Choroba sieroca ??

cichutko- witaj:) ja nadal się bujam

ja tez sie bujam w przod i tyl i czuje w tym ukojenie,uspokajam sie wyladowuje emocje,juz nie potrafie inaczej.........czesto tak mi smutno teskno zle

witam wszystkich :*:*:* ludziska... niech mi ktoś powie czemu od jakiegos miesiąca prawie zawsze jak siedze ... bujam sie... nawet teraz jak to pisze to to robie :/ mam kochający dom... jedynie z tatą sie często kluce ale po za tym jest okay... no i nigdy nie brakowało mi czułosci... przytulania itd.... :/

Mam to samo, już nawet nie pamiętam od kiedy. Mam wrażenie jakbym od zawsze bujał się. Robię to zawsze kiedy idę spać, uważam że tak jest mi łatwiej zasnąć. Bujam się też kiedy kładę się do łóżka i słucham muzyki. Kładę się na łóżku zwinięty w kłębek, jedna ręka pod głową, druga między kolanami i się bujam na boki. Myślałem że mam pewnie owsiki albo coś, ale teraz jak czytam o chorobie sierocej to też jakoś sobie w ogóle nie przypominam żebym kiedykolwiek był przytulany. Raz udało mi się przez rok tego nie robić, żałuję że znowu zacząłem bo to jest jak nałóg. Teraz próbuję przestać ale bardzo ciężko mi to idzie, czuję jeszcze większą potrzebę bujania się.

Hej:) czytam Wasze posty i wszystko mi się układa.. Szukałam info na ten temat bo znów przyłapałam się na bujaniu,a już dobre pare lat tego nie robiłam i faktycznie, od paru lat jestem w szczęśliwym związku, ciągle jestem przytulana:) teraz wróciłam do domu rodzinnego na święta, pierwsza kłótnia z mamą, jego nie ma i już się bujam i nawet jak na chwile się kontroluje to zaraz znowu zaczynam.. też mało byłam przytulana w domu, teraz przynajmniej wiem z czego to bujanie:) dzięki! Czyli co, sposób na, to mieć blisko osobę bliską do której zawsze można się przytulić:))

Ja np. zauważyłem pewną interesującą rzecz. Wydawało mi się że się w końcu tego oduczyłem, później znowu zacząłem to robić i zauważyłem że jest to zależne od tego czy mój brat jest w domu a mamy wspólny pokój. Kiedy go nie ma jest mi łatwiej normalnie zasnąć bez bujania, bo dłuższy czas go nie było i myślałem że już się tego oduczyłem ale kiedy przyjechał nie mogłem przestać, siedział w nocy przed komputerem, ja próbowałem zasnąć, czułem się niespokojnie i miałem wrażenie że nie zasnę nie bujając się i tak każdej nocy kiedy jest w domu bujam się, kiedy go nie ma zasypiam normalnie :| Byłem z tym u lekarza pierwszego kontaktu i u neurologa to pierwszy powiedział bym się tym nie przejmował że po prostu tak mi wygodnie to tak chodzę spać, innymi słowy żebym zaakceptował taką formę zasypiania. Neurolog natomiast stwierdził że są to oznaki choroby sierocej, na tle nerwowym albo jakaś forma padaczki, tą ostatnią teorię kompletnie wykluczam i powiedziała że jest to trudne do leczenia, praktycznie się tego nie leczy i żebym spróbował sam mentalnie jakoś się z tym uporać chociaż wie że jest to trudne. Szkoda że nie mam kobiety i własnego mieszkania.

Czyli potwierdzasz z lekarzami to, że nie jest to nic strasznego co się leczy. Efekt jakiś rzeczy z dzieciństwa ale wiadomo że mija:) więc wygląda na to, że Twoje zadanie to znaleźć sobie dziewczynę;) powodzenia! :D Mój chłopak nie ma pojęcia że się bujam/bujałam, bo nigdy tego przy nim nie miałam a mieszkamy razem już parę lat:) więc w ogóle się tym nie przejmujmy :D będziemy żyć ;)