Jesli ktos jest tak bliski a wraca z chłopak z Niemiec

Bardzo sie kochaliśmy . Wszyscy nas uwazali za" wzorowe małzenstwo". Naprawde chyba nigdy nie byłam tak zakochana. Ale teraz zastanawiam sie czy z tej miłosci nie miałam klapek na oczach... Bo on nie zawsze mnie rozumiał, raczej rzadko , ja jego tez. Ale w koncu było cos co nas łaczyło i znow wracam do UCZUCIA. Oznajmił mi ze wyjezdza do pracy. Najwyzej na 2 miesiace ale zapewne wroci za dwa tygodnie. Płakałam , przezywałam i liczyłam dni do jego powrotu... Z 2 miesiecy wydłuzyło sie do prawie czterech. W tym czasie poznałam cudownych ludzi , z ktorymi spedzałam mnostwo czasu i naprawde sie rozumielismy, wzajemnie wspieralismy i świetnie bawilismy. Pokochałam ich niemal jak rodzine.To moi sąsiedzi. No i był tez On- Kamil. Zaczełam łapac doły im bliżej było do powrotu mojego chłopaka.Znow płakałam. I niby czemu? Sama nie dopuszczałam do siebie mysli ze jestem cholernie zauroczona Kamilem , i ze bardzo go potrzebuje, jego obecnosci. Kiedy sie do niego przytuliłam swiat nabrał kolorów ... Ostatnie dni spedzamy wszyscy razem, i wiem ze to smieszne ale wszyscy boimi sie powrotu mojego chłopaka bo wiemy ze cos sie zmieni ,ale przy tym zapewniaja ze zawsze bedą przy mnie i zawsze moge na nich liczyc ( z wzajemnoscia)... Wczoraj wieczorem byłam na spacerze, był też On ... Dawno z nikim sie tak nie czułam. Ten sam tok myslenia , podobne poczucie humoru i przy tym troska , jakas czułość. Oczywiscie nic sie miedzy nami nie stało , do niczego nie doszło oprocz przyjacielskich uscisków, ale wiem ze gdybysmy troche puscili wodze pragnien, to .... Jutro wroci moj chłopak......... Bez sensu to wszystko , co ja mam robic???? Licze sie z tym ze olejecie to , ale lzej mi ze wyrzuciłam to wszystko z siebie.

Chyba ci przejdzie , jak on już będzie na miejscu , bo wygląda na to , że potrzebowałaś po prostu bliskości faceta , więc zauroczyłaś się jakimś pajacem z sąsiedztwa

Nie wydaje mi sie by był pajacem.

A no to przepraszam To rzuć faceta i zwiąż się z sąsiadem

Masz racje , ja wiem ze to brzmi tak jak brzmi . To wszystko jest bardziej niz bez sensu i powinnam powazniej patrzec na te kwestie ale i tak sie zamotałam...Jak cholerna gówniara

Przewertowałam forum i odnalazłam moj topik ... :) Jednak po burzliwych przejsciach jestem z Kamilem. I jest nam razem cudownie. Niczego nie żałuje :D !

a sama nie wiem dlaczego tamtego porzucilas?? jak wrocil co bylo?? jak sie dowiedzial? cieszyl sie ze wrocil?? opowiadaj

To było straszne. Porzuciłam mysli o Kamilu. Tak myslałam. Probowałam cieszyc sie z chłopaka powrotu!! Ale mimo iz starałam sie z całych sił, cały czas wracała mysl o Kamilu. Doszło do tego ze po pewnym czasie kiedy moj chłopak mnie obejmował,tulił , całował myslałam jak by było gdyby to był Kamil.Zamykałam oczy i widziłam JEGO. Wtedy zroumiałam ze to chore.I wiem ze to okrutne , ale tak było. myslałam ze to kwestia czasu. CHłopak robił wszystko zeby było jak dawniej, wiem ze mnie kochał. Ale wyrzucał mi tez duzo, wytykał moje zmiany , tym czasem on tez sie bardzo zmienił. W koncu doszłam do wniosku ze nie ma sensu ranic i jego i siebie , oszukiwac, unikac sie ... Zerwalismy,ale postanowilismy jeszcze raz sprobowac po pewnym czasie. I znow to samo. Zakonczylismy definitywnie. Kamil sie usunąl na ten czas, nie chciał mi psuc niczego w zyciu. Pozniej znow bylismy coraz blizej siebie. W koncu powiedział ze cały cas chciał byc tylko ze mna... Jestem szczesliwa ... A co bedzie dalej.. Nie chce gdybac ...Ale jest naprawde cudownie.