Niebieska29

Niebo ......... Ja zauważyłam, że mój syn chce być takim moim obrońcą i gdy widzi że ja sobie nie radzę to próbuje stawać po mojej stronie i w jakiś sposób mi pomagać. Coraz bardziej to widzę i wiem też, że tak nie powinno być. Mój syn powinien wiedzieć, że ma silną matkę która sama sobie radzi .... i do tego dążę :-) Wczoraj była znowu taka sytuacja..... Mój syn miał komunię i teraz dzieci maja \"biały tydzień\". M. przyjechał do kościoła a później chciał ze mną rozmawiać. Ja powiedziałam, że po pierwsze nie umawialiśmy się na żadne rozmowy a ja mam swoje plany. Oczywiście tak jakbym mówiła w próżnię bo M. dalej swoje ..... że może byśmy się przeszli na spacer itd... Ja znowu, że NIE bo jestem zajęta ............. to oczywiście pytania: a co masz takiego w planie??? czym jesteś zajęta??? (no najlepiej by mu pasowało żebym zaczęła mu się tłumaczyć..). I w takich momentach właśnie syn, który słyszał całą \"rozmowę\" mówi: Nie słyszałeś że mama nie ma czasu? ............ Oczywiście jestem wdzięczna synowi, że mnie rozumie i nie toleruje nacisków i nachalności ojca ale chciałabym sobie z tym sama radzić i żeby mój syn to zobaczył że sobie sama radzę bo przecież nie jego rolą jest wspieranie mnie ....... Swoją drogą jako ojciec mógł taki spacer zaproponować synowi ..... a nie \"uwiesić\" się na mnie ................ Tylko, że wtedy jakby nasz syn nie zechciał iść na żaden spacer to umie to jasno i wyraźnie powiedzieć i choćby ojciec mu złote góry obiecywał to on będzie trwał przy swoim NIE. I żadne wsparcie mu nie potrzebne bo sam sobie umie poradzić .....

Dla wszystkich Kobietek :) Bo już nic nie muszę sł. Grażyna Szałkowska muz. Seweryn Krajewski Jeszcze kiedyś wstanę I gdzieś w podróż ruszę Nie wrócę nad ranem Bo już nic nie muszę I może w posadach Ziemi nie poruszę Ale tak się składa Że już nic nie muszę Mogę trzasnąć drzwiami Wyjść kiedy się duszę Wzruszyć ramionami Bo już nic nie muszę Głośno krzyczeć mogę Płakać gdy się wzruszę Zgubić słuszną drogę Bo już nic nie muszę I o racje swoje Kopii już nie kruszę Świata się nie boję Bo już nic nie muszę Jeśli się nie skusisz To ja cię nie zmuszę Bo ty nic nie musisz Tak jak ja nie muszę Milutkie trzy słowa Jak miód na mą duszę Powtarzam od nowa Że już nic nie muszę

Niebo Błękitne :) Wprawdzie mam dużo młodszego syna i w takiej sytuacji jak Ty nie byłam, jednak uważam, że odczuwałabym podobnie jak Ty. Jak czytałam to tak czułam, że postąpiłabym jak Ty. Twój syn jest, jakby nie było, dorosły, i nie wiem co by dało i jakie przyniosło skutki (raczej negatywne) nie akceptowanie np. tego, że jego dziewczyna zostaje na noc ........ albo jakbyś się czuła gdy wtedy jakby nie było Cię w domu na noc on potajemnie zapraszał dziewczynę i robił z tego wielką tajemnice. Ja podzielam Twoje zdanie w tej kwestii. A M.? nie rozumiem go ............. Moim zdaniem powinien zaakceptować to wszystko bo to Twój dom, Twój syn. Gdyby zaakceptował to, że jednak Twój syn zawsze będzie jakby w randze wyżej dla Ciebie niż on, gdyby się z tym najzwyczajniej pogodził to nie byłoby nie potrzebnych konfliktów. Myślę, że wtedy wasze relacje byłyby jeszcze lepsze. A tak on sam szuka nie wiadomo czego .....

zabita! poczekaj! Ewa na pewno zaglądnie na forum i Ci odpisze proszę Cię o trochę cierpliwości

Mariczkaaaaaaa dobrze, że wiesz co się dzieje i jak to się nazywa, teraz od Ciebie zależy co z tym zrobisz .................... Walcz o siebie Dziewczyno bo jesteś jeszcze bardzo młoda i całe życie przed Tobą!! Jego nie zmienisz, to Ci się nigdy nie uda ale zawsze możesz zmienić siebie

Mariczkaaaaaaa dobrze, że trafiłaś na to forum i jakbyś miała czas to mogłabyś więcej wypowiedzi tutaj poczytać ................ Wyrwałaś się z jednego związku toksycznego i wpadłaś w następny ........ smutne ale ja wiem, że tak się dzieje jeśli w miare szybko nie spostrzeżemy, że powinnyśmy się zająć sobą ............. jeśli nie zaczniemy pracować nas sobą to wlaśnie będziemy wybierać sobie toksyków a oni będa nas z daleka upatrywać sobie na cel ..... czasami może zdarzy się cud i akurat wybierzemy kogoś \"nie zaburzonego\". Pomyśl dlaczego tak się dzieje, że właśnie wybierasz takich mężczyzn? Na początku zawsze bywa bajkowo ale ta bajka zwykle bardzo szybko się kończy, jak juz on osiągnie to co chce to nie potrzebna mu juz żadna maska, czasami ja będzie znowu zakładał żebyś Ty nie wiedziała co tak na prawde się dzieje (przyjdzie przytuli pocałuje, będzie delikatny itd.) ale najlepiej to jakby jeszcze udało mu się Ciebie wpędzić w głębokie poczucie winy ............. Przytulam Cię mocno i zachęcam do czytania

Ewa

Karolinko! sama piszesz, że to Twój ostatni krzyk rozpaczy... Ostatnia próba ratunku siebie ...... ! Więc ratuje siebie! Czujesz, że jesteś z tym sama i słaba to poproś innych o pomoc! Idź do psychologa! Opowiedz bliskim to co przeżywasz! Pomogą Ci!

Karolinko! Jeśli sama wiesz jaki będzie koniec takiej rozmowy to ...... na pewno tego chcesz?? Oni już tak mają, tak potrafią zmanipulować, tak obrócić kota ogonem, że są w stanie wmówić nawet to że białe jest czarne, zapędzą w "kozi róg" .............. a dlaczego im to tak łatwo się udaje? Bo zazwyczaj za mało w nas wewnętrznej siły żeby sobie z takimi jednostkami radzić a oni doskonale o tym wiedzą ............. Dlatego własnie powinnaś zawalczyć sama o siebie, o tą wewnętrzną siłe!

Zagiel87 Trzymaj się Kobieto! Głowa do góry!

Karolinko! on po prostu tak ma, taki jest ............ tylko sam może zacząć pracować nas sobą ale to od niego zależy ...... Najlepszym rozwiązaniem jest definitywnie to zakończyć i całkowicie urwać wszelki kontakt - tak jak to mówią też inne dziewczyny Przecież na świecie są normalni mężczyźni i jak już dojdziesz do siebie, dojdziesz do tego dlaczego tak się stało, że wybrałaś właśnie takiego człowieka ............... to przyjdzie też czas na to że stworzysz z kimś zdrowy i szczęśliwy związek!

........w końcu zaczniesz się cieszyć przebywaniem sama ze sobą, poczujesz w końcu spokój!!! I tego Ci życzę! Na prawdę może być tylko lepiej i szczęśliwiej! Nabierzesz dystansu i spojrzysz na to z boku .... i będziesz sama z siebie dumna że wyszłaś z tego "bagna chorych uczuć" i sobie to będziesz zawdzięczać! Jeszcze będzie wspaniale! :)

"a w momencie jak zobaczyłam tą wiadomość to aż ręce zaczęły mi się trząść, cała zaczęłam dygotać.... " ..... to prawie każda zna lub znała z tych które tu piszą, pisały ..... ja po pół roku jak widzę kto wyświetla się w telefonie jak dzwoni albo gdy muszę się z nim zobaczyć bo mamy dziecko to odczuwam ból psychiczny i fizyczny ale z czasem jest coraz lepiej i wierzę w to że w końcu nie będę czuła nic prócz obojętności (chociaż chcę go akceptować jako ojca mojego dziecka i nawet teraz dopiero jak odeszłam z dzieckiem zauważyłam jego zainteresowanie synem - nie wiem na ile to jest gra po to by nas odzyskać i pokazać że jest dobrym ojcem a na ile to jest prawdziwe ........... z czasem się okaże czy to tylko kolejna maska, która spadnie ........... ale to już jego problem. Jeśli zrezygnuje z tego żeby być w końcu dobrym ojcem to będzie jego porażka a ja ......... mi pewnie będzie przykro ........... ale to uczucie w tej kwestii juz znam bo przez wiele lat walczyłam jak głupia o to żeby w końcu zauważył że ma syna)

wytrwasz Karolinko! Choćby nie wiem jak bardzo by Cię to wszystko bolało, jak bardzo by Cię wszystko w środku męczyło to postaraj się wytrwać! Odszukaj w sobie tę siłę!

Monita! Pozdrawiam i ściskam! i mam nadzieje że u Ciebie wszystko dobrze!

.... i nie myśl o tym co pomysla inni (Niebo dobrze Ci napisało odnośnie sąsiadów) ........... to Twoje zycie i myśl o sobie a nie o tym co pomyślą inni ........... a niech sobie myślą co chcą!! Ważne żebyś Ty była szczęśliwa! I słuchaj samej siebie .......... i walcz o siebie! i pokochaj siebie!

Karolino! to że on będzie przychodził, wystawał, krzyczał, może też chodzić po znajomych, rodzinie, może opowiadać różne rzeczy, co tylko będzie w stanie wymyślić ....... i to będzie świadczyło o nim, jak bardzo jest niedojrzałym małym chłopcem ...... przetrwasz to i w końcu się uwolnisz! mogłabyś też skorzystać z jakiejś fachowej pomocy bo to dużo daje, wzmocni Cię i nie pozwoli Ci się poddać! Nie licz na to że on się zmieni ani że może Ty go zmienisz bo to nie możliwe. On albo wyciągnie z tego jakąś lekcję i coś zrozumie albo (co jest najbardziej prawdopodobne) poszuka sobie nowej "ofiary". Jeśli pod wpływem jego presji (tego co będzie wyprawiał) ulegniesz mu i na nowo z nim będziesz to będzie tylko gorzej (on będzie czuł że ma jeszcze większą władzę nad Tobą)............. a czy będziesz miała za jakiś czas siły na to żeby się uwolnić???? pomyśl..... całe życie przed Tobą! Kiedyś tu czytałam (ale nie pamiętam kto to pisał) żeby za nim sie podejmie decyzje o powrocie zrobić sobie taką listę: co on dobrego mi daje?? co dobrego może mi dać? czy ten związek mnie rozwija? itd....

Karolino! poczytaj też trochę: http://www.wspoluzaleznieni.eu/?-b-wspoluzaleznienie-b-,32

Karolina! Widzę że mu bardzo łatwo przychodzi wpędzanie Ciebie w poczucie winy, super opanował tę metodę i za pewne jest przekonany że to na Ciebie działa ...... Ja bym na Twoim miejscu nie odbierała telefonu ale Ty i tak zrobisz tak jak będziesz uważała .................. bo to jest tak że każdy sam musi dojrzeć do pewnych decyzji. Ja Ci mówię że szkoda Twojej energii i czasu, on po prostu na to nie zasługuje .... a "żywi" się tym tylko .... a Ty jesteś coraz słabsza..... Wiesz, że akurat jutro mija moja rocznica ślubu ............ i na prawdę przed ślubem miałam tyle okazji żeby przekonać się jakim człowiekiem jest m. a jednak uparcie sobie wmawiałam że będzie dobrze i bardzo szybko wymazywałam wszystko to co powinno być dla mnie ostrzeżeniem ..... a nie było aż takich sytuacji jak u Ciebie ...... Jeśli rok temu odeszłaś i odwołałaś wszystko to znaczy że jakiś "zawór bezpieczeństwa" zadziałał...... wsłuchaj się w siebie i nie walcz z tym co czujesz bo to jest Twój system ostrzegania .....

Karolinko! To są wstrętne szantaże emocjonalne. Strasząc Ciebie że się zabije robi Ci bardzo dużą krzywdę, im dłużej to będzie trwało tym dłużej będziesz z tego później wychodzić. A jak widzę z Tobą jest juz bardzo nie ciekawie. Jedynym wyjściem jest całkowite zerwanie kontaktu. Zmień numer telefonu i co tylko możesz. Jesteś na tyle w dobrej sytuacji że nie mieszkacie razem, na szczęście nie macie dzieci itd. Jeśli teraz sie z tego nie wyrwiesz to uwierz mi później będzie Ci na prawde tylko gorzej i trudniej. Co to znaczy, że on nie umie bez Ciebie żyć?? A czy on jest jakimś dzieckiem którym musisz sie opiekować?? O to czy Ciebie ktoś pokocha czy nie, czy będziesz sama czy nie .... to on niech się nie martwi, to nie jego sprawa. Jeśli odizolujesz się od niego, wyciągniesz wnioski, zadbasz o samą siebie i samą siebie pokochasz ...... to w taki związek już nie wejdziesz. Pomyśl o sobie i nie pozwól mu panować nad Twoim życiem. Na prawdę może być jeszcze pięknie! Ściskam!

w linku trzeba zlikwidować przerwę między 0 a przecinkiem :)

http://partnerstwo.onet.pl/1545920,4704,,i_biore_sobie_wlasnie_ciebie,artykul.html

Z okazji Świąt życzę Wam wszystkim pokoju, wiary przede wszystkim w siebie ale także w ludzi oraz umiejętności dostrzegania piękna tego świata. Życzę Wam takiego odpoczynku i takich Świąt jakich najbardziej pragniecie! Słoneczne pozdrowienia!

..... a mnie święta to kojarzą się z chorym, za przeproszeniem, zapieprzaniem z wywieszonym językiem ...... a później jeszcze gorszym siedzeniem przy stole i uśmiechaniem się do wszystkich albo gonieniem wokół wszystkich ............... odkąd wyszłam za m. to tak było .... a i jeszcze później w czasie tych świąt musiałam słuchać uszczypliwości swojej teściowej, które doprowadzały mnie wręcz do płaczu a m. na to kompletnie NIC! Rok temu jak wyjeżdżaliśmy po świętach od teściów to całą drogę beczałam ........... jak małe dziecko. Teraz m. mi mówi, że święta powinno się spędzać rodzinnie ........ i dlatego powinnam wrócić do domu ... a ja się bardzo cieszę, że przed tymi świętami w końcu nie szaleje, nie gonie, po prostu ....... spokojnie ........... a już najmniej mi zależy na tym żeby je spędzać rodzinnie z rodziną m. .....dlatego będę sobie je spędzać przyjemnie .... tak jak ja chce

Monitko! Brawo za to, że poświęcasz dziewczynkom więcej czasu, że się starasz .............powoli i będzie coraz lepiej. Najważniejsza jesteś Ty i dziewczynki!