ice candy

Weź Anix, bo mnie załamiesz

Kucharka>> cieszymy się, a masz chłopaka? :D czy ciągle szorujesz gar i czekasz na pocieszenie? Nie martw się... napewno czeka na Ciebie jakiś bezdomy żebrak chudzielec, nakarmisz go dziś, potem jutro... i tak się zacznie wielka miłość :D powodzenia ;* a i przy okazji schudniesz ;) widzisz... wszystko się jakoś ułoży :D Anix>> no ja jestem nowa... heh i leniwa ;) no ja się ucze... ciężko mi z tym, bo od zawsze byłam buntowniczką, która chciałaby uciec hen daleko do puszczy amazońskiej z szalonym hipisem i nigdy nie wracać do szkoły, do tych wstrętnych i fałszywych ludzi, którzy mnie otaczają ani do Polski :O trochę to głupie... no ale taka jestem, to cała ja :D Jest takie powiedzonko, że jeśli uciekasz przed miłością, to ona Cię znajdzie i odwrotnie... czy jakoś podobnie :) w każdym razie ja narazie uciekam, ale jednocześnie czekam i sama niewiem... boje się... to przez moją przeszłość, bulimia, nieakceptacja samej siebie, wieczne komplexy... narazie nadal walczę i wystarczy mi ten kłopot, nie mam ochoty obarczać się jeszcze miłością... ale chcę i nie chcę i tu cały problem! Ja Tobie z całego serca życzę powodzenia, wszystkim kucharkom, sprzątaczkom, które wypowiadają sie tutaj... no i żyjcie ze swoimi Miśkami :D ja idę na spacer... może i mnie odnajdzie książe albo jakiś szalony hipis i uciekniemy stąd :D

Via, ale cio? :D bo nie rozumiem ?

:D:D:D eee tam Anix, wydaje Ci się... jestem taka jaka jestem, szukam faceta, ale się w sumie boje związku i jakoś żyję...a jak u Ciebie?

No właśnie :) ja wiem, że pewnie jesteś zdesperowana/ny tym, że nie znalazłeś/aś sobie miłości, ale trzymamy kciuki... :D

Wiecie co, wkleję Wam takie ładne opowiadanko o miłości... niewiem, może już czytałyście czy coś... ale i tak wklejam, kto chcę to może sobie przeczytać :) Powiadają, że pewnego razu spotkały się na Ziemi wszystkie uczucia i cechy ludzkich istot. Gdy Znudzenie ostentacyjnie ziewnęło po raz trzeci, Szaleństwo, jak zwykle obłędnie dzikie, zaproponowało: - Pobawmy się w chowanego! Intryga, niezmiernie zaintrygowana, uniosła tylko lekko brwi, a Ciekawość, nie mogąc się powstrzymać, spytała z typowym dla siebie zainteresowaniem: - W chowanego? A co to takiego? - To zabawa - wyjaśniło żywo Szaleństwo - polegająca na tym, iż ja zakryję sobie oczy i powolutku zacznę liczyć do miliona. W międzyczasie wy wszyscy dobrze się schowacie, a gdy skończę liczyć, moim zadaniem będzie was odnaleźć. Pierwsze z was, na którego kryjówkę trafię, zajmie moje miejsce w następnej kolejce. Podekscytowany Entuzjazm zaczął tańczyć w towarzystwie Euforii, Radość podskakiwała tak wesolutko, iż udało się jej przekonać do gry Wątpliwość, a nawet Apatię, której nigdy niczym nie dało się zainteresować. Jednakże nie wszyscy chcieli się przyłączyć. Prawda wolała się nie chować, w końcu i tak zawsze ją odkrywano. Duma stwierdziła, że zabawa jest głupia, ale tak naprawdę w głębi duszy gryzło ją, iż pomysł wyszedł od kogoś innego. Tchórzostwo z kolei nie chciało ryzykować. - Raz, dwa, trzy - zaczęło liczyć Szaleństwo. Najszybciej schowało się Lenistwo, osuwając się za pierwszy lepszy napotkany kamień. Wiara pofrunęła do nieba, a Zazdrość ukryła się w cieniu Triumfu, który z kolei wspiął się o własnych siłach hen! Na sam szczyt najwyższego drzewa. Wspaniałomyślność długo nie mogła znaleźć dla siebie odpowiedniego miejsca, gdyż wszystkie kryjówki wydawały się jej idealne dla przyjaciół: krystalicznie czyste jezioro było wymarzonym miejscem dla Piękności, dziupla - w sam raz dla Nieśmiałości, motyle skrzydła stworzono dla Zmysłowości, powiew wiatru okazał się natomiast najlepszy dla Wolności. W końcu Wspaniałomyślność schowała się za promyczkiem słońca. Z kolei Egoizm znalazł sobie, jak sądził, wspaniałe miejsce: wygodne i przewiewne, a co najważniejsze - przeznaczone tylko, tylko dla niego. Kłamstwo schowało się na dnie oceanów, a może skłamało i tak naprawdę ukryło się za tęczą? Pasja i Pożądanie w porywie gorących uczuć wskoczyli w sam środek wulkanu. Niestety wyleciało mi z pamięci, gdzie skryło się Zapomnienie, lecz to przecież mało ważne. Gdy Szaleństwo liczyło dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć, Miłość jeszcze nie zdołała znaleźć sobie odpowiedniego miejsca. W ostatniej chwili odkryła jednak zagajnik dzikich róż i schowała się wśród ich krzaczków. - Milion - krzyknęło na końcu Szaleństwo i dziarsko zabrało się do szukania. Od razu, rzecz jasna, odnalazło schowane parę kroków dalej Lenistwo. Chwilę potem usłyszało Wiarę rozmawiającą w niebie z Panem Bogiem. W ryku wulkanów wyczuło natomiast obecność Pasji i pożądania. Następnie, przez przypadek, odnalazło Zazdrość, co szybko doprowadziło je do kryjówki Triumfu. Egoizmu nie trzeba było wcale szukać, gdyż jak z procy wyleciał ze swej kryjówki, kiedy okazało się, iż wpakował się w sam środek gniazda dzikich os. Trochę zmęczone szukaniem Szaleństwo przysiadło na chwilę nad stawkiem i w ten sposób znalazło Piękność. Jeszcze łatwiejsze okazało się odnalezienie Wątpliwości, która, niestety, nie potrafiła się zdecydować, z której strony płotu najlepiej się ukryć. W ten sposób wszyscy zostali znalezieni: Talent wśród świeżych ziół, Smutek - w przepastnej jaskini, a Zapomnienie... cóż, już dawno zapomniało, iż bawi się w chowanego. Do znalezienia pozostała tylko Miłość. Szaleństwo zaglądało za każde drzewko, sprawdzało w każdym strumyczku, a nawet na szczytach gór i już, już miało się poddać, gdy odkryło niewielki różany zagajnik. Patykiem zaczęło odgarniać gałązki... Wtem wszyscy usłyszeli przeraźliwy okrzyk bólu. Stało się prawdziwe nieszczęście! Różane kolce zraniły Miłość w oczy. Szaleństwu zrobiło się niezmiernie przykro, zaczęło prosić, błagać o przebaczenie, aż w końcu poprzysięgło zostać przewodnikiem ślepej z jego winy przyjaciółki. I to właśnie od tamtej pory, od czasu, gdy po raz pierwszy bawiono się na Ziemi w chowanego, Miłość jest ślepa i zawsze towarzyszy jej Szaleństwo.