A ja NIE chcę ratować mojego związku.

ja też należę do waszego klubu...;) ogólnie kicha jak nic.... jestem załamana bo to już trwa 2 lata.. 2 lata marazmu... osobnego życia w dosłownym znaczeniu.... a jesteśmy 20 lat "razem" ... i co dziewczyny na to powiecie... ???

U mnie jest identycznie jak u 40 ++ 2 lata separacji od wszystkiego Nie sypia ze mną , nie rozmawiamy jak kiedyś , dzieci prawie dorosłe maja swoje sprawy. Zimne białe małzeństwo

że nie chcecie ratować swoich związków, bo już ich dawno nie ma. Wiem że niełatwo podjąć decyzję o rozstaniu, czasem jest to nawet nie możliwe, ale wszystko jest trudne nim stanie się proste...Zaskoczę was, jestem facetem, z takiego właśnie małżeństwa. I dopiero teraz otwierają mi się oczy jak bardzo zawiniłem, jak bardzo skrzywdziłem moją żonę, jakim byłem egoistą. Wstydzę się tego i przepraszam was wszystkie za nas facetów...potrafimy być straszni. Panowie, jeśli to czytacie, dbajcie o wasze żony, liczcie się z ich zdaniem, bo naprawdę są tego warte. Każdy ma prawo do szczęścia czego życzę wam szczerze.

Ja też mam 20-letni staż tego \"związku\". Przy czym nawet nie mam do czego wracać we wspomnieniach. Zawsze było źle. Qrde, po co mi to było?!

A jeżeli ktoś chce coś robić \"dla dobra dzieci\" to rzeczywiście trzeba się zastanowić, co jest rzeczywiście dobre- święty spokój, próba ułozenia sobie jeszcze tych kilku... lat, czy nędza i znerwicowane dzieci, które widzą więcej niz się wydaje i cierią z powodu każdej kłótni rodziców...

Pierdziu związek, w którym nie ma życia :-)) Po co się męczyć. Ja jestem już po. I wiecie co? JEST CUDOWNIE!!! Mam cudowny sex prawie każdego dnia i przede wszystkim ŚWIADOMOŚĆ, że ktoś na mnie czeka, kidy przychodzę ....

....mam 36 lat i od roku jestem rozwodka...i bogu dziekuje,ze zdecydowalam sie na ten krok:):) mam faceta(i nie chce miec drugiego meza!!),jestem szczesliwa i usmiecham sie(widza to moi znajomi,ktorzy przez ostatnie lata mojego ex-malzenstwa widzieli,ze więdne...) ODAWGI DZIEWCZYNY,ZYCIE JEST TYLKO JEDNO!!!CZEGOS CZEGO NIE MA NIE MOZNA URATOWAC!!!

Nie chce mi się. Nawet mi się nie chce pomyśleć o rozwodzie ani nie chce mi się niczego robić. Najchętniej spałabym cały czas i nie myślała. Stałam się uczuciową roślinką. Marazm totalny, a wiosna zamiast jakoś pobudzić mnie do życia, to jeszcze działa na mnie osłabiająco. Bez sensu to wszystko i tyle. Jak tu się do czegokolwiek zdopingować? Jestem jak klapnięty kapeć i wyżęta ścierka, czy coś w tym stylu.

Mój mąż powiedział mi dzisiaj, że jeśli wniosę pozew o rozwód to już sobie mogę dobre miejsce na cmentarzu wyszukać. Boję się go. Nie mam pojęcia co może mu wpaść do głowy. Bardzo żałuję że za niego wyszłam. :(