, że test owulacyjny pozytywny przed terminem @ może podobno oznaczać ciążę. Dobra, stanowczo za dużo napisałam, już Cię nie nakręcam, bo pójdziesz za chwilę kupić worek testów ciążowych.