Samotna para

Jesteśmy razem ponad rok i jesteśmy samotną parą :( nie mamy wspólnych znajomych z którymi moglibyśmy się spotykać, wyskoczyć gdzieś ani nic. Moi znajomi w ogóle go nie zaakceptowali, jego mnie jakoś tolerują :( nie wiem dlaczego tak jest, jestem troche nieśmiała i wchodząc do nowego towarzystwa(które zna się od lat) potrzebuje pomocy, zwykłej zyczliwości i otwartosci na mnie. Bardzo przykre to jest i nie wiem co z tym zrobić :( abyśmy mieli jakiś znajomych, a nie tylko ciągle wszystko robimy sami

odsuneli gdy zaczelam z nim byc. Od 3 lat mamy tylko 2 znajomych. 2!!! z jego strony jakos to wszystko toleruja. To przez roznice wieku, dzieli nas 25 lat.,

widzisz nas dzielą 2 lata, więc nie powinno być problemu nie wiem co mam z tym zrobić :( strasznie przykre to jest

Mi na poczatku to nie przeszkadzalo, olalam to, powiedzialam sobie, ze skoro nas razem nie akceptuja to ja niechce miec takich znajomych i nawet przestalismy byc ze soba na "czesc" ale po tych 3 latach jest ciezko. Razem wszysko robimy, to fajne, ale czasem chciałoby się spotkać w szerszym gronie :(

ja też staram się z tym nie przejmować i też z niektórymi znajomymi zerwałam kontakt, tzn. jakoś sam się urwał teraz będzie sylwester, chcialiśmy pojechać w góry, ale za późno się zorientowaliśmy i co fajniejsze miejsca są już zarezerwowane, więc czeka nas zabawa sam na sam w domu

My też mieliśmy wyjechać, ale mój stracił prace i brak kosztów :( tak więc też napewno będziemy siedzieć w domu, powinnam się cieszyć, że tak spędzimy ten dzień (sami ze sobą) ale jakoś nie nastraja mnie to optymistycznie :( A moze wyjdziemy na rynek, na miasto... ale co to za przyjemność, tylko samym ze sobą się bawić.. :(

ja już myślałam, abyśmy "sobie kogoś poznali" ale to nie takie łatwe rozmawialiśmy o tym i to też jest taka trudna sytuacja, bo On twierdzi że przez niego straciłam kontakt ze swoimi znajomymi. boję się że tak zostanie już na zawsze

ja jestem ponad 3 lata po slubie , przeszlismy wiele , o mało sie nie rozwiedlismy i jakos w trakcie tych naszych potyczek wszyscy znajomi sie od nas powoli odracali, rozumie ich nikt nie lubi byc stawiany w niezrecznych sytuacjach itp. Iraptem teraz okazuje sie ze nie mamy zanajomych, ja nie mam juz kolezanek, nie mam z kim porozmawiac, wypic kawy , poplotkowac a moj maz utrzymuje w sumie kontakty tylko z kolegami z pracy. Jest mi z tym zle bo moje wyjscia ograniczaja sie tylko do odwiedzin u mamy, a tak to siedze w domu .

a może ktoś był w takiej sytuacji i jakoś z tego wyszedł? hmm..? może ktoś by coś poradził?

Byłam. Dla obecnego faceta rozstałam się z kimś, z kim byłam bardzo długo i kogo wszyscy moi znajomi i rodzina wprost uwielbiali. Nowego uważali za kogoś, kto jest dla mnie nieodpowiedni i ogólnie do niczego. Niby nikt się nie odwrócił w dosłownym tego słowa znaczeniu, ale wszyscy nastawieni byli chłodno i pogardliwie. Ale... poznali go i im przeszło - zrozumieli, że umiem dokonać właściwego wyboru :]. Tyle że trwało to mniej więcej pół roku, więc... nie wiem, jak będzie z Tobą.