samotność

może odezwie się ktoś kto tak jak ja czuje się samotny?

No ja jestem samotny.

ale nie jestem samotny :)

wthep- dlaczego jesteś samotny?

ja też jestem samotny ;-(

ale dlaczego samotny a nie bez 2 polowki nikt nie jest samotny przyjaciele znajomi to jak by zaprzeczenie samotnosci a w swoim czasie 2 polowka sie znajdzie:) tylko troche optymizmu

Miałam na myśli samotność wśród ludzi. Mam znajomych, rodzinę ale brak jest tej jednej osoby z którą można rozmawiać i można milczeć, rozumieć się w pół słowa. Coraz częściej boję się że takiej osoby nigdy nie spotkam

j ateż, boje sie tego

W dodatku czas biegnie nieubłaganie i jest coraz trudniej poznać kogoś komu można zaufać

nie bójcie się, może to jeszcze nie czas dla was. na pewno spotkacie jeszcze kogoś właściwego wam. a przecież z tą samotnością jest tak jak z porami roku...przemijają. powodzenia, trzymajcie się :)

Pewnie masz rację, ale pewnie też masz mniej lat. Ja za trzy lata będę mieć 40 lat i zaczęłam się zastanawiać czy coś przegapiłam, kogoś zawiodłam lub nie potrafiłam zatrzymać przy sobie.

Jaki byl Twoj najdluzszy zwiazek? Co bylo powodem rozstania?

Moje związki były krótkie i toksyczne. Żeby być z facetem muszę ufać, a do tej pory takiego nie spotkałam. Przy tym zdaję sobie sprawę że wina może być również po mojej stronie,

Nie spotkalas takiego faceta...a moze to wlasnie problem lezy w Tobie, ze boisz sie zaufac

Dopuszczam taką ewentualność tylko jak temu zaradzić. Tylko nie mów proszę o psychoanalityku. Wiem że to teraz modne ale ja jakoś nie mam do tego przekonania.

jestem ,byłam...

i na czasie :)

mam 23 lata i nigdy nie miałem dziewczyny

ja tez jestem samotna,mam 18 lat i jestem dziewczyną... juz nawet nie chodzi o to,ze nie mam chlopaka,ale czasem wydaje mi sie,ze wsrod setek ludzi nie mam zadnej zyczliwej duszy... najbardziej objawia sie to w wakacje,gdy kazdy jedzie w swoja strone...

w ogóle bezsens, nachlałam się jak zwykle, znowu siedzę sama i ryczę i wszystko pod górę

Ja tez jestem samotna od wielu lat. Mimo że mnóstwo ludzi otacza mnie dookoła. Mam rodzinę, znajomych, przyjaciół. Codziennie wiele osób w pracy. A w środku ogromna samotność i pustka i bardzo wiele czułości, której nie mam komu dac.

Witam Właśnie rozważałem ten problem i jak widzę zanim napisałem już ktoś się z podobnymi spostrzeżeniami pojawił. TAk to bardzo dziwne że w dobie nowodzesnych technologii, telefonów tak powszechnych jak woda w morzu , internetu , telewizji i wszystkich dobrodziejstw tego świata nie mamy się do kogo odezwać i boimy się innych ludzi. A może to właśnie jest przyczyna ??? Pozdrawiam PS . A może jakieś pomysły na to jak to wszystko zmienić ??? Może warto podzielić się swoimi zainteresowaniami i oczekiwaniami ? Może czasem warto się odważyć i zaryzykowac spotkanie z kimś zupełnie nieznajomym , z kim nam się dobrze rozmawia na GG czy Forum??? Przeciż nie każdy musi być zboczeńcem i psychopatą???? Powiem jeszcze że żyjemy w naprawdę dziwnym kraju bo np w Azji gdzie byliśmy kilkukrotnie ludzie są naprawdę znacznie życzliwsi , uśmiechają się i są skłonni do pomocy w potrzebie / szkoda tylko że nie zawsze byłem w stanie się z nimi porozumieć --- i tu namawiam warto uczyć sie języków---/ W polsce ludzie są bardzo podejżliwi i nieufni, a jak ktoś się do kogoś uśmiecha ot tak po prostu na ulicy to conajmniej wygląda na nienormalnego. Może troche przesadzam ale tak to postrzegam.

Nie przesadzasz pieńku - niestety tak jest. Mało tego że ludzie sa podejrzliwi to jeszcze nieżyczliwi i często mam wrażenie ze wielu czerpie satysfakcję z cudzych porażek, błędów i potknięc.

tak jak w dowcipie gdzie dwie sąsiadki rozmawiają i jedna mówi: - a widziałaś jak Kaśka ostatnio zbrzydła ??? - naprawde ? - tak, aż miło popatrzeć

nieżyczliwi czasem też, ale do tego zazdrośni i obojętni na krzywdę:o A jak ktoś radzi sobnie lepiej niż oni, to w ogóle traktują człowieka jak zagrożenie. I co z tego, że wokół tyle ludzi, jak każdy zajęty sobą:O

Jestem zaskoczona że temat został odgrzebany, bo założyłam go dość dawno. Nie mogę pozostać obojętną na Wasze wpisy i nie powiedzieć co się w moim życiu wydażyło. Otóz cztery miesiące temu może trochę dla żartu a może trochę z ciekawości założyłam swój profil na portalu randkowym iLove. Na nic nie liczyłam, nie zamieszczałam swojego zdjęcia, ze swojej strony zrobiłam tylko to że odpowiedziałam szczerze na zawarte tam pytania. Były maile od róznych mężczyzn, bardzo miłe i kulturalne. Z jednym zgodziłam się spotkać sama nie wiem dlaczego. Do dziś tego nie potrafię zrozumieć. Spotykamy się nadal, wydaje mi się że coś do siebie czujemy. Nie jest to miłość od pierwszego wejrzenia ani żaden piorun sycylijski ale takie szczere zrozumienie, delikatność i czułość. Nie wiem jak się to wszystko dalej ułoży, sytuacja jest dość skomplikowana ale zaczynam wierzyć że może być dobrze. Piszę to abyście nabrali choć trochę wiary w lepszy czas i ludzi, bo ja już zaczynałam ją tracić, wydawało mi się że już nic dobrego mnie nie spotka.

wreszcie jakaś pozytywna refleksja a skąd jesteś ???

Jestem z miasta które od niedawna należy do Górnego Śląska (wbrew woli mieszkańców)

zagadka ? nie śledziłem podziałów administracyjnych ale zawsze coś :-)