wybaczyłam

to że mnie rzucił, że potraktował jak szmatę , że musiałam patrzeć na to jak podrywa i interesuje się inną kobietą i jak nie chciał mi pomóc w momencie kiedy tego naprawdę potrzebowałam...... ale nie zapomniałam. Nie chciałam już dużej nosić w sercu urazy złości żalu, bo to zatruwało tylko mnie, niszczyło mi życie..... powiedziałam sobie dość i teraz już jestem bardzo bardzo silna.

tak trzeba---->ile masz lat?

ile lat - ...dzieści ,to nie ma znaczenia ,

no to mozemy sobie podać rękę mi zal tylko tego straconego roku

teraz czas odżyć... i nie myśleć o nim

ja nie wiem czy bym kiedykolwiek wybaczyła meżowi zdrade..to zbyt wielkie upokorzenie i ból..nigdy czegoś taiego nie doświadczyłam..ale wiem ze nie potrafiłabym juz z kimś takim żyć..nie rozumiem kobiet które wybaczaja męzom zdrady i przymykają na to wszystko oko byle by ich nie zostawił..to chore..

też żałuję straconego czasu, zmarnowanego na żal, rozpacz, złość i całą masę destrukcyjnych uczuć , ja zmarnowałam 2-3 lata, ale paradoksalnie gdyby nie te traumatyczne przeżycia nie osiągnęłabym tyle ile udało mi się osiągść. zostałam sama i musiałam sobie radzić.... ale najtrudniejsza decyzja dotyczyła słowa DOŚĆ , dość tego.

dziubasku ja wybaczyłam zdradę, ale nigdy tego nie zapomnę

no ja sama nie zostalam, wylądowalam matce na glowie..szit...jak pier.. to wszystko na raz tak trzeba----> koniec z tym, ja się do swojego niestety nie odezwę na ulicy, alenie o tym tu mowa

co innego wybaczyć a co innego zapomnieć....

nie potrafie zapomnieć :( nie ma życia po zdradzie-jest wegetacja :o chyba lepiej sięrozstać.

AXN--->pomyliles topiki

mnie bolało tylko to, ze ten czlowiek nie mial mi nic do powiedzenia.. po prostu zerwal kontakt, mialam wtedy takie klopoty, ze kazde dobre slowo moglo dodac otuchy...szkoda tych miesięcy wegetacji i tego, ze musialam pomoc sobie lekami